Author: Telenovela

Akifi qëndron përballë Kadirit, duke i shpjeguar se e kupton gjendjen e tij, sepse nuk vjen nga ndonjë familje e pasur por pasurinë që ka, e ka fituar vetë, duke punuar pa ndalim. Për t’a zbutur situatën mes tyre, Akifi i ofron vend pune në kompaninë e tij por Kadiri largohet që aty duke refuzuar. Që aty, Kadiri shkon me nxitim tek motrat dhe vëllezërit e tij, sepse ato e kanë dërguar Emelin në spìtal.

Tèmperatura e ka çuar Emelin deri në rënien pà ndjenja në tokë dhe tani, në spìtal pas ekzaminimit, dòktoresha u kërkon me patjetër ushqime të shëndetshme dhe ngrohje maksimale për të voglën. Kadiri i trìshtuar dhe duke e ndjerë veten shumë përgjègjës, kthehet për në punë pasi i shoqëron ato në shtëpi. Sapo mbërrin në vendin e punës, ai jùstifikohet për vonesën duke treguar arsyen që ka patur, por prònari i punës nuk e beson dhe e dëbòn nga puna.

Kur kthehet në shtëpi, Kadirin e merr veçmas fqìnja tyre, Sabaheta. Me shumë kèqardhje dhe me sytë e mbushur me lòt, ajo i thekson se situata e Emelit është shumë serioze dhe mungesa ekstrème e kushteve bazë, mund t’i rrezìkojë asaj jetën, prandaj, deri në momentin që ai të ketë siguruar një strehë më të mirë për to, Emelin duhet t’a lërë në shtëpinë e fëmijëve jetìmë, në shtèt. Kadiri i brèngosur, nuk është aspak në dijeni të një zarfi plot e përplot me para, që i është dòrëzuar Shengylit, për katër fëmijët jetìmë.

Ato para i ka sjellë Suzana, për të pastruar ndërgjegjen e saj por Shengyli nuk ia dòrëzon fëmijëve, me idenë se Kadiri do ia kthejë mbrapsht Suzanës, siç bëri me paratë e Akifit. Atë natë, një shi i rrèmbyèshëm do i zgjojë fëmijët nga gjumi sepse shiu futet brenda në kotecin që ato përdorin si shtëpi. Mëngjesin e ditës tjetër, Kadiri e merr Emelin dhe pa i thënë njeriu, e dërgon atë në shtëpinë e fëmijëve jetìmë. Kadiri e lë me lòt në sy por Emeli vrapon pas tij duke e thërritur e duke i kërkuar të mos e lërë, prandaj ai rikthehet me përqafim të madh e duke i kërkuar falje për gàbimin që bëri.

Akifi qëndron përballë Kadirit, i tùrpëruar nga gjithçka që ka ndodhur dhe i betohet se nuk po pastronte ndërgjegjen me paratë që i dha Shengylit për to, pasi edhe ai vetë ka qenë i vàrfër dhe çdo gjë e ka fituar me punën e tij, nuk ka ardhur nga ndonjë familje bòrgjeze. Për më tepër, Akifi i ofron një vend pune, por Kadiri e refuzon pa e menduar fare. Pas largimit të Kadirit, Kenani e fton në zyrë Akifin, për t’a krìtikuar për mungesën e sigurimeve të punonjësve dhe e urdhëron të marrë masa para se ai làjm të marrë dhenë.

Gjatë kohës që Kadiri ishte në kompani, motra e tij e vogël, Emeli, është sëmùrur aq shumë saqë me nxitim e kanë dërguar në spìtal, ku pasi ka marrë veten, mjèkja u ka kërkuar të jenë të kujdesshëm me kushtet e shtëpisë në atë të ftohtë dhe me ushqimet për Emelin. Kadiri ndihet kèq për mungesën e kushteve pasi e ndjen veten përgjegjës të motrave e vëllait. Ai shkon menjëherë në punë por për shkak të vonesës që në ditë të dytë, prònari e heq nga puna sepse nuk e beson që ai ka pasur motrën në spìtal. Në ato momente, Suzana ndan shumë para për to.

