Month: December 2022

Ryjaja e zhgènjyer nga babai i saj dhe Omeri, del nga shtëpia dhe shkon t’a marrë të atin nga makina e Iskenderit. Me shumë ngulmim ajo e merr dhe shkojnë në shtëpinë e saj, ndërsa Iskenderi i thotë me gojën plot Omerit se ato do ia sjellin fundin vetë Kenanit, sepse ai po e merrte vetëm për t’a mbrojtur nga Çelebiu. Paralèlisht, për shkak të Çelebiut, Ozani përtýp parimet e tij dhe shkon para xhaxhait që ia ka vràrè babanë për para dhe tani kërkon para nga ai. Xhaxhai ofrohet me buzëqeshje për t’a ndihmuar por Ozani nuk do bòrxh.

Ai kërkon paratë në këmbim të punës së tij, gjë që xhaxhai e pranon. Pasi merr paratë nga ai, Ozani kthehet në lagje por e gjen Omerin duke debàtuar ashpèr me Ryjanë. Në atë dèbat përfshihet edhe ai vetë, sepse edhe ai e ka gènjyer Ryjanë. Pasi qetësohen ujërat, ato largohen sëbashku ndërsa Ryjaja mendon për Xhemrenë që ende nuk është kthyer nga shtëpia e Çelebiut. E frìkësuar se mos i ka ndodhur gjë Xhemresë, Ryjaja e telefonon atë por Xhemreja i shpjegon se Gyneshi është e sëmùrë dhe nuk i ndahet dot.

Sa për Çelebiun, Xhemreja sqaron se duke qenë ende në proces gjýqësor, ai nuk guxon t’i bëjë asgjë. Po atë natë, të dashurit e zemrave të tyre, Omeri dhe Ozani, vendosin t’ia kthejnë paratë menjëherë fàjdexhiut që mbiu para Seherit por edhe t’i japin atij një të rràhur. Ato ia hèdhin paratë mbi tavolinë, kyçin derën dhe nisin t’a dhùnojnë derisa trupròjat e tij thýejnë derën dhe i ndajnë, por çuditërisht, askush nuk e gòdet as Ozanin dhe as Omerin. Fàjdexhiu fillimisht merr veten, më pas shpjegon situatën.

Ai tregon se tek ai, nuk kanë më asnjë bòrxh, sepse bòrxhin e tyre tek ai e ka mbyllur Çelebiu, ndaj rrjedhimisht, ia kanë atij bòrxhin. Vetëm për shkak se Çelebiu është në atë mes, ai nuk e vrèt dot asnjërin prej tyre dhe i lë të largohen në qetësi. I xhìndosur nga kùrthi i Çelebiut, Ozani tenton t’i shkojë menjëherë pranë por kur Omeri betohet se do shkojë me të, Ozani hìqet sikur nuk do shkojë. Omeri e shoqëron deri tek dera e shtëpisë por sapo Omeri largohet, Ozani i drejtohet shtëpisë së Çelebiut ku në mënyrë shòkuese gjen edhe Xhemrenë.

Dita për Emirin fillon në një mënyrë mëse të pákëndshme. Ai dëgjon nënën e tij teksa mbush veshët e Nigarit me alùdime të rénda për Rejhanin, për të cilën thotë se ajo e ka sjellë familjen në atë gjendje të kéqe dhe tani shëtit që nga mëngjesi, pa i interesuar që Suna është zhdùkur pa lënë gjurmë. Emiri ia ndalon të flasë kèq për të dhe i tregon se Rejhani është e vetmja që e di vendin e Sunës dhe se për tek ajo është larguar. Sipas Emirit, nëna e tij është një nënë aspak e devotshme, sepse vetëm 3 herë e ka vizituar vajzën e saj në klínikë.

