Month: January 2023

Çelebiu vazhdon me planin që ka bërë sëbashku me nënën e tij Hyljanë, për t’ia mbáthur me një anije por në anijen në të cilën futet, fati do që ai të shikojë në internet një làjm me fotografinë e Ryjasë me Omerin në ditën e dasmës së tyre dhe nga pas janë kápur edhe Xhemreja me Ozanin. Ai tmérrohet i tëri nga fakti që Ozani është në jetë, prandaj nuk vazhdon me planin e arrátisjes. Duke rrezìkuar pafund dhe si asnjëherë më parë, Çelebiu shkon mu në lagjen e Ozanit dhe Xhemresë.

Ndërkohë, edhe pse është shpallur vdèkja e Çelebiut, Xhemreja vijon të jetë mëse e prèrë në refuzimin që i bën Ozanit, se si ato nuk mund të kenë një marrëdhënie me njëri tjetrin, për shkak të shumë faktorëve të jashtëm, jo për mungesë dashurie. Ozani pranon të mos e bezdìsë më tepër, aq sa nuk e shoqëron as për në shtëpinë e saj. Paralèlisht, në shtëpinë e Çelebiut, Çiçeku do bëjë një bisedë me Iskenderin, që këtë të fundit do e bëjë të qeshë me zë shumë të lartë. Ajo i tregon me sinqeritet, dyshìmet që ka se Çelebiu është në jetë.

Për më tepër i tregon dyshìmet që i ka futur nëna e tij në mendje, aq sa i ka rrëfyer të gjitha në pòlìci dhe ato i janë vënë në ndjèkje asaj. Iskenderi qesh, duke thënë se është shumë e pabesueshme mënyra se si Çelebiu ende arrin t’i fríkësojë, edhe pse po tretet në vàrr, siç ai pándeh. Por Çelebiu është më i gjàllë se kurrë. Gjithë natën, ai e kalon në një shtëpizë të bràktisur që gjendet mu përballë shtëpisë ku qëndron vajza tij Gyneshi, dhe Xhemreja. I mbushur me urrèjtje por edhe me fíksim pas Xhemresë, ai i ndjèk me sy në çdo lëvizje.

Në mëngjes, pasi Xhemreja përcjell Gyneshin për në shkollë dhe vetë shkon në punë, Çelebiu vendos që t’i víhet nga pas vajzës së tij. Në një moment kur nuk e kontrollon veten, ai e thërret në emër dhe Gyneshi sapo kthen kokën e shikon, por ai fshíhet dhe mësuesja e Gyneshit nuk e beson nxënësën e saj, pasi pándeh se është thjesht një traùmë e Gyneshit që nuk e pranon se babai i saj ka vdèkur. Megjithatë, traùma e Gyneshit nuk kalon aspak. Ajo nxiton për tek nëna saj me vrap, për t’i treguar se ka parë babanë në shkollë.

Rejhani ndikohet sërish nga Gylsymi, të cilën e pàndeh të jetë motra e saj dhe duke marrë shkas nga ankèsa fundit e Gylsymit, Rejhani e paralàjmëron Xhavidanën t’i qëndrojë larg asaj. Ajo i betohet se për të motrën, nuk do jetë aq e butë dhe e qetë sa ç’ka qenë para pádrejtësive që i janë bërë asaj. Pavàrësisht paralàjmërimit shumë të fortë që i bën Xhavidanës për herë të parë, Rejhani nuk i tregon asgjë Emirit, që qëndron i vetëm në dhomën e tij, sepse ka marrë të ftohur.

Emiri është mëse i gëzuar në dhomën e tij, pasi shikon lumturinë që i ka dhuruar Rejhanit dhe gëzohet për të, njësoj si për veten. Asnjëri prej tyre nuk e di se e gjitha është inskènim i Xhavidanës, ndërsa Gylsymi e vazhdon màshtrimin pa ndjerë aspak ndërgjegje të vràrè, edhe pse Rejhani shfaq shumë dashuri, afeksion dhe delikatesë pas saj. Së fundmi, Gylsymi ankòhet edhe për ngrënien, duke thënë se Xhavidana nuk po e lejon të hajë sa herë që e shikon të vetme dhe sërish, Rejhani e paralàjmëron atë.

