Malhumi pyet edhe Ballën dhe Alaadinin para se të vendosë që djali i saj Orhani të zèrë vendin e Osman Beut deri në kthimin e tij, dhe që të dy e aprovojnë. Ato përshëndeten me përqafim dhe i ndajnë rrugët e tyre. Menjëherë pas largimit të Ballës, Malhumit i del përpara Marta. Edhe pse nuk ka parë asgjë konkrete gàbim tek ajo, Malhumi ka shumë dyshìme dhe mendime të konfuzuara në lidhje me të, ndaj dhe i kërkon që të mos zhdùket nga vendi, siç po bën ditët e fundit ku largohet pa lajmëruar njeri.
Marta hìqet sikur bindet por në të vërtetë, gjen mundësinë për t’u takuar edhe njëherë me Kantakozenusin dhe Olofin, të cilët tanimë janë takuar me njëri tjetrin që para se Marta t’u bashkohet. Ato vijojnë me planet e errèta për rrëzìmin e Osmanit dhe pùshtetit të tij, pa e ditur që Osmani e ka caktuar dènimin me vdèkje për Olofin dhe e ka lënë të gjàllë Kantekuzenosin vetëm për të vërtetuar nëse edhe ai ka qenë tràdhtar apo jo. Koha kalon dhe Osmani për të cilin ato po flasin, arrin të dalë nga shpella ku kishte mbetur.
Sëbashku me të lìrohen edhe të gjithë ùshtàrët, mes të cilëve ka edhe të lènduar por për fat, asnjë të vdèkur. Balla mbërrin pranë Osmanit me nxitim, përqafohen me mall dhe pa humbur fare kohë, përgatisin planet mbrojtëse për familjen dhe fisin e tyre. Në kohën që ato po bëjnë plane, djali i tij i madh, Orhani, po merr këshillat e duhura nga nëna e tij Mallhumi. Kjo e fundit, nuk mjaftohet me këshilla por edhe e dëgjon në mbledhjen e tij të parë, ku ka persona që nuk duan t’a marrin seriozisht, për shkak të moshës.
Orhani i spikat ato që nuk duan t’a marrin seriozisht dhe menjëherë ua tregon vendin por me atë veprim, vetëm sa ua shton inàtin. Duke ndjerë zìli dhe duke mos qenë besnikë ndaj Osmanit dhe fisit të tyre, pikërisht ato bèjlerë nisin të shpërndajnë làjmin se Osmani do ketë vdèkur. Por rrèziku nuk mbaron me aq. Një prej tyre i vìhet nga pas Aktemurit në një takim të fshèhtë me Alçiçekun dhe mëson dashurinë që ai ka për të, ashtu si dhe dëgjon refuzimin që Alçiçeku i bën, duke e parë në sy.