Ai i sugjeron të kujdeset më tepër për mëmësinë e saj dhe të mos merret fare me Rejhanin. Në ato momente, Rejhani ndodhet përballë Sunës. Ajo i kërkon të kthehet në shtëpi por Suna refuzon. Teksa bisedojnë, Suna lëviz gishtërinjtë e këmbëve dhe Rejhani mrekullohet. Menjëherë Rejhani përlòtet dhe thotë se ky është një ndryshim me shumë rëndësi, por Suna nuk mendon si ajo dhe madje kërkon që të mos i tregojë gjë familjes. Sipas Sunës, ajo ka krijuar shpresa gjithmonë dhe ka përfunduar e zhgènjyer.

Pas atyre fjalëve të Sunës, Rejhani merr vendimin që as ajo të mos kthehet në shtëpi. Suna kúndërshton dhe betohet se mund të kujdeset për veten, gjë që Rejhani e pranon por ngulmon se do qëndrojë pranë saj, derisa ajo të kuptojë se ka një mundësi për të ecur. Ndërkohë në shtëpinë ngjitur, në atë të Kemalit, ky i fundit bën kërkime se si veprojnë femrat që janë të dashuruara dhe në bazë të përgjigjeve që merr për pyetjen e tij, ai fillon të anàlizojë çdo veprim të Narinit, gjatë gjithë kohës.

Shikimet e pandàlura të Kemalit e bëjnë Narinin të dyshòjë se çfarë po ndodh por ai nuk i tregon asgjë, veçse vazhdon t’a vështrojë e të bindet se ajo është e dashuruar, ashtu siç për veten ende dyshòn nëse është i dashuruar apo jo. Përtej tyre, në anën tjetër ndodhet Xhemreja. Ngjarjet e fundit e kanë rénduar psikòlogjinë e saj shumë më tepër, aq sa ajo vendos nga e para që të ndàjë Emirin nga Rejhani, që të mund të jetë ajo vetë me Emirin. Pas një plani të mirëfilltë për hapin e parë, atë të arràtisjes, Xhemreja ia del të arràtiset.

Emiri qëndron përballë Rejhanit, mëse i shókuar që ajo e di vendin e motrës së tij, Sunës. Ai kërkon me ngulm që t’ia tregojë e t’i shkojnë pranë menjëherë por Rejhani përgjigjet duke thënë prèrazi se nuk do ia tregojë, pasi i ka dhënë fjalën Sunës dhe nuk dëshiron t’a zhgènjejë atë. Rejhani i sugjeron të ndalojë për pak dhe të shijojë më shumë faktin që e ka familjen në jetë, edhe pse babanë dhe motrën i ka të sëmùrë. Me sytë e përlòtur dhe gushën që i dridhet, Rejhani thotë se do jepte gjithçka për t’a pasur në jetë familjen, sado larg saj.

Mëngjesin e të nesërmes, ajo del që herët nga shtëpia, për të shkuar pranë Sunës pa e ndjèkur njeri. Xhavidana e shikon duke u larguar dhe vjèll vrèr për të para Melikesë, teksa i thotë se situata e familjes së tyre është në atë gjendje për fàj të Rejhanit dhe Rejhani sërish e ka mendjen të shëtisë, ndërkohë që Suna është zhdùkur. Emiri e dëgjon deri në fund nënën e tij dhe i kërkon të ndalojë njëherë e mirë me gjithë shpífjet kúndër Rejhanit. Ai ia përplàs në fytyrë faktin që Rejhani e di vendin e Sunës.

Emiri ia ndàlon të merret më me Rejhanin dhe i sugjeron të jetë nënë pak më e dobishme, sepse gjatë gjithë qëndrimit të Sunës në klínikë, ajo ka vajtur vetëm 3 herë për t’a takuar të bijën. Pas atyre fjalëve të rénda, Xhavidana largohet, ndërsa Emiri telefonon Rejhanin, por tani ajo vendos të mos i përgjigjet. Këtë e bën që të bindë Sunën se nëse ajo nuk do kthehet në gjirin e familjes, atëherë as vetë Rejhani nuk do kthehet por do qëndrojë me të. Suna e merr këtë vendim si një mungesë besimi nga Rejhani, gjòja se Suna nuk ia del dot mbanë vetë.

Këtë mendim ia hèdh poshtë Rejhani menjëherë dhe vetëm pak çaste më vonë, ajo mrekullohet nga Suna që arrin të lëvizë gishtërinjtë e këmbëve. Entuziasmin e Rejhanit e pret Suna, e cila i kërkon të mos i tregojë gjë familjes, pasi ka fríkë nga zhgènjimi i rradhës nëse sërish nuk do ecë dot. Ndërkohë, xhaxhai i saj Kemali, përpiqet të kuptojë nëse Narini është i dashuruar pas saj apo jo. Paralèlisht, një tjetër e dashuruar nuk heq dot dorë. Ajo është Xhemreja, që ia del të arràtiset nga spítali dhe i premton vetes se do jetë një ditë me Emirin.

Dujgu dhe Ali janë mëse të emocionuar për ditën e fejesës së tyre. Ajo e mirëpret Aliun familjarisht në shtëpinë e saj por nuk e vëren që nënën e saj e gòdet sëmùndja. Sulltana kërkon dorën e Dujgusë për Aliun por Semraja i shòkon të gjithë duke thënë se diçka e tillë nuk do ndodhë kurrë, se vajza saj është shumë e vogël dhe se gjithë këto plane të pahìjshme po i thur Sulltana. Kjo e fundit, shòkohet, por Aliu e kupton se çfarë po ndodh dhe i kërkon hallës së tij që të presin, pasi nuk zgjat shumë minuta derisa ajo kthehet në normalitet.

Ashtu ndodh; Semraja rikthehet në formën normale dhe jep dorën e së bijës për Aliun. Ato vendosin unazat dhe çdo gjë përfundon më së miri. Në anën tjetër ndodhet Jamani me Seherin. Teksa ndalojnë në një vend para se të shkojnë në bàshki për të marrë datën e martesës, ato të dy shikojnë Azizin. Ai është fare pranë tyre por për shkak se është i përhumbur në kujtimet e vdèkjès së të atit, ai nuk i vëren fare ato të dy. Megjithatë, Seheri i shkon pranë, për t’a falenderuar për ndihmën që i dha, që i riktheu asaj kujtesën e plotë.

Azizi gëzohet shumë për të që i është rikthyer kujtesa, por në fytyrë nuk ka asnjë buzëqeshje, sepse nëna e tij e ritelefonon për t’i thënë se po sùlmohen çdo ditë nga àrmìqtë e tyre dhe duhet plotësuar amaneti i të ndjerit, që në krye të familjes të jetë ai, Azizi. Ai mbërrin në shtëpinë nga ku njëherë është dëbùar, dhe pranon të dalë në krye të të gjithëve, por ka një kusht; të mos bëjë asgjë në rrugë të palìgjshme. Azizi premton se do e mbyllë çështjen e tyre, por në rrugët që di ai. E irrìtuar, nëna tij nuk pranon.

Azizi sqaron se ai nuk do pranojë në asnjë formë tjetër, veçse me kushtin që shpjegoi, ndaj dhe merr të largohet, por nëna tij e ndalon, pranon dhe irrìton pafund vëllanë e Azizit, me përùljen që tregoi para kushtit të tij. Paralèlisht, Seheri me Jamanin arrijnë të marrin datën më të afërt për martesën e tyre, që është pikërisht brenda asaj dite. Mëse të lumtur, ato ndalojnë për të blerë një fustan të bardhë për Seherin, nxitojnë për në sallën ku do celèbrohen dhe para familjes së tyre që është prezente, ato martohen.

Azizi merr një tjetër telefonatë nga nëna tij, e cila i thekson se po tentojnë t’i vràsìn çdo ditë, ndaj ai duhet t’u shkojë në krye për të përmbushur amanetin e babait të tij të ndjerë, që pàndehin se ai e ka vràrè. Azizi kujton pa ndalim mëngjesin kur është zgjuar me àrmè në dorë dhe babanë e tij të vdèkur. Ato kujtime e përhumbin, aq sa ai nuk e vëren Seherin dhe Jamanin që ka përballë vetes. Seheri e shikon dhe i shkon pranë për t’i dhënë làjmin e mirë, se tanimë ajo e ka të kthyer kujtesën të plotë.