Sakaq, në oborrin e tyre, shumë shpesh ndodhet Taxhi. Ai ndihet shumë në túrp para Sunës për të shkuarën e tij dhe ngurron t’i dalë përpara, veçanërisht pasi Suna i ka thënë se familja nuk e lejon të takohet me të. Nga dashuria, ai e vështron në largësi, pa iu afruar. Ndërkohë, në shtëpinë ku punon Taxhi, Oja mëson për situatën mes Narinit dhe vëllasë së saj por jo për arsyen konkrete. Ajo bisedon me Narinin, derisa në shtëpi vjen Kemali. Sapo ky i fundit vjen, Narini nxiton pas tij për në dhomë.

Kemali, nuk e kupton sa e léndon duke i thënë se nuk i intereson aspak e shkuara saj apo diçka tjetër që mund të ketë të bëjë me të por i intereson vetëm të dijë në çfarë rrezìku është familja e tij, ku përmend vetëm Ojën, Masallin dhe Shehrijen. E dètyruar, Narini i tregon emrin e màfìozit që i është vènë nga pas prej shumë kohësh dhe me aq mbyllet biseda. Paralèlisht, Erhani hap një bisedë në kompani, me Jonxhën. Jonxha i flet shumë sinqerisht, pa dyshùar në qëllimet e tij dhe nga ajo bisedë, Erhani vetë kupton se Narini dhe Kemali janë martuar për gjÿqìn e Masallit.

Rejhani dëgjon nga Gylsymi tríllime të reja por që i pándeh të jenë të gjitha të vërteta dhe ndihet aq kèq, saqë vendos të flasë dhe të mos heshtë siç gjithmonë ka heshtur ndaj pàdrejtësive që Xhavidana i bënte asaj. Rejhani i shkon pranë Xhavidanës dhe e paralàjmëron të mos merret më me Gylsymin, duke i theksuar se qëndrimi saj do jetë shumë më i ashpèr. Megjithatë, ashtu siç Gylsymi i kërkon, Rejhani nuk i tregon asgjë Emirit mbi bëmat e Xhavidanës dhe Rejhani nuk e lë aspak të dyshòjë Emirin.

Ajo sillet më së miri me të dhe kujdeset për shëndetin e tij pasi e shikon që ka rënë në një gjendje paksa të sëmùrë. Emiri e shijon maksimalisht atë situatë, aq sa me të qeshura thotë se do donte të ishte i sëmùrë për një kohë shumë të gjatë. Ashtu siç është Emiri i dashuruar pas Rejhanit, edhe Taxhi është i dashuruar pas motrës së Emirit, Sunës. Nga túrpi që ndjen për të shkuarën e tij, ai nuk merr dot guximin për t’i dalë më përpara por shkon pranë shtëpisë së tyre dhe nga larg, e vëzhgon ndonjëherë.

Brenda asaj shtëpie, lígësia vazhdon pa njohur aspak kufi. Në rolin e rradhës, Xhavidana i kërkon Gylsymit që të ankòhet tek Rejhani sikur ajo nuk po e lejon as të hajë në atë shtëpi dhe Gylsymi e kryen me përpikmëri rolin e saj. Paralèlisht, lígësia vazhdon edhe në kompaninë e Kemalit. Erhani shfrytëzon mirësinë e Jonxhës, për të marrë sa më shumë informacione nga ajo, lidhur me Kemalin në çdo aspekt të tij, por veçanërisht për atë që ka të bëjë me Narinin, si bashkëshort.

Nga vetë Jonxha, ai mëson se martesa tyre ka qenë shumë e paprítur sepse janë martuar në një periudhë të tràzuar për Kemalin, kur gjyshi i Masallit i hapi gjÿq për kújdestarinë dhe për më tepër, thotë se asnjëherë më parë nuk e kishte parë Narinin rreth e rrotull tij. Erhani bindet brenda vetes se ato janë martuar për kújdestarinë e Masallit por diçka të tillë nuk ia thotë Jonxhës. Në momentin që ato flasin, Narini ngulmon që të pajtohet me Kemalin por ai e léndon duke i thënë se nuk i intereson e shkuara saj, përveçse emri i màfìozit që ka nga pas.

