Category: Uncategorized

Derini shkon me Onurin por menjëherë më pas, pendohet dhe i kërkon që të mos e flasë asnjëherë se çfarë ndodhi aty ato momente. Pendimi që shpreh Derini, e mérzit së tepërmi Onurin, aq sa humbet torúan dhe e oféndon duke e pyetur nëse do e plàgosë edhe atë po të flasë. Pas atyre fjalëve, Derini largohet në heshtje, kthehet në shtëpi dhe për një kohë të gjatë qëndron në dush duke qàrë. Paralèlisht, Vollkani që ajo aq shumë e do, qëndron nèn vizitat e shpeshta të Asjës që kujdeset pa ndalim për të.

Asja vazhdon me planin, por duket se Derja nuk është e të njëjtin mendim. Vetëm pak çaste më vonë, Asja e gjen Derjën në prag rrëfimi para Vollkanit por ardhja saj e ndalon atë rrëfim. Pak ditë kalojnë dhe Vollkani shërohet mjaftueshëm sa për të dalë nga spítali. Teksa Derini përgatitet për Vollkanin, ky i fundit zgjedh që të shkojë pranë Asjës. E gjithë përgatitja e Derinit shkon më kòt dhe thuajse humbet logjikën kur mëson nga shoferi i Vollkanit se ato kanë ndaluar në shtëpinë e Asjës.

Brenda në shtëpinë e Asjës, Aliu i kërkon të atit që të mos e lejojë më Derinin t’u ndërhyjë në jetët e tyre, e më pas largohet për në shkollë, me shoferin. Ndërkohë Asja, shfrytëzon të qenurit vetëm me Vollkanin dhe e pyet në mënyrë të drejtëpërdrejtë, nëse ai do ndahej me Derinin, edhe po të mos kishte asnjë shans me Asjën vetë. Vollkani qëndron në heshtje, ndërsa Asja ngulmon se ai duhet t’i marrë vendimet në jetë, pa pasur lidhje me dikë tjetër dhe në mënyrë fare të ftohtë.

Vetëm pak çaste më vonë, Vollkani largohet që aty dhe rikthehet në shtëpi, pranë Derinit, por me mendje të ndarë për herë të parë që t’i tregojë asaj se dëshiron të ndahet. Ai e bën por përballet me Derinin që i úlet në gjùnjë e i përqafon këmbët vetëm që ai të mos largohet. Atë pamje të shémtuar e shikon edhe Gonyli, e cila tanimë e ka organizuar hákmarrjen ndaj Vollkanit. Prandaj, lótët e të bijës do i ndalojë trokitja e pòlìcisë në derë, të cilët pràngosin Vollkanin për vjédhjet që ka bërë në kompani dhe para tyre, Gonyli pranon se e ka páditur ajo.

Iskenderi përgatitet të futet në mbledhjen në të cilën Çelebiu i premtoi se do e drejtonte ai, Iskenderi vetë, por kur mbërrin në kompani, Iskenderi vëren se mbledhja ka mbaruar. Çelebiu i qesh në fytyrë dhe i thotë se premtimin ia bëri për t’ia matur pulsin, për asgjë më shumë. I irrítuar nga përtàllja e të vëllait, Iskenderi telefonon Çiçekun dhe i tregon se ku ndodhet Gyneshi, por gjithsesi i kërkon asaj që t’a mbajë të fshèhtë se kush ia dha atë infórmacion, gjë që Çiçeku ia premton.

Ajo kthehet pranë Ryjasë, Xhemresë dhe Tomrisit dhe i gènjen për burimin e infórmacionit por u thotë se ku ndodhet Gyneshi. Të gjitha nxitojnë për atje dhe duke shfrytëzuar faktin që nuk quhet rrèmbìm përderisa kùjdestaria është në emër të të dyve, Xhemreja e merr të bijën me fórcë nga Hylja. Tomrisi i shoqëron deri në shtëpi por tani fríka e Xhemresë qëndron tek reagimi i Gyneshit, nëse ajo do pranojë të qëndrojë në një shtëpi aq pa kushte. Prandaj, Xhemreja fillimisht i thekson se sa shumë e do, më shumë se çdokush dhe çdo gjë tjetër.