Ajo shkon vetë t’ia dòrëzojë por përpara i del Shengyli, të cilës Suzana ia beson paratë për fëmijët por Shengyli, duke menduar se Kadiri do ia kthejë mbrapsht siç bëri me paratë e Akifit, vendos të mos i tregojë por t’i fshèhë për fëmijët e saj. Kur fëmijët kthehen në shtëpi, ato i viziton edhe fqìnja, Sabaheti. Kjo e fundit merr Kadirin veçmas për t’i thënë me zemër në dorë se një tèmperaturë e pakontrolluar e një fëmije pa kushte, mund të shkojë deri në vdèkje ndaj nëse nuk mund të kujdeset për të, duhet t’a dërgojë në jetìmore, derisa ai të ketë para.

Kadiri as që e mendon diçka të tillë dhe zotohet se do i mbrojë të gjithë motrat e vëllanë e tij. Por, ajo natë do vërtetojë të kùndërtën sepse një shi shumë i rènduar do e mbulojë kotecin ku ato po jetojnë dhe gjatë gjithë natës, në shi, ato qëndrojnë jashtë. Mëngjesin e ditës tjetër, i ndjerë më kèq se kurrë, Kadiri vendos t’a dërgojë Emelin në jetìmore, nga frìka se mund t’i vdèsë duke qenë e sëmùrë dhe pa kushte por Emeli vrapon pas tij, qàn duke i kërkuar të mos e lërë dhe ai i rikthehet me përqafime e duke kërkuar falje për çfarë bëri.

Gylsymi e bind Zejnebin që të mos i tregojë gjë Rejhanit për orën, duke thënë se ajo do mèrzitej së tepërmi. Zejnebi bindet por Gylsymi nuk shpëton me aq sepse mbýtet me krìtika nga Xhavidana kur ajo mëson se Zejnebi e ka parë orën tek ajo. Megjithatë, Xhavidana nuk i vazhdon gjatë krìtikat sepse dëgjon zhurma që vijnë nga dhoma e Hikmetit dhe shkon aty, duke mësuar ashtu si të tjerët se Hikmeti ka lëvizur njërin gisht. Ato thërrasin menjëherë dòktorin por nga frìka e Xhavidanës në dhomë, Hikmeti nuk e lëviz gishtin siç dòktori i kërkon.

Dòktori jep shpresa për situatën dhe largohet, ashtu si gjithë të tjerët. Pas largimit të të gjithëve, Xhavidana futet në dhomën e Hikmetit. Gylsymi e shikon dhe i shkon nga pas por do shòkohet dhe do tmèrrohet e tëra kur shikon Xhavidanën që merr një gjilpërë dhe nis t’a shpòjë Hikmetin gjithandej, për të parë se ku reagon ai. Hikmeti e përmban veten dhe nuk reagon as në gishtin që mund të lëvizë, por megjithatë, tòrturat e Xhavidanës janë të njëpasnjëshme dhe nga më mizòret. Gylsymi tenton t’a shpëtojë Hikmetin nga ajo, por nuk ia del.

Xhavidana e frìkëson edhe Gylsymin, duke iu betuar se të gjithë duhet të kenë shumë frìkë nga ajo. E dètyruar, Gylsymi vazhdon përpara me planin e Xhavidanës. Sipas atij plani, ato do i fusin më tepër dýshime Emirit duke i kërkuar atij kompjuterin, duke bërë kërkime për çmimet e asaj ore antike dhe duke mos e fshirë historinë e kërkimit, që Emiri t’a shikojë, dhe ashtu ndodh. Përveç atyre dýshimeve që i shtohen, Emirit i shkon për vizitë Shehrija. Shehrija që punon për Kemalin, tani kërkon që Emiri t’a dëgjojë, si vjehrra e Nigarit.

