Telenovela News

Ali dhe Dujgu bien në duart e krìmìnelëve që po ndìqnin për të arrèstuar dhe kështu përfundojnë vetë nèn prànga, në një dèpo ku ato i mbajnë pèng. Lajmi i rrèmbìmit të tyre shpërndahet edhe në shtëpitë përkatëse, ku në atë të Aliut do jetë ende Jamuri, e cila në vend që të mërzìtet, nèvrikoset që Aliu ka mbetur në një vend me Dujgunë dhe ka frìkë se mos ato të dy rikthehen me njëri tjetrin. Në anën tjetër, frìkë ka edhe Ajnuri, se mos Nana do ia marrë Jamanin që ajo e ëndërron prej kohësh.

Për t’i shkaktuar asaj sa më shumë dèm dhe veçanërisht largimin nga shtëpia, Ajnuri ndërmerr hapa të rrezìkshëm. Ajo i futet në dhomë dhe pasi kontrollon gjithandej, arrin të gjejë portofolin në të cilin Nana mban pasàportën dhe kàrtën e idèntitetit. Ajnuri i merr të dyja dhe shkon në dhomën e saj personale, ku me një gërshërë në dorë, ajo i grìs të dyja por shkujdesshëm, nuk i vëren disa prej copave të grìsura që bien poshtë shtratit të saj. Në kohën që ajo po bën atë veprim, Nana ndodhet përballë Jamanit.

Jamani e akùzon se ajo po merr informacione për Zijanë, ndërsa Nana përgjigjet se thjesht po bisedonte me Nedimin, pa ndonjë qëllim të caktuar. Mëse i irrìtuar, Jamani ia ndalon asaj t’a përmendë më Zijain dhe largohet prej saj, për t’u kthyer tek Nedimi, të cilin e akùzon se po i thýen premtimet rradhazi. Sipas Jamanit, ai fillimisht ka thýer premtimin se do kujdesej për sigurinë në dasmën e Zijait ku Seheri u qèllua për vdèkje, më pas i premtoi se nuk do gàbonte më dhe tani e gjen veten para Nanës duke folur për Zijain.

Me gojën plot. Nedimi thotë se i di lìmitet dhe se sa duhet të flasë dhe nuk do binte prè e Nanës, por më kòt, Jamani i kthen shpinën. Mëngjesin e të nesërmes, kur Jamani nuk ndodhet në shtëpi, pòlìcia do arrèstojë Nanën pasi është bërë dènoncimi që ajo po punon pa leje dhe nuk ka as mjete idèntifikuese për veten. Sakaq, po atë mëngjes, Aliu me Dujgunë do arrijnë të bashkëpunojnë me njëri tjetrin në qetësi, mjaftueshëm sa për të bërë planin për të shpëtuar dhe ia dalin të shpëtojnë.

Jamani nevrìkoset shumë me Nanën që tenton të marrë informacion nga Nedimi, për Zijain. Ai e pyet përse po e bën diçka të tillë por përgjigja e Nanës është shumë naìve dhe thotë se thjesht po bisedonte me Nedimin. Duke ia ndaluar që t’a përmendë më Zijain, Jamani largohet prej saj, për të shkuar pranë Nedimit, për të cilin ka gjithashtu fjalë të rènda për t’i thënë. Ai i thekson se është hera dytë që po e thýen fjalën e dhënë, njëherë kur nuk mbrojti Seherin dhe kur premtoi se nuk do kishte më gabìme.

Gjatë kohës që ato flasin, punonjësja e vetme nègative që Jamani ka por nuk është zbuluar ende, futet në dhomën e Nanës. Ajnuri kontrollon gjithandej në dhomën e Nanës, derisa gjen pasàportën dhe kàrtën e idèntitetit të futura brenda një portofoli. Pa e parë njeri, ajo i merr dhe shkon në dhomën e saj, për t’i grìsur të dyja me një gërshërë e për t’i hèdhur copat në mbèturina por disa copa të pasàportës, i bien poshtë shtratit të saj dhe Ajnuri nuk i vëren. Jo shumë më vonë, menjëherë në mëngjes, në derën e tyre troket dikush.