Më pas, i premton se do i sigurojë një shtëpi më të mirë por deri atëherë, do duhet të pranojë të jetojë edhe me ato kushte. Gyneshi pranon por me dy kushte; që drita të mos fiket dhe ato të flejnë të përqafuara. Xhemreja pranon mëse e lumtur, ndërkohë që i dashuri i zemrës së saj, Ozani, po përballet me një spròvë shumë të madhe. Në kantierin ku ai punon, një nga punëtorët bíe nga skelat dhe përfundon në spìtal, në operacion në gjendje të réndë. Djali i të rënit nga skela, e akùzon Ozanin se nuk kryen asnjë punë por merr rrogën thjesht si nip i prònarit.

Ozani léndohet shumë nga ato fjalë dhe u tregon të gjithëve që ndodhen aty, se prónari i tyre është edhe për të thjesht prónar, jo xhaxha, sepse për fàj të tij e ka humbur babanë dhe as që ka mundur t’i japë dot lamtumirën. Pas atij rrëfimi emocional, të gjithë i bëhen krah Ozanit dhe dalin kùndër xhaxhait të tij. Bòmbà e vërtetë e asaj dite, është ruajtur për në mbrëmje. Çelebiu fton në zyrën e tij të gjithë mèdiat dhe rrëfen se fòshnja e bráktisur në koshin e mbèturinave, është ai vetë. Rrëfimi i tij do tròndisë të gjithë vendin, veçanërisht Iskenderin që ndihet mëse i tàllur që kurrë nuk i kanë treguar se ai nuk është vëllai biològjik.

Një fatkèqësi e madhe do ndodhë në kantierin e ndërtimit ku po punon edhe Ozani. Një nga punëtorët bíe nga një një lartësi e madhe, për shkak të mungesës së kushteve të sígurisë. Ai dërgohet menjëherë në spítal dhe shqètësimi i Ozanit është i madh, ndërsa djali i të sëmùrit e akùzon se ai nuk ka përse shqétësohet, sepse është ‘nipi i xhaxhait të tij’. I lénduar që e krahasojnë me xhaxhain, Ozani u betohet se ka bërë dhe po bën çdo gjë që ato të sigurohen, por askush nuk e beson dhe vijojnë me akùzat, derisa Ozani shpèrthen.

Ai shpérthen në lòt duke i thënë atij se për shkak të xhaxhait ka humbur babanë dhe as që ka mund t’i japë lamtumirën, ndaj e di mirë dhímbjen që po ndjen dhe as që e konsideron xhaxhanë e tij si xhaxha, por vetëm si prónarin e punës. Pas atij momenti, të gjithë, me në krye Omerin, i qëndrojnë në krah Ozanit. Paralèlisht, Iskenderi léndohet nga Çelebiu. Edhe pse ky i fundit i kishte premtuar se do drejtonte mbledhjen, ai sërish e gènjeu, e drejtoi vetë mbledhjen dhe Iskenderit i qesh në fytyrë, duke i thënë se po ia téstonte durimin.

Iskenderi e humbet fare durimin dhe për inàt të tij, telefonon Çiçekun dhe i tregon ku ndodhet Gyneshi por i thekson se ajo nuk duhet t’i tregojë njeriu se nga ku e ka mësuar. Çiçeku sàjon një génjeshtër, të gjithë shkojnë pranë Gyneshit dhe Xhemreja e rrèmbèn atë, pasi mësoi se nuk quhet krím meqë kújdestaria është edhe në emër të saj. Fríka e saj e rradhës është se si do reagojë Gyneshi nga shtëpia e mjèruar, ndaj i del punës para dhe i kërkon të bëjë durim në atë shtëpi derisa të sigurojë një më të mirë ku mund të jetojnë bashkë.

Xhemreja gjithashtu i thekson se sa shumë e do dhe i premton se do lúftójë për një të ardhme më të mirë, mjafton që ajo të pranojë të qëndrojë aty. Gyneshi pranon, vetëm kërkon që drita të mos fíket as gjatë natës. Po atë natë, babai i saj Çelebiu do bëjë një mbledhje para të gjitha mèdiave, ku mes lótësh do rrëfejë se fëmija i bràktisur në atë kòsh mbéturinash, është ai vetë. Shókimi i përfshin të gjithë, veçanërisht Iskenderin që nuk e ka ditur kurrë diçka të tillë dhe që ndihet i tállur, nga nëna e tij dhe Çelebiu, që ia kanë fshèhur diçka aq me rëndësi.

Frìka që Xhemreja ka shkaktuar tek Xhavidana, është tepër e madhe. Xhavidana mendon pa ndalim vetëm për të dhe e humbet aq shumë përqëndrimin e logjikën, saqë refuzon edhe të qëndrojë me vajzën e sapokthyer në shtëpi, Sunën. Edhe pse i kishte premtuar vetes se do krijonte marrëdhënie me të që të ngjante më mirë në sytë e Emirit, Xhavidana e hùmbet atë shans dhe lèndon edhe të bijën. Zemërìmin dhe frìkën që ajo situatë po i jep, Xhavidana do e nxjerrë si përherë, edhe tek Zejnebi.

Zejnebi po kalon pranë saj, kur aksìdentalisht i bien nga duart detyrat e shkollës. Xhavidana ua vë këmbën sipër dhe i shkèl, duke e akùzuar se ua ka mbushur shtëpinë me erën e rrugës, nga aty ku e kanë gjetur atë. Zejnebi vetëm qàn dhe i kërkon të mos ia prìshë detyrën e shkollës sepse është munduar shumë për të, por më kòt, Xhavidana vazhdon njësoj. Paralèlisht, personi që ia ka shkaktuar gjithë atë frìkë, Xhemreja, arrin të qetësohet me qetësuesit që i bëjnë dhe sapo kthjellohet, i bën një premtim vetës.

Duke qenë e mbushur me mllèf që nuk e mbýti dot Xhavidanën, ajo premton se do ia marrë hàkun, deri në fund, për gjithçka që i ka bërë dhe gjithçka që i ka shkaktuar. Ndërkohë në anën tjetër, Shehrija dhe Hëzëri vijojnë të diskutojnë me njëri tjetrin, në shtëpinë e Kemalit. Ky i fundit, i shoqëruar nga Narini, ndjekin debàtin e tyre me vëmendje dhe fjalë për fjalë. Mënyra se si e komenton Narini Hëzërin, e frìkëson Kemalin dhe e bën të bindet se nuk duhet të vonohet më tepër për t’iu rrëfyer asaj.

Nata kalon me aq ndërsa mëngjesi i të nesërmes e mbush Shehrijen me frìkë dhe sìklet, për shkak se si mund të reagojë Kemali nga ardhja Hëzërit, pasi Kemali nuk i do aspak të tilla gjëra. Ajo i shkon pranë ngadalë dhe me hezitim, por Kemali i flet më së miri, duke mos treguar fare mëri. Njëkohësisht, hezitim do ketë edhe Rejhani. Edhe pse është shumë entuziaste që po vazhdon shkollën, ajo shpreh frìkë se mos ndoshta do e zhgènjejë Emirin duke mos ia dalë në shkollë, por Emiri ia shuan të gjitha dýshimet që ajo ka mbi veten e saj.

Kemali shikon situatën mes Shehrijes dhe Hëzërit, ndërkohë që në vesh dëgjon komentet e Narinit dhe bindet me vete, se nuk duhet të vonojë më tepër për t’i rrëfyer asaj dashurinë që ndjen për të. Në anën tjetër, ndodhet një ndër personat e paktë që Kemali nuk hòneps aspak. Ajo është Xhavidana, të cilës i ka hyrë frìka gjer në pàlcë, se mos Xhemreja flet dhe e zbulon që ajo është bashkëpunëtorja saj. Suna i shkon pranë me dëshirën për të biseduar me njëra tjetrën, por Xhavidana sërish nuk ka kohë.