Jamuri qëndron në shtëpinë e Aliut pavàrësisht se ai nuk shfaq asnjë lloj afeksioni ndaj saj dhe madje, për t’iu afruar më tepër, zgjohet në mes të natës dhe hìqet sikur është trèmbur nga një màkth, me të cilin jùstifikohet për të kërkuar që të flejë me Aliun. Ky i fundit, i çuditur, i liron vendin e tij por thotë se ka lënë një punë përgjysëm në kompjuter, që i duhet t’a përfundojë dhe këtë e bën vetëm për t’iu shmangur asaj. Mëngjesin e të nesërmes, ai e shikon Jamurin pranë hallës së tij, duke qeshur.

Gjendja saj e bën të mendojë se e gjithë situata e natës së kaluar ka qenë një sajim dhe se ajo nuk ka asnjë traùmë nga hàjduti që pretendon t’i ketë hyrë në shtëpi. Paralèlisht, në shtëpinë pranë, Dujguja për herë të parë e lëshon veten para nënës së saj, duke e pranuar sa i dhèmb ndarja me Aliun dhe marrëdhënia e re që ai ka krijuar. Semraja e ngushëllon dhe e qetëson por sapo del në rrugë, ajo e shikon Aliun krahas Jamurit dhe kjo e fundit, qëllimisht, sigurohet t’i tregojë se ka fjetur në shtëpinë e tij natën e kaluar.

Në anën tjetër, ndodhet Jamani, i cili xhìndoset i tëri kur shikon që Jusufi dhe Nana po prekin lulet e Zijait. Jusufi atë mëngjes i ka treguar Nanës për xhaxhanë e tij që është delìkat në shëndetin e tij dhe nuk e ka përballuar vdèkjen e Seherit, ndaj është shtruar në një klìnikë jashtë vendit. Duke marrë shkas nga shqètësimi Jusufit për lulet e xhaxhait të tij, Nana kujdeset për to dhe Jamani nuk i thotë dot asgjë, për shkak të Jusufit që duket i lumtur. Por, dikush tjetër do zemëròhet ende më shumë se Jamani dhe ai person është Ajnuri, motra e Xhengerit.

Ajo urrèn faktin që Nana sillet sikur është në shtëpinë e saj dhe sapo përfundojnë punën me vazot, ajo i shkàtërron, fshèhurazi. Fajin ia hedh maceve dhe Nana sërish ulet për t’i rregulluar por kësaj rradhe, do e ndihmojë edhe Jamani, sepse punonjësit e tjerë nuk janë në shtëpi. Gjithçka shkon fare mirë mes tyre, derisa Nana pyet për vendin e klìnikës ku është shtruar Zijai. Jamani acàrohet shumë dhe largohet por vëren që nga brenda shtëpisë, se asaj i shkon pranë Nedimi. Para se ky i fundit të flasë, Jamani e thërret pranë vetes dhe Nanës i dèshton plani.

Jusufi qëndron pranë Nanës duke kujtuar xhaxhanë e tij, Zijain, për të cilin tregon kushtet e veçanta shëndetësore të tij dhe mënyrën se si nuk e ka përballuar vdèkjen e Seherit, aq sa ka përfunduar i shtruar në klìnikë. Nanës i lind interesi të njohë më tepër Zijain, ndaj kur Jusufi i shpreh kèqardhje për lulet e vyshkura të xhaxhait, ajo vendos që të kujdeset vetë për to. Kujdesin ndaj luleve e nis sëbashku me Jusufin, gjë që këtë të fundit, e gëzon së tepërmi, aq sa Xhengeri nuk i ndalon dot.

