OSMANI/ Balla shòkohet nga rrëfimi i Selvit para se të vdesë

Barkëni takohet sërish me Romanusin, fshèhurazi, për të bërë plane për fshírjen e Osmanit nga faqja e dheut, pa e ditur që Romanusi po bën plane edhe për shkàtërrimin e tij, të Barkënit. Ai ka ngarkuar me mision úshtárin e tij më të besuar, për të sùlmuar femrat e fisit të Kajive, veçanërisht Malhumin dhe Selvin, dy motrat që janë krah Osmanit dhe Barkënit. Osmani në ato momente, ka arritur të zèrë Mustafanë. Përveç Osmanit, përballë Mustafasë ndodhet një úshtrí e tërë që pret që ai të flasë.

Barkëni i ndjèk nga larg, me shpresën se  Mustafai nuk do flasë për aleancat e tij ose me shpresën se Osmani do i japë fùnd jetës së tij, pa e lënë të flasë. Por Osmani nuk e vrèt. Duke iu betuar se ai do i japë llògari një më një, ai e rrèh, por e merr me vete për në fisin e tij, atë të Kajive. Sakaq, gratë e fisit po kalojnë për në destinacionin e tyre. Mallhumi, Balla, Selvie e shumë të tjera, ndodhen të papërgatitura mjaftueshëm për një sùlm të pábesë që u ndodh, në mes të pyllit ku ndodhen për momentin.

Dy shígjeta gjùhen në drejtim të tyre, veçanërisht në drejtim të Malhumit dhe të Selvit, por shígjeta tek Malhumi do shkaktojë vetëm një plàgosje të lehtë ndërsa tek Selvi, do sjellë një plàgosje që në pamje të parë shkakton pànik dhe shúan shpresa për rikuperim. Selvi dërgohet me nxitim për në fisin e Kajive, ku futet në dhomën e inférmierisë dhe pranë vetes ka vetëm Ballën, pasi Mallhumin e dètyrojnë të shtrihet për t’u mjèkuar për vete. Panìku e përfshin të gjithë fisin ndërsa Ballën e huton rrëfimi i Selvit.

Duke kuptuar dhe duke pranuar se është në minutat e fúndit të jetës së saj, Selvi rrëfen para Ballës se i ka treguar ajo Barkënit që Turguti do shkonte në Inegol. Ajo, duke besuar tek bashkëshorti, betohet se Barkëni ka pasur vetëm qëllime të mira, por Barkëni vjen, i dèbon të gjithë nga ajo çadër dhe Selvi nuk flet dot më gjatë se aq. Ai i afrohet pranë gruas së tij, për të cilën derdh lòt të sinqertë teksa shpreson se ajo do ia dalë, por Selvi lë amanetin e fundit, që ai të mos ia kthejë shpinën Osmanit, dhe më pas mbyll sytë, njëherë e përgjithmonë.