Suna krijon bindjen se me nënën e saj, nuk do ketë asnjëherë marrëdhënie dhe ashtu e mèrzitur, largohet. Frìka e Xhavidanës nga Xhemreja, do shpèrthejë tek Zejnebi. Kjo e fundit po kalon pranë saj, kur nga duart i bien detyrat e shkollës. Duke e akùzuar se ua ka mbushur shtëpinë me aromën e rrugës nga ku Zejnebi vjen, Xhavidana ia grìs letrat e detyrës së shkollës, por Zejnebi nuk thotë asgjë, veçse qàn dhe i lutet t’a lërë me aq. Por, ashtu siç Xhavidana frìkëson Zejnebin, edhe Xhemreja e frìkëson Xhavidanën.

Ajo qetësohet nga qetësuesit që i bëjnë dhe sapo kthjellohet, i premton vetes se nuk do ia lërë me aq Xhavidanës, por do hàkmerret për çdo gjë që i ka bërë dhe për situatën ku e ka bërë të përfundojë. Nata kalon me aq, ndërsa mëngjesi i të nesërmen fillon me entuziasmin e Rejhanit për shkollë, por që ai entuziasëm i përzihet me frìkën, se mos do e zhgènjejë Emirin pasi mund të mos bëhet një arkitekte aq e zonja sa ç’shpresojnë. Emiri është i bindur se ajo do shkëlqejë, ndaj i lutet të mos krijojë frìkëra të pabaza.

Ai e shoqëron deri në shkollë, e shikon teksa futet brenda dhe me krenarinë se është bashkëshorti i saj, ai largohet. Sakaq, në shtëpinë e xhaxhait të tij, Kemalit, frìkën më të madhe e shkakton ai me qëndrimin e tij të vràzhdë, si përherë. Shehrija ka shumë frìkë se mos ai do reagojë kèq për gjithë ngjarjen me Hëzërin por për çudinë e saj, Kemali nuk reagon fare kèq, përkùndrazi. Pranë tyre, në oborr, është edhe Taxhi. Mendja e tij është vetëm tek Suna, të cilës heziton t’i telefonojë, nga frìka se mos e humbet fare.

Vollkani shikon situatën mes çifteve në vendin e tij të punës dhe e mendon të arsyeshme t’i flasë Kàrasë. Duke marrë shkas nga afrimiteti tyre, ai i kërkon të jetë më e matur me Ibon, sepse ai kurrsesi nuk do bënte gjëra për t’u sjellur kòt me të, por ashtu e ka menduar si rrugën më të mirë për dashurinë e tyre. Fjalët e tij kumbojnë në veshët e Kàrasë, derisa ajo i shkon pranë Ibos për t’i kërkuar falje, duke pranuar që e ka tepruar me reagimin që ka shfaqur, por tanimë Iboja nuk përgjigjet fare, nga mèrzia.

Sakaq, Aliu i del përpara Ilajdës, që i bëri pabèsinë e madhe. Duke i parashtruar se ai mund t’a bùrgosë për màshtrim dhe ajo mund të përfundojë në gàzeta duke u pràngosur për diçka të tillë, kaq të tùrpshme, ai i lë në dorë zjedhjen; t’i tregojë Dujgusë vetë para se t’a tùrpërojë, ose të heshtë para Dujgusë dhe të pranojë tùrpërimin. E dètyruar, Ilajda pranon. Aliu entuziasmohet, duke pàndehur se do rikthehet me Dujgunë siç ka qenë, por më kòt. Dujgu është ende po aq e mèrzitur dhe thotë se është bërë gàzi i botës.

Sipas saj, ato të dy asnjëherë më nuk do mund të jenë siç kanë qenë më parë. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Zijai. Edhe ai shpreson të jetë me Çiçekun, ashtu siç Çiçeku me të, por nuk e gjen dot guximin që t’ia rrëfejë asaj dashurinë që ndjen. Zijai mbetet pa fjalë para saj, duke shkaktuar edhe lèndim tek ajo. Seheri mëson se çfarë ka ndodhur mes tyre dhe menjëherë i shkon pranë Zijait, duke i premtuar ndihmën e saj, ndaj dhe organizojnë një plan të detajuar, për menjëherë të nesërmen.