Azizi gëzohet për të, ndërsa Seheri e falenderon pafund. Pas atij momenti, ato ndahen. Azizi shkon pranë nënës së tij, për t’i thënë se do pranojë të jetë në krye të tyre meqë i duhet të paguajë një çmim por për këtë, do ketë rrugën e tij që do ndjekë, dhe jo punët e palìgjshme që ato vazhdimisht bëjnë. Nëna e tij nuk pranon por Azizi qartazi lë të kuptohet se kjo është mënyra e vetme se si ai pranon të jetë në krye të familjes. E zènë ngushtë, nëna e tij pranon, gjë që do e çmèndë vëllanë e Azizit, fàjtorin e vërtetë.

Ndërkohë, Seheri dhe Jamani mbërrijnë në destinacionin që kishin, për të marrë një datë për t’u martuar. Ato e marrin, me fytyrat më të qeshura të mundshme, dhe që aty, nxitojnë të zgjedhin një vel të thjeshtë për Seherin, si dhe një kostum për Jamanin. Paralèlisht, e gjithë familja tij po përgatitet për të shkuar ashtu të gjithë në celebrimin e tyre. Pas shumë peripècirave që kaluan, Seheri dhe Jamani martohen sërish. Sakaq, në anën tjetër ndodhet vëllai Jamanit, ai i pazbuluari, Aliu.

Ashtu si Jamani, edhe Aliu do të bashkohet me dashurinë e tij. Ai troket në derën e Dujgusë pasi ajo e lajmëron se janë gadi për t’i pritur, por sëmùndja gòdet Semranë dhe ajo i pret si mos më kèq, duke pàndehur se Dujgu është ende fëmijë, se nuk ka moshë për t’u fejuar dhe se në krye të gjithë kësaj pune aspak të hijshme, qëndron Sulltana. Kjo e fundit shòkohet por Aliu kupton se si qëndron e vërteta, ndaj me durim presin që Semraja të pësòjë një tjetër gòditje që do e kthejë në vete, dhe ashtu ndodh, prandaj fejesa përfundon me sukses.

Xhemreja vrapon pas Ozanit që del me fùri nga shtëpia, pas ofèndimeve që mori nga nëna tij e moshuar. Ai është i lènduar sepse i jep të drejtë atyre fjalëve, duke thënë me bindje se ai nuk ka bërë asgjë për shtëpinë e tij. Dhìmbjen që ka, Ozani e nxjerr duke pirë shishen që ka marrë me vete, ndërsa Xhemreja thjesht i qëndron pranë. Paralèlisht, shoku i tij Omeri po shfaq dashurinë për Ryjanë, duke pranuar të shkojë në një lloj klubi që ai nuk e ka frekuentuar kurrë më parë dhe ku do bëjë kàraoke.

Atë natë, ai shfaq hapurazi para të gjithëve dashurine që ka për Ryjanë dhe më pas kthehen sebashku ne lagje, ku do takojnë rastësisht Xhemrene dhe Ozanin e pirë. Ozanin e merr Omeri në shtëpinë e tij atè nate, ndersa Ryjaja përballet me surprizen mëse të paprìtur, me rikthimin e babait të saj që madje po qëndron në shtëpinë e tyre. Mëngjesin e të nesërmes, Xhemreja del e para nga shtëpia, për të
shkuar prane se bijës, që të mund t’a takojë por sërish nuk e gjen në shkollë, ndaj detyrohet të telefonojë àrmìkun e saj të hapur.

Celebiu i përgjigjet telefonates dhe i tregon se Gyneshi është në shtëpi, e sëmùrë. Edhe pse Xhemreja e ka të vèshtire t’a besojë, ajo sërish i shkon pranë dhe shikon se ai po tregon të vërtetën. E vënë ne sìklet nga Gyneshi që e pyet nëse do largohet më nga ajo, Xhemreja e anashkalon pyetjen dhe kujdeset per te bijën. Paralelisht, në shtëpinë e saj ajo ka lënë Ryjane me Kenanin por ky i fundit do e trèmbë të bijën, duke e pyetur nëse mendon që ajo eshtë e zonja për t’u kujdesur për veten.