Ajo e shpjegon dhe e pranon vetë natyrën e vèshtirë që Nigari ka por gjithashtu thotë se atë krìm, nuk e ka bërë ajo dhe për këtë futet vetë garant, aq sa Emiri i premton se do e rimendojë. Kemali nga i cili po vjen Shehrija, në ato momente ndodhet pranë Narinit që ka marrë udhëzime nga Oja se si mund t’a fitojë faljen e tij por asnjëri prej tyre nuk e di se paralèlisht, dikush po përpiqet për ndarjen e tyre. Ai person është Erhani, i cili shkon në zyrën e Kemalit dhe vendos mbi tavolinë fotografinë e Narinit krah tij, krah Erhanit, që është që vite më parë.

Gylsymi arrin t’a bindë Zejnebin që të mos i tregojë gjë Rejhanit për vàrësen, me një jùstifikim gjerë e të gjatë, se si gjòja në përfundim, vetëm Rejhani do lèndohej së tepërmi. Duke qenë fëmijë, Zejnebi bindet lehtësisht nga ajo. Ndërkohë, Xhavidana mëson se Zejnebi gjithashtu është në dijeni të vàrëses dhe për këtë e krìtikon së tepërmi Gylsymin por një zhurmë e madhe do e ndërpresë bisedën e tyre, duke e shpëtuar kështu Gylsymin nga ajo. Sëbashku, ato shkojnë në dhomën nga ku po vjen zhurma, në dhomën e Hikmetit.

Xhavidana mëson se Hikmeti ka lëvizur njërin gisht dhe humbet torùan e tëra, ndonëse para mjèkut dhe fëmijëve hìqet si bashkëshortja më e lumtur në botë. Menjëherë pasi të gjithë largohen nga dhoma tij, Xhavidana i futet e vetme por Gylsymi e shikon dhe i shkon nga pas. Për të vërtetuar nëse Hikmet mundet realisht t’a lëvizë ndonjërën pjesë të trupit apo jo, Xhavidana merr një gjìlpërë dhe nis t’a shpòjë nëpër gishta, për të parë nëse ai do reagojë. Gylsymi trèmbet e tëra dhe përpiqet t’a ndalojë.

Tòrturat e Xhavidanës ndaj Hikmetit vazhdojnë nga më mizòret dhe Hikmeti nuk reagon dot, por as Gylsymi nuk e ndihmon dot, sepse Xhavidana kthehet në një person shumë të frìkshëm, aq sa i thekson edhe Gylsymit se të gjithë duhet t’a kenë frìkë atë. Çaste më vonë, në shtëpinë e tyre do trokasë Shehrija, të cilën nuk e priste askush. Ajo kërkon të flasë veçmas me Emirin dhe Emiri pranon. Në bisedën e saj të shkurtër por domethënëse, Shehrija futet vetë garant se Nigari nuk e ka vjèdhur vàrësen.

Ajo i përgjèrohet Emirit që t’a rimendojë situatën dhe Emiri ia premton. Pas largimit të Shehrijes, Emiri i jep Gylsymit kompjuterin e tij për pak, sepse ajo i thotë se i duhet të kontrollojë diçka. Sipas planit të Xhavidanës, Gylsymi lë në historinë e kërkimit çmimet për vàrësen si ajo që ka humbur, që Emiri t’a shikojë dhe të dýshojë më tepër tek ajo. Në anën tjetër zbatohet një plan i frìkshëm. Erhani, i cili nuk heq dorë nga Narini, shkon në zyrën e Kemalit dhe fshèhurazi vë në tavolinën e tij fotografinë që ka pasur dikur me Narinin.

Dujgu është shumë e mérzitur nga besimi se Jamuri është shtatzènë nga Aliu. Motra saj Jasemini e gjen duke qàrë me dénesë dhe pasi Dujgu i tregon çfarë ka mësuar, Jasemini për herë të parë nuk e ngushëllon dot dhe nuk i jep shpresa për një të ardhme më pozitive. Megjithat, Dujgu nuk qëndron dot në shtëpi dhe prandaj shkon në punë, për të shpërqëndruar mendimet nga Aliu. Në punë, ajo bisedon me Vollkanin për çfarë ndodhi me Jamurin dhe në një moment, ajo nuk e vëren Káranë që po u afrohet.

