Category: Uncategorized

Xhemreja arrin t’i japë Çelebiut ilàçet që Tomrisi i sugjeroi dhe madje nuk zbulohet fare nga ana e tij. Teksa Çelebiu ndodhet në duart e saj, vëllai i tij Iskenderi shkon pranë Arzusë për të pushuar mendjen por konfuzohet kur ajo e pret me një darkë romantike. Përveç asaj darke romantike që ajo ka përgatitur për t’a bërë për vete Iskenderin, Arzuja gjithashtu i flet për Çiçekun, derisa ai mérzitet, pasi nuk e pranon që ajo do i sjellë fúndin atij. Por Arzuja nuk e lë me aq. Ditën tjetër, ajo troket në derën e Çiçekut, vetëm për t’i kërkuar të qëndrojë sa më larg Iskenderit.

Ajo i betohet Çiçekut se për shkak të saj, ai do futet në próbleme të mëdha, pasi është i dashuruar kokë e këmbë. Arzu largohet por lë pas një mori mendimesh e konfuzionesh, mbi dashurinë e Iskenderit, për të cilën po i flasin të gjithë. Pa e menduar më gjatë, Çiçeku merr çantën me para që Iskenderi i ka sjellë dhe i drejtohet kompanisë së tij. Pasi mbyll derën e zyrës, ajo dòrëzon çantën  me para, duke i kujtuar se ai ka dhënë fjalën që do i jepte fùnd Çelebiut, jo të lejonte Çelebiun t’i jepte fùnd Iskenderit.

Dórëzimi i parave në ato momente ndryshon gjithë rrjedhën e historisë për Iskenderin. Kjo, sepse Çelebiu organizoi një mbledhje me ortàkët, ku pretendonte t’i zhgènjente se gjòja Iskenderi ka tërhequr paratë e investimeve të tyre për punët e tij personale, por Iskenderi e nxjerr si génjeshtar atë kur tregon se paratë janë tërhequr për në një investim shumë fitimprurës. Në përfundim të asaj mbledhjeje që është si shùplakë për Çelebiun, ai e kércénon Iskenderin me Çiçekun, ndërsa Iskenderi i betohet se do e vràsè nëse guxon t’i bëjë gjë asaj.

Paralèlisht, Çiçeku shkon para Bylentit pas vjen ora e duhur për dòrëzimin e parave. Ndonëse duarbosh, ajo e bind Bylentin që t’ia japë Atlasin, duke i ofruar gjithë pasurinë që Tomrisi ka kaluar në emër të saj. Ndërsa në mbrëmje të asaj dite, në anën tjetër, Zejno do gjejë Omerin në një tavolinë duke pirë i vetëm, ndaj do i shkojë pranë pa ftesë. Biseda e tyre e ndjerë nuk zgjidh asgjë, pasi Omeri ngulmon se ajo është larguar e më pas është zhdùkur, ndërsa Zejno ngulmon se ai e ka bráktisur atë.

Rejhani qëndron mbi kokën e Zejnebit, duke i kënduar asaj këngë, ndërsa Emiri që i dëgjon nga dera, nuk u shkon dot pranë, nga túrpërimi që ndjen për shkak të nënës së tij. Ninullën e Rejhanit do e ndërpresë ardhja e Narinit, që shkon t’a vizitojë atë. Në një bisedë vetëm për vetëm, Narini gjen forcën t’i rrëfejë Rejhanit gjithçka lidhur me Erhanin. Rejhani përpiqet t’a kuptojë por megjithatë ngulmon se më e drejta e mundshme, është që Kemali të jetë në dijeni, para se t’a mësojë në ndonjë formë të pahíjshme.

Gjatë kohës që ato flasin, Kemali mendon pa ndalim për Narinin, ndërsa Narini merr një tjetër mesazh nga Erhani, i cili i rikujton asaj se nuk do heqë dorë nga dashuria që ndjen për të. Narini i përgjigjet duke i thënë qartazi se nuk i intereson aspak se çfarë ndjen ai, mjafton që t’i qëndrojë sa më larg. Me aq, Narini largohet nga Rejhani, për t’u rikthyer në shtëpi, pranë Kemalit. Teksa qëndron përballë tij, ajo provon t’i tregojë për Erhanin por sërish i ndërpresin dhe Narini nuk rrëfehet dot.