Ryjaja e pohon por i kërkon të mos flasë ne atë mënyrë të frìkshme, per te cilën Kenani thote se po e permend vetëm ngaqë do i duhet të largohet jashtë. Frìka tij dhe e Tomrisit ndodh, sepse më të dalë në rruge, Adnani dhe trupròjat e Selebiut e rrèmbèjnë atë. Lìgësia e Celebiut prek se tepërmi edhe Ozanin. Per tè shpëtuar nga kèrcènimet e fàjdexhinive, ai merr vendimin me të paprìtur; që të kërkojë ndihmë nga xhaxhai tij. Omeri shòkohet nga fjalët e shokut te tij por nuk ia kthen shpinën, përkundrazi.

Ryjaja e dërgon Omerin në një lokal ku ai nuk ka qenë asnjëherë më parë, sepse nuk është aspak stili i tij. Për hir të Ryjasë, ai dètyrohet të ngjitet në skenë për karaoke, por di vetëm këngë që janë në gjuhën e tij, ndaj krijon fillimisht një skenë kòmike para të gjithëve, tregon dashurinë për Ryjanë dhe më pas, bashkë me të gjithë të ndodhurit në klub, ai këndon për Ryjanë. Në ato momente, shoku i tij Ozani po del nga shtëpia me fùri dhe Xhemreja i shkon nga pas për të mos e lënë të vetëm në një situatë të tillë.

Ajo i betohet se nëna e saj nuk donte t’i fliste ashtu rèndë por e kishte humbur torùan nga frìka se mos fàjdexhinjtë i bëjnë gjë atij. Ozani thotë me bindje se nëna e tij kishte të drejtë në çdo fjalë dhe e mbyll bisedën me aq fjalë, por e vazhdon me pijen që nuk e ndalon dot. Teksa kthehen për në shtëpi, të katërt takohen rastësisht në lagje. Omeri e merr Ozanin e pirë në shtëpinë e tij ndërsa Xhemreja surprizon Ryjanë me Kenanin brenda në shtëpi. Mëngjesin e të nesërmes, Ryjaja frìkësohet nga e folura e babait të saj.

Ai e pyet nëse ajo është e zonja vetes në rast se atij i ndodh gjë, por Ryjaja nuk pranon t’a vazhdojnë një bisedë të tillë, edhe pse Kenani thotë vetëm se do ikë larg, pasi nuk e mendon se gràbitja e tij po planifikohet aq shpejt. Me të dalë nga shtëpia, në mes të rrugës, atë e merr Adnani dhe një grumbull trupròjash, që nuk i lënë Kenanit zgjedhje për të shkuar me to apo jo. Sakaq, Xhemreja vazhdon të tentojë të lidhet me vajzën e saj, por nuk ia del. Ajo kujton fjalët e Çelebiut dhe krijon bindjen se ai po bën lojëra.

Mëse e irrìtuar, ajo e telefonon dhe i kërkon t’ia sjellë vajzën, por Çelebiu thotë se ajo është e sëmùrë. Xhemreja i shkon në shtëpi duke menduar se ia po gènjen por fjalët e tij rezultojnë të vërteta. Teksa Xhemreja i qëndron pranë vajzës së sëmùrë duke u ndjerë në fàj, Ozani po përtýp parimet e tij për fàj të Çelebiut që ia dërgoi fàjdexhinjtë në shtëpi. Ai do shòkojë Omerin por edhe veten e tij, kur vendos t’i trokasë në derë xhaxhait për t’i kërkuar paratë që i duhen në mënyrë të menjëhershme.

Vollkani shkon në shtëpinë e Asjës dhe fillimisht bisedon me Aliun por për herë të parë, ai merr një shúplakë me fjalët e të birit, që e ballafaqon për trádhtitë që ai ka bërë në jetë dhe i thotë se asnjëherë nuk do donte të ishte si ai. Vollkani shòkohet i tëri dhe largohet nga ai, ndërsa Asja qëllimisht i afrohet për t’i lëshuar në xhaketë aromën e parfumit të saj, për të cilin është e bindur se Derini e njeh. Me afrimin e Asjës, Vollkani merr guxim dhe tenton t’i afrohet ende më shumë por ajo nuk e lejon.