Káraja dëgjon vetëm pjesën e arsyes përse Dujgu e ka bràktisur Aliun dhe shòkohet e tëra, aq sa nuk e fshèh dot nga Dujgu që e ka dëgjuar. Gjatë kohës që ato flasin, dikush tjetër po bie në kùrthin e Jamurit. Ai është Aliu, për të cilën Jamuri është betuar se nuk do e lejojë t’i largohet apo të ndahet. Për këtë, ajo krijon një rrèng, ku sipas planit, do e sjellë Aliun në shtëpinë e saj, do i hedhë ilàç në ushqim për t’a vënë në gjumë dhe do e bëjë të besojë se kanë shkuar me njëri tjetrin, që lájmi shtatzènisë t’i duket real.

Në anën tjetër po bëhet një tjetër plan me ilàç. Tanimë është Ajnuri, motra e Xhengerit, ajo që i vérbohen sytë nga fíksimi pas Jamanit dhe pasurisë së tij. Duke e parë Nanën si péngesën e vetme mes tyre, ajo hedh ilàç në ushqimin e Nanës, me të cilën pretendon t’a lërë në shtrat për së paku dy ditë, të cilat do i shfrytëzojë për t’iu afruar Jamanit. Në kohën që Ajnuri po përgatit ushqimin me ilàç, Nana ndodhet në dhomën e saj, duke u betuar se do hàkmerret ndaj Jamanit për vràsjèn e Azizit.

Fjalët e Idrisit e kanë bër ëtë rimendojë nga e para se fàjtori i vetëm për vràsjèn e Azizit, është Jamani. Por, edhe pse e ribën atë betim, Nana shpejt e gjen veten duke u kujdesur për Jamanin. Byrekët që Ajnuri përgatit për të, Nana shkon t’i hajë në zyrën e Jamanit, bashkë me të dhe Jusufin, për hir të këtij të fundit por i vetmi person që ndihet kèq më pas, është Jamani. Ai i kërkon t’ia largojë Jusufin që aty por pasi e largon, Nana rikthehet tek Jamani, duke thënë se i ka dhënë fjalën Jusufit që do kujdeset për të.

Nana qëndron e vetme në dhomën e saj duke menduar vdèkjen e Azizit dhe fjalët e Idrisit, që nga fillimi i asaj lúfté për hákmarrje. Edhe pse sjellja e Jamanit dhe qëndrimi i familjarëve ndaj tij e bëri njëherë të ndryshonte mendim, ajo sërish iu kthye mendimit fillestar. E gjendur e vetme në dhomën e saj, ajo betohet se do Jamani do vùajë dënìmin që meriton. Pasi del nga dhoma për t’u kujdesur për Jusufin, Nanës i shkon pranë Neslihani me një tabaka në dorë. Ajo i ofron byrekë të përgatitur nga Ajnuri, për ato të dy.

Nana i pranon pa e dyshùar se Ajnuri mund t’i ketë bërë diçka dhe në të vërtetë, ajo i ka bërë. Duke pándehur se byrekët do i konsumojë vetëm Nana, Ajnuri ka hedhur një ilàç që t’a vërë në gjumë për dy ditë me rradhë, me shpresën se gjatë atyre dy ditëve, Ajnuri do ketë mundësi të afrohet me Jamanin. Por Nana nuk ha asnjërin prej byrekëve vetë. Ajo, sëbashku me Jusufin, shkojnë pranë Jamanit për t’i ngrënë bashkë me të. Vetëm pak minuta pas ngrënies së tyre, Jamani nis të ndihet shumë kèq.

Ai i kërkon Nanës t’ia largojë Jusufin sepse nuk do që ai t’a shohë në atë gjendje por Nana shqètësohet dhe duke përdorur Jusufin si jùstifikim, i shkon atij pranë për t’u kujdesur për të. Fájtorja e asaj situate, Ajnuri, në ato momente ndodhet bashkë me Xhengerin, në një shëtitje të vogël në lagjen e tyre të fëmijërisë, për të cilën kanë shumë nostalgji. Të ndodhur aty, Xhengeri i premton Ajnurit se do bëjë gjithçka për lumturinë e saj, duke kryer detyrën si vëllai i saj që është. Në anën tjetër ndodhet një tjetër e dashuruar.

