Category: Uncategorized

Akifi arrin të kthehet në shtëpi pas aksìdentimit që i ndodh, pasi Nebahati ndjen kèqardhje për të. Por, edhe pse e ka marrë në shtëpi, ajo nuk mendon aspak t’ia falë tràdhtinë me Suzanën, derisa Akifi e bind se nuk ka qenë një lidhje e mirëfilltë me të por Suzana e ka thënë nga xhelòzia që ai nuk është divòrcuar. Pas atyre fjalëve, Nebahati e fal dhe vendos t’i japë një tjetër mundësi martesës së tyre. Çaste më vonë, Nebahatit i shkon pranë Shengyli për t’a pyetur për paratë që ajo i premtoi se do merrte.

Shengyli i tregon për shpenzimet që ka bërë duke u bazuar në ato para por Nebahati nuk e merr aspak parasysh. Ajo thotë se nuk është përgjegjësi e saj që Shengyli ka bërë një màrrëzi të tillë, por Akifi, e bind t’i shkojë nga pas e t’a marrë me të mirë sepse tani Shengyli di sèkretin e madh, atë të vràsjès së Veliut. Nebahati menjëherë i shkon nga pas Shengylit dhe për t’a lumturuar, i dhuron shumë nga rrobat e saj, përfshirë edhe të Melisës, që ato nuk i veshin më. Shengyli i merr dhe largohet që aty.

Teksa kthehet për në shtëpi, ajo takon rastësisht Suzanën dhe ndalon për t’i treguar që Akifi me Nebahatin janë kthyer me njëri tjetrin sikur nuk ka ndodhur asgjë. Ajo e nxìt kùndër tyre dhe i ofrohet për t’i dhënë çdo informacion se çfarë ndodh në shtëpinë e Atakullëve. Ndërkohë, vajza e Akif Atakullit, Melisa, ndodhet në shkollë kur merr një propozim të paprìtur nga Berku, që i ka bërë dhuratë një vàrëse shumë elegante. Me shumë mirësjellje, Melisa e refuzon propozimin e Berkut por premton se do mbeten shokë.

Ajo largohet ndërsa Berku nga pas përplàs kutinë e dhuratës në tokë, gjë që e lumturon shumë Ajbykenë, e cila e ndjèk gjithë situatën dhe gëzohet që edhe Berku po lèndohet. Pas atij momenti aq me rëndësi për secilin prej tyre, Ajbykeja kthehet në shtëpi. Ajo gjen rroba dhe këpucë të reja, por Shengyli nuk i tregon që ia ka dhënë Nebahati. Shengyli e bind Ajbykenë se ato rroba i ka blerë tek të përdorurat, pasi gjòja ishin në gjendje të mirë dhe menjëherë, Ajbyke zgjedh prej tyre një palë atlete për shkollë, që në të vërtetë kanë qenë të Melisës.

Kemali është shumë i frùstruar nga letra e motrës së tij, Ojës, në të cilën ai thotë se ajo vetëm ka vjèllë vrèr dhe nuk ka shprehur asgjë tjetër, ndaj sado që Narini tenton t’a bindë se ai duhet të hedhë i pari hapin ndaj Ojës, Kemali sërish nuk pranon. Ai thotë me gojën plot se pas letrës që ka lexuar, nuk do lëvizë gishtin për Ojën. Oja ndërkohë, vijon të jetë vetë mjaftueshëm e irrìtuar sa të mos e mendojë më një mundësi sqarimi me vëllanë e saj. Sakaq, Narini merr një telefonatë nga Emiri.

Fillimisht ai i kërkon të jetë sa më diskrete dhe sqaron se ka nevojë për bashkëpunimin e saj, që Rejhani të mund të takohet me të gjithë, përfshirë me babanë e tij që nuk shkon dot vetë t’a vizitojë në bùrg. Sipas planit që ai ka përgatitur, Hikmetin do e dërgojnë në spìtal, gjòja se ka pasur një përkèqësim dhe Narini do shkruajë një rapòrt të rrèmë, që të mund t’a dërgojnë në bùrg, me shpresën se do ketë tòlerancë dhe Rejhani do lejohet t’a vizitojë Hikmetin në spìtal, nèn shoqërimin e gàrdianëve.

Rejhani në ato momente, ndodhet në bùrg, në qelìnë ku po bashkëjeton me rrezìkun prej disa ditësh. Ndonjëherë, ajo nuk e ndjen rrezìkun që i kanòset por mirësia që ka shfaqur, do bëjë që t’a mbrojnë edhe të tjerët. Nebahati tenton t’a vràsè me një thìkë në dorë por e bùrgosura e sëmùrë e shikon në kohë dhe ndërhyn, duke mos dalë as kùndër Nebahatit por edhe duke e mbrojtur Rejhanin. Me t’u larguar Nebahati prej tyre, ajo i kërkon Rejhanit që të jetë më vigjilente, për vetë jetën e saj.

Shumë shpejt, në qèli do shkojë edhe làjmi i sàjuar i Hikmetit, që Rejhani e beson menjëherë dhe pìkëllohet e tëra. Asaj i kërkohet të përgatitet për të shkuar në vizitë në spìtal por Nebahati nuk do që Rejhani të dalë shëndoshë e mirë që aty, ndaj i vìhet nga pas në tùalet dhe tenton sërish t’a vràsè por Rejhani shpëtohet nga i njëjti person. Rejhani shkon në spìtal dhe takohet me të gjithë, ku dhe mëson se gjithçka ishte lojë për hir të saj. Një lojë, e cila do mundësojë edhe pajtimin e Kemalit me Ojën, pasi ato gjejnë ngushëllim tek njëri tjetri kur mendojnë që vëllai po u vdès.

Nebahati është e vendosur t’a dënòjë Rejhanin për gjithë sjelljen e saj në atë qèli, ndaj ngrihet në mes të natës dhe me një thìkë në dorë tenton t’ia prèsë asaj fytin, por e bùrgosura e sëmùrë e shikon dhe e ndalon Nebahatin. Pasi sigurohet se Nebahati është larguar, e sëmùra i kërkon Rejhanit që të jetë më e mprehtë e të shikojë para, mbrapa e anash, pasi sùlmi mund t’i vijë nga secila anë. Ajo natë kalon me aq ndërsa të nesërmen, Emiri që ndodhet në anën tjetër, bën çdo gjë për t’a takuar Rejhanin, jo vetëm ai por të gjithë.

Për planin që ai ka në mendje, do i duhet edhe ndihma e Narinit. Në ato momente, Narini po tenton sërish pajtimin e Kemalit me motrën e tij, Ojën, por sipas Kemalit, pas letrës mizòre që ajo ka shkruar për të, ai nuk do e lëvizë gishtin fare. Narini e lë me aq përpjekjen e saj dhe largohet për në spìtal, që të zbatojë planin me Emirin. Emiri ka sjellë në spìtal babain e tij Hikmetin, ndonëse ai nuk ka pasur asnjë përkèqësim. Duke përdorur gjendjen e tij të sëmùrë, Narini ka bërë një rapòrt mjèkësor të rrèmë ku shkruan se Hikmeti është buzë vdèkjes.

Ndërmjet atij rapòrti, ato shpresojnë që të bindin autoritet e duhura në bùrg që Rejhani të shoqërohet në spìtal, ashtu e pràngosur dhe me ofìcerët e polìcisë, por sa për t’a takuar dajën e saj, Hikmetin. Që làjmi të jetë i besueshëm, në atë rrèng me qëllim të mirë, do bjerë edhe Kemali me Ojën. Ato qàjnë në supin e njëri tjetrit duke menduar se Hikmeti po vdès dhe me të shpejtë shkojnë në spìtal, ku në zyrën e saj, Narini ua shpjegon se gjithçka ishte një plan i bërë me Emirin për hir të Rejhanit.

Ato shprehen se Narini duhet t’u kishte treguar më përpara që po bënin një lojë të tillë por Narini thotë me buzëqeshje se atëherë, ato të dy do vazhdonin të zemërùar dhe nuk do ishin pajtuar. E fundit që merr vesh làjmin e sajùar të Hikmetit, është Rejhani. Nebahati irrìtohet shumë që Rejhani do mundet të vizitojë njerëzit e saj dhe tenton t’a plàgosë me thìkë kur Rejhani shkon në tùalet, por vajza e sëmùrë sërish e shpëton dhe Rejhani largohet shëndoshë e mirë për në spìtal, ku dhe do takohet me të gjithë e do mësojë se Hikmeti është mirë.

Feriti me Aishen vijojnë të qëndrojnë në vendin e mbyllur, në dèpon ku ngecën dhe nga ku asnjëri nuk arriti të dilte. Në çdo fjalë që thotë për Feritin, Aisheja shpreh nèrvozizëm dhe gjëra të pakëndshme, ndaj Feriti dëshiron t’ia vërtetojë se nuk është e vërtetë që ajo e urrèn atë. Për t’ia vërtetuar, ai hìqet sikur po bìe pa ndjenja për shkak të mungesës së ajrit dhe Aisheja vrapon për tek ai, e panìkosur. Sapo i afrohet, kupton se është lojë dhe largohet duke e shàrë sërish por Feriti i kujton se ajo dikur qeshte me të tilla lojëra.

Teksa flasin, Aisheja arrin t’a hapë derën dhe pas shumë orësh të ngecur brenda, ato dalin. Feriti merr menjëherë makinën për t’u rikthyer në shtëpi por Aisheja refuzon të shkojë me të në makinë, derisa Feriti e frìkëson duke i përmendur qentë e rrugëve që mund të jenë shumë të uritur. Kur mbërrijnë në shtëpi, Koraji mbushet ende më me xhelòzi për orët që ato kanë qëndruar sëbashku, prandaj fshèhurazi, pozicionohet në një vend nga ku mund të dëgjojë qartazi bisedën e Korajit me Vollkanin.

Ato flasin për Aishen, martesën, divòrcin dhe dashurinë, ku për këtë të fundit, Feriti shprehet se ndonjëherë beson që ajo e dashuron ende pasi shikon në sytë e saj një lloj zjàrri që ajo e kishte gjatë martesës. Koraji i xhìndosur, i premton vetes se sërish, do ia ndryshojë atë mendim Feritit, siç ka bërë me vite të tëra. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Nana me Jamanin që po zgjedhin bojën dhe shumë detaje të tjera për të ndryshuar dhomën e Jusufit, që t’ia bëjnë atij surprizë. Por, në asnjë detaj, ato nuk bien dakord me njëri tjetrin.

Pas shumë e shumë debàtesh, ato arrijnë t’a kthejnë dhomën me një tjetër pamje tòtalisht por pa e kuptuar, i zë gjumi pranë njëri tjetrit, me kokën e Nanës në supin e Jamanit. Ato e kuptojnë vetëm në mëngjes se çfarë ka ndodhur dhe sapo Jamani hap gojë për t’a akùzuar Nanën, kjo e fundit shikon kutinë pranë vetes. Ajo është kuti ilàçesh, që supozohet të kishte ilàçe për dhìmbjen e kokës pasi Nana ia kërkoi Jamanit natën e kaluar por ai gàbimisht i ka dhënë të pijë ilàçe gjumi.

Nana dhe Jamani bashkohen për të zjedhur sëbashku një model dhome për Jusufin, se si mund t’ia shndërrojnë për të qenë sa më e bukur dhe në formë surprize për të. Në çdo detaj që tentojnë të zgjedhin, ato janë kùndër mendimit të njëri tjetrit dhe nuk arrijnë të bien dakord lehtësisht. Edhe pasi zgjedhin disa prej detajeve, ato sërish debàtojnë, në mënyrën se si i vendosin në mur, në tavan apo vende të tjera. Gjatë kohës që ato po merren me dhomën e Jusufit, ky i fundit ndodhet në zyrën e Jamanit, ku e ka zènë gjumi.

Në anën tjetër ndodhet Feriti me Aishen, të zènë në dèpon ku i kyçën dhe nga ku nuk kanë si t’ia mbàthin nga njëri tjetri. Gjatë tërë kohës, Aisheja i flet si mos më kèq dhe për t’ia vërtetuar edhe asaj që ajo nuk e urrèn me të vërtetë atë, Feriti hìqet sikur po bìe pa ndjenja. Aisheja vrapon për tek ai, por në çast kupton se ishte e gjitha një màshtrim, për të cilën Feriti qesh dhe i kujton Aishes se edhe ajo qeshte dikur, kur ai i bënte të tilla lojëra. Teksa ai flet, Aisheja vazhdon përpjekjet për të hapur derën.

Pas shumë e shumë përpjekjesh, ajo ia del. Feriti merr makinën dhe e fton të kthehen sëbashku në shtëpi ndërsa Aisheja kùndërshton, duke mos dashur të jetë më pranë tij. E vetmja mënyrë që Feriti e bind për t’u futur në makinën e tij, është duke e frìkësuar me qentë e uritur të rrugës. Ai e dòrëzon në shtëpi dhe kur Aisheja vjen, Koraji po largohet.  Megjithatë, ai dëshiron të dijë se çfarë ka ndodhur atë ditë mes tyre, prandaj fshèhurazi, përgjòn bisedën e Feritit me Vollkanin, në oborrin e shtëpive të tyre.

Feriti i shpjegon se ndonjëherë, edhe pse Aisheja mund të jetë duke i ulèritur, ai në sy shikon një lloj drite që ajo e ka pasur gjatë viteve të martesës kur e pranonte se ishte e dashuruar, ndaj e bën të mendojë se mund të jetë e dashuruar ende. Koraji që e dëgjon, betohet se do ia largojë sërish Aishen, siç ka bërë dhe herë të tjera. Sakaq, atë natë, Nana po fle në supin e Jamanit. Kur zbardh dita e nesërme, Jamani e krìtikon, ndërsa Nana shikon kutinë e ilàçeve dhe i tregon Jamanit se ai i ka dhënë ilàçe gjumi në vend të ilàçit për dhìmbjen e kokës.

Rafeti ndodhet në kompani, në krye të detyrës, kur thërret pranë vetes Galipin, avòkatin e kompanisë. Ai ka marrë një vendim të madh, që t’i ndajë Gylxhihanës pasurinë që i takon pas divòrcit, edhe pse gjatë gjithë viteve që kanë jetuar bashkë e kanë qenë të martuar, ai nuk ka siguruar asgjë në emër të saj, të gjithë pasurinë e ka shtruar në emër të tij, as të Gylxhihanës dhe as të fëmijëve. Një prej fëmijëve të tij, në ato momente, po takohet me Xhanën që t’a ndalojë màrrëzinë e saj për t’u treguar të gjithëve për fëmijën që ajo pret.

Në atë takim, Xhanën e telefonon Nalani, për shkak se nuk iu përgjigj kur Xhana e telefonoi pak orë më parë. Sedati e di mjaf mirë se Xhana nuk do ngurronte t’i tregonte Nalanit, ndaj ia fik telefonatën pa dëshirën e saj dhe madje i dërgon mesazh Nalanit, në emër të Xhanës, gjòja se po kërkon ndjesë por i ka rënë telefonit gàbim. Pas atij mesazhi që e konsideron të çuditshëm, Nalani i shkon pranë Feridesë, kur kjo e fundit ndodhet në telefonatën më të paprìtur, në atë me babanë biològjik të Nalanit.

Për herë të parë, ai po kërkon të flasë me vajzën e tij, ndërsa Ferideja, i sugjeron që të jetë mirënjohës që nuk e ka vràrè kur e ka pasur mundësinë dhe t’i qëndrojë sa më larg atyre. Në përfundim të telefonatës, Ferideja bìe pa ndjenja në tokë dhe Nalani nxiton t’a ndihmojë. Bashkë me Nalanin, asaj i shkojnë pranë edhe të tjerët, derisa Ferideja vjen në vete dhe si përherë, nuk pranon njeri pranë vetes. Nga mesi i të grumbulluarve, Leventi largohet i pari, për të shkuar në kompani, pranë Emirit, ish të fejuarit të Selenës.

Leventi e paralàjmëron për t’i qëndruar sa më larg Selenës dhe për çdo gjë që ka nevojë të komunikojë me të, t’ia përcjellë atij, por Emiri kùndërshton, duke i kujtuar atij se bën tregti me Selenën dhe nuk mund t’a bëjë ndërmjet një personi të tretë. Në momentin që ato flasin, Selena ndodhet pranë Muzos. Ajo i tregon për rastësinë e tepërt që Nalani u kthye në shtëpi njëherazi me Hajriun dhe këpucët e të dyve ishin me bàltë, ndërsa Muzo, edhe pse e di të vërtetën, e bind Selenën që po tregohet paranòjake dhe s’ka asgjë mes tyre.

Feridesë i shèmbet bota mbi kokë kur në anën tjetër të telefonit i përgjigjet babai biològjik i Nalanit që kërkon tanimë të flasë me të bijën. Ashtu e tmèrruar, Ferideja i sugjeron atij të mjaftohet me faktin që nuk e ka vràrè dhe të jetë falenderues, duke mos kërkuar më tepër. Nalani, nga ajo bisedë, dëgjon vetëm momentin kur Ferideja thotë “mos e kërkon më Nalanin” dhe menjëherë më pas bìe në tokë pa ndjenja. Alivànosja Feridesë do i frìkësojë të gjithë por më së shumti Nalanin dhe Hafizen.

Gjatë kohës që të gjithë përkujdesen për Feridenë që dