Category: Uncategorized

Çelebiu kèrcènon Xhemrenë se nuk do e takojë më kurrë vajzën e tyre e më pas largohet fare i qetë, për të bërë një mbledhje mbi skándalin e denòncimit të gruas që ai ka rràhur. Zgjidhja e vetme për t’a pastruar atë imazh që iu krijua, është që ajo grua të tërheqë denòncimin që ka bërë në pòlìci. Iskenderi nuk përfshihet fare në atë mbledhje por merr veçmas Adnanin dhe kërkon nga ai që të bëjë kërkime shumë të thelluara për Omerin, sepse do të dijë çdo detaj të jetës së tij. Adnani merr urdhërin dhe largohet ndërsa Iskenderi futet në zyrën e tij dhe vëzhgon gjatë fotografinë e Çiçekut që mban prej kohësh.

Instikti i tij e bën që atë fotografi, t’a hèdhë në koshin e mbèturinave. Paralèlisht, Çiçeku ndodhet tek Aliu, duke e vizituar në bùrg. Ajo gèrryhet me vete nëse duhet t’i tregojë atij se si i brèn ndërgjegjia për Kenanin apo jo, por në përfundim zgjedh që të mos e bëjë. Çiçeku kthehet në shtëpi dhe brenda pak minutash, edhe Tomrisi. Të dyja tmèrrohen kur punonjësja e re tregon se Atlasi e ka kyçur veten me çelës brenda dhomës dhe nuk pranon të dalë në asnjë mënyrë. Çiçeku menjëherë sygjeron të kërkojnë ndihmë nga Iskenderi por Tomrisi nuk pranon.

Pavàrësisht Tomrisit, Çiçeku e telefonon Iskenderin, për hir të Atlasit. Iskenderi në ato momente po i gëzohej shumë làjmit të Çelebiut që i tregon se mbledhjen e të nesërmes do e drejtojë ai, meqë është pasardhësi i kolltukut, por telefonata e Çiçekut ia mikson ndjenjat. Megjithatë, ai i shkon pranë pa hezituar. Në derë, e pret Tomrisi me akùza për ndërgjegjen e tij para Atlasit, meqë ka shkaktuar vdèkjen e Shimalit, por Iskenderi i kùndërpërgjigjet duke i kujtuar se edhe ajo po pastron ndërgjegjen me Atlasin, pasi më përpara nuk ka gjetur kurrë kohë për Shimalin.

E përlòtur, Tomrisi i pranon ato akùza para Çiçekut, ndërsa Iskenderi nxiton për tek Atlasi, të cilin e nxjerr nga dhoma vetëm duke i treguar se ka ardhur. Në anën tjetër ndodhet Xhemreja, e cila nxiton për tek shtëpia e Çelebiut që të takojë vajzën por nuk gjen aty asnjë njeri. Në telefon, nëna e Çelebiut i thotë se është larguar me mbesën e saj dhe nuk i dètyrohet ndonjë shpjegim Xhemresë. Xhemreja nxiton për në kòmisariat që të denòncojë rastin por nga skàndali që krijon pasi nuk e marrin seriozisht, ajo përfundon vetë pas hekùrave.

Kemali vijon të mbajë qëndrim para Narinit, duke pàndehur se buqeta luleve ka ardhur për të dhe se ajo ka dikë që po e pret jashtë atyre mureve. Të vërtetën, ai do e mësojë njëherazi me Narinin, kur në derë të trokasë një i moshuar, që shkakton alivànosjen e Shehrijes sapo ajo e shikon. E pànikosur, Narini kujdeset për dhe arrin t’a kthejë në vete por edhe pse vjen në vete, Shehrijes nuk i shùhet aspak mllèfi që ka për të moshuarin që vetëm ajo e njeh. Nga e folura tij, Narini dhe Kemali dallojnë menjëherë se ai vjen nga zona e Shehrijes.