Kur Jamani vjen në shtëpi, ai i gjen duke u kujdesur për lulet dhe nevrìkoset shumë me Nanën që po e zòtëron çdo cep të shtëpisë, si të ishte e saj. Ai e merr veçmas për t’a krìtikuar, por si përherë, Nana vepron sipas mendjes së saj, pa e marrë parasysh Jamanin. Për hir të gëzimit të Jusufit, as Jamani nuk ua merr për duarsh atë punë. Megjithatë, pasi ato i rregullojnë të gjitha vazot, Ajnuri del në oborr dhe fshèhurazi, i shkàtërron të gjitha e ua lë fàjin maceve. Si për inàt të saj, Jamani nuk e lë Nanën të vetme.

Ai del t’a ndihmojë për t’i rregulluar nga e para dhe kjo e bën Ajnurin shumë xhelòze. Por, Nana i prìsh sërish marrëdhëniet me Jamanin, kur e pyet për klìnikën ku është shtruar Zijai. Ai largohet i xhìndosur por vetëm pak më vonë do vijë Nedimi, i cili do rrèmbèhet shpejt nga Nana por Jamani ua ndërpret bisedën dhe Nana sërish nuk e mëson vendodhjen e Zijait. Paralèlisht, vëllai i pazbuluar i Jamanit, Aliu, ndodhet në shtëpinë e tij kur fillon t’a shohë Jamurin me shumë çudi.

Në mbrëmje, ajo i shkon pranë në një orar shumë të vonë, duke i thënë se ka parë një ëndërr shumë të frìkshme dhe dëshiron të flejë pranë tij, por Aliu i liron vendin e tij dhe për vete largohet për në dhomën tjetër, duke thënë se i duhet të punojë. Ndërsa mëngjesin e të nesërmes, ai e shikon fare të qetë e duke diskutuar me hallën e tij për ilàçet e saj. Në shtëpinë ngjitur, Dujguja atë mëngjes zgjohet më e lodhur dhe e lëshon veten në lòt para nënës së saj. Si të mos mjaftonte, sapo del jashtë, shikon Aliun me Jamurin dhe kjo e fundit i tregon se ka fjetur aty natën e kaluar.

Kemali është i shqètësuar nga e gjithë situata dhe frìka se mos màfìa që ka Narini nga pas, mund t’ia cènojë të bijën apo Shehrijen. Ai është aq i shqètësuar saqë nuk qëndron dot në shtëpi, pasi nuk mendon mirë e qartë, prandaj dhe shkon në kompani. Narini e shikon duke përgatitur një çantë të vogël dhe tenton t’a ndalojë por nuk ia del dot. Kemali shkon në kompani, ku do e shohë edhe Erhani. Me mëdyshje në kokë për ardhjen e Kemalit në atë orar në kompani, Erhani vendos t’i shkojë pranë.

Ai i bën shumë pyetje, me qëllimin që të mësojë se çfarë ka ai. Fillimisht e pyet nëse Masalli është shëruar plotësisht, përderisa ai ka ardhur në kompani por Kemali nuk e pohon diçka të tillë. Më pas e pyet nëse të gjithë në shtëpi janë mirë dhe kur Kemali qëndron në heshtje, Erhani buzëqesh, pasi e kupton se ai dhe Narini e kanë një pròblem madhor mes tyre. Ai pròblem, do bjerë edhe në sytë e Shehrijes. Ajo e përjeton aq rèndë, saqë shqètësimin e ndan edhe me Ojën, e cila e përjeton po aq rèndë.

Paralèlisht, në anën tjetër, ndodhet Gylsymi, e cila largohet për pak nga Rejhani dhe Emiri, me jùstifikimin e tùaletit, por në të vërtetë, në tùalet do rregullojë nga e para shenjën pas qafe, që nuk është e vërtetë por e pikturuar, për të ngjarë sikur është motra e Rejhanit. Gylsymi është një e panjohur, që është gjetur nga Tallazi dhe është paguar me para nga Xhavidana, për t’u hèqur si motra e Rejhanit. Çdo veprim dhe fjalë e Gylsymit që nga dita parë që i ka dalë përpara, ka qenë sipas urdhërave të Xhavidanës.