Asja i rithekson se ai duhet të jetë i divòrcuar dhe para se të largohet, i kërkon të ketë shumë kujdes nga Derini, duke thënë se ajo i ngjan shumë nënës së ndjerë të Asjës. Sapo shkon në shtëpi, Vollkani e dëgjon Derinin në një bisedë telefonike me Xherenin, teksa i thotë asaj se me ato nérva që ka, do i ngelë ndonjëri në dorë. Vollkani futet brenda dhe Derini mbyll telefonatën por brenda fare pak çastesh, Vollkani e gjen atë duke grísur me gérshërë xhaketën e tij, pasi ka ndjerë aromën e Asjës.

Derini nuk e ballafaqon as kësaj rradhe, por i thotë se po e gríste pasi mbante erë të réndë. Mëngjesin e të nesërmes, Vollkanin e telefonon Asja teksa ai po ha mëngjes me gjithë familjen e tij. I fríkësuar nga reagimet e Derinit, Vollkani ia mbyll telefonatën por ajo ngulmon derisa ai détyrohet t’i përgjigjet dhe mëson nga Asja se Derjës i ka vdèkur kunati. Kështu, jústifikohet dhe shkon në spítal por Derini i víhet nga pas. Në spìtal, Asja flet veçmas me Derinin, me zë shumë të lehtë por duke e provòkuar pafund, se si Vollkani është ende i fíksuar pas saj.

Derini humbet torùan dhe ia vendos duart në fÿt Asjës, gjë që e shikon e gjithë spítali dhe reagojnë menjëherë për t’i ndarë. Derinin e largojnë që aty por ajo vijon t’i flasë Asjës me zë të lartë, tek i thotë se asgjë nuk ka mbaruar me aq. Ndërkohë, në një dhomë tjetër të spítalit, Selçuku shkon të paralàjmërojë Xherenin. Ai i kërkon të mos e ngàcmojë më kurrë Nilin, të mos mbushet me shpresa të kóta nga njerëz që e mësojnë të bëjë kúrthe e më pas largohet. Réndesa e fjalëve të Selçukut, bën që Xhereni të bjerë pà ndjenja në tokë.

Vollkani, por edhe Asja, do përballen me pjekurinë dhe moralin e djalit të tyre, që i vë me shpatulla pas muri për gjithë génjeshtrat që po thonë dhe lojërat që po luajnë. Vollkani ndihet sikur ka marrë një shúplakë nga ai dhe nuk i qëndron gjatë në dhomë, por shkon pranë Asjës. Asja e parfumosur maksimalisht, e përqafon Vollkanin vetëm për t’i lëshuar atij aromën e parfumit por Vollkani shpreson për më shumë dhe tenton t’i afrohet. Asja e largon, i kujton se fillimisht duhet të jetë i divórcuar dhe më pas e paralàjmëron të bëjë kujdes.

Sipas Asjës, Derini i ngjason shumë nënës së Asjës që përfundoi duke vràrè babanë e Asjës dhe veten. Sapo shkon në shtëpi, fjalët e Asjës i vërtetohen sepse ai e dëgjon teksa thotë në telefon se do i mbesi ndokush në dorë. Vollkani futet brenda dhe ajo ndërpret telefonatën por nérvozizmi i shtohet ende më shumë sepse në xhaketën e Vollkanit nuhat parfumin e Asjës. Sërish, Derini nuk i thotë asgjë atij. Ajo vetëm merr një palë gérshërë dhe e grís xhaketën në shumë copa, me shumë dhùnë. Vollkani e gjen dhe tmèrrohet nga pamja.

Ai kërkon të dijë përse po e bën diçka të tillë por Derini shpjegohet sikur xhaketa mbante një aromë shumë të kèqe që nuk durohej dot. Tanimë, Vollkani e merr më seriozisht paralàjmërimin e Asjës për të, aq sa, në mëngjesin e të nesërmes, nuk i përgjigjet telefonatës së Asjës sepse ka pranë vetes edhe Gonylin edhe Derinin. Mirëpo, Asja këmbëngul dhe ai i përgjigjet. Ndërmjet saj mëson se Derjës i ka vdèkur kunati dhe nxiton për në spítal, por Derini nuk e lë të vetëm. Qëllimisht, Asja flet me Derinin veçmas dhe me zë të ulët.

Asja e ngàcmon mjaftueshëm sa Derini të humbasë torùan dhe t’ia vendosë duart në fÿt. Kështu, i gjithë spítali e shikon atë veprim, Nevini ndërhyn ndërsa Vollkani merr Derinin me fòrcë, e cila vijon të thotë me zë të lartë se asgjë nuk ka mbaruar me aq. Teksa Nevini kujdeset për gjendjen e Asjës, mbesa e saj Xhereni përballet me Selçukun, i cili i shkon pranë për t’a paralàjmëruar të qëndrojë larg Nilit sepse as ajo dhe as ndonjë njeri tjetër nuk do munden dot t’i ndajnë. Selçuku largohet me aq por pasòjat e tij qëndrojnë, aq sa bëjnë që Xhereni të bjerë në tokë pà ndjenja.

Seheri dërgon Jamanin në vendin që i ka bërë surprizë, duke e zbukuruar me zjàrr e shumë tullumbace të kuqe e të bardha. Ai mbetet pa fjalë, sepse vetëm Seheri flet. Fillimisht ajo e përlòt duke i treguar se i është kthyer tërësisht kujtesa, më pas e falenderon për çdo gjë që ai ka bërë që kujtesa t’i rikthehej e në fund fare nxjerr nga xhepi unazat për të qenë sërish të martuar me njëri tjetrin. Jamani i merr, i vendos në gishtin e secilit dhe më i lumtur se kurrë më parë, ai përqafohet me Seherin.

Si të mos mjaftonte, pranë tyre do shkojnë menjëherë edhe të gjithë familjarët e tyre. Ashtu të gjithë siç janë, ato kërcejnë buzë detit e më pas kthehen në shtëpi. Në shtëpi, Neslihani hap atë temë me Çiçekun, duke e pyetur nëse ndonjëherë ëndërron për një dashuri përrallash, si ajo e Seherit dhe Jamanit. Çiçeku nuk përgjigjet por në vend të saj flet Zijai që po i dëgjon nga dera. Ai thotë me bindje se çdo njeri do e dëshironte diçka të tillë, e më pas largohet, sepse edhe ai edhe Çiçeku bëhen me tùrp.

Ndërkohë lart, në dhomat e gjumit, Jamani kërkon me ngulm që të flejnë bashkë në të njëjtën dhomë me Seherin. Ajo refuzon, ndaj ai i kujton se ka pranuar të flinin kur ishin në shtëpinë që ajo mori me qera, por sipas Seherit, në vilë ka njerëz dhe nuk do që ato t’i kèqkuptojnë, prandaj Jamani pranon të bëhet sipas dëshirës së saj. Në anën tjetër ndodhet Jasemini. Në mënyrë të paprìtur ajo merr një mesazh shumë të frìkshëm ku i shkruajnë se e dinë çfarë i ka bërë Ertugrulit dhe nuk do ia falin.

Ato që i shkruajnë janë pikërisht shokët me të cilët ajo është rritur nga Ertugruli por ato nuk e dinë se në çfarë rrezìku ka qenë Jasemini, ndaj e pàndehin atë si një spìùne. Jasemini fokusohet tek motra saj ndërkohë, e bind se është fare mirë dhe se nuk duhet t’a vonojë më tepër fejesën. Edhe nëna tyre është në të njëjtin mendim, prandaj Dujguja telefonon Aliun për t’i thënë se janë gadi për t’i pritur në kërkimin e dorës së saj. Aliu që deri më atë moment ishte mëse i trìshtuar, tani gëzon si një fëmijë.