Category: Uncategorized

Semraja mëson se vajza e saj do zhvendoset për në Ankàra dhe i bëhet shumë mbështetje, duke u theksuar të dyjave se ato janë të vetmet që ka në jetë, më të shtrenjtë se çdo gjë. Paralèlisht, në oborrin e shtëpisë së tyre ndodhet Aliu me Vollkanin. Ky i fundit i thotë me kèqardhje se ai dhe Dujgu kanë ndryshuar së tepërmi, se nuk e njeh më asnjërin prej tyre dhe se në gjithë atë mes, ka diçka tjetër që po mbahet e fshèhtë. Aliu nuk beson të ketë diçka të fshèhur, ndaj e mbyll bsiedën me aq dhe futet brenda në shtëpi.

Shumë shpejt, në derë do i trokasë Jamuri. Ajo i shkon për herë të parë në shtëpi, me qëllimin që të afrohet me Aliun por Aliu, në mënyrë zhgènjyese për të, e prezanton para hallë Sulltanës si një shoqe të thjeshtë. Ajo névrikoset së tepërmi dhe me një jùstfikim të kótë, ngrihet e largohet që aty. Sapo del në oborr, e vetme, ajo shikon Dujgunë me Jaseminin. Vetëm për t’a mbajtur Dujgunë sa më larg Aliut, Jamuri génjen. Ajo i thotë se Aliu e ftoi në shtëpi me këmbëngulje të madhe, që t’a prezantonte me hallë Sulltanën.

Jamuri thekson se lidhja tyre po ecën me hapa të mëdha dhe kjo vërteton dashurinë e tyre. Duke u uruar çdo mbarësi në dashurinë e tyre dhe me zemrën e cópëtuar, Dujgu largohet. Sakaq, në anën tjetër tjetër ndodhet Jamani, i cili është fare pranë leximit të mesazhit të Idrisit në telefonin e Nanës por i ftuari i tij e thërret dhe ai nuk e lexon dot. Pas një bisede të gjatë pune, ato ulen për të darkuar por darkën e tyre do e ndërpresë një telefonatë emérgjente për mikun në fjalë, të cilin familja e lajmëron se nipi tij 7 vjeçar po péson një tjetër krízë.

Ai vendos të ndajë pròblemin e tij me Nanën, meqë ajo e ka rikthyer në normalitet Jusufin. Ajo e dëgjon dhe i jep këshillat e saj për rastin në fjalë, por e refuzon ftesën e tij për të qenë kújdestare e atij fëmije, pasi prioriteti saj është Jusufi. Pas largimit të tij, edhe Nana përgatitet për të dalë. Jamani i mbushur me dyshìme për të, e pyet ku po shkon dhe kur Nana tregon se do takohet me shoqen e quajtur Pinar, Jamani kujton një bisedë telefonike të asaj dite, ku Nana e refuzoi Pinarin për t’u takuar, ndaj i víhet nga pas, fshèhurazi.

Idrisi i dërgon sërish mesazh Nanës, me të cilën përpiqet të bjerë në kontakt por nuk lidhet dot. Jamani është fare pranë telefonit të Nanës por për shkak të mysafirit që e thërret, ai nuk e lexon dot. Teksa darkon me mysafirin e tij, me të cilin e lídh puna, i ftuari i natës merr një telefonatë nga familjarët e tij. Ato i tregojnë për nipin, që po përjeton një tjetër krízë nérvore dhe nuk dinë si t’a ndalojnë. Nipi i tij është vetëm shtatë vjeç dhe reagimet e tij janë mëse të pakuptueshme.

Për t’i ardhur në ndihmë, ai kërkon Nanën. Kjo e fundit ulet në tavolinën e tyre, ku ftohet, gjë që e bën Ajnurin të plàsë nga zemërími. Nana dëgjon deri në fund gjendjen e nipit të mikut të Jamanit dhe i tregon se ai ka nevojë që t’a dëgjojnë dhe të mos e trajtojnë më si fëmijë. Sipas Nanës, nipi i tij është në dijeni të situatës së véshtirë familjare që ato po kalojnë, sado që janë munduar t’ia fshèhin. Duke e falenderuar pafund, ai kërkon nga Nana që ndonjëherë, ajo të punojë edhe në shtëpinë e tij, por Nana thotë se parësia saj është Jusufi.

