Month: December 2022

Ryjaja shkon me valixhe në shtëpinë e Omerit, ku do përballet me një surprizë tejet të paprítur. Në ballkonin e shtëpisë së tij, Omeri ka përgatitur një darkim romantik për ato të dy, duke e mbushur me petale trëndafilash dhe qìrinj. Për herë të parë, Omeri dhe Ryjaja, i vazhdojnë puthjet e tyre në shtrat, ku dhe do shkojnë me njëri tjetrin, duke zyrtarizuar kështu lidhjen e tyre. Paralèlisht, dashuria Ozanit për Xhemrenë bën që ai t’i shkojë surprizë në shtëpinë ku ajo po qëndron, në atë të Zonjës, prònares së saj.

Buzëqeshjet e tyre nuk u ndahen nga fytyra, edhe pse Çelebiu pándeh se ua ka shémbur botën mbi kokë me dèmin që u ka shkaktuar dhe lumturohet kur Adnani rapòrton se si ato janë shpërndarë në shtëpitë e fqínjëve, pa e ditur se sa shumë po e afron Ozanin me Xhemrenë. Ajo natë do kalojë me aq, në qetësi, ndërsa mëngjesi i të nesërmes do fillojë me ribashkimin e një tjetër çifti. Ato janë Çiçeku me Aliun, të cilët bashkohen falë Iskenderit. Pasi çmallen me njëri tjetrin, Aliu i kërkon të paketojë plaçkat për t’u larguar për në Antàlja.

Çiçeku refuzon dhe me kokën poshtë, thotë se nuk e lë dot vetëm Atlasin, pasi ka shumë nevojë për të. Aliu nuk e kupton aspak dhe as nuk bie dakord me të, por e lënë për t’a diskutuar më vonë. Në ato momente, Tomrisi merr një telefonatë nga një numër i panjohur. Personi përtej telefonit i prezantohet me emrin Ismail dhe tregon se është prònar i një qendre bixhòzi, ku dhëndrri saj Bylenti ka një bórxh shumë të madh falë lojërave që ka luajtur. Duke vënë dorën në zemër për djalin e tij të pafàjshëm, Ismaili nuk është dakord që Atlasi të mbesë në duart e tij.

Për këtë, ai dëshiron që vullnetarisht të déshmojë në gjÿq ato çfarë di për të, që të vërtetojë se është i pápërgjegjshë për të marrë përsipër rritjen e Atlasit. Lájmi e bën shumë të lumtur Tomrisin, ashtu siç lumturohet pa masë edhe Xhemreja me prónaren e saj të punës, të cilat gjejnë një lokal për t’a marrë me qera, me një çmim që mund t’a përballojnë. I vetmi person që nuk lumturohet aq shumë atë mëngjes, është Ryjaja, sepse përjeton një xhelòzi të madhe kur Seheri i kërkon të telefonojë Zejnebin pasi nëna saj nuk është mirë dhe Omeri e shkruan numrin e saj përmendësh.

Adnani vihet në ndjèkje të të gjithë personave, se ku do akomodohen ato pas largimit nga shtëpitë e tyre. Për çdo gjë, ai rapòrton tek Çelebiu, i cili dëgjon me buzëqeshje të gjithë rapòrtimin dhe vùajtjet që po shkakton. Që natën e parë të tortùrës për shtëpi, Xhemreja merr surpriza romantike nga Ozani, që nuk e zë dot gjumi pa shkuar edhe njëherë poshtë dritares së dhomës ku ajo po fle në shtëpinë e Zonjës. Nga dritarja, ato bisedojnë për pak, me buzëqeshje të mëdha në fytyrë, e më pas Ozani largohet.

Paralèlisht, edhe Ryjaja po përjeton një natë romantike, që fillon me një sofër të zbukuar me qírinj e petale, vazhdon me puthje dhe përfundon në shtrat, ku ajo dhe Omeri flejnë për herë të parë me njëri tjetrin. Ndërkohë, në anën tjetër ndodhet çifti “Çiçek-Ali”. Ato takohen në oborrin e Tomrisit, ku Aliun e sjell vetë Iskenderi dhe telefonon Çiçekun për t’i thënë se ka një surprizë në oborr. Ato të dy përqafohen shumë gjatë dhe pasi çmallen, Aliu bën një dush dhe menjëherë më pas fillon të bëhet gadi për t’u rikthyer në Antàlja.