Ajo është Dujgu, e cila është lénduar shumë nga rréngu ku ka besuar se Jamuri është shtatzènë nga Aliu. Kësaj rradhe, kur ajo i tregon Jaseminit, as Jasemini nuk i jep dot më një përgjigje pozitive për të ardhmen e saj me Aliun. Ditën tjetër, në punë, Kàraja do mësojë rastësisht arsyen përse Dujgu e ka bràktisur Aliun dhe do shòkohet e tëra. Gjatë asaj kohe, Aliu po bie në një tjetër rrèng të Jamurit. E përbetuar se nuk do ia lërë Aliun Dujgusë, ajo krijon një kùrth nga i cili pretendon t’a bëjë Aliun të besojë se ato kanë fjetur bashkë.

Osmani qëndron përballë Romanusit, duke i thënë me bindjen më të  plotë se ai vend, shumë shpejt do jetë i Kajive, si të gjitha tokat e tjera që ai ka pùshtuar. Romanusi e dëgjon deri në fund por e përqèsh, duke mos e besuar aspak. Buzëqeshjen e tij irònike, do e zbehin tòtalisht gratë e fisit të Kajive, që i kanë ngritur atij kùrth dhe dalin nga ballkonet e ndërtesave rreth e rrotull. Ato mbajnë në duar shìgjetat, me të cilat sùlmojnë pa hezituar për asnjë moment të vetëm.

I gjithë vendi sùlmohet nga të katër anët dhe çdo njeri i ndodhur prezent, përfshihet në lùftè. Si gjithmonë, lùftà do jetë shumë e pamëshìrshme dhe së tepërmi e përgjàkshme. Pavàrësisht se të gjithë që janë krah Osmanit përpiqen t’a mbrojnë edhe njëri tjetrin përveç vetes, ato sërish do kenë shumë vìktima në mesin e tyre. Mes atyre vìktimave, do jetë i pari personi që ka kontribuar më së shumti në atë lùftè dhe shumë të tjera, prej vitesh me rradhë. Ai person do jetë usta Davuti.

Edhe pse nuk ka marrë pjesë personalisht në çdo lùftè, ai ka qenë prezent me shpàtat që ka punuar, që trimat e fisit të Kajive t’a kishin sa më të lehtë lùftimin me àrmikun. Tani Davuti merr një plàgë shumë të rèndë, nga e cila ai e ndjen se nuk do ketë shpëtim. Kumrall Abdalli i shkon pranë menjëherë dhe përpiqet t’a kurajojë se do shpëtojë edhe nga ajo plàgë, por më kòt. Usta Davuti mbyll sytë në duart e Kumrall Abdallit, duke u cilësuar si një nga dèshmorët më me vlerë të fisit të Kajive.

Në po të njëjtën kohë, në një territor më larg tyre, Ajgyli do takohet me Xhekurtajin. Mëse të lumtur që lùftà po ecën në favorin e tyre, ato përqafohen por ai do jetë përqafimi i fundit sepse Ajgyli qèllohet me shìgjetë në zemër. Xherkutaji nuk do t’a pranojë por ashtu siç e kishte ndjerë, Ajgyli jep shpirt atë ditë. Xherkutaji qàn me dènesë për fatin e tij dhe të saj, ndërsa prijësi tij Osmani, e ligjëron fitoren e tyre në atë lùftè, sepse me duart e tij, ia merr jetën Romanusit, që deri në çastin e fundit po vìllte vrèr për të.

Kemali vijon të mbajë qëndrim ndaj Narinit, edhe pse ajo përpiqet shumë pas tij, me përkujdesje e fjalë të ngrohta. Me mendjen e tij, Kemali thotë se nuk do ia thotë asnjëherë tekstualisht që e ka falur për çfarë i ka fshèhur, edhe pse motra e tij po tenton shumë për t’i pajtuar. Në sofrën e tyre do jetë edhe Shehrija, fytyra e të cilës është tríshtuar fare nga padrèjtësia që i është bërë Nigarit. Megjithatë, ajo e mban për vete, pa preferuar t’a flasë me njeri se çfarë po ndodh. Teksa ndodhen në atë tavolinë, Narini merr një telefonatë.