Në shtëpinë e tyre ka ardhur një postier me një buqetë me lule dhe biskota, si dhe me një shënim mbi to, por pa e përmendur emrin e Narinit. Shehrija i merr në duar dhe ia dërgon menjëherë Ojës pranë, duke pándehur se dòktori ka filluar të ketë pëlqim për të. Narini ndjen kèqardhje për entuziasmin e Ojës por njëkohësisht nuk flet dot. Dita kalon me aq, ndërsa të nesërmen, shoqja e saj Rejhani, çuditet kur shkon në shkollë dhe njëri prej profesorëve e krítikon shumë ashpèr për shpërqëndrimin që ajo ka për fare pak minuta.

Ajo po mendonte për Emirin, ndërsa profesori thotë me bindje se ajo pàndeh se do i kalojë me sukses të gjitha lëndët pasi ka mbiemrin Tarhun, por nuk do e ketë një lùks të tillë. Rejhani nuk reagon fare, por në përfundim të mësimit takon Emirin dhe i tregon çfarë ndodhi. Ai provon t’i shkojë menjëherë pranë profesorit por Rejhani i premton se do ia vërtetojë atij të kúndërtën, me notën e lartë që do marrë. Teksa ato ndodhen në shkollë, situata për Zejnebin vetëm sa véshtirësohet nga Xhavidana, por Nigari përpiqet t’i qëndrojë pranë.

Rejhani ndjen dhèmbshuri për gjendjen e Zejnebit dhe i qëndron pranë duke i kënduar ninullë, si të ishte nëna e saj. Emiri i shikon nga larg por nuk gjen dot guxim që t’u afrohet, pasi ndihet shumë i tùrpëruar nga veprimi i nënës së tij. Ninullën e Rejhanit do e ndëpresë Narini, e cila vjen për të biseduar me të, që të rrëfejë për herë të parë gjithçka lidhur me Erhanin. Rejhani shòkohet e tëra por edhe e kupton heshtjen e Narinit që ende nuk ka gjetur guximin e duhur për t’i treguar Kemalit.

Gjatë kohës që ato flasin, Kemali po mendon për Narinin, ashtu si dhe Erhani. Ky i fundit, e ngàcmon me një tjetër mesazh, ku i rikujton se nuk do heqë dorë nga ajo, asnjëherë, derisa t’a bindë në dashurinë e tij. Narini, qartazi i përgjigjet duke i thënë se nuk ka asnjë interes mbi ndjenjat e tij, mjafton që ai t’i qëndrojë larg. Pasi rikthehet në shtëpi, Narini qëndron përballë Kemalit dhe provon t’i tregojë edhe njëherë të vërtetën për Erhanin, por një tjetër ndërprerje do i ndalojë. Çaste më vonë, një postier do trokasë në derë.

Ai sjell një buqetë me trëndafilë të kuq dhe një pako me biskota, të cilave u është bashkangjitur një letër nga Erhani. Për fat, ai ka përmendur vetëm emrin e tij, jo të Narinit. Por, ai fat i Narinit do kthehet në një fatkèqësi për Ojën, e cila pàndeh t’ia ketë sjellë asaj dhe entuziasmohet së tepërmi, aq sa fillon të mendojë edhe për një të ardhme me dòktor Erhanin. Narini ndihet si mos më kèq për të, por nuk di si t’i japë fund asaj situate. Ditën tjetër, në shtëpinë e Emirit, tortùrat për Zejnebin do vazhdojnë.

Vetëm Nigari dhe Melikeja e shikojnë me sytë e tyre se çfarë i bën Xhavidana Zejnebit por Nigari ndjen kèqardhje më të madhe, pasi Zejnebi po akùzohet për diçka që e ka bërë ajo. Seferi e shikon Nigarin duke ngushëlluar Zejnebin dhe shòkohet i tëri pasi nuk është veprim fare i pritshëm nga Nigari. Ai afrohet pranë për të zbuluar se çfarë po ndodh, ndërsa Nigarit i shpëton nga goja çmimi i unazës, duke thënë se Xhavidana po e tòrturon të gjòrën për 30 mijë lìra. Në çast, ajo kupton se çfarë tha, dhe e devijon situatën.