Çiçeku refuzon dhe ai pándeh se e ka vetëm për atë natë, por Çiçeku kërkon të qëndrojnë në atë shtëpi derisa situata për Atlasin të qartësohet, gjë që për Aliun nuk bën sens fare. Ajo natë do kalojë me aq, ndërsa mëngjesin e të nesërmes, Tomrisi do marrë një telefonatë me shumë rëndësi për të. Ismaili, prònari i sallës së bixhòzit ku Bylenti është në bórxh me shuma të mëdha, i tregon Tomrisit se dëshiron të dëshmojë kúndër tij, që fëmija të mos mbetet në duart e një personi aq të pápërgjegjshëm.

Gjërat do shkojnë mirë edhe për Xhemrenë dhe Zonjën, prònaren e saj. Ato gjejnë një lokal me qera, që ka një çmim të përballueshëm nga ana tyre dhe menjëherë e marrin. I vetmi person që nuk do buzëqeshë aq shumë atë mëngjes, do jetë Ryjaja. Ajo ndodhet me Omerin në dyqanin e tij, kur Seheri troket për t’i kërkuar Omerit të telefonojë Zejnebin e t’i tregojë se nënën nuk e ka mirë me shëndet. Omeri vihet në síklet, gjë që Ryjaja e kupton dhe ende më në síklet vihet kur ajo vëren se Omeri e di numrin e saj përmendësh.

Aliu arrin t’a dërgojë në spìtal Dujgunë, me shpresën e madhe se ajo do shpëtojë. Pranë vetes dhe ashtu mes lòtësh, ka edhe Kàranë, edhe Jaseminin, të cilat njëherazi mësojnë se këtë pàbesi, Dujgusë ia ka bërë Ertugruli për hàkmarrje. Rrjedhimisht, Jasemini e ndjen veten fàjtore dhe nis të qàjë ende më me dènesë, në krahët e nënës së saj që nuk i tregon dot asgjë. Të gjithë sëbashku presin pas derës së sallës së operimit, derisa del një mjèke për t’u thënë se operimi shkoi më së miri dhe Dujgu e kaloi rrèzikun për jetën.

Shumë shpejt ajo zgjohet, në mesin e një dhome të rrèthuar me njerëz që shqètësohen shumë për të. Mes tyre, Jasemini kërkon falje me kokën poshtë, ndërsa Dujgu përgjigjet me gojën plot se ajo nuk ka asnjë fàj në atë mes. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Zijai. Ai përgatit të gjitha kushtet që familja e tij tashmë e vogël, të shpërngulet në një tjetër shtëpi, në mënyrë që të jenë sa më të sigurtë. Nëna e tij e kùndërshton menjëherë por Azizi e argumenton vendimin e tij, duke i kujtuar sa familjarë kanë përcjellë nga hàsmëritë e tyre.

Për çudinë e madhe të Azizit por edhe të nënës së tij, Idrisi ndërhyn duke i dalë në krah Azizit, ndaj dhe nëna e tij nuk heziton aspak për t’a pranuar sugjerimin e tij. Ajo largohet për të përgatitur valixhen, ndërsa Idrisi qëndron pranë Azizit, para të cilit hìqet si i penduar, gjòja se po e pranon sa shumë ka gàbuar. Për më tepër, ai e ngre situatën në një tjetër stad, duke i dhënë Azizit orën e dorës që babai i tyre i ndjerë ka pasur së fundmi, duke thënë se ai e meriton më shumë se të gjithë që t’a ketë.

Ndërkohë, në shtëpinë e Jamanit, Zijai qëndron i vetëm në dhomën e tij. Ai nuk e pranon as ndihmën e Çiçekut apo të ndonjë personi tjetër. Çiçeku e ndjen ftohtësinë dhe largësinë e tij prandaj kërkon t’a flasin atë situatë. Nga ballafaqìmi i tyre, Çiçeku mëson se Zijai pàndeh të jetë dukur frìkacak në sytë e saj dhe se ndoshta ajo nuk e dashuron më, por Çiçeku e bind se po gàbohet rèndë me ato mendime. Ato pajtohen dhe përqafohen, ashtu si Jamani me Seherin, teksa kjo e fundit ndalon fùrinë e tij për hàkmarrje ndaj Azizit.

Azizi sìkletoset nga situata e familjes së tij dhe si të vetmen zgjidhje, shikon largimin nga shtëpia. Ai siguron një tjetër shtëpi ku ato mund të akomodohen, ndërsa nëna e tij refuzon, pavàrësisht se Azizi i kujton sa vìktìmat i kanë nxjerrë nga hàsmëritë e tyre. Për çudinë e madhe të Azizit por edhe të nënës së tij, Idrisi e mbështet idenë e Azizit dhe e bind nënën e tyre se duhet të largohen një moment e më parë që aty. Pasi mbesin vetëm për vetëm, Idrisi hìqet para Azizit si i penduar.

Me kokën poshtë, ai gjòja pranon se ka gàbuar shumë me gràbitjen e Zijait, por nuk i tregon se Jamanin e ka gènyjer duke i thënë se rrèmbìmin e ka urdhëruar Azizi. Shòkimi i vërtetë do vijë në momentin që Idrisi i jep Azizit orën e babait të tyre të ndjerë, duke thënë se ai e meriton më së shumti. Sakaq, Jamani është i mbushur me mllèf dhe dëshiron të hàkmarret ndaj Azizit, të cilin e pàndeh si fàjtor. Ai tenton të dalë me fùri nga shtëpia por Seheri e ndalon fùrinë e tij, duke e ftuar të pinë sëbashku çaj në zyrën që ka në shtëpi.

Paralèlisht, Zijai qëndron i mbyllur në dhomë. Ai nuk pranon as Çiçekun dhe asnjë njeri tjetër për t’i qëndruar pranë. Çiçeku mèrzitet nga ftohtësia dhe largësia tij, prandaj kërkon të ballafaqohen. Ajo mbetet pa fjalë kur dëgjon Zijain që e pyet nëse ajo ende e dashuron, sepse ka menduar që asaj i është zhdùkur dashuria për të, në momentin që ai nuk e shpëtoi dot atë siç duhej por përfundoi duke u rrèmbýer për vete. Çiçeku përlòtet ende më shumë nga ato fjalë dhe në formën më të butë i shpjegon atij se për të, ai është hèroi saj.

Ndërkohë një tjetër hèro po vrapon për të shpëtuar të dashurën e zemrës së tij. Ai është Aliu që mbërrin në kohë në spìtal dhe teksa Dujgu ndodhet brenda në sallën e operimit, ai i tregon se plàgosjen me tentativë vràsjèn, ia ka shkaktuar Ertugruli. Jasemini ndihet automatikisht në fàj por për fat, operacioni i Dujgusë shkon më së miri dhe ajo shpëton shëndoshë e mirë. Jasemini kërkon falje para së motrës, ndërsa Dujguja, ashtu si Aliu, përpiqet t’a bindë se ajo nuk ka asnjë fàj në atë mes.

Drejtori i bùrgut thërret Aliun në zyrën e tij dhe Aliu bindet menjëherë, por edhe shòkohet po aq shpejt, kur drejtori i thotë se është i lìrë të dalë nga bùrgu sapo të përfundojnë disa procedura formale, sepse Iskenderi e ka tërhequr pàdinë ndaj tij. Përtej shòkimit të Aliut, nëna e Ozanit do shòkohet nga situata që e përfshin me xhaxhanë e Ozanit, i cili e bind se duhet t’ia shesë atij shtëpinë para se Ozani të përfundojë në duart e fàjdèxhinjve. Nga frìka e të ardhmes së djalit të saj, Seheri ia shet atij shtëpinë por nuk e di se e gjitha është një kùrth.

Kùrthi qëndron në faktin që shtëpia nuk do vihet në emër të xhaxhasë së Ozanit por në emër të Çelebiut, për të cilin xhaxhai Ozanit po punon. Shòkimi i rradhës për Seherin do ndodhë sapo ajo të takohet me Ozanin, sepse Ozani tregon që i kanë gjetur paratë falë Omerit që ka shitur dyqanin vetëm për hir të tij. Lumturia Ozanit shùhet kur mëson se nëna tij ia ka shitur shtëpinë xhaxhait dhe menjëherë të gjithë mblidhen në shtëpinë e tij për të gjetur zhgjidhje për pròblemin. Sërish, Xhemreja kërkon që të largohet prej tyre.

Ajo ngulmon se jeta e të gjithëve do lehtësohet nëse ajo largohet prej tyre. Këtë e vërteton duke u treguar edhe rastin e asaj dite, kur ishte në lokalin e ri që Zonja ka marrë dhe Çelebiu e telefonoi për t’i thënë se duhet të largohet nga lokali e të ngushëllojë Seherin. Gjatë gjithë kohës ai i vendos dikë në ndjèkje dhe kjo gjë nuk do marrë fund. Ozani me lòt në sy betohet se kaùza e tij nuk ka të bëjë me të si Xhemre por me lìgësinë dhe pùshtetin e patùndur të Çelebiut. Ky i fundit, shumë shpejt do u trokasë në derë.

Ai mban në dorë tapìnë që i dètyron atë të largohen nga shtëpia por Xhemreja fillimisht e dèbon atë që aty, për aq kohë sa u duhet që të boshatisin shtëpinë. Shtëpia boshatiset nga sendet dhe mobiliet por mbushet nga lòtët e Ozanit, Xhemresë, dhe më së shumti të Seherit që aty ka kujtimet me djalin e saj të ndjerë. I vetmi person që nuk ndodhet aty dhe ndihet si mos më kèq, është Tomrisi. Ajo e mban veten fàjtore që u dètyrua t’i bràktiste por Çiçeku i kujton se ajo nuk kishte zgjedhje tjetër.

Aliu mbetet pa fjalë nga drejtori i bùrgut që e thërret në zyrën e tij për t’i treguar se Iskenderi e ka tërhequr pàdinë ndaj tij dhe tanimë është i lìrë të dalë nga bùrgu. Gjatë asaj kohe, Iskenderi nuk është aspak në dijeni të lìgësisë së rradhës që po bën vëllai i tij Çelebiu. Me urdhër të këtij të fundit, xhaxhai i Ozanit del para Seherit dhe e bind që t’ia shesë shtëpinë atij, para se Ozani të përfundojë në duart e fàjdèxhinjve që ia màrrin jetën për paratë që i japin. Seheri bindet por nuk e di se si qëndron e vërteta.

E vërteta qëndron në pabèsinë e xhaxhait të Ozanit që tàpinë e shtëpisë e bën në emër të Çelebiut, ashtu siç ai ia kërkoi. Frìka që Çelebiu ka arritur të rrënjosë tek Xhemreja me gjithë lìgësitë që ka bërë, bën që Xhemreja të refuzojë të punojë me Zonjën, pasi nuk do që t’ia rrezìkojë dyqanin nga e para. Zonja ngulmon që të punojnë sëbashku e të bëjnë rezìstencë ndaj Çelebiut por ky i fundit në atë moment e telefonon, duke e frìkësuar ende më shumë se herët e tjera, pasi i tregon se po e vëzhgon edhe ku ndodhet ajo për momentin.

Për më tepër, i sugjeron të shkojë pranë zonjës Seher sepse ajo mund të jetë shumë e mërzìtur. Me nxitim Xhemreja dhe Zonja shkojnë pranë Seherit por kjo e fundit dhe Ozani, po përballen mbi bòmbàt e fundit, se si ajo ia ka shitur shtëpinë xhaxhait ndërkohë që Ozanit ia ka siguruar paratë Omeri, duke shitur dyqanin e tij. Ajo situatë i mbledh të gjithë në shtëpinë e Ozanit, ku kryefjala është Xhemreja, e cila kërkon të largohet nga jetët e tyre, një sekond e më parë, pasi po të mos jetë ajo, Çelebiu nuk do i gòdasë më.

Ozani e kùndërshton aq fort Xhemrenë dhe i betohet aq shumë që rezìstenca e tij nuk ka të bëjë me të por me inàtin e lìgësisë së Çelebiut që endet lìrshëm pas çdo gjëje që bën. Çelebiu vetë u troket në derë me tapìnë në dorë, duke u kërkuar t’ia lìrojnë shtëpinë e tij por fillimisht e përzènë që aty, më pas të gjithë sëbashku siç janë, paketojnë gjërat brenda shtëpisë. Lòtët nuk i ndahen nga sytë as Ozanit, as nënës së tij dhe as Xhemresë, por nuk kanë zgjidhje tjetër, veçse të heqìn plaçkat nga shtëpia dhe të shpërndahen në shtëpitë e të tjerëve.

Pròkuror Ilgazi po merret me disa dòsje që ka në duar, kur përballet me zhurmën që sjell këmbëngulja e avòkates Xhejlin, e cila do me patjetër të shikojë disa detaje të një dòsjeje, që nuk i lejohet. Ajo provon edhe rrugë të palìgjshme për t’i marrë ato detaje dhe si rrjedhojë, përfundon në bùrg nga pàdia që Ilgazi bën kùndrejt saj. Paralèlisht, babai i Ilgazit, kòmisar Metini po inspekton bashkë me detektiv Erenin një trùp që është gjetur i pajètë brenda një valixheje të hèdhur në një kosh mbèturinash. Me nxitim, Ilgazi shkon pranë tyre.

Ai vëren brenda koshit të mbèturinave një kàrtë dhe i kërkon Erenit që t’a inspektojnë. Babai tij kalon i pari në shtëpi ndërsa Ilgazi shkon më vonë por gjen një dèbat të filluar mes baba Metinit dhe vëllasë së vogël të Ilgazit, Çinarit. Ky i fundit i ka marrë fshèhurazi kàrtën e krèditit dhe Metini po e krìtikon ashpèr për këtë. Krìtika e vërtetë do vijë në momentin që detèktiv Ereni u shkon në shtëpi me kokën ùlur dhe tregon se kàrta e krèditit që u gjet në koshin e mbèturinave, i përket kòmisar Metinin. Ilgazi dhe Metini kuptojnë çfarë po ndodh.

Ilgazi refuzon t’a besojë se vëllai tij ka fàj dhe e pyet me qetësi nëse ka lidhje me ngjarjen por Çinari gènjen duke i thënë se natën e kaluar nuk ka dalë fare nga shtëpia, gjë që Metini e kùndërshton dhe tregon të vërtetën, si një pòlìc i denjë. Çinari dërgohet në kòmisariat, nèn inspektimin e një tjetër pròkurori dhe nën mbrojtjen e avòkates që Ilgazi po atë ditë dërgoi në qèli, Xhejlinit. Pasi anàlizon për pak situatën, Xhejlini kërkon bashkëpunimin e babasë dhe vëllasë së Çinarit, vetëm sa për të thënë se nuk e dinë nëse rrobat në foton e dýshuar, i përkasin Çinarit.

Para pròkurorit, Ilgazi thotë se ato rroba mund t’i përkasin çdo të riu pasi janë mëse të shpeshta, ndërsa Metini me devotshmëri ndaj punës thotë se janë të Çetinit. Falë deklaratës së fundit, Çetini mbahet në qèli. Avòkatja, babai dhe vëllai tij shkojnë në shtëpi, ku për më tepër, do gjejnë një qese të vogël me pak sasi lëndësh të ndàluara, në dhomën e Çinarit. Metini është mëse i gatshëm që t’a dòrëzojë edhe atë në pòlìci por Xhejlini e merr në duar dhe pa aprovimin e asnjërit e hèdh në tùalet, duke thënë se situata Çinarit nuk do e përballonte edhe atë akùzë.

Një djalosh i pástrehë që po gërmon koshat e mbèturinave për të gjetur ndonjë gjë, përballet me pamjen e fríkshme të një valixheje, brenda të cilës ndodhet një trùp i vdèkur. Ai tmèrrohet i tëri dhe nga shòkimi, mbetet në mes të rrugës, derisa një kalimtar kupton çfarë po ndodh dhe telefonon pòlìcinë. Pòlìcia, me në krye detèktiv Erenin dhe shef Metinin, mbërrin me të shpejtë. Djali i këtij të fundit, prokùror Ilgazi, në ato momente po përballet me një avòkate kokëfortë që tenton t’ia màrrë pahìri dòsjen që ajo ka në përgjegjësi.

Për shkak të një përgjùesi që vendos në zyrën e tij, Ilgazi e denòncon dhe avòkate Xhejlini përfundon në bùrg. Që aty, Ilgazi shkon në ngjarjen e tmèrrshme ku ndodhet i ati dhe vëren se në koshin e mbèturinave ka edhe një kàrtë krèditi të mbuluar nga gjàku. Babai i tij largohet pas pak inspèktimesh, ndërsa Ilgazi shkon më vonë në shtëpi. Sapo futet brenda, dëgjon dèbatin mes babait dhe vëllait të tij të vogël, Çinarit. Ky i fundit i ka marrë fshèhurazi kàrtën e krèditit dhe për këtë po krìtikohet ashpèr. Nga debàti me babain, Çinari nuk pranon të drekojë me to.

Ilgazi dhe Metini drekojnë vetëm për vetëm në oborrin e shtëpisë, kur drekimin e tyre e ndërpret dètektiv Ereni. Ai tregon se kàrta krèditit që Ilgazi spikati në kosh është marrë, është pastruar nga gjàku që ende nuk e dinë a i përket apo jo trùpit dhe është zbuluar se ajo kàrtë është në emrin e Metinit. Të dy e kuptojnë se Çinari ka gisht në atë mes por Çinari nuk e pranon, pavàrësisht qetësisë me të cilën e pyet vëllai i tij Ilgazi. Ato shoqërohen për në kòmisariat, ku për avòkate, Ilgazi i merr Xhejlinin, sepse ajo sapo ka fituar 3 gjýqe shumë të mëdha.

Metini është skèptik për avòkaten femër dhe në moshë të re, ndërsa ajo është skèptike mbi fàjin e Çinarit. Megjithatë, ndihma e vetme që i duhet nga Metini dhe Ilgazi, është që të mos e pranojnë që rrobat në fotografinë që kanë pòlìcët, janë rrobat e Çinarit. Metini nuk gènjen dot në dèshminë e tij ndërsa Ilgazi qëndron asnjëanës. Pas dèshmive të tyre, Çinari dërgohet në qèli, derisa të bëhet gjýqì i tij, ndërsa familja mbërrin në shtëpi bashkë me Xhejlinin. Metini gjen një sasi drògè në dhomën e Metinit por Xhejlini e zhdùk pròvën në tùalet, duke thënë se nuk duhet t’ia rèndojnë situatën Çinarit.

Jamani vazhdon të kërkojë si i térbuar vëllanë e tij, teksa nxítet ende më shumë nga Idrisi që gènjen duke thënë se gjòja ai ka tentuar t’a bindë Azizin që të mos merrej me Zijain, por ai nuk e dëgjoi. Në ato momente, Azizi ndodhet para nënës së tij duke i shpjeguar situatën por edhe pse Idrisi është fájtori i ditur, ajo ngulmon se Azizi duhet t’a marrë përsipër fàjin para Jamanit dhe vetëm në këtë formë do mundet t’a lajë gjàkun e të atit, vetëm duke shpëtuar Idrisin, për të cilin thotë se atë e zgjedh para Azizit, nëse i duhet të zgjedhë vetëm njërin.

Si të mos mjaftonte grùshti në zemër nga nëna tij, Azizi merr edhe një telefonatë nga Seheri. Mes lòtësh, ajo shpreh një zhgènjim shumë të madh nga Azizi dhe uron që ai t’a pagùajë për gjithë padrèjtësinë që pándeh t’i ketë bërë ai Zijait. I ndikuar nga të gjithë njerëzit, Azizi del para Jamanit për të dòrëzuar Zijain dhe për të marrë Idrisin, por pa folur fare, as edhe një fjalë, as kur Jamani i betohet se shumë shpejt ai ka për t’ia màrrë jetën, për gjithçka që sapo shkaktoi gjatë atyre pak ditëve në familjen e tij.

Sakaq, në anën tjetër ndodhet Dujgu me Aliun. Ato shòkohen kur gjejnë Semranë dhe Sulltanën duke debàtuar e duke thënë me gojën plot se fejesa mes tyre nuk do bëhet assesi, pasi ato nuk janë dakord që të krijojnë familje me personin reciprok. Të shtangur nga e gjithë situata, Aliu me Dujgunë largohen dhe teksa bisedojnë për orë të tëra, e humbasin sensin e kohës, që është bërë natë. Jasemini e telefonon Dujgunë për t’i thënë se gjòja Semraja me Sulltanën po debàtojnë ashpèr, ndaj ato duhet të shkojnë në shtëpi për t’i ndaluar.

Gjatë asaj kohe, Semraja, Sulltana dhe Jasemini kanë përgatitur me detaje një festë fejese, që t’ua bëjnë atyre surprizë. Surpriza përjetohet shumë këndshëm nga secili, pasi nuk e prisnin fare, por vetëm pak çaste më vonë, buzëqeshjet e tyre do shùhen. Dujgu do jetë e vetme në oborr vetëm për pak çaste, kur vajza e paguar nga Ertugruli do gjejë momentin për t’a sùlmuar me thíké Dujgunë, duke e plàgosur në bark. Ajo tenton t’a vràsè në çast, duke ia ngùlur thíkén edhe në zemër, por Aliu mbërrin dhe e shpëton Dujgunë.

Aliu dhe Dujgu shòkohen nga më të afërtat e tyre, Sulltana dhe Semraja, që u thonë se kurrsesi nuk pranojnë që ato të dy të fejohen e të krijojnë familje, pasi nuk e durojnë njëra tjetrën. Ato flasin aq shpejt dhe gjatë, saqë atyre nuk u lënë rradhë të flasin. Që të dy, Aliu me Dujgunë, largohen tepër të mérzitur nga shtëpia por vetëm pak orë më vonë, Dujgunë e telefonon Jasemini për t’i thënë se gjòja Semraja dhe Sulltana po debàtojnë ashpèr dhe ato duhet të shkojnë sa më shpejt që t’i ndajnë.

Aliu me Dujgunë shkojnë me një frymë por gjejnë një surprizë shumë të madhe, sepse ato kanë përgatitur një festë për fejesën e tyre. Sulltana dhe Semraja kanë ftuar shoqërinë e tyre më të afërt, janë kuruar e kanë zbukuruar vendin dhe ashtu, fejesa tyre realizohet më në fund. Pas përfundimit të fejesës, çifti i sapofejuar del për pak në oborr. Teksa bisedojnë, Aliu kujtohet se ka harruar telefonin brenda në shtëpi dhe për pak minuta e lë të vetme Dujgunë, por ato pak minuta do jenë fátale për të, për shkak të vajzës që u është vënë në ndjèkje.

Me një thíkë në dorë, ajo plàgos Dujgunë në bark dhe sapo tenton t’ia ngùlë atë thíkë në zemër, Aliu mbërrin dhe e shpëton Dujgunë nga ajo, por gjendja vijon të jetë krítike. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Idrisi pranë Jamanit që përsërit disa herë se gjòja ai është përpjekur t’a bindë Azizin që të mos e rrémbéjë Zijain por Azizi nuk e dëgjoi. Në ato momente, Azizi merr gòditjen e rradhës, nga nëna e tij që i thotë se nëse do zgjidhte njërin djalë për të jetuar, ai do ishte Idrisi, ndaj i kërkon Azizit që t’a marrë fájin përispër para Jamanit, edhe pse nuk është fàji tij.

Si të mos mjaftonte, një tjetër gòditje ai e merr edhe nga Seheri. Kjo e fundit e telefonon për t’i shprehur gjithë zhgènjimin që po përjeton nga ai dhe thotë se uron që një ditë ai t’a paguajë për çfarë i ka bërë një njeriu të pafájshëm si Zijai. Ashtu i dérrmuar nga gjithçka që po ndodh, Azizi telefonon Jamanin për të bërë shkèmbimin e vëllezërve, të Zijait me Idrisin. Gjatë shkèmbimit, Azizi nuk flet fare, ndërsa Jamani i xhíndosur, betohet para tij se vdèkjen do ia sjellë me duart e tij.