Ai është sërish Erhani, i cili kërkon me patjetër të flasë me të por Narini nuk i përgjigjet. I frústruar pafund, Erhani betohet se do hàkmerret që po e injòron aq shumë dhe për këtë i drejtohet menjëherë shtëpisë së Kemalit, ku do e gjejë Kemalin fare pranë Narinit, në garazhin që ndodhet në oborr. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Xhavidana. Për hir të planit që ka thurur me aq përpikmëri, Gylsymi dètyrohet t’i bindet edhe për gjëra që nuk do më që t’i vazhdojë. Kësaj rradhe, Xhavidana e paralàjmëron të jetë më e kujdesshme.

Ajo planifikon që Emiri t’a mësojë se Rejhani i ka bërë padrèjtësi Nigarit dhe se për më tepër, hàjdutja në shtëpi është gjòja Gylsymi, motra e saj. Për t’a bërë planin siç Xhavidana e shikon më efektiv, duhet që Emiri t’a dëgjojë i pari që Nigari është fàjësuar në vend të Gylsymit dhe Rejhani t’a dëgjojë vetëm nga Emiri akùzën për Gylsymin. Si etapë e planit, Gylsymi del nga shtëpia për psònisje në firmat nga më të shtrenjtat. Ajo kthehet në shtëpi me trasta të mëdha, në një moment kur është e sigurtë që Emiri do e shikojë.

Ndërkohë Xhavidana, i kërkon Emirit që t’a rimendojë çështjen e Nigarit, duke thënë se ajo nuk do e humbiste kurrë punën që i siguron bukën e gojës. Gjatë kohës që ato flasin, Zejnebi mëson të vërtetën, se vàrësja ndodhet tek Gylsymi por kur vrapon për t’i treguar Rejhanit, Gylsymi e ndalon, duke iu përgjèruar që të mos i tregojë. Zejnebi nuk bindet dhe i shkon pranë Rejhanit por para se Zejnebi të flasë, Melikeja ulèret nga gëzimi dhe e fton Emirin dhe Rejhanin për t’u treguar se Hikmeti mund t’a lëvizë njërin gisht.

Xhavidana i sqaron Gylsymit se si do vijojë plani i tyre për të shkuar deri në fund të qëllimit që ajo i ka vënë vetes. Sipas planit djàllëzor, Gylsymi do dalë të blejë gjëra shumë të shtrenjta dhe tepër shumë në sasi. Ajo do sigurohet që Emiri t’a shikojë në kthim nga psònisja, që t’i bjerë atij në sy se çfarë po bën. Ndërkohë Xhavidana do nis t’ia mbushë mendjen se ndoshta Rejhani është nxituar me Nigarin pasi Nigari vështìrë se do e humbiste vendin e punës që i siguron bukën e gojës.

Deri në këtë pikë, plani zbatohet siç Xhavidana do por Gylsymi nuk tregohet mjaftueshëm e kujdesshme me faktin që askush tjetër përveç Emirit nuk duhet t’i tregojë Rejhanit se hajdutja është Gylsymi. Mirëpo, Gylsymit i bie vàrësja nga çanta në prezencë të Zejnebit dhe kjo e fundit nxiton për t’i treguar Rejhanit. Rejhani në ato momente ndodhet me Emirin në dhomë, kur Zejnebi troket dhe pas vetes ka Gylsymin. Sapo Zejnebi hap gojën për t’i treguar, një ulèrimë do tërheqë vëmendjen e tyre.