Ajo i ka menduar të gjitha në detaje, përfshirë edhe kùndërshtimin që ajo bën para Emirit, gjòja sikur po kërkon që Gylsymi të largohet nga ajo shtëpi sepse është një e panjohur. Kështu, pasi kthehen në shtëpi, ajo del para Xhavidanës për të rapòrtuar se çfarë kanë bërë me Emirin dhe Rejhanin që kur janë larguar nga shtëpia si dhe merr urdhërin e ri, ku do gènjejnë Rejhanin, gjòja se Xhavidana po ia hedh rrobat në mbèturina. Qëllimi i Xhavidanës në përfundim, është që të mos largohet për në çiflig, për ku e ka urdhëruar Emiri.

Gylsymi, vajza që Rejhani e trajton si motrën e saj, nuk është në të vërtetë motra e saj. Ajo është një vajzë e huaj dhe lidhja saj e vetme e vërtetë, është me Xhavidanën. Ajo ka bërë planin që nga fillimi, që Emiri të gjejë kàrtën e detèktivit, e ka paguar detèktivin që t’a drejtojë Emirin ashtu siç do ai, dhe më pas ka paguar Tallazin që ai të gjejë vajzën që do u bindej në çdo urdhër dhe kështu kanë formuar marrëdhënien që të gjithë e kanë besuar. Për t’a bërë më bindëse, Xhavidana qëllimisht bën sikur është kùndër saj.

Pasi rikthehen në shtëpi, Rejhani me Gylsymin qëndrojnë për pak në dhomën e saj, derisa Xhavidana i dërgon mesazh për t’u takuar në bahçe. Gylsymi shkon me nxitim pranë saj dhe i rapòrton çdo gjë që kanë bërë për sa kohë që nuk ishin në shtëpi. Më pas, Xhavidana i jep udhëzimet e reja dhe thotë me bindje se do bëjë çdo gjë që duhet për të mos shkuar në çifligun ku do t’a dërgojë Emiri. Bazuar në udhëzimet që Xhavidana i dha, Gylsymi i thotë Rejhanit diçka të paqènë.

Ajo gènjen sipas fjalëve që e ka urdhëruar Xhavidana të thotë dhe e bind Rejhanin se Xhavidana ia ka hedhur rrobat në koshin e mbèturinave por njëkohësisht i kërkon që Emiri të mos jetë në dijeni të kësaj gjëje pasi gjòja do ndihej kèq nëse ai do merrte ankèsa për nënën e tij, pas gjithçkaje që po bën për Gylsymin. Në anën tjetër ndodhet familja e xhaxhait të Emirit, ajo e Kemalit. Vetë Kemali, merr rrobat dhe del nga shtëpia, për t’u zhvendosur për pak kohë në kompani.

Erhani vëren ardhjen e Kemalit në kompani dhe i shkon pranë, me qëllimin e qartë që të mësojë se çfarë po ndodh mes tij dhe Narinit, që ai shkon aq vonë në punë. Nga pyetjet e shumta që i bën Kemalit, Erhani kupton shumë, ndonëse nuk merr përgjigje të gjata. Mëngjesin e ditës tjetër ai shkon në shtëpi për të ndërruar rrobat dhe Shehrija e shikon shumë e shqètësuar. Shqètësimin e saj, ajo e ndan me Ojën, të cilës i tregon se gjërat mes Kemalit dhe Narinit nuk janë mirë dhe kështu vazhdojnë bisedën teksa Kemalit i shkon Narini nga pas.

Barkëni takohet sërish me Romanusin, fshèhurazi, për të bërë plane për fshírjen e Osmanit nga faqja e dheut, pa e ditur që Romanusi po bën plane edhe për shkàtërrimin e tij, të Barkënit. Ai ka ngarkuar me mision úshtárin e tij më të besuar, për të sùlmuar femrat e fisit të Kajive, veçanërisht Malhumin dhe Selvin, dy motrat që janë krah Osmanit dhe Barkënit. Osmani në ato momente, ka arritur të zèrë Mustafanë. Përveç Osmanit, përballë Mustafasë ndodhet një úshtrí e tërë që pret që ai të flasë.