Jusufin, që qëndron i vetëm para vàrrit të Seherit, do e gjejë Nana, ndërkohë që në shtëpinë e tij sapo është kuptuar se ai ia ka mbàthur. Teksa Jamani nxiton për t’u rikthyer tek vàrri Seherit, Nana, motra e Azizit i shkon atij pranë, e shqètësuar që një fëmijë ndodhet i vetëm në vàrreza. Jamani e gjen aty pranë Jusufit dhe i ulèret, duke e kèrcènuar se duhet t’i qëndrojë sa më larg, nëse do që të jetojë. Pavàrësisht kèrcènimeve të Jamanit, Nana nuk trèmbet. Ajo i thotë me zë të lartë se Jusufi nuk ka nevojë të frìkësohet por të kuptohet.

Fjalët e Nanës i kujtojnë Jamanit Seherin, ndaj nevrìkoset ende më shumë, nga malli për të. Jamani largohet me aq, ndërsa Nana rikthehet tek vàrri i Azizit. Para atij vàrri, Nana kujton kohën kur ka ardhur për herë të parë në Tùrqì, për të takuar Ismetin, babanë e ndjerë të Azizit. Ai ka qenë edhe babai i saj, pasi Nana është frut i një marrëdhënieje jàshtëmartesore. Ismeti ka lënë shtatzènë nënën e saj në Gjeòrgji dhe më pas e ka mòhuar si fëmijë, por Azizi nuk e ka bërë dot.

Pas një kohe shumë të gjatë, tani pa baba dhe pa vëllanë që e ka pranuar, Nana rikthehet edhe njëherë. Ajo troket në shtëpi por Idrisi e përbùz, edhe pse e di që është motra tij. Madje, Idrisi e irònizon ardhjen e saj duke e pyetur nëse do para tani që Azizi ka vdèkur dhe nuk i dërgon më njeri, por Nana thekson se asnjëherë nuk ka trokitur për para. Kësaj rradhe, ajo do të dijë kush është vràsèsi i vëllait të saj, që të hàkmerret ndaj tij. Pyetja e Nanës i sjell Idrisit një ide të re; që të hèqë qafe Jamanin duke përdorur hàkmarrjen e Nanës.

Gjòja duke qàrë, ai i tregon pamjet filmike ku duket Jamani duke hyrë në shtëpinë e tyre dhe thotë se ai është autori i vràsjès. Teksa Nana beson një gènjeshtër të madhe, në anën tjetër ndodhet Dujguja. Pas një kohe shumë të gjatë, ajo rikthehet në shtëpi, por nënën e saj nuk e ka më në krah. Ndonëse përpiqet t’i jùstifikohet me fakte jo të vërteta, pa i treguar se nuk bën dot fëmijë, Semraja sërish nuk e pranon. Ajo ngulmon se Dujgu i ka lënë njerëzit në bàltë dhe largohet pa e dëgjuar më gjatë.

Muaj të tërë kalojnë që nga anùllimi i dasmës së Dujgusë me Aliun, për shkak të arràtisjes së Dujgusë. Kjo e fundit rikthehet pas disa muajsh, por gjërat nuk janë aspak siç i ka lënë, as në familjen e saj. Nënë Semraja i mban qëndrim, nuk e uron për mirëseardhjen dhe e krìtikon ende shumë ashpèr që i ka bràktisur njerëzit në mënyrë të pàbesë. Dujgu përpiqet të jùstifikohet, por duke mos e treguar ende se si qëndronte e vërteta. Pavàrësisht jùstifikimit që jep, Semraja nuk tërhiqet nga qëndrimi saj.