Ndërsa nga dëshira saj e shprehur për t’a vràrè atë, kuptojnë se në rini, ai e ka bràktisur Shehrijen dhe është larguar pa gjurmë. Megjithatë, i moshuari ka versionin e tij të historisë, gjë që do e rrëfejë vetëm para Kemalit, që e merr në oborr për të biseduar, në një kohë që Narini qëndron brenda me Shehrijen dhe dëgjon versionin e saj të historisë. Të katërt në forma të ndryshme, përlòten nga historia e papërfunduar e dashurisë. Në anën tjetër, familja e vëllasë së Kemalit, po përlòtet e tëra.

Në shtëpi vjen Suna, për herë të parë që prej shtrimit të saj në klìnikë dhe ajo ardhje, do jetë ndryshe nga çdo herë tjetër, sepse Suna nuk ulet në kàrrigen e saj me rrota. Ajo qëndron në këmbë, e mbështetur në pàterica dhe duke shkaktuar lòt të sinqertë tek secili prej tyre, edhe tek Xhavidana. Mes familjarëve, Emiri përlòtet për herë të parë në prezencë të të tjerëve, gjë që është e re dhe për Rejhanin vetë. Ajo ia fshin lòtët me duart e saj dhe lehtë në vesh, i thotë për herë të parë me fjalë, se e dashuron shumë atë.

Teksa Emiri përjeton emocione të rralla, familja tij futet brenda, ndërsa Hikmeti, për herë të parë lëviz njërin prej gishtërinjve të tij, që është shenjë e madhe se ka shpresa për përmirësim në shëndet. Suna ndan shumë kohë për të folur para tij, edhe pse Xhavidana i kërkon të qëndrojë pranë saj. Pas një monologu të gjatë dhe emocional që bën para Hikmetit, Suna shkon në dhomën e saj, ku do e vizitojë hallë Oja. Me kokën poshtë, Suna kërkon nga Oja që ajo të ndërhyjë tek xhaxha Kemali që ai të mos nèvrikoset me Taxhin, pasi Taxhi nuk ka asnjë fàj në atë mes.

Emiri dhe Rejhani kthehen në shtëpi të shoqëruar nga Suna, por kësaj here shumë ndryshe. Për herë të parë, ajo del para të gjithë familjes së saj pa kàrrigen e saj me rrota, por me páterica. Përfshirë lótët e Xhavidanës, të gjithë përlòten me sinqeritet, nga emocionet e pafundme që ai moment u dhuron. Suna përshëndetet me të gjithë por në veçanti me babanë e saj, Hikmetin. Ky i fundit, për herë të parë që prej paralìzimit, reagon. Ai lëviz njërin prej gishtërinjve, por askush nuk e shikon.

Ndër gjërat që ndodhin për herë të parë, është edhe përlòtja e Emirit, lótët e të cilit i fshin Rejhani, e cila gjithashtu për herë të parë i thotë me gojën plot se e dashuron, edhe pse diçka të tillë e ka treguar me dhjetëra herë, me veprat e saj. Mëse të lumtur, të gjithë futen brenda në shtëpi, ku Xhavidana kërkon të bisedojë gjatë me të bijën por Suna është mjaftueshëm e prekur nga ajo, për shkak se nuk e ka vizituar kur ishte në klínikë. Fokusi i Sunës përqëndrohet tek babai saj që nuk e ka parë që prej kohës kur ai qëndronte në këmbët e tij dhe ishte shëndosh.

Pas një monologu që bën para tij në dhomë, të veçuar nga të tjerët, Suna rikthehet në dhomën e saj. Atë e viziton hallë Oja, të cilës Suna i kërkon një favor; që të ndërhyjë tek Kemali për Taxhin, pasi Taxhi nuk ka pasur asnjë fàj që e ka fshèhur, sepse ajo vetë ia ka kërkuar me ngulm. Oja i premton se do ndërhyjë dhe gjithçka do shkojë shumë mirë. Sakaq, Kemali në ato momente përballet me të vërtetën e buqetës me lule që ia príshi atij humorin dhe i solli aq shumë dyshìme në kokë.