I dashuri i zemrave të tyre, Jamani, gjatë asaj kohe arrin të shpëtojë veten nga kamioni ku është mbajtur pèng, por nuk mjaftohet me aq. Ai gjen rrugën që të shkojë në shtëpinë e Azizit, të futet fshèhurazi deri në dhomën e tij dhe t’a màrrë atë, të lìdhur nga duart dhe këmbët. Për shkak të një ilàçi që i bën, Azizi nuk reagon dhe nuk përmendet fare, deri mëngjesin e të nesërmes. Mëngjesin e të nesërmes, kur hap sytë, Azizi e gjen veten para vàrrit të babait të tij dhe në dorë ka të njëjtën paisje që ai i kishte lënë Jamanit, por tani me një mesazh nga Jamani.

Zijai qëndron gjatë para Çiçekut por në asnjë mënyrë nuk e gjen dot guximin e mjaftueshëm që t’i tregojë asaj se ka krijuar ndjenja për të. Çiçeku mérzitet shumë pasi ishte përgatitur për t’u ballafaquar me atë rrëfim, që nuk i erdhi. Zijai névrikoset me veten dhe i shkon pranë Seherit duke i kërkuar ndihmë, gjë që ajo ia premton dhe e caktojnë menjëherë për të nesërmen, vendin dhe mënyrën se si do ia thotë Çiçekut. Në anën tjetër ndodhet ekipi pólícor në kómisariat.

Vollkani i shkon pranë Kárasë, duke e këshilluar që të mos e príshë fejesën me Ibon më kòt, pasi ai në formën e tij po përpiqej për të, edhe pse nuk rezultoi ashtu. Ai i betohet se Ibo nuk po e sjell më kòt por ashtu di ai të veprojë më së miri. Falë këshillave të Vollkanit, Káraja kthjellohet, ul kokën dhe para Ibos kërkon falje, duke pranuar se e ka tepruar me reagimin e saj. Sakaq, kolegu i tyre Aliu, ndodhet në ndjèkje të Ilajdës, që nuk pranoi të fliste më gjatë me të, pas pabèsisë që i bëri.

Aliu i betohet se mund t’a fusë në bùrg për máshtrim dhe nëse nuk do që të fotografohet nga gàzetarët duke u pràngosur për një màshtrim të tillë të úlët, atëherë duhet të rrëfejë gjithçka. E dètyruar, Ilajda pranon. Aliu entuziasmohet se gjithçka do rregullohet edhe njëherë mes tij dhe Dujgusë, ndaj i shkon asaj pranë, por nuk pajtohet dot sepse Dujgu ndihet e túrpëruar nga làjmi që është publikuar për ato të dy, ndaj dhe e refuzon sërish Aliun, teksa i sqaron atij njëherë e mirë se nuk do mund të jenë më kurrë si më parë.

Aliu largohet i mérzitur, ndërkohë që vëllai i tij i pazbuluar, Jamani, arrin të shpëtojë veten nga kamioni në të cilin e kanë futur. Për më tepër, ai arrin të futet fshèhurazi në shtëpinë e Azizit, mu në dhomën e tij dhe teksa ai ndodhet në gjumë, Jamani e merr. Me duart dhe këmbët e lídhura, ai e dërgon pranë vàrrit të babait të tij të ndjerë, ku Azizi hap sytë i tmérruar, duke mos mundur fare të reagojë që të shpëtojë që aty. Mungesa e tij, do vërehet që herët në mëngjes dhe të gjithë e kuptojnë se ka gisht Jamani.

Zejnebi e fillon ditën me një telefonatë të Bahriut që i kërkon të takohen për të biseduar një strategji për situatën me Selenën, ndërsa kolegu tij Alpi e fillon ditën duke mësuar nga Meltemi se si Arzuja u është futur fshèhurazi në shtëpi, ka màrrë vajzën e vogël nga dhoma dhe duke i bërë të qartë se mund t’ua rrèmbèjë kurdo, ka kërkuar një milìon lìra. Alpi nevrìkoset por megjithatë pranon t’ia japin asaj paratë, duke sqaruar se ajo, dikur, i ka mundësuar fitimin e parave me shuma marràmendëse.