Ajo vetëm i jep disa sugjerime për situatën dhe e mbyll bisedën me aq. Pasi i ftuari largohet, edhe Nana kërkon të dalë nga shtëpia. Jamani e pyet ku po shkon dhe Nana përgjigjet se do takojë shoqen me emrin Pinar, por atë ditë, Jamani e ka dëgjuar në telefon duke i thënë Pinarit se nuk takohen dot, prandaj i víhet nga pas. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Aliu që ka pranë vetes Vollkanin. Ky i fundit, thotë me bindje se nuk e kupton çfarë po ndodh me të dhe Dujgunë dhe se të dy kanë ndryshuar shumë nga se si kanë qenë.

Aliu nuk i përgjigjet Vollkanit por ziles së derës, pas së cilës qëndron Jamuri. Hallë Sulltana ende nuk është në dijeni të lidhjes së re të Aliut dhe ky i fundit, ia prezanton atë si një shoqe të thjeshtë. Jamuri zemëròhet së tepërmi dhe largohet e névrikosur shumë që aty por sapo del në derë, takon rastësisht Dujgunë me Jaseminin. Vetëm për t’a mbajtur sa më larg Aliut, Jamuri i thotë se atë natë, kanë hedhur një hap të madh me Aliun, pasi ai gjòja ngulmoi që të prezantohej me hallën e tij.

Fulja del sërish në punë dhe si shpesh herë, Denizi i shkon pranë. Por kësaj, rradhe, shumë më ndryshe, sepse në duar mban një zarf me para. Denizi i tregon se ato para janë nga vajzat që Fulja ndihmoi dhe ua zgjidhi pròblemin me djaloshin që po i màshtronte. Edhe pse Fulja thotë disa herë rradhazi se nuk po e bën atë punë për para, ajo sërish i merr, pasi Denizi këmbëngul së tepërmi. Paralèlisht, Ahmeti ndodhet tek Aisheja. Kjo e fundit, e dëgjon me vëmendje teksa ai flet për sëmùndjen e saj.

Aisheja pranon që të fillojë kurimin që Ahmeti i sugjeron për sëmùndjen që ka, edhe pse tèrapitë do jenë vetëm qetësuese. Pranimi i Aishes për t’iu nènshtruar tèrapisë, i gëzon të gjithë. Mes të gëzuarve është edhe Alpi, i cili pas atij làjmi që ia trànsmeton dhe Zejnebit, merr Meltemin dhe del për një drekim. Gjatë atij drekimi, Alpi sigurohet t’ia shprehë Meltemit se sa shumë i mungon ajo dhe Zahra në shtëpinë e tyre. Alpi pretendon se Meltemi do i përgjigjet njësoj, por ajo hìqet sikur nuk e dëgjoi fare dhe kërkon që të largohen, me jùstifikimin e punës.

Një tjetër i dashuruar, ashtu si Alpi, do mbetet pa përgjigje. Ai është Ahmeti, i cili shkon të takojë Arzunë në shtëpinë ku ajo po qëndronte nèn kujdesin e Shules, por nuk e gjen gjëkundi. Arzuja e ka bindur Shulen që të largohen nga ajo shtëpi, vetëm që Ahmeti të mos i gjejë, pasi ai ia ka lènduar krenarinë dhe jo vetëm që nuk e shikon dot më në sy, por nuk pranon asnjë lloj ndihme që vjen nga ai, qoftë edhe për hir të fëmijës që ka brenda vetes. Ashtu si Ahmeti, as Sinani nuk merr përgjigje nga femra që dashuron.

Ai i shkon nga pas që nga mëngjesi e deri në darkë, por Zejnebi nuk zbutet fare në qëndrimin ndaj tij. Së fundmi, ajo pranon që vetëm t’a dëgjojë se çfarë ka për të thënë por përfundon duke u zhgènjyer ende më shumë kur Sinani e trajton si të parëndësishme çështjen e zemrës së vajzës që u përdor si kàrrem, për të mbërritur tek babai i saj. Sinani ngulmon se ajo do e ketë harruar atë, por në të vërtetë, vajza e telefonon pa ndalim në numrin që tashmë Sinani e ka trètur dhe asaj i rezulton i paarritshëm.

Aisheja bisedon me Ahmetin dhe pranon që t’a fillojë kurimin sipas ekzaminimeve që ka bërë ai dhe ky làjm i gëzon të gjithë. Ndërkohë, Fulja shkon sërish të nesërmen në punë por kësaj rradhe, Denizi i shkon me një zarf që ka brenda para, në sasi të konsiderueshme. Ajo i tregon se paratë i ka nga vajzat të cilave ua zgjidhi pròblemin që kishin, ndërsa Fulja tregon se nuk e ka bërë për para, por megjithatë i pranon, pas këmbënguljes së Denizit. Paralèlisht, në ato moment, po ndodh një tjetër takim.

Meltemi po takohet me Alpin dhe gjatë atij takimi, Alpi shpreh me gojën plot se ajo dhe Zahra i mungojnë së tepërmi në shtëpi. Pas atij deklarimi, Alpi pret diçka më shumë nga Meltemi por ajo i përgjigjet fare ftohtë, duke kërkuar të largohen nga ai vend. Sakaq, Arzuja e shumëkërkuar, me shumë insistim largohet nga shtëpia ku po fshìhej bashkë me shoqen e saj, të cilën e paralàjmëron se sidoqoftë situata, nuk duhet të pranojë asnjë ndihmë nga Ahmeti dhe veçanërisht ai nuk duhet t’a mësojë ku po qëndrojnë ato.

Të dyja largohen dhe vetëm pak më vonë, Ahmeti mbërrin në shtëpinë ku po qëndronin. Ai i kërkon rreth e rrotull por nuk i shikon gjëkundi. Përtej gjithë atyre ngërçeve, pëlqimeve dhe të fshèhtave, ndodhet Zejnebi me Sinanin. Ky i fundit vijon t’i shkojë nga pas me shumë këmbëngulje, në hotelin ku Zejnebi po qëndron. Vazhdimisht, Sinani i afrohet ndërsa Zejnebi e largon, aq sa skenat mes tyre bien edhe në sy të të tjerëve dhe ato nisin të ndërhyjnë, me qëllimin për të mbròjtur një femër nga një mashkull i pàdëshiruar.

Pas shumë përpjekjeve të Sinanit, Zejnebi pranon të ulet e të bisedojë me të. Ai i shpjegon gjerë e gjatë qëllimin e operacionit të tij, por Zejnebi i kujton një pikë kyçe që ai ka harruar, se ajo vajzë është përfshirë realisht në atë lidhje dhe mund të ketë krijuar ndjenja, prandaj vetëm ajo do i vùajë pasòjat, teksa Sinani e përdor për t’ia zènë babanë. Fjalët e Zejnebit nuk e rèndojnë aspak Sinanin, sepse ai mendon që Zejnebi po e ekzagjeron situatën, në një kohë që vajza në fjalë, po vùan me të vërtetë.

Nëna e Enginit, Laçini, shkon pranë bashkëshortit të saj e tmèrruar dhe duke mbajtur në dorë vëthin e Inxhit, që dëshmon që ajo është vràrè në shtëpinë e tyre. Teksa ajo kërkon llògari nga Jektai, ky i fundit urdhëron me telefon që të ndërrohen mobiliet e shtëpisë, që të fshèhin çdo gjurmë. Ai thekson se nuk do e njòllosë emrin e tij, ndërsa Laçini nuk është dakord që një i pafàjshëm si Çinari të dënòhet, prandaj nga emocionet që e rèndojnë, ajo alivànoset. Në kërkim të vràsèsit të vërtetë, vijon të jetë edhe Parsi, i cili merr një rrëfim të çuditshëm.

Gruaja e profesor Ozanit i tregon për Xhejlinin dhe Ilgazin që u kanë shkuar në shtëpi dhe fshèhurazi Xhejlini ka marrë furçat e dhëmbëve. Sakaq, babai i Xhejlinit, Zaferi, pyet Metinin nëse e bija është avòkatja e tyre dhe Metini e pohon, duke treguar se Xhejlini e ka kërkuar vetë diçka të tillë. Ilgazi i frùstruar nga i ati, i vìhet nga pas babait të Xhejlinit, që e gjen duke hedhur nga shtëpia rrobat e saj. Ai e dèbon nga shtëpia, nëna saj e qèllon me shùplakë dhe e motra gjithashtu e màllkon, pa e dëgjuar asnjëri prej tyre, por vetëm se është bërë avòkatja Çinarit.

Ilgazi merr Xhejlinin dhe largohen që aty, duke shkuar në zyrën e saj. Në mënyrë të paprìtur, Ilgazi gjen Enginin duke ndjerë me sy mbyllur aromën e shallit të Inxhit, që e mban të përqafuar, pasi e ka gjetur aty. Ilgazi nuk thotë asgjë, ndërsa Engini e heq menjëherë nga dora. Ai merr Xhejlinin dhe shkojnë në shtëpinë e tij për të punuar por në shtëpinë e tij ende vijon ndërrimi mobilieve, gjë që Xhejlini e shikon. Nëna e Enginit panìkoset nga ardhja saj ndërsa Xhejlini, në mënyrë mëse shòkuese, gjen një varkë prej letre, që është tregues i qartë se Inxhi ka qenë aty.

Paralèlisht, Çinari plàgoset me thìkè nga àrmìku i babait të tij dhe Ilgazi me Metinin nxitojnë për në spìtal, ku Metini vijon të shpreh nèrvozizëm për punët e Çinarit, duke pàndehur se plàgosjen e ka nga tregtimi i lëndëve të ndàluara. Ilgazi e vëren dhe i thotë se do e falin edhe Çinarin, ashtu siç e kanë falur edhe atë për çfarë ka bërë dikur. Metini nuk flet dot nga shùplaka e atyre fjalëve, ndërsa Ilgazi dèbon që aty edhe Parsin, ngushëllimet e të cilit nuk i pranon. Ai është i shoqëruar nga Neva, motra e tij, ish e fejuara e Ilgazit që nuk heq dorë nga ai dhe betohet se do e bëjë sërish për vete, ndaj i kërkon Parsit që t’a durojë.

Metini dhe Ilgazi gjejnë babanë e Xhejlinit para shtëpisë së tyre, duke pritur me padurim që t’i pyesë nëse Xhejlini është bërë avòkatja e Çinarit. Ilgazi e shmang por babai i tij përgjigjet, duke thënë edhe se ajo e ka kërkuar vetë diçka të tillë. Zaferi i tmèrruar largohet me nxitim për në shtëpinë e tij dhe nga pas i vìhet edhe Ilgazi, i cili i paraprin situatës. Ashtu siç ai pàndeh, Zaferi hedh në rrugë rrobat e Xhejlinit dhe e pèrzë atë nga shtëpia. Pasi nëna e saj mëson çfarë ka bërë Xhejlini, ajo pa e dëgjuar e gòdet me shùplakë, ndërsa motra e màllkon.

I vetmi person që i gjendet pranë, është Ilgazi, i cili e merr që aty. Për Xhejlinin, në ato momente po dëshmon gruaja e profesor Ozanit, e cila i tregon Parsit se ajo, e shoqëruar nga dikush tjetër, u kanë marrë furçat e dhëmbëve. Teksa Parsi me të tjerët po kërkojnë të gjejnë fàjtorin e vërtetë të vràsjès së Inxhit, Çinari, i vetmi i akùzuar, plàgoset në qèli nga àrmìku i babait të tij. Ai dërgohet me nxitim për në spìtal, sëbashku me àrmìkun e tij që duhet mjèkuar për grùshtimet që ka marrë nga Çinari. Làjmi fillimisht, mbërrin tek babai, Metini.

Shumë shpejt, Metini i pànikosur, lajmëron edhe Ilgazin. Ky i fundit, shikon që babai i tij vijon të jetë me mllèf ndaj Çinarit dhe e pyet se përderisa e kanë falur atë për krìmìn që ka bërë dikur, përse të mos e falin Çinarin, për çfarëdo që mund të ketë bërë ai. Bisedën e tyre do e ndërpresë ardhja e Parsit, bashkë me motrën e tij, Nevanë. Ilgazi nuk i pranon fare fjalët ngushëlluese të Ilgazit dhe thotë me bindje se urrèjtja e tij për të, e dërgoi Çinarin në atë pikë. Zènkës së tyre i jep fund Neva, që e merr vëllanë prej aty, por për t’a qòrtuar.

Edhe pse Ilgazi e ka prìshur fejesën që ka pasur me të, ajo betohet se do e bëjë atë sërish për vete dhe kërkon që Parsi t’a durojë, për hir të saj. Ilgazi largohet për pak nga spìtali dhe gjen Enginin në zyrën e Xhejlinit, duke shtrënguar pas vetes një shall të Inxhit të ndjerë, por largohet pa e komentuar fare. Engini shkon në shtëpi, ku prindërit e tij po ndërrojnë çdo mobilie në sallon për të zhdùkur çdo gjurmë të vràsjès së Inxhit. Ai hìqet sikur nuk ka ndodhur asgjë, edhe kur Xhejlini i shkon në shtëpi por në mënyrë shòkuese, ajo do gjejë një varkë të bërë me letër, që është shenjë e qartë se Inxhi ka qenë aty.

Çelebiu dërgohet në bùrg njëherë e mirë pas vendimit që u dha për të, por përtej fájit që i réndon mbi supe, ai nuk heq dorë nga líria tij. Bashkë me avòkatin, ato fillojnë të tjera plane. Sakaq, dy gratë të cilave ai ua ka shkàtërruar jetën, Esini dhe Xhemreja, ndodhen pranë njëra tjetrës duke festuar atë ditë të shënuar. Esini thotë me bindje se ajo nuk ka përse kujdeset për të sepse nuk do që t’i bëhet bárrë, por Xhemreja përgjigjet se të gjithë sëbashku, me shumë kënaqësi zgjedhin që t’i qëndrojnë asaj pranë. Për çdo gjë, të dyja falenderojnë njëra tjetrën.

Që aty, Xhemreja shkon bashkë me Ozanin të marrë Gyneshin nga duart e Hyljasë. Tanimë Xhemreja mban në duar shkresën zyrtare që tregon se kùjdestaria e Gyneshit është vetëm e saj. Gjatë asaj kohe, Ryjaja po zhvendoset në shtëpinë e madhe që ka marrë me qera, surprizë për Xhemrenë, që ajo dhe Gyneshi të kenë secila dhomën e tyre. Pranë vetes, Ryja ka edhe Çiçekun, të cilën e fríkëson duke i nxjerrë para syve várësen e Bylentit. Ryja e pyet përse është gjendur ajo várëse në dépon e shtëpisë së saj por Çiçeku nuk përgjigjet.

Së fundmi, ajo thotë me gojën plot se nuk ka asnjë lidhje me Bylentin dhe se nuk dëshiron që dikush t’ia përmendë emrin atij. Mëse e strésuar, Çiçeku e gjen veten shumë shpejt para Iskenderit. Ajo i tregon për dyshìmet e Ryjasë ndërsa Iskenderi i kërkon të qëndrojë e qetë, duke thënë se ai i ka zhdùkur gjurmët e Bylentit. Çiçeku e çuditur e pyet përse ai po rrezìkon veten duke e ndihmuar atë, gjë të cilës ai i përgjigjet duke thënë se qetësia saj është edhe qetësia tij. Gjatë kohës që ai flet, vëllai i tij Çelebiu po planifikon kúndër tij.

Avòkati i Çelebiut i drejtohet shtëpisë së re që Ryja ka marrë për veten dhe Xhemrenë, të cilën e lumturoi shumë me atë surprizë. Avokati thotë se Çelebiu kërkon që të hapet dosja e vràsjès së Kenanit dhe premton se për këtë do e ndihmojë vetë ai. Ryja túndohet shumë nga ato fjalë dhe vendos t’i shkojë vizitë Çelebiut në búrg. Ai, përballë Ryjasë, thotë me bindje të plotë se vràsèsi i shumëkërkuar i Kenanit është pikërisht Iskenderi dhe i betohet se këtë do ia vërtetojë, në një kohë që Iskenderi ishte i vetmi që tentoi t’a shpëtonte.

Xhemreja largohet me Esinin pas búrgosjes së lavdishme të Çelebiut dhe në një bisedë të sinqertë me të, ajo e falenderon që i mundësoi bashkimin me Gyneshin, ndërsa Esini e falenderon që e shpëtoi njëherë e mirë nga búrgosja tij. Esini madje thotë se do largohet pasi nuk do që t’u bëhet bárrë, por Xhemreja me gojën plot thotë se nuk do heqìn kurrë më dorë nga ajo. Gjatë kohës që ato flasin, Ryjaja po merr në pyetje Çiçekun. Ajo mban në dorë vàrësen e Bylentit dhe e pyet se çfarë kërkon ajo vàrëse në dépon e shtëpisë së saj.

Çiçeku mëse e trónditur, pánikoset dhe largohet duke mohuar të ketë lidhje me Bylentin apo me várësen e tij. Që aty, Ryjaja shkon pranë Iskenderit, për t’i treguar se çfarë po ndodh me Ryjanë. Iskenderi e fton të qetësohet dhe i betohet se i ka fshírë të gjitha gjurmët nga dèpoja, ndaj nuk ka përse shqètësohet. Çiçeku e çuditur nga ndihma e tij, e pyet përse po e bën, ndërsa Iskenderi përgjigjet duke thënë se lumturia e saj, është dhe lumturia tij. Ndërkohë, në shtëpinë e Iskenderit shkon Xhemreja, të marrë Gyneshin, me letrën e kùjdestarisë që mban në dorë.

Hylja nuk e kúndërshton dot, por vetëm e màllkon, ndërsa Xhemreja merr Gyneshin dhe largohet bashkë me Ozanin që po i shoqëron. Ai i sjell deri në lagjen e tij, ku Ryjaja e surprizon me shtëpinë e madhe që ka marrë me qera, duke i premtuar se do ia dalin t’a paguajnë sëbashku, mjafton që ajo dhe Gyneshi të kenë hapësirat e tyre personale. Atë ditë të madhe festive, ato e gëzojnë me këngë e muzikë por atë hare do e ndërpresë ardhja e një personi mëse të paprítur për secilin prej tyre.

Ai është avòkati i Çelebiut, i cili i drejtohet Ryjasë duke i thënë se Çelebiu e fton për të hapur dòsjen e vràsjès së Kenanit, në të cilën ai do e ndihmojë personalisht. I vendosur të dalë nga búrgu dhe të hákmerret ndaj të gjithëve, Çelebiu e fillon me vëllanë e tij, Iskenderin. Për këtë, ai i thotë Ryjasë se vràsèsi i Kenanit është Iskenderi. Ryja nuk e beson dhe merr të largohet por Çelebiu ia tràzon mendimet duke i thënë se fjalët e tij do ia vërtetojë me fakte dhe ajo do kuptojë se gjòja e ka akùzuar më kòt atë, Çelebiun.

Rejhani zgjohet që herët në mëngjes me mendjen tek motra saj Gylsymi dhe pranë vetes ka edhe Emirin, që e nxìt për tek ajo dhe i premton se çdo gjë mes tyre do rregullohet. Teksa Rejhani me Emirin nxitojnë sërish për tek ajo, Gylsymit i trokasin në derë dy burra shumë më të mëdhenj me moshë dhe të àrmàtosur. Ato kërkojnë me ngulm bòrxhin që ajo u ka, duke iu betuar se nëse nuk do paguajë, ato do e dètyrojnë që paguajë ndrysh, por Gylsymi ngulmon gjithashtu, duke thënë se ua ka kthyer njëherë bòrxhin.

Sakaq, Rejhani me Emirin mbërrijnë por tanimë burrat janë futur brenda në shtëpinë e saj dhe ia mbajnë gojën të mbýllur me dorë, që ajo të mos mund të përgjigjet. Rejhani pàndeh se Gylsymi është e vendosur për të mos iu përgjigjur, ndaj dhe largohet, sëbashku me Emirin. Brenda fare pak sekondash, Gylsymit i zè dora një copë dërrasë, e merr, i gòdet në kokë burrat e àrmàtosur dhe ia mbàth prej tyre, duke përfunduar shumë shpejt para makinës së Emirit, që desh e shtýp.