Lulet dhe pusulla janë për Shehrijen, për të cilën dhe do trokasë në derë një i panjohur për Kemalin dhe pjesën tjetër. Sapo Shehrija e shikon, menjëherë bie në tokë pa ndjenja. Narini e ndihmon të kthjellohet dhe kur vjen në vete, vëren mllèfin që ka Shehrija ndaj tij, aq sa dëshiron t’a mbÿsè me duart e saj. Narini e kupton se ai mllèf vjen nga një bráktisje që ka ndodhur në rini, dhe ashtu është. Kemali del në oborr me burrin e panjohur dhe dëgjon versionin e tij të historisë, ashtu siç paralèlisht dëgjon Narini versionin e Shehrijes dhe të dy në anë të ndryshme, emocionohen shumë.

Çiçeku do përjetojë emòcionet më të mëdha nga një bisedë që dëgjon fare rastësisht. Me veshët e saj, ajo dëgjon Zijain tek i tregon Jamanit se do i rrëfejë ndjenjat që ka për të. Çiçeku emòcionohet shumë dhe nuk di si sillet, por Seheri e vëren e para dhe i shkon pranë. Sapo mëson nga Çiçeku çfarë ka dëgjuar ajo, Seheri lumturohet shumë dhe i shkon pranë Jamanit për t’a dìskutuar atë çështje, por do e gjejë Jamanin në një telefonatë. Ajo nuk e di se në anën tjetër të telefonit është Azizi që po e kèrcènon Jamanin.

Azizi nuk ia përmend konkretisht vdèkjèn e pesë personave nga vènia zjàrrit në dèpon e familjes së tij, sepse është i bindur që Jamani është autori krìmìt dhe pàndeh se ai e nènkupton çfarë po i thotë. Përtej saj, ai vetëm i shpàll lùftè të hapur, duke i thënë se këtë e kërkoi vetë Jamani. Ky i fundit tèrbòhet i tëri, por megjithatë, e përmban veten para Seherit. Atij nuk i besohet se Azizi ka pasur gùximin t’a telefonojë ndaj i drejtohet shtëpisë së tij, por rrugës do i ndodhë një e paprìtur.

Atë e ndalon një pòlìc, i cili ia ndàlon edhe të vazhdojë rrugën, duke thënë se duhet t’a shoqërojë në kòmisàriat. Jamani nuk di asgjë nga çfarë ka ndodhur dhe kërkon sqarim, prandaj mëson se atë e kanë dènòncuar se ka djègur një dèpo dhe ka shkaktuar vdèkjèn e pesë njerëzve, gjë që Jamanin e shòkon tòtalisht. Në anën tjetër, ndodhet Aliu. Ai gjithashtu shòkohet kur shikon làjmin për të dhe Ilajdën, prandaj e telefonon shoqen e tij për t’i kërkuar të bëjë një fjàlim para mèdiave, që të sqarojë se mes tyre nuk ka asgjë dhe gjithçka është shpìfje.

Ilajda ende nuk e ka marrë shpèrblimin e kùrthit që ka bërë, prandaj kërkon ndjèsë dhe thotë se nuk është e mundur aq shpejt. Aliu nuk e di aspak se kùrthìn ia ka bërë ajo, por vazhdon të telefonojë Dujgunë që nuk i përgjigjet në mënyrë të prèrë. Ai i shkon edhe në shtëpi por ajo ia mbyll derën në fytyrë, më pas nga dritarja i hèdh unazën e fejesës, duke mos e lèjuar t’i shpjegohet. Dujgu mbýtet në lòt e megjithatë nuk i tregon asgjë nënës së saj, që të mos e mèrzìsë, por Semraja do zbùlojë gjithçka nga televizori.

Aliu mëson në mënyrë të paprìtur dhe shòkuses se çfarë làjmesh janë publikuar për të dhe Ilajdën atë natë. Menjëherë e telefonon atë dhe pa e menduar se e gjitha ka qenë një kùrth nga ana saj, ai kërkon vetëm që ajo të bëjë një shpjegim para shtýpit, ku të sqarojë se gjithçka është një gènjeshtër e madhe. Ilajda nuk e përgènjeshtron dot atë làjm për sa kohë që ish i dashuri saj nuk reagon, ndaj kërkon ndjesë nga Aliu dhe thotë se është shumë e ngarkuar, nuk gjen dot kohë për një làjm, gjòja të kòtë.

Duke mos ditur se çfarë të bëjë, Aliu shkon në shtëpinë e Dujgusë, të cilën e ka telefonuar pa ndalim deri më atë moment, por pa asnjë përgjigje nga ajo. Dujgu ia mbyll derën në fytyrë pa e lejuar të flasë asnjë fjalë, ndërsa Aliu shkon poshtë dritares, sërish për t’i folur, duke iu përgjèruar që t’a lejojë të sqarohet se nuk ka asgjë për t’u shqètësuar. Dujgu ia hèdh unazën dhe mbyll dritaren. Sado që për vete po mbýtet në lòt, ajo preferon t’a mbajë të fshèhtë nga nëna saj se çfarë po ndodh me Aliun.

Mirëpo, Semraja e mëson, ndërmjet làjmeve në TV. Pa pritur Dujgunë, ajo shkon tek Aliu për të kërkuar llògari nga ai, ndërkohë që Semraja ende nuk e di se çfarë ka ndodhur. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Çiçeku. Ajo dëgjon rastësisht Zijain tek i thotë Jamanit se do ia rrëfejë asaj dashurinë që ndjen për të dhe emocionohet aq shumë, saqë nuk di si vepron. Të gjithë e vërejnë ndryshimin në sjelljen e saj dhe përhumbjen, por Çiçeku rrëfehet vetëm para Seherit. Kjo e fundit i shkon pranë Jamanit menjëherë por e gjen atë në një telefonatë.

Jamanin e telefonon Azizi, i cili është bindur se Jamani ia ka vënë flàkën dèpos së tij dhe ka shkaktuar vdèkjèn e pesë personave, ndaj pa e përmendur konkretisht se çfarë ka bërë, ai thotë se vetë i shpalli lùftè të hapur. Azizi mbyll telefonatën ndërsa Jamani xhìndoset nga guximi Azizit për t’a kèrcènuar atë. Megjithatë, del nga shtëpia pa i treguar asgjë Seherit. Rrugës për tek Azizi, një pòlìc e ndalon dhe i tregon se ai nuk lejohet t’a vazhdojë rrugën, pasi për të është bërë një denòncim që i ngarkon Jamanit përgjègjësinë e vdèkjès së pesë personave.

Ahmeti vendos të largojë punonjësen e tij nga shtëpia, sepse ka frìkë se ajo do e mësojë që ka Arzunë në shtëpi. Punonjësja tij ngulmon se nuk dëshiron të largohet për asnjë ditë sepse ka nevojë për punë por ai ia paguan ditët që i jep pushim dhe kështu ajo largohet. Gjatë kohës që Ahmeti mundohet për Arzunë, drejtor Eroli merret në pyetje nga Emreja, në kòmisariat. Emreja është i bindur se ai ka gisht në arràtisjen e Arzusë por nuk ka asnjë provë për këtë, ndaj dhe nuk e mban dot më gjatë Erolin aty.

Në anën tjetër ndodhet Zejnebi ,e cila bashkë me Sinanin dhe Alpin me Bahriun, mbesin gojëhapur para Selenës, vajzës që pretendon të jetë kushërira dhe kùjdestarja e Sudes. Ajo ngulmon se do të kishte qenë vetë kùjdestarja legjìtime e Sudes nëse Sabriu do ishte informuar se Sudeja e ka një kushërirë. Madje, ajo ka filluar procesin gjýqësor për të qenë kùjdestarja e Sudes, duke dòrëzuar në gjýkatë argumente të ndryshme, siç është gjendja e rènduar që ka pasur Sabriu në ditën e tij të fundit.

Ajo pretendon të vërtetojë se ai nuk e ka pasur mendjen të shëndoshë mjaftueshëm sa për të vendosur për të ardhmen e vajzës, se kush do kujdesej për të, ndërsa për Zejnebin, alùdon se ajo e kërkon kùjdestarinë e Sudes vetëm për të gëzuar paratë që ka përfituar. Pas atyre fjalëve, Zejnebi e urdhëron të zhdùket nga shtëpia saj por para se të largohet, ajo lë kàrtën e avòkatit që ka pajtuar për atë çështje. Bahriu dhe Alpi frìkësohen kur shikojnë emrin e avòkatit që ajo ka marrë, sepse ai është tepër i aftë.