Barkëni i ndjèk nga larg, me shpresën se  Mustafai nuk do flasë për aleancat e tij ose me shpresën se Osmani do i japë fùnd jetës së tij, pa e lënë të flasë. Por Osmani nuk e vrèt. Duke iu betuar se ai do i japë llògari një më një, ai e rrèh, por e merr me vete për në fisin e tij, atë të Kajive. Sakaq, gratë e fisit po kalojnë për në destinacionin e tyre. Mallhumi, Balla, Selvie e shumë të tjera, ndodhen të papërgatitura mjaftueshëm për një sùlm të pábesë që u ndodh, në mes të pyllit ku ndodhen për momentin.

Dy shígjeta gjùhen në drejtim të tyre, veçanërisht në drejtim të Malhumit dhe të Selvit, por shígjeta tek Malhumi do shkaktojë vetëm një plàgosje të lehtë ndërsa tek Selvi, do sjellë një plàgosje që në pamje të parë shkakton pànik dhe shúan shpresa për rikuperim. Selvi dërgohet me nxitim për në fisin e Kajive, ku futet në dhomën e inférmierisë dhe pranë vetes ka vetëm Ballën, pasi Mallhumin e dètyrojnë të shtrihet për t’u mjèkuar për vete. Panìku e përfshin të gjithë fisin ndërsa Ballën e huton rrëfimi i Selvit.

Duke kuptuar dhe duke pranuar se është në minutat e fúndit të jetës së saj, Selvi rrëfen para Ballës se i ka treguar ajo Barkënit që Turguti do shkonte në Inegol. Ajo, duke besuar tek bashkëshorti, betohet se Barkëni ka pasur vetëm qëllime të mira, por Barkëni vjen, i dèbon të gjithë nga ajo çadër dhe Selvi nuk flet dot më gjatë se aq. Ai i afrohet pranë gruas së tij, për të cilën derdh lòt të sinqertë teksa shpreson se ajo do ia dalë, por Selvi lë amanetin e fundit, që ai të mos ia kthejë shpinën Osmanit, dhe më pas mbyll sytë, njëherë e përgjithmonë.

Babai i Çinarit, shkon në vendin ku i biri e vràù Zaferin për të shpëtuar veten dhe ia vë flàkën të gjithë vendit, për të zhdùkur çdo gjurmë të mundshme. Trùpin e Zaferit e merr në bagazhin e makinës së tij por planet nuk i shkojnë siç parashikoi, pasi e bija e telefonon për t’i thënë se Çinari është mbuluar në gjàk dhe nuk po reagon. Ai nxiton për në shtëpi, ku bashkë me Ilgazin marrin Çinarin për t’a dërguar në spítal, por me makinën e Metinit dhe jo të Ilgazit, pasi makina e Ilgazit péson një dèfekt.

Çinarin e dòrëzojnë në duart e mjèkëve, të cilët e stabilizojnë gjendjen e tij dhe tregojnë se të qepurat i ishin hapur, ndaj kanë shkaktuar gjàkderdhje. Atë natë, Metini vendos të qëndrojë me Çinarin por harron t’a ndalojë Ilgazin për të mos u larguar me makinën e tij. Ilgazi, i shoqëruar nga Xhejlina, futen në makinën e Metinit për t’u kthyer në shtëpi por shumë shpejt, Metini e telefonon të birin për t’i kërkuar t’ia kthejë makinën sepse mund t’i duhet. Ilgazi qetësisht thotë se në rast nevoje, do nxitojë ai vetë pranë tyre, ndaj nuk ka ç’i duhet makina.