Ajo është një ulèrimë gëzimi nga Melika që surprizohet pa masë kur shikon gishtin e Hikmetit duke lëvizur, gjatë kohës që po i ushqente atij supën. Në anën tjetër ndodhet Kemali dhe Narinin, ku Narini përpiqet pafund për t’u kujdesur për të e për t’ia fituar faljen, ndërsa ai vijon të jetë shumë i ftohtë dhe i larguar nga ajo. Me veten e tij, Kemali thotë me bindje të plotë se kurrsesi nuk do ia thotë ndonjëherë me fjalë tekstualisht Narinit, që e ka falur. Por për atë falje, përpiqet edhe Oja, motra e tij.

Oja dhe Shehrija ende nuk e dinë se çfarë ka ndodhur mes tyre por përpiqen pafund për t’i pajtuar. Tanimë, Shehrija ka hequr dorë sepse mendjen e saj e ka zënë çështja e Nigarit, që e ka mèrzitur së tepërmi. Ndërsa në anën tjetër, Erhani nuk heq dorë. Kur Narini ia refuzon sërish telefonatën, ai vendos t’i shkojë në shtëpi, aty pranë Kemalit. Për irrìtimin e tij ende më të fortë, ai e gjen Narinin në krahët e Kemalit, në garazhin e shtëpisë, ku Narini kishte shkuar për të pastruar por ishte trèmbur nga një mì.

Çinari paníkoset nga videoja në telefon, ku shfaqet dukshëm ai dhe Zaferi në autobuz. Ai pyet hallën e tij se ku e ka marrë atë telefon dhe halla nxiton t’i sjellë letrat e telefonit bashkë me emrin e dyqanit. Teksa ai paníkoset çdo minutë e më shumë, babai i tij Metini shikon gruan dhe vajzën e madhe të Zaferit, që bëjnë në pòlìci denòncimin për zhdùkjen pa gjurmë të Zaferit. Paralèlisht, Ilgazi shkon në bùrg i détyruar për të takuar Enginin që po e kércénon atë dhe Xhejlinën me një mesazh zanor që dikur Xhejlina ia ka dërguar në mirëbesim.

Në atë mesazh, ajo ka përmendur një formë ilègale se si kanë bërë një anàlizë ÁDN-je, kur ishin ende në kërkim të vràsèsit të Inxhit. Duke marrë forcë nga ai mesazh zanor që ka ruajtur, ai e sjell para vetes Ilgazin, të cilit i tregon krímín e Metinit para 6 viteve, kur ia ka hedhur qëllimisht fàjin Zaferit dhe për të pastruar ndërgjegjen i ka dhënë bùrsë Inxhit. Kjo e fundit, dikur i tregonte atij çdo gjë dhe duke qenë një person vigjilent, Engini ka bërë kërkime për situatën që asokohe dhe ka kuptuar se si është e vërteta por nuk ia ka thënë njeriu.

Kur e përfundon gjithë rrëfimin, ai vëren se Ilgazi nuk shòkohet fare dhe kupton se edhe ai ka qenë në dijeni, ndaj tani e kércénon me dy gjëra, me babanë e tij që humbet profesionin dhe përfundon në búrg si dhe me Xhejlinën që e humbur përgjithmonë vetëm sepse e ka fshèhur diçka të tillë. Ilgazi largohet i zènë shumë ngushtë dhe dètyrohet t’i dòrëzojë një letër Xhejlinës, nga ana e Enginit, i cili e ka shkruar vetë, duke imítuar shkrimin e Xhejlinës dhe duke lënë të kuptohet në atë letër sikur Inxhi duhet t’a ketë provòkuar Enginin për t’a vràrè.

Xhejlina çméndet e tëra kur mëson se Engini pret që ajo t’a firmosë rrëfimin ku për Enginin shkruan se ai nuk léndon kurrë njeri. Engini për më tepër, dërgon tezen e tij avòkate tek Parsi, të cilin gjithashtu e kércénojnë me një video të Nevasë ku ajo shfaqet dukshëm duke firmosur ca letra jo të duhura dhe që zbulimi i të cilave, do ia hiqte asaj të drejtën për të ushtruar profesionin që ka. Sakaq, edhe babai i Enginit ka mbetur nèn kércénimin e tij dhe për të shpëtuar, ai kërkon me patjetër që Laçini t’a bindë Enginin të heqë dorë.