Sipas tyre, ai nuk e merr përsipër një gjýq nëse nuk është i bindur se do fitojë dhe për më tepër, ai është tepër i shtrenjtë, ndaj Seleni duhet të ketë edhe paratë e saj. Sinani e largon Zejnebin nga ajo situatë, duke i kërkuar të caktojnë një vend për muaj mjali pas martese. Gjëja parë që Zejnebi bën, është të telefonojë Ahmetin për t’i thënë se do ia lërë atij fëmijët në fundjavë. Arzuja entuziasmohet dhe i betohet Ahmetit se nuk do dalë fare nga dhoma saj, mjafton që t’a pranojë kërkesën e Zejnebit e t’ia dëgjojë zërin Elifit, gjë që Ahmeti e aprovon.

Zejnebi, e shoqëruar nga Sinani, Bahriu dhe Alpi, dëgjojnë historinë që tregon Seleni, vajza që pretendon të jetë kushërira e Sudes. Sipas Selenit, e huaja në atë mes është Zejnebi, për të cilën thotë se Sabriu e ka zgjedhur si nënë për Suden në një periudhë që ai ka qenë aq i sëmùrë saqë iláçet mund t’i kenë ndikuar edhe në pjesën e trurit, gjë që e ka dërguar edhe në gjykàtë si argument. Ajo ngulmon se nuk do e lërë Suden pa njeri dhe se po t’a kishte ditur Sabriu ekzistencën e saj, pa dyshìm që do ia kishte lënë amanet Suden.

Kur Seleni akùzon Zejnebin se e do Suden për para, ajo shkakton débimin e saj nga ajo shtëpi. Zejnebi xhíndoset, e nxjerr jashtë dhe ende më shumë névrikoset kur Bahriu i tregon se avòkati që Seleni ka marrë, është shumë i shtrenjtë, shumë i aftë dhe përderisa ai e ka marrë përsipër çështjen e saj, do të thotë që ka gjasa për t’a fituar atë gjÿq. Në anën tjetër, larg ngjarjes së Selenit, ndodhet Ahmeti. Ai përpiqet shumë derisa e bind punonjësen e tij që t’i marrë pushim disa ditë nga puna sepse gjòja ka nevojë të pushojë i vetëm.

Pasi ia paguan edhe ditët e pushimit, ai arrin t’a largojë atë që aty. Arzuja shpëton për pak pa e zènë dhe pas largimit të saj, Arzuja dhe Ahmeti drekojnë sëbashku. Gjatë kohës që ato drekojnë, Ahmeti merr një telefonatë nga Zejnebi. Ai mbetet pà fjalë kur Zejnebi i thotë se do largohet atë fundjavë nga vendi dhe do donte t’ia besonte atij të tre fëmijët. Arzuja i përgjèrohet Ahmetit të pranojë, që të mund t’a shohë Elifin. I zènë ngushtë dhe pa asnjë jùstifikim për t’a refuzuar Zejnebin, ai pranon.

Arzuja i betohet se do qëndrojë në heshtje dhe e fshèhur nga të gjithë, por vetëm do shijojë zërin e Elifit në largësi. Sakaq, fëmija tjetër biològjik i Ahmetit, Zahra, tanimë jeton me nënën e saj dhe Alpin. Atë ditë, Meltemi do marrë një kërkesë shumë të paprítur nga Alpi; ai i kërkon të organizojnë një darkim për t’u prezantuar me prindërit e tij. Ajo nuk di si të reagojë por e pyet Alpin më shumë se një herë, nëse është shumë i nevojshëm ai darkim. Alpi ngulmon, ndaj dhe Meltemi nuk refuzon.