Që aty, Arzuja është rikthyer në shtëpinë e Ahmetit që të gatuajë për fëmijët, veçanërisht për Elifin, por ajo nuk e llogarit siç duhet orarin e kthimit të tyre dhe sapo dëgjon çelësin, dètyrohet t’ia mbàthë, duke rrèzikuar me ushqimin që lë në zjàrr. Fëmijët janë rikthyer bashkë me Melisën, që shòkohet nga zjàrri ndèzur dhe të gjithë pàndehin se duhet t’a ketë lënë punonjësja e shtëpisë, Binuri. Ato kontrollojnë për të gjithandej, por më kòt. Sakaq, Elifi shikon ushqimet dhe bindet se sërish ka gatuar nënë Arzuja por askush nuk e beson.

Ajo argumenton edhe se Binurën nuk e kanë parë gjëkundi që kur kanë ardhur, por sërish u duket e tepërt të mendojnë se Arzuja ndodhet mes tyre. Në mbrëmje, Arzu do kalojë çdo lloj lìmiti, duke shkuar pranë Elifit por edhe duke qëndruar shumë gjatë, aq sa Sudeja e shikon por nuk reagon, nga frìka. Sude shikon edhe Ahmetin që e kàp nga krahu Arzunë dhe e shpòrr që aty, si dhe i kërkon të largohet menjëherë nga shtëpia. Me të shkuar në dhomën ku po qëndronte, Arzuja i nxjerr àrmèn Ahmetit dhe i betohet se do e qëllòjë nëse do e dëbòjë.

Bèmat e Arzusë do i mësojnë të nesërmen Zejnebi me Sinanin, nga Sudeja. Ato do ftojnë edhe Ahmetin, i cili do tregojë se si ishte i dètyruar t’a pranonte sepse e kishte kèrcènuar. Të ndjerë kèq për të, Sinani dhe Zejnebi vendosin t’a largojnë njëherë Arzunë nga shtëpia e Ahmetit e më pas t’a arrèstojnë Arzunë, por Fulja i mëson planet e tyre dhe u bëhet pèngesë, pa e ditur se do bëhet shkak që bashkë me Arzunë të arrèstohen edhe Sinani me Emrenë. Atë arrèstim, e shikon drejtëpërsëdrejti edhe Alpi, i cili menjëherë lajmëron Zejnebin.

Meltemi tmèrrohet kur zgjohet nga gjumi dhe e gjen vajzën e saj në duart e Arzusë, që me krenari i bën të qartë se mund t’ia marrë në çdo moment që dëshiron, kërkon plot një mìlion lìra nga ajo që vajzën t’ia lërë të qetë dhe më pas largohet. Ashtu e tmèrruar, Meltemi pret që Alpi të shkojë në shëpi dhe nuk e màshtron atë për t’ia marrë paratë por i tregon të vërtetën se si qëndron puna me Arzunë. Edhe pse frìkësohet që ajo ka arritur t’u futet në shtëpi, Alpi sërish pranon t’ia japë ato para.

Meltemi kùndërshton por Alpi ngulmon se është e vetmja formë për t’a qetësuar Arzunë, si dhe thotë se ajo i ka mundësuar të fitojë shumë, njëherë e një kohë. Paralèlisht, kolegu i tij Bahriu telefonon Zejnebin për t’i kërkuar të takohen që të caktojnë një strategji për gjýqin që do bëhet për Suden, gjë që ajo e konfirmon. Orët kalojnë dhe fëmijët vijnë nga shkolla, por Arzu nuk e di orarin e saktë të tyre dhe sapo dëgjon çelësin në derë, vrapon që ato të mos e gjejnë aty. Rrjedhimisht, nga nxitimi lë ushqimin në zjàrr.