Sakaq, në anën tjetër ndodhet Jusufi, që po qëndron përballë vàrrit të tezes së tij të ndjerë. Vdèkja e Seherit përkon me të njëjtën ditë që Dujgu u arràtis nga martesa saj dhe pas aq muajsh, Jusufi vijon të jetë në gjendje shòkimi, duke refuzuar të flasë me njeri. Atë e shikon të vetëm Nana, motra e Azizit që është rikthyer nga Gjeòrgjia në Tùrqì, vetëm për t’u hàkmarrë për të. Jamani njëkohësisht merr làjmin nga Xhengeri, se Jusufi ia ka mbàthur nga shtëpia dhe menjëherë rikthehet tek vàrri, duke qenë i bindur se do e gjejë aty.

Jamani e gjen por pranë një të panjohure, që është Nana. Duke mos e vlerësuar aspak që ajo nuk e la të vetëm Jusufin, Jamani e paralàjmëron se duhet t’i qëndrojë larg nëse do që të jetojë. Pavàrësisht kèrcènimit të tij, Nana nuk zbrapset por ngulmon se një fëmijë që po përjeton një dhìmbje të tillë, duhet kuptuar, jo frìkësuar. Jamani shtànget nga ato fjalë që i kujtojnë Seherin në fillimet e saj, kur ajo i thoshte të njëjtat fjalë, që duhet t’a kuptonte Jusufin që kishte humbur nënën.

Jamani gjithsesi largohet, ashtu siç largohet edhe Nana për në shtëpinë e Azizit. Teksa pret që dikush t’i hapë portën, ajo kujton kur ka trokitur për herë të parë që të takonte babanë e saj, Ismetin, që kishte lënë shtatzènë nënën e Nanës dhe më pas e kishte mohuar Nanën si fëmijën e tij. Nga e gjithë familja, vetëm Azizi e kishte pranuar dhe madje ishte kujdesur për të. Tani që Idrisi e shikon në derë, ai e përqèsh duke i thënë se nuk ka kush i jep më para sepse Azizi ka vdèkur por kur mëson se ajo është rikthyer për hàkmarrje, menjëherë e drejton tek Jamani.

Ahmeti përgjèrohet hapurazi para Arzusë që ajo të mos largohet prej tij, por Arzuja largohet, ashtu mes lòtësh që i rrjedhin rrëke, sepse i dhèmb shumë mosbesimi që ai ka shkaktuar tek ajo. Ahmeti mbledh veten dhe rikthehet në punë, në spìtal, ku në dhomën e Aishes gjen Zejnebin dhe Suden. Nga Sudeja vetë, Ahmeti mëson se Aisheja është gjyshja saj dhe ka shpresa që ajo t’a marrë kùjdestarinë, meqë konsiderohet familjare më e afërt. Ahmeti i përgëzon për làjmin e mirë dhe jep një làjm të mirë; që Aisheja mund të dalë nga spìtali.

Të treja sëbashku shkojnë në shtëpinë e Munevverit, bashkë me këtë të fundit dhe Fuljën, ku teksa qëndrojnë me njëra tjetrën, Selena shkon të marrë Suden e vogël. Zejnebi përlòtet dhe i përgjèrohet që t’ua lërë edhe dy ditë, derisa të vijë data fikse e biletës për në Amerìkë dhe Selena pranon, ndonëse thekson se nuk do e shohin më kurrë pas atyre dy ditëve. Zejnebi qàn me dènesë nga frìka e humbjes së Sudes por sidoqoftë mbledh veten për t’u rikthyer në punë. Sapo mendon se do gjejë mirëkuptim nga Meltemi, kjo e fundit i ulèret.

Ajo i flet si mos më kèq, derisa në derë shfaqet Alpi dhe Meltemi ndryshon sjellje komplet. Acàrimi i Meltemit shtohet sërish në momentin që Alpi i kërkon Zejnebit të bisedojnë në zyrë, ku i tregon se ka zbuluar që Selena është kuruar dy herë në Amerìkë, për vàrësi të ndryshme. Zejnebi frìkësohet se mos ajo është fìksuar pas Sudes por Alpi i premton se do e zgjidhë atë situatë. Me t’u larguar Alpi, Meltemi sërish përpiqet t’a pòshtërojë Zejnebin, duke e shfrýtëzuar padrèjtësisht postin e eprores. Në mbrëmje, Meltemi do pësòjë një tjetër acàrim nga Alpi.