Ai është një ofìcer pòlìcie që ka marrë një denòncim që dikush i jashtëlìgjshëm po punon në atë shtëpi dhe ai person është pikërisht Nana, që është dènoncuar fshèhurazi nga Ajnuri. Pòlìci kërkon lejen e punës dhe një letër idèntifikuese të Nanës por lejen e punës e ka marrë Ajnuri dhe e ka zhdùkur pa i treguar njeriu, ndërsa pasàportën dhe kàrtën i shkàtërroi. Nana tregon me sinqeritet se kanë aplikuar për vizën e punës dhe ua kanë premtuar se do ia sjellin por ende nuk ia kanë sjellë.

Megjithatë, nxiton të marrë pasàportën dhe kàrtën por kur nuk i gjen, pòlìci detyrohet t’a dërgojë në kòmisariat pasi ajo konsiderohet si e jashtëlìgjshme. Komìsariati në ato momente, po lajmëron familjen e Dujgusë dhe të Aliut se ato të dy janë rrèmbyèr nga krìmìnelët gjatë një aksioni. Personi që nèvrikoset në vend që të mèrzitet, është Jamuri, ndërsa Dujgu me Alinë, bien dakord që të veprojnë sëbashku, në grup, dhe me planin e shpejtë që bëjnë, arrijnë të lìrohen që aty.

Denizi shkon pranë Munevverit për të parë Kiraçin me të cilin ajo punon por si jùstifikim gjen përgjèrimet që Munevveri të mos ndahet nga babai i saj. Munevveri i përgjigjet në formë të prèrë, se tanimë ka marrë fund martesa tyre dhe për më tepër, thotë që dashuron dikë tjetër por nuk i tregon gjë më shumë. Pas largimit të Denizit nga shkolla, Munevveri çuditet së tepërmi nga Meltemi dhe madje bëhet xhèloze që e shikon atë pranë Kiraçit. Teksa i vështron nga xhami, në telefonin e Kiraçit vjen një mesazh.

Emri në ekran shkruan “Deniz” dhe Munevveri fillimisht nuk e mendon aspak që mund të jetë Denizi që njeh ajo por me shpejtësi krahason numrin e telefonit nga rregjistri i saj dhe kupton se Denizi dhe Kiraçi kanë filluar diçka me njëri tjetrin. Pa i thënë gjë njeriu, që aty, Munevveri shkon pranë Kadirit, për t’i përmendur divòrcin që duhet kryer. Kadiri i betohet se nuk do ia vështìrësojë fare atë proces por do e pranojë menjëherë, ndërsa Munevveri shton faktin se ajo do i marrë shumë atij nga pasuria.

I çuditur, Kadiri shikon fotografitë që ajo ka bërë me telefonin e saj, me të cilat pretendon të vërtetojë një tràdhti por Kadiri ia shùan ëndrrat duke i thënë se ka dèshmitarë që mund t’a vërtetojnë se ato nuk kanë qenë me të vërtetë të martuar sepse ajo më së shumti ka qëndruar në shtëpinë e saj dhe asnjëherë nuk kanë fjetur bashkë. Ajo largohet për në shtëpi, ku do shkojë edhe Fulja për t’u pajtuar me Emrenë pasi është shtatzènë por ai nuk e lejon fare të flasë. Ajo largohet por shumë shpejt, shtatzènia saj do mësohet nga të gjithë.

Denizi i përplàs Emresë të vërtetën në fytyrë për t’a fàjësuar që nuk e ka lënë Fuljën të flasë por ai dhe Sinani me Munevverin, gëzohen pafund. Menjëherë Emreja shkon pranë Fuljës por tani Fulja nuk e pranon fare në shtëpi. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Ahmeti me fëmijët, të cilët ngècin në një vend pa sinjal. Nata bie dhe Ahmeti vetëm me Xhanin hapin temën e Arzusë. Xhani humbet torùan kur mëson se Arzu është shtatzènë dhe e ofèndon të atin, aq sa ai e qèllon me shùplakë por menjëherë pas asaj shùplake, Ahmetin e shtrëngon zemra dhe bìe pa ndjenja.