Tomrisi kthehet në shtëpi me Çiçekun ku do gjejë Iskenderin duke luajtur me Atlasin, nipin e saj. Pavàrësisht se ajo është e bindur që Iskenderi e do me sinqeritet dhe pastërti Atlasin, ajo sërish nuk duron dot t’a shohë pranë tij, sepse për fàj të Iskenderit, Atlasi ka mbetur pa nënë. Ajo i kërkon të largohet menjëherë dhe përveç të tjerave, e mban fájtor edhe për humbjen e Kenanit, gjë për të cilën Iskenderi i thotë se më shumë e ka vràrè ajo vetë duke e bindur të trádhtojë Çelebiun.

Tomrisi e gòdet menjëherë me shúplakë dhe e largon nga shtëpia e saj, ndërsa Çiçeku vrapon pas tij për t’i dhënë xhaketën që ka harruar, si dhe për t’i folur si të ishte Shimali, e cila në një rast të tillë do i thoshte se do kalojë edhe kjo véshtirësi. Iskenderi shtànget nga ato fjalë që ia thoshte vetëm Shimali, pàndeh se Çiçeku po tàllet me të dhe largohet i zemërùar. Ai vendos të mos lodhet më aspak për t’i vërtetuar njerëzve se ai nuk është si vëllai i tij Çelebiu, ndaj nuk do bëjë më asnjë përpjekje.

Ai futet brenda në shtëpi, ku përballet me vëllanë e tij që menjëherë gjen shkas për t’a përqèshur gjendjen e tij, duke e komentuar si naìv dhe të páaftë për t’a çuar deri në fund një punë që merr. Ndërkohë në anën tjetër, Xhemreja dètyrimisht përgatitet për eventin që do ketë në mbrëmje, ku është e dètyruar të shkojë krah Çelebiut, sepse për të ka shumë rëndësi ajo natë për kándidimin e tij për kryebàshkiak. Revòlta saj e parë do jetë duke mos veshur rrobat dhe bizhuteritë që ai i ka dërguar, por duke zgjedhur diçka nga garderoba që ka.

Ajo shkon në event dhe pasi përshëndetet me të gjithë duke i qëndruar në krah Çelebiut, ky i fundit e léndon duke i treguar várësen e Gyneshit. Ajo e ka várësen njësoj si të Xhemresë dhe e ka hequr duke dashur të shkëpùsë lidhjen me nënën. Para syve të tij, Xhemreja grìs marrëveshjen që ai e dètyroi të pranonte dhe gòditjen e vërtetë ia jep sapo kthehen në skenë, ku para syve të tij vjen Tomrisi, Ryjaja, Çiçeku dhe gruaja që ai ka dhùnùar në park disa netë më parë, e cila para të gjithëve tregon çfarë i ka bërë ai.

Tomrisi e humbet torùan kur e gjen në shtëpinë e saj Iskenderin, duke luajtur me Atlasin e pafàjshëm. Ende më shumë e humbet torùan kur pas akùzave që i bën Iskenderit për Kenanin, merr si kúndërpërgjigje akùzën e Iskenderit, se Kenanin e vrànè vetë ato. Tomrisi reagon me shúplakë ndaj tij, ndërsa Iskenderi përmbahet jo vetëm për moshën e Tomrisit por edhe për tmèrrin që përjeton Atlasi i vogël. Pasi përshëndetet qetësisht me të, Iskenderi largohet, ndërsa Çiçeku vrapon pas tij.

Ajo i flet siç do i kishte folur Shimali, duke iu betuar se edhe kjo do kalojë. Menjëherë pas atyre fjalëve që krijojnë shumë pikëpyetje në mendjen e Iskenderit, Çiçeku e akùzon njësoj si Tomrisi dhe ai largohet. Teksa i drejtohet shtëpisë së tij, Iskenderi thotë me vete se është lodhur shumë duke u përpjekur që t’i shpjegojë njerëzve se ai nuk është si vëllai tij, Çelebiu. Ky i fundit e pret rikthimin e Iskenderit në shtëpi me thúmbime dhe ofèndime se si ai është shumë naìv dhe i pàaftë për t’a çuar një punë deri në fund.