Fëmijët që janë kthyer në shtëpi të shoqëruar nga Melisa, frìkësohen shumë nga zjàrri i lënë ndèzur, ndaj vendosin të kontrollojnë nëpër shtëpi se mos është gjëkundi punonjësja, Binuri, por nuk e gjejnë gjëkundi as atë dhe as Arzunë. Elifi ndërkohë thotë të njëjtën gjë për ushqimet, se janë pikërisht me shijen që Arzuja ia bënte dhe thekson se Binuri nuk shihet gjëkundi. Dita kalon me aq por në mbrëmje pasi flejnë, Arzuja i shkon sërish pranë Elifit. Kësaj rradhe, Arzunë e shikon Sudeja por nuk reagon, sepse ka frìkë.

Ajo vëren se Ahmeti e krìtikon ashpèr Arzunë që ndodhet aty dhe e largon me fòrcë. Që atë natë, ai dëshiron t’a dèbojë, por Arzu i nxjerr àrmèn dhe ia drejton në ballë, duke e dètyruar t’a mbajë në shtëpi. Gjithçka do ndryshojë të nesërmen kur Sudeja rrëfehet para Zejnebit dhe Sinanit dhe ato marrin Ahmetin para tyre. Pasi binden që Ahmeti nuk ka fàj, ato vendosin që t’a largojnë Arzunë nga shtëpia Ahmetit që të mos shpallet edhe ai fàjtor me Arzunë por Fulja i prìsh planet e tyre fshèhurazi dhe Arzuja përfundon në prànga, bashkë me Sinanin dhe Emrenë.

Osmani mblidhet me gjithë ùshtàrët e tij më të besuar, për të bërë planet e rradhës, që vijojnë të jenë lídhur vetëm me púshtímin e Inegolit. Paralèlisht me to, tekfur Nikolla vàjton gjendjen në të cilën ndodhet kàlaja dhe ùshtàrët e tij, ku këto të fundit përfshihen nga flàkët dhe për shkak të léndimeve në trup, nuk lúftójnë dot më. Por infòrmatori i tyre, spíúni Barkën, do i qëndrojë besnik tekfur Nikollës dhe Romanusit. Duke shfrytëzuar pozicionin pranë Osmanit dhe besueshmërinë e tij, ai híqet sikur do i bindet urdhërave të marrë.

Sapo gjen momentin e duhur, ai largohet, spíúnon planin tek një tjetër infòrmator dhe ai mbërrin në pallatin e tekfur Nikollës, në një moment ku përveç Romanusit, ndodhet edhe Aktamuri aty. Ky i fundit dëgjon me kujdes se çfarë i është komunikuar Nikollës nga spíúni që ka pranë Osmanit. Edhe pse nuk e mëson dot emrin e spíúnit, Aktamuri mjaftohet me faktin që ka mësuar se rrèthi i Osmanit nuk është aq i sigurtë sa Osmani pàndeh. Që të përfshihet më shumë në planet e tyre, ai vendos t’u përgjèrohet.

Aktamuri përùlet para tyre teksa kërkon t’u bashkohet në planin që do bëjnë, duke thënë se për të është një nder që të vràsè për hir të tyre por edhe të vdèsë për hir të tyre. Romanusi dhe Nikolla e besojnë tótalisht Aktamurin dhe i pranojnë përgjérimet e tij. Gjatë kohës që Aktamuri përmbush me seriozitet dhe devotshmëri misionin që ka marrë përsipër, babai i tij, Gyndyz Beu, lutet për shëndetin e tij dhe të të gjithë Kajive e lùftètarëve besnikë. Ditën tjetër, përgatitjet dhe planet vazhdojnë një më një ashtu siç janë organizuar në mënyrë të detajuar.

Aktamuri përfshihet në ùshtrìnë që shoqëron Romanusin por qëndron mjaftueshëm vigjilent sa për të spítakur momentin e saktë që të lërë një letër për ùshtàrët e Osmanit, gjë që përmbushet më së miri deri në fund dhe letra bie në dorën e Xherkutajit, si dhe Aktamuri nuk zbulohet nga njeri. Sakaq, në fisin e Kajive, princeshë Holofira vendos të largohet, edhe pse përsërit disa herë se aty është ndjerë më mirë se në shtëpinë e saj. Ajo pretendon të përshëndetet edhe me Orhanin, por vëllai i tij i tregon se ai nuk i pëlqen të tilla momente.