Një prej úshtárëve më të besuar të Ali beut, i shkon atij pranë për t’i dhënë informacionet e fundit për të birin, por ai nuk e di se Osmani nuk po e kèqtrajton fare atë, Mustafanë, edhe pse e ka marrë me dètyrim në fisin e tij. Osmani, në momentet që Ali beu dhe úshtári i tij flasin për të, ndodhet përballë Romanusit. Ky i fundit, është me duar të lídhura dhe shikon plot urrèjtje Osmanin, duke buzëqeshur brenda vetes gjithashtu, pasi bashkë me úshtárët që e kanë sjellë Osmanin aty, ka përgatitur një kúrth.

I gjithë kúrthi është vetëm për t’i dhënë fúnd jetës së Osmanit dhe Romanusit ia lírojnë menjëherë duart, në të njëjtën kohë me të gjithë úshtárët e tij që nxjerrin shpàtat nga brezi, por Osmani gjithashtu nxjerr nga brezi shpàtën e tij. Gjëja që do çudisë shumë Romanusin dhe úshtárët e tij, është fakti që Osmani nuk do jetë i vetëm. Atij i shkojnë në ndihmë shumë úshtárë, me në krye nipin e tij Aktemurin, pasi ka qenë pikërisht Aktemuri ai i cili e ka zbuluar kúrthin që po i bënin xhaxhait.

Edhe pse Romanusi u betua se do i shùante të gjithë personat e popullit tùrk, ai nuk qëndroi për të lúftuar, pasi u fríkësua së tepërmi dhe ia mbàthi, që të shpëtonte veten. Disa prej úshtàrëve i víhen nga pas por nuk arrijnë t’a zènë atë. Paralèlisht, në fisin e Kajive, Mallhumi po vàjton humbjen e madhe të familjares së fundit që i kishte mbetur, të Selvit. Përveçse vàjton një humbje aq të madhe, Malhumi edhe e fàjëson veten, sepse ndjen përgjegjësi, sikur ajo nuk ka ditur t’a mbrojë.

Balla dhe shumë të tjera i qëndrojnë pranë me fjalë ngushëlluese dhe shfàjësuese, por më kòt. Brenda dhomës ku dèrgjet Selvi tanimë e ndjerë, ndodhet edhe Barkëni, i cili betohet se do hàkmerret ndaj kujtdo që ia ka bërë diçka të tillë gruas së tij. Sakaq, në një tjetër çadër, Balla duket që në fytyrë se nuk është aspak mirë por është përhumbur në mendime. Ajgyli e pyet se çfarë po ndodh por do mbetet pa fjalë nga përgjigja e Ballës, e cila i rrëfen fjalët e fundit të Selvit, që lënë të dyshòjnë për Barkënin.

Çelebiu, me ndihmën e nënës së tij, arrin të organizojë një arràtisje perfekte, të detajuar dhe pa asnjë mundësi që pòlìcia t’a zèrë, por diçka do e ndalojë. Ajo do jetë një fotografi, në làjmin që është botuar në internet, për martesën e Ryjasë me Omerin. Pas tyre, në fotografi, qëndron Xhemreja me Ozanin, ku këtë të fundit, Çelebiu e pàndehte të vdèkur. Ai xhìndoset i tëri dhe e lë arràtisjen për një moment më të vonë, pasi në atë moment, ai nuk mund të bëjë gjë tjetër veçse të shkojë në lagjen e Xhemresë.

Si një mànjak i vërtetë, ai fshìhet brenda në dèpon e një pallati të bràktisur, mu përballë shtëpisë së Xhemresë. Kjo e fundit, në ato momente po del nga dasma e Ryjasë dhe Omerit por si përherë, ka pas vetes Ozanin, të cilit ajo vazhdon t’i përgjèrohet që t’i qëndrojë larg, edhe pse Çelebiun e besojnë të vdèkur. Xhemreja e bën jo vetëm nga frìka që vetë ndjen, por edhe për shkak të fjalës që i ka dhënë nënës së tij që shqètësohet me të drejtë. Biseda mes tyre mbaron me aq dhe Ozani nuk e ngàcmon më tepër.

Paralèlisht, një tjetër bisedë hapet atë natë, mes Çiçekut dhe Iskenderit që është paksa i pirë. Ajo i tregon me sinqeritet për dýshimet që i kanë lindur për nënën e tij, Hyljanë dhe për faktin që pòlìcia i është vènë asaj nga pas për të zbuluar nëse dýshimet janë me një bazë të fortë apo jo. Pas gjithë rrëfimit të sinqertë të Çiçekut Iskenderi qesh me zë të lartë. Ai thotë se nuk i besohen dy gjëra; e para, që ajo me të vërtetë mendon se nëna e tij dhe Çelebiu kanë aq forcë sa për të inskènuar një vdèkje dhe e dyta, që Çelebiu i ka frìkësuar aq shumë.

Çelebiu për të cilin Iskenderi qesh, mëngjesin e të nesërmes do zgjohet i pari për të vështuar Xhemrenë nga xhami i dèpos ku po qëndron. Xhemreja po shoqëron Gyneshin për në shkollë dhe sapo ato të dyja shkëputen, Çelebiu i vìhet nga pas të bijës. Në një moment, ai humbet kontrollin dhe e thërret. Gyneshi kthen kokën dhe e shikon por Çelebiu largohet shpejt dhe kur Gyneshi i tregon me një frymë mësueses se kë ka parë, ajo pàndeh të jetë thjesht një tràumë e vogëlushes që ka humbur babanë.

Çelebiu vazhdon me planin që ka bërë sëbashku me nënën e tij Hyljanë, për t’ia mbáthur me një anije por në anijen në të cilën futet, fati do që ai të shikojë në internet një làjm me fotografinë e Ryjasë me Omerin në ditën e dasmës së tyre dhe nga pas janë kápur edhe Xhemreja me Ozanin. Ai tmérrohet i tëri nga fakti që Ozani është në jetë, prandaj nuk vazhdon me planin e arrátisjes. Duke rrezìkuar pafund dhe si asnjëherë më parë, Çelebiu shkon mu në lagjen e Ozanit dhe Xhemresë.

Ndërkohë, edhe pse është shpallur vdèkja e Çelebiut, Xhemreja vijon të jetë mëse e prèrë në refuzimin që i bën Ozanit, se si ato nuk mund të kenë një marrëdhënie me njëri tjetrin, për shkak të shumë faktorëve të jashtëm, jo për mungesë dashurie. Ozani pranon të mos e bezdìsë më tepër, aq sa nuk e shoqëron as për në shtëpinë e saj. Paralèlisht, në shtëpinë e Çelebiut, Çiçeku do bëjë një bisedë me Iskenderin, që këtë të fundit do e bëjë të qeshë me zë shumë të lartë. Ajo i tregon me sinqeritet, dyshìmet që ka se Çelebiu është në jetë.

Për më tepër i tregon dyshìmet që i ka futur nëna e tij në mendje, aq sa i ka rrëfyer të gjitha në pòlìci dhe ato i janë vënë në ndjèkje asaj. Iskenderi qesh, duke thënë se është shumë e pabesueshme mënyra se si Çelebiu ende arrin t’i fríkësojë, edhe pse po tretet në vàrr, siç ai pándeh. Por Çelebiu është më i gjàllë se kurrë. Gjithë natën, ai e kalon në një shtëpizë të bràktisur që gjendet mu përballë shtëpisë ku qëndron vajza tij Gyneshi, dhe Xhemreja. I mbushur me urrèjtje por edhe me fíksim pas Xhemresë, ai i ndjèk me sy në çdo lëvizje.

Në mëngjes, pasi Xhemreja përcjell Gyneshin për në shkollë dhe vetë shkon në punë, Çelebiu vendos që t’i víhet nga pas vajzës së tij. Në një moment kur nuk e kontrollon veten, ai e thërret në emër dhe Gyneshi sapo kthen kokën e shikon, por ai fshíhet dhe mësuesja e Gyneshit nuk e beson nxënësën e saj, pasi pándeh se është thjesht një traùmë e Gyneshit që nuk e pranon se babai i saj ka vdèkur. Megjithatë, traùma e Gyneshit nuk kalon aspak. Ajo nxiton për tek nëna saj me vrap, për t’i treguar se ka parë babanë në shkollë.

Rejhani ndikohet sërish nga Gylsymi, të cilën e pàndeh të jetë motra e saj dhe duke marrë shkas nga ankèsa fundit e Gylsymit, Rejhani e paralàjmëron Xhavidanën t’i qëndrojë larg asaj. Ajo i betohet se për të motrën, nuk do jetë aq e butë dhe e qetë sa ç’ka qenë para pádrejtësive që i janë bërë asaj. Pavàrësisht paralàjmërimit shumë të fortë që i bën Xhavidanës për herë të parë, Rejhani nuk i tregon asgjë Emirit, që qëndron i vetëm në dhomën e tij, sepse ka marrë të ftohur.

Emiri është mëse i gëzuar në dhomën e tij, pasi shikon lumturinë që i ka dhuruar Rejhanit dhe gëzohet për të, njësoj si për veten. Asnjëri prej tyre nuk e di se e gjitha është inskènim i Xhavidanës, ndërsa Gylsymi e vazhdon màshtrimin pa ndjerë aspak ndërgjegje të vràrè, edhe pse Rejhani shfaq shumë dashuri, afeksion dhe delikatesë pas saj. Së fundmi, Gylsymi ankòhet edhe për ngrënien, duke thënë se Xhavidana nuk po e lejon të hajë sa herë që e shikon të vetme dhe sërish, Rejhani e paralàjmëron atë.

Sakaq, në oborrin e tyre, shumë shpesh ndodhet Taxhi. Ai ndihet shumë në túrp para Sunës për të shkuarën e tij dhe ngurron t’i dalë përpara, veçanërisht pasi Suna i ka thënë se familja nuk e lejon të takohet me të. Nga dashuria, ai e vështron në largësi, pa iu afruar. Ndërkohë, në shtëpinë ku punon Taxhi, Oja mëson për situatën mes Narinit dhe vëllasë së saj por jo për arsyen konkrete. Ajo bisedon me Narinin, derisa në shtëpi vjen Kemali. Sapo ky i fundit vjen, Narini nxiton pas tij për në dhomë.

Kemali, nuk e kupton sa e léndon duke i thënë se nuk i intereson aspak e shkuara saj apo diçka tjetër që mund të ketë të bëjë me të por i intereson vetëm të dijë në çfarë rrezìku është familja e tij, ku përmend vetëm Ojën, Masallin dhe Shehrijen. E dètyruar, Narini i tregon emrin e màfìozit që i është vènë nga pas prej shumë kohësh dhe me aq mbyllet biseda. Paralèlisht, Erhani hap një bisedë në kompani, me Jonxhën. Jonxha i flet shumë sinqerisht, pa dyshùar në qëllimet e tij dhe nga ajo bisedë, Erhani vetë kupton se Narini dhe Kemali janë martuar për gjÿqìn e Masallit.

Rejhani dëgjon nga Gylsymi tríllime të reja por që i pándeh të jenë të gjitha të vërteta dhe ndihet aq kèq, saqë vendos të flasë dhe të mos heshtë siç gjithmonë ka heshtur ndaj pàdrejtësive që Xhavidana i bënte asaj. Rejhani i shkon pranë Xhavidanës dhe e paralàjmëron të mos merret më me Gylsymin, duke i theksuar se qëndrimi saj do jetë shumë më i ashpèr. Megjithatë, ashtu siç Gylsymi i kërkon, Rejhani nuk i tregon asgjë Emirit mbi bëmat e Xhavidanës dhe Rejhani nuk e lë aspak të dyshòjë Emirin.

Ajo sillet më së miri me të dhe kujdeset për shëndetin e tij pasi e shikon që ka rënë në një gjendje paksa të sëmùrë. Emiri e shijon maksimalisht atë situatë, aq sa me të qeshura thotë se do donte të ishte i sëmùrë për një kohë shumë të gjatë. Ashtu siç është Emiri i dashuruar pas Rejhanit, edhe Taxhi është i dashuruar pas motrës së Emirit, Sunës. Nga túrpi që ndjen për të shkuarën e tij, ai nuk merr dot guximin për t’i dalë më përpara por shkon pranë shtëpisë së tyre dhe nga larg, e vëzhgon ndonjëherë.

Brenda asaj shtëpie, lígësia vazhdon pa njohur aspak kufi. Në rolin e rradhës, Xhavidana i kërkon Gylsymit që të ankòhet tek Rejhani sikur ajo nuk po e lejon as të hajë në atë shtëpi dhe Gylsymi e kryen me përpikmëri rolin e saj. Paralèlisht, lígësia vazhdon edhe në kompaninë e Kemalit. Erhani shfrytëzon mirësinë e Jonxhës, për të marrë sa më shumë informacione nga ajo, lidhur me Kemalin në çdo aspekt të tij, por veçanërisht për atë që ka të bëjë me Narinin, si bashkëshort.

Nga vetë Jonxha, ai mëson se martesa tyre ka qenë shumë e paprítur sepse janë martuar në një periudhë të tràzuar për Kemalin, kur gjyshi i Masallit i hapi gjÿq për kújdestarinë dhe për më tepër, thotë se asnjëherë më parë nuk e kishte parë Narinin rreth e rrotull tij. Erhani bindet brenda vetes se ato janë martuar për kújdestarinë e Masallit por diçka të tillë nuk ia thotë Jonxhës. Në momentin që ato flasin, Narini ngulmon që të pajtohet me Kemalin por ai e léndon duke i thënë se nuk i intereson e shkuara saj, përveçse emri i màfìozit që ka nga pas.

Jamuri qëndron në shtëpinë e Aliut pavàrësisht se ai nuk shfaq asnjë lloj afeksioni ndaj saj dhe madje, për t’iu afruar më tepër, zgjohet në mes të natës dhe hìqet sikur është trèmbur nga një màkth, me të cilin jùstifikohet për të kërkuar që të flejë me Aliun. Ky i fundit, i çuditur, i liron vendin e tij por thotë se ka lënë një punë përgjysëm në kompjuter, që i duhet t’a përfundojë dhe këtë e bën vetëm për t’iu shmangur asaj. Mëngjesin e të nesërmes, ai e shikon Jamurin pranë hallës së tij, duke qeshur.

Gjendja saj e bën të mendojë se e gjithë situata e natës së kaluar ka qenë një sajim dhe se ajo nuk ka asnjë traùmë nga hàjduti që pretendon t’i ketë hyrë në shtëpi. Paralèlisht, në shtëpinë pranë, Dujguja për herë të parë e lëshon veten para nënës së saj, duke e pranuar sa i dhèmb ndarja me Aliun dhe marrëdhënia e re që ai ka krijuar. Semraja e ngushëllon dhe e qetëson por sapo del në rrugë, ajo e shikon Aliun krahas Jamurit dhe kjo e fundit, qëllimisht, sigurohet t’i tregojë se ka fjetur në shtëpinë e tij natën e kaluar.

Në anën tjetër, ndodhet Jamani, i cili xhìndoset i tëri kur shikon që Jusufi dhe Nana po prekin lulet e Zijait. Jusufi atë mëngjes i ka treguar Nanës për xhaxhanë e tij që është delìkat në shëndetin e tij dhe nuk e ka përballuar vdèkjen e Seherit, ndaj është shtruar në një klìnikë jashtë vendit. Duke marrë shkas nga shqètësimi Jusufit për lulet e xhaxhait të tij, Nana kujdeset për to dhe Jamani nuk i thotë dot asgjë, për shkak të Jusufit që duket i lumtur. Por, dikush tjetër do zemëròhet ende më shumë se Jamani dhe ai person është Ajnuri, motra e Xhengerit.

Ajo urrèn faktin që Nana sillet sikur është në shtëpinë e saj dhe sapo përfundojnë punën me vazot, ajo i shkàtërron, fshèhurazi. Fajin ia hedh maceve dhe Nana sërish ulet për t’i rregulluar por kësaj rradhe, do e ndihmojë edhe Jamani, sepse punonjësit e tjerë nuk janë në shtëpi. Gjithçka shkon fare mirë mes tyre, derisa Nana pyet për vendin e klìnikës ku është shtruar Zijai. Jamani acàrohet shumë dhe largohet por vëren që nga brenda shtëpisë, se asaj i shkon pranë Nedimi. Para se ky i fundit të flasë, Jamani e thërret pranë vetes dhe Nanës i dèshton plani.

Jusufi qëndron pranë Nanës duke kujtuar xhaxhanë e tij, Zijain, për të cilin tregon kushtet e veçanta shëndetësore të tij dhe mënyrën se si nuk e ka përballuar vdèkjen e Seherit, aq sa ka përfunduar i shtruar në klìnikë. Nanës i lind interesi të njohë më tepër Zijain, ndaj kur Jusufi i shpreh kèqardhje për lulet e vyshkura të xhaxhait, ajo vendos që të kujdeset vetë për to. Kujdesin ndaj luleve e nis sëbashku me Jusufin, gjë që këtë të fundit, e gëzon së tepërmi, aq sa Xhengeri nuk i ndalon dot.

Kur Jamani vjen në shtëpi, ai i gjen duke u kujdesur për lulet dhe nevrìkoset shumë me Nanën që po e zòtëron çdo cep të shtëpisë, si të ishte e saj. Ai e merr veçmas për t’a krìtikuar, por si përherë, Nana vepron sipas mendjes së saj, pa e marrë parasysh Jamanin. Për hir të gëzimit të Jusufit, as Jamani nuk ua merr për duarsh atë punë. Megjithatë, pasi ato i rregullojnë të gjitha vazot, Ajnuri del në oborr dhe fshèhurazi, i shkàtërron të gjitha e ua lë fàjin maceve. Si për inàt të saj, Jamani nuk e lë Nanën të vetme.

Ai del t’a ndihmojë për t’i rregulluar nga e para dhe kjo e bën Ajnurin shumë xhelòze. Por, Nana i prìsh sërish marrëdhëniet me Jamanin, kur e pyet për klìnikën ku është shtruar Zijai. Ai largohet i xhìndosur por vetëm pak më vonë do vijë Nedimi, i cili do rrèmbèhet shpejt nga Nana por Jamani ua ndërpret bisedën dhe Nana sërish nuk e mëson vendodhjen e Zijait. Paralèlisht, vëllai i pazbuluar i Jamanit, Aliu, ndodhet në shtëpinë e tij kur fillon t’a shohë Jamurin me shumë çudi.

Në mbrëmje, ajo i shkon pranë në një orar shumë të vonë, duke i thënë se ka parë një ëndërr shumë të frìkshme dhe dëshiron të flejë pranë tij, por Aliu i liron vendin e tij dhe për vete largohet për në dhomën tjetër, duke thënë se i duhet të punojë. Ndërsa mëngjesin e të nesërmes, ai e shikon fare të qetë e duke diskutuar me hallën e tij për ilàçet e saj. Në shtëpinë ngjitur, Dujguja atë mëngjes zgjohet më e lodhur dhe e lëshon veten në lòt para nënës së saj. Si të mos mjaftonte, sapo del jashtë, shikon Aliun me Jamurin dhe kjo e fundit i tregon se ka fjetur aty natën e kaluar.