Gjatë kohës që ato flasin, Xhemreja përgatitet për eventin që do kenë atë mbrëmje, ku ajo do shkojë si ende bashkëshortja e Çelebiut. Për Çelebiun, ajo mbrëmje ka peshë të madhe në kandidimin e tij si kryebáshkiak. Megjithatë, Xhemreja nuk i bindet në kòdin e veshjes. Ajo vishet me rrobat që do vetë, jo me ato që i ka dërguar Çelebiu. Ora afrohet shumë shpejt dhe Xhemreja paraqítet korrekte në event. Pas pak përshëndetjeve të thata, ajo veçohet në një dhomë me Çelebiun, ku do marrë gòditjen e rradhës nga ai.

Çelebiu mban në dorë vàrësen e Gyneshit që e ka njëlloj me Xhemrenë dhe thotë se Gyneshi ka refuzuar t’a mbajë më në qafë. Me lòt në sy, Xhemreja grís kontratën që ai ka përgatitur për marrëveshjen për të cilën e kércénoi që t’a pranonte. Ato kthehen në event dhe Çelebiu përballet me gòditjen e paprìtur të Xhemresë, në bashkëpunim me Tomrisin, Çiçekun, Ryjanë, Omerin dhe gruan që Çelebiu e kishte harruar. Ajo është e panjohura që ai rràhu bàrbàrisht disa netë më parë në një park, e cila atë natë merr vëmendjen maksimale duke treguar çfarë i bëri ai.

Xhemreja arrèstohet nga pòlìcia, ndërsa Emiri u kërkon atyre që të bëjnë kërkime sa më të thella e të detajuara, pasi nuk e beson dot që Xhemreja t’a ketë bërë gjithë atë plan vetë. Xhemreja shoqërohet në pòlìci, ndërsa Emiri largohet me Sunën dhe Rejhanin. Shumë shpejt, ato takojnë një dòktor për këmbët e Sunës, sepse ajo ngjiti një kat të tërë, duke u zvàrritur. Pas kontrollit që i bën, dòktori thotë me bindje se për pak kohë asaj do i duhet të ecë me pàterica, më pas nuk do ketë nevojë as për to por do ecë vetë.

Làjmi i mrekullueshëm i gëzon të gjithë ndërsa Suna dëshiron të theksojë se i gjithë gëzimi që po përjetojnë, është falë Rejhanit që besoi tek ajo dhe e nxìti të besonte tek vetja. Rejhani dhe Emiri largohen që Suna të pushojë në qetësi, por ajo e ka mendjen tek Taxhi. Tanimë, ajo e ka mësuar se Taxhi ka dalë nga spìtali dhe është shëndoshë e mirë, por nuk ka komunikuar ende me të dhe pàndeh se ai po i mban qëndrim për çfarë i ndodhi. Suna e telefonon por Taxhi heziton t’i përgjigjet.

Së fundmi, ai i dërgon një mesazh dhe e sqaron se mes tyre nuk ka asnjë kèqkuptim. Por Taxhi është ende në sìklet, kësaj rradhe me Kemalin. Ai nuk e ngre dot kokën nga tùrpi që ndjen para tij dhe për t’a rregulluar atë situatë, ndërhyn Narini. Ajo i thekson Kemalit se Taxhi i konsideron vetëm ato familje, ndaj e vrèt shumë tùrpi para tij. Kemali merr këshillën e saj dhe i shkon pranë Taxhit për të biseduar me të. Taxhi i betohet se nuk i ka treguar për Sunën vetëm që ajo të mos e humbiste besimin tek ai.

Taxhi tregon se Suna e ka dètyruar të japë fjalën, ndaj nuk ka pasur zgjidhje tjetër. Duke qenë i bindur në qëllimin e pastër të Taxhit, Kemali e mirëkupton dhe e kalon me aq. Narini dëgjon bisedën e tyre dhe e ndalon Kemalin për t’i thënë se ai është njeri shumë i mirë. Me ato fjalë, Narini shkakton lumturi tepër të madhe tek Kemali, derisa ai gjen pas derës së shtëpisë një buqetë me trëndafila të kuq, me një pusullë brenda, ku në formë anònime, dikush shkruan “nuk kam mundur të të harroj, pavàrësisht viteve që kanë kaluar”.