Ajo përgatit një sofër romantike për ato të dy por Alpi refuzon të hajë, duke thënë se ka ngrënë jashtë. Menjëherë të nesërmen në mëngjes, ajo e shikon rastësisht në një mëngjezore duke ngrënë e duke u kujdesur për një femër në moshë të re, ndërsa kur shkon në punë, prek pikën kulminante të xhelòzisë dhe krenarisë së saj. Teksa priste lìçensën e punës të vendosur në një kornizë, në porosinë e Alpit vjen lìçensa, por në emrin e Zejnebit, gjë që bën që Meltemi të pësojë një krìzë nèrvore.

Ahmeti përgjèrohet para Arzusë që ajo të qëndrojë me të. Së paku, i kërkon që ajo t’a provojë e më pas të vendosë nëse qëndron dot më tek ai, nëse krijon dot më besim apo jo, por pavàrësisht përgjèrimeve të tij, Arzuja largohet me Shulen, duke qàrë me dènesë nga dhìmbja që i shkakton mosbesimi tek Ahmeti. Pas Arzusë, Ahmeti shkon të vizitojë Ajshen në spìtal, në dhomën e të cilës ndodhet edhe Zejnebi me Suden. Prezenca e kësaj të fundit e çudit pa masë dhe kështu mëson lidhjen e saj me Aishen, si dhe shpresat për të mos u larguar në Amerìkë.

Aisheja lejohet të dalë nga spìtali sepse mjèkimi për të ka përfunduar dhe ashtu siç janë, të gjitha shkojnë në shtëpinë e Munevverit dhe Sinanit.  Teksa bisedojnë bashkë me Fuljën dhe Munevverin, atyre u troket në derë Selena, për të marrë Suden, por Zejnebi i përgjèrohet që t’a lërë edhe dy ditë tek ato, derisa të vijë data e biletës për në Amerìkë. Ndonëse Selena pranon, Zejnebi bëhet shumë kèq nga frìka se mos ndoshta nuk do e shohë më vajzën e saj pasi të shkojë në një vend aq të largët.

Munevveri i qëndron pranë me fjalë të mira e shpresëdhënëse, ndërsa Zejnebi mbledh veten dhe shkon në punë, ku menjëherë kërkon falje nga Meltemi për vonesën, si dhe pret mirëkuptim nga ajo për gjithçka që familja saj po kalon. Në të vërtetë, Meltemi e pret si mos më kèq, derisa në derë shfaqet Alpi dhe ajo ndryshon tërësisht sjellje. Alpi fton Zejnebin në njërën zyrë për të biseduar, ku i tregon se informacionet e reja mbi Selenën tregojnë se ajo dy herë i është nènshtruar kurimeve për të hequr vàrësitë që ka pasur.

Zejnebi frìkësohet ende më shumë që Selena është një tip që krijon vàrësi, por Alpi i premton zgjidhje të situatës. Biseda e tyre në një dhomë ku nuk u lejua njeri tjetër, e çmènd Meltemin. Pas ikjes së Alpit, ajo kërkon kafe nga Zejnebi, me qëllimin që ajo t’i shërbejë e t’a ulë. Në mbrëmje, sërish nèvrikoset sepse përgatit sofrën për Alpin por ai vjen i ngrënë ndërsa mëngjesin e të nesërmes, fillimisht e shikon në kafene me një femër tjetër duke u kujdesur për të, më pas shkon në punë dhe humbet torùan kur shikon se Alpi e ka bërë lìçensën e punës në emër të Zejnebit.

Adnani i jep Xhemresë një telefon që ajo është e dètyruar t’a mbajë pas vetes në çdo hap, nëse do të jetë e lìrë për të lëvizur. Xhemreja e merr, duke qenë e bindur se Çelebiu po e përdor si përgjùes, ndaj dhe tregohet shumë e kujdesshme. Ajo ndalon të takojë fillimisht Tomrisin në bùrg, ku lehtësisht nuk e merr telefonin, me jùstifikimin se aty nuk lejohen celularët. Brenda në zyrën ku takohet me Tomrisin, ajo i tregon se si po ecën situata me Çelebiun. Menjëherë, Tomrisit i shkon në mendje një zgjdhje ideale.

Ajo i shkruan në një letër  një recetë të thjeshtë, me hapa që duhet t’ia hedhë fshèhurazi Çelebiut në ushqim dhe pije, që ai të përgjumet shumë shpejt e të mos jetë aq i mprehtë ndaj realitetit. Lehtësisht, Xhemreja i merr ilàçet dhe kthehet në shtëpi. Sakaq, Çiçeku  përpiqet t’i kalojë Bylentit pasurinë e Tomrisit që të marrë Atlasin por mëson nga avòkatët se nuk përfundojnë dot të gjitha procedurat brenda një dite. E tmèrruar se Atlasi po mbetet në duart e Bylentit, Çiçeku pret Iskenderin në shtëpi.

Ai i ka tërhequr aq para nga kompania tij dhe i tregon Çiçekut se Shimali ka qenë shoqja tij e ngushtë, prandaj kjo është më e pakta që mund të bëjë për djalin e saj. Çelebiu mëson se çfarë po bën Iskenderi dhe me një telefonatë të thjeshtë e bind Bylentin që të mos u përgjgjet telefonatave të tyre. Për më tepër, ai e pòshtëron edhe Iskenderin duke i thënë se është një i mjèrë që po shpenzon para me tonelata për të fituar një shërbètore të thjeshtë si Çiçeku. Nga ato fjalë, Iskenderi tenton t’a gòdasë, por e përmban veten.

Çelebiu largohet duke iu betuar se ajo po e përdor ndërsa Iskenderi shpèrthen në lòt. Paralèlisht, Ozani arrin të bindë Omerin që të flasë me Ryjanë për pròblemin që po jetojnë. Omeri i shkon në kompani por kur e gjen duke qeshur me Serkanin, e gròpos më tepër situatën. Ryjaja largohet e trìshtuar për tek Çiçeku, e cila ndan me të pròblemin me zhdùkjen e Bylentit. Teksa ato bisedojnë, Iskenderi vjen me làjmin e madh se e ka gjetur ku po fshìhet Bylenti, por Ryjaja i del përpara dhe ia ndalon të komunikojë me të.

Xhemreja bindet për të mbajtur pas vetes një telefon që e ka si kusht nëse dëshiron të shkojë në çdo vend dhe duke qenë e bindur gjithashtu se ai telefon shërben si përgjùes, ajo rrjedhimisht tregohet shumë e kujdesshme. Xhemreja shkon të takojë Tomrisin në bùrg, ku nuk e merr telefonin me vete, me jùstifikimin se nuk lejohet. Nga një bisedë e shkurtër por shumë produktive me Tomrisin, Xhemreja merr emrat e ilàçeve të duhura, të cilat Tomrisi i sugjeron t’ia hèdhë Çelebiut, që ai të përgjumet e ajo të lëvizë më lirisht në shtëpi.

Xhemreja i merr pa asnjë pèngesë e më pas kalon në shtëpi, ku bisedon shkurtimisht me Ryjanë mbi planin që po bën me Ozanin. Ryjaja që aty, shkon në punë, në kompani me Serkanin, i cili e shikon të mèrzitur dhe gjen mënyrën se si t’a bëjë të qeshë. Ndërkohë Ozani bind Omerin t’i shkojë pranë Ryjasë që të zgjidhin pròblemin që kanë por Omeri e thellon ende më shumë pròblemin nga xhelòzia që përjeton kur e gjen Ryjanë duke qeshur me Serkanin. Në të njëjtën kohë, Çiçeku po përjeton një pròblem të madh. Ajo i ka premtuar paratë Bylentit por avòkatët thonë se nuk i tërheq dot aq lehtë.

Iskenderi gjithashtu po punon për të njëjtën gjë dhe ai lehtësisht i tërheq paratë nga kompania. Ndërmjet një telefonate me Bylentin, Çelebiu mëson përse po i tërheq ato para Iskenderi, prandaj i shkon atij në zyrë për t’a përtàllur, duke i thënë se ai është një i mjèrë që po harxhon një pasuri të tërë për të tërhequr vëmendjen e një shërbètoreje jètime, për të cilën gjithashtu thotë se ajo po e përdor. Iskenderi ngre dorën për t’a gòditur por nuk e bën. Pas largimit të Çelebiut, ai vetëm qàn, derisa Çiçeku e telefonon.

Ajo i tregon se Bylenti nuk po i përgjigjet në telefon, prandaj Iskenderi i shkon asaj pranë menjëherë. Ai e shòkon kur sjell paratë por shpjegon se Shimali ka qenë shoqja tij e vetme, që e konsideronte familje, ndaj kjo është më e pakta që mund të bëjë për djalin e saj. Pròblemi i tyre i rradhës është që nuk lidhen dot me Bylentin. Ai ka marrë urdhër nga Çelebiu që të mos duket gjëkundi deri në një urdhër të dytë, por Iskenderi me pak punë, e gjen vendndodhjen. Sapo shkon t’ia thotë Çiçekut, përballë i del Ryjaja, e cila i kërkon të zhdùket nga jeta e shoqes së saj.

Rejhani e fillon ditën me përkëdheli nga ana e Emirit, i cili i dërgon mëngjesin në krevat, më pas përgatiten sëbashku për ditën dhe ai e shoqëron për në shkollë. Para studentëve të tjerë, në shkollë, Emiri i dhuron edhe një puthje në faqe, gjë që komentohet me zë të lartë nga disa vajza që kanë pranë, të cilat i quajnë “adoleshentë gjimnazi”, por Rejhani nuk u përgjigjet aspak. Po atë mëngjes, shoqja saj e dashuruar por që nuk e pranon, Narini, shkon në kompani sëbashku me Kemalin.

Ato bisedojnë për pak me njëri tjetrin, duke treguar të pathëna nga fëmijëria e secilit prej tyre. Në përfundim të një bisede me shumë buzëqeshje e informacione të reja, të dy bien dakord që nga ai moment e tutje, ato do kenë mirëkuptim për njëri tjetrin, edhe mbi gjërat e pathëna ndonjëherë. Lumturinë e atij momenti, do e príshë ardhja e Erhanit. Kemali largohet për të firmosur disa dosje dhe ato mbesin të vetëm, ndaj Narini gjen mundësinë për t’i kërkuar atij llògari për afrimitetin që po tregon ndaj Kemalit.

Sipas Erhanit, ai do i vërtetojë ndërmjet tij dhe çdo personi tjetër se e dashuron ende, por do i rikujtojë edhe asaj vetë se ajo gjithashtu e dashuron atë si ditën e parë, sado që nuk e pranon. Sakaq, në shtëpinë e Emirit ndodhet personi i vetëm të cilit Kemali nuk i flet. Ajo është Xhavidana, e cila pasi póshtëron Nigarin, bën një telefonatë hipòkrizie ku flet sikur paratë nuk kanë aspak rëndësi në jetën e saj. Nigari mbushet ende më me mllèf, prandaj fshèhurazi i merr nga çanta një unazë shumë të çmuar.

Xhavidana e vëren menjëherë mungesën e unazës në çantën e saj dhe e kthen përmbÿs shtëpinë duke kërkuar, por më kot, nuk e gjen gjëkundi. Pasi nuk e gjen nis t’i akùzojë punonjësit, gjë që nuk e ka bërë më parë, por të gjitha akùzat, përfundon duke ia ngjeshur Zejnebit të vogël të cilën e shikon me një dhuratë në dorë dhe pándeh se e ka blerë me para të vjèdhura. Xhavidana ia thyèn lojën dhe i shkakton fríkë, gjë që e shikon Nigari dhe ia përcjell Emirit. Ky i fundit, vendos që nëna e tij të largohet nga ajo shtëpi për disa kohë, derisa të reflektojë mbi sjelljen që ka.