Ai dhe Rejhani ndalojnë por përveç Gylsymit që fshìhet pas Rejhanit, ato shikojnë edhe dy burrat që u drejtohen. Sapo njëri prej tyre nxjerr àrmèn, Emiri e gòdet dhe i shpòrr që aty. Gylsymi qetësohet dhe Rejhani pàndeh se tanimë ajo ka më besim tek ato të dy, por jo. Gylsymi sërish largohet dhe kësaj here, për të mos u rikthyer më në shtëpinë e saj. Paralèlisht, shoqja e Rejhanit, Narini, shkon të takohet me shoqen e saj nga Azèrbajxhani, pa qenë fare në dijeni se Erhani po bën gjëra të tmèrrshme për t’a bërë për vete atë, Narinin.

Ai ka organizuar skenën gjòja se Narinit po ia vjèdhnin çantën dy persona të panjohur në rrugë, vetëm që të dukej si hèro tek ajo. Por gjithashtu, ai po dètyron shoqen e tyre të përbashkët që t’a gènjejë Narinin, duke i thënë se ajo i mban mèri më kòt Erhanit, pasi ai gjòja nuk e ka bràktisur para disa vitesh, por ka marrë plùmb nga màfìa që po i ndìqte, dhe rrjedhimisht nuk i ka shkuar dot pranë. Narini shòkohet së tepërmi por nuk e tregon veten. Ajo vetëm paralàjmëron shoqen e saj që Kemali nuk duhet të dijë asgjë pasi màfìa është ende në ndjèkje të saj.

Kemali e dëgjon gjithë bisedën e Narinit me shoqen e saj nga Azèrbajxhani dhe nuk thotë asgjë, as pasi dëgjon që ajo po fshèh diçka nga ai vetë, nga Kemali. Ai híqet sikur nuk ka ndodhur asgjë, ndërsa Narini largohet për të takuar shoqen me të cilën po bisedonte. Narini nuk e di se ndonëse shoqja e ka shumë përzemër, ajo po dètyrohet nga Erhani për diçka që nuk do t’a bëjë; që t’a bindë Narinin në gjòja dashurinë e tij. Fillimisht Narini thekson se nuk do që Kemali të rrezìkohet nga màfìa që po e ndjèk atë.

Më pas tregon për Erhanin se si nuk po e lë të qetë, edhe pse ajo e ka fshírë nga jeta saj, që ditën që ia mbáthi për të shpëtuar veten. Mbi atë të vërtetë, shoqja e saj détyrimisht hedh bàltë dhe gènjen duke thënë se ai atë ditë është qëllùar me ármé nga ajo màfìe, ndaj dhe nuk ka shkuar dot pranë saj dhe rrjedhimisht ajo është lënë e bràktisur. I fíksuar për t’a ribërë Narinin për vete, Erhani ka paguar edhe djemtë që gjòja po i rrèmbènin çantën Narinit. Të gjithë atë, e ka bërë vetëm që ai t’a shpëtonte e të dukej si hèro që u plàgos vetëm për të, pa u menduar.

Në anën tjetër ndodhet Rejhani. Ajo zgjohet më optimiste dhe Emiri gjithashtu e nxít shumë që sëbashku t’a kërkojnë Gylsymin më me ngulm derisa ajo t’u bindet për t’i dëgjuar së paku. Në momentin që ato nisen për tek Gylsymi, dy burra të àrmàtosur mbërrijnë më përpara në shtëpinë e saj dhe kërkojnë paratë që ajo u ka bórxh. Gylsymi kúndërshton dhe thotë me gojën plot se e ka paguar bórxhin kúndrejt tyre, ndërsa ato i betohen se nëse nuk do paguajë me të mirë, ato do e dètyrojnë në formë tjetër për të paguar.

Burrat e àrmàtosur i futen edhe në shtëpi me fórcë por Gylsymi vijon të shfaqë rezístencë. Shumë shpejt, në derë do trokasë Rejhani por ato ia mbyllin gojën Gylsymit, ndaj ajo nuk përgjigjet dot dhe Rejhani largohet. Me një dërrasë, Gylsymi i gòdet burrat dhe ia mbàth nga shtëpia, duke përfunduar para Rejhanit dhe Emirit. Ky i fundit ballafaqohet me burrat, i gòdet dhe i shpòrr që aty, por sërish nuk e bën dot për vete Gylsymin. Ajo falenderon por me të shpejtë largohet, jo më në për në shtëpinë e saj.