Atë natë, çdo gjë mbaron me aq, ndërsa të nesërmen në mëngjes, Xhejlinën e zgjon mbesa e saj Parla, e cila i tregon se pòlìcia po mban babanë e saj në kòmisariat, si të dyshùar për vràsjèn e Inxhit. Xhejlina shòkohet e tëra, po aq sa shòkohet kur shikon që Ilgazi e dinte diçka të tillë. Për më tepër, ai i tregon edhe personin me të cilin Osmani po e tràdhton motrën e saj prej kohësh, gjë që do shkaktojë një tjetër shókim për Xhejlinën. Pas gjithçkaje që mëson, ajo ndjen ende më shumë nèveri për Osmanin, por i duhet t’a ndihmojë.

Ajo lë mënjanë mllèfin dhe urrèjtjen ndaj tij, për t’a líruar nga búrgu, pasi është e sigurtë që Jektai po bën çdo gjë për t’ia hedhur atij fàjin, vetëm për të shpëtuar Enginin. E dètyruar, Xhejlini shkon në qelìnë ku po mbahet Osmani. Ky i fundit, sërish tenton t’a fshèhë tràdhtinë por tani nuk ka rrugë tjetër veçse t’a pranojë, ndaj e bën, dhe tregon se ku kanë qenë atë natë me Zumrutin. Gjatë kohës që Osmani rrëfehet, Jektai i mëson Enginit fjalë për fjalë se si do e bëjë deklaratën e tij para Parsit, që të shpëtojë veten.

Ryja dhe Omeri vazhdojnë me përgatitjet e tyre për dasmën e shumëpritur por të dy bëjnë nga një ftesë, fshèhurazi nga njëri tjetri. Ryja telefonon Serkanin për t’i thënë se do donte t’a kishte pranë në një ditë aq të madhe për të, por Serkani nuk i premton se do i bashkohet, sado që është i lumtur për lumturinë e saj. Ndërsa Omeri, telefonon Çiçekun, për t’i kërkuar të lërë mënjanë çdo gjë, qoftë edhe refuzimet e Ryjasë, por të jetë pranë saj në ditën e tyre më të lumtur, që nuk përsëritet dot dy herë.

Çiçeku e falenderon shumë për ftesën dhe shpreh edhe dëshirën e saj për të qenë pjesë e atij gëzimi. Në mbyllje të asaj telefonate, Çiçeku dëgjon Hyljën në një telefonatë të dýshimtë, ku ajo po prenoton një jaht. Dýshimet i lindin lìdhur me Çelebiun, por me Iskenderin ndan vetëm informacionin e jahtit. Iskenderi çuditet së tepërmi dhe pa e ditur, shton dýshimet tek Çiçeku kur i thotë se diçka e tillë është e pamundur pasi nëna e tij ka shumë frìkë nga deti dhe asnjëherë nuk pranon të udhëtojnë në rrugë ujore.

Me dýshimet e saj mëse të theksuara, Çiçeku shkon pranë Ryjasë. Ajo i betohet se ka diçka me shumë rëndësi për t’i thënë por Ryja e refuzon, duke mos e dëgjuar fare gjënë me rëndësi që ajo dëshiron t’i tregojë. Por Çiçeku nuk ndalon. Ajo shkon pranë Xhemresë, që ndodhet në ato momente në punë me Zonjën dhe u tregon atyre atë që donte t’i thoshte Ryjasë. Xhemresë thuajse i bie një bòmbè mbi kokë dhe pa humbur fare kohë, nxiton për tek kòmisari i pòlìcisë, për t’i treguar atë që ka dýshuar Çiçeku por edhe për të kërkuar mbrojtje.

E vetmja rrugë që ai shikon si efikase, është përndjèkja e Hyljasë, për t’a parë se ku po shkon ajo. Hylja, atë mbrëmje, i drejtohet vendit ku është fshèhur Çelebiu por nuk shkon dot, pasi e vëren se po e ndjèkin. Sakaq, atë mbrëmje do jetë edhe dasma e Ryjasë me Omerin. Zejnebi dhe Çiçeku e ndjèkin nga xhami i lokalit por Çiçekun e merr brenda Zonja, me shumë këmbëngulje. Ashtu si Tomrisi, edhe Ryjaja refuzon t’i flasë dhe madje i kërkon të largohet por Omeri me Xhemrenë e mbajnë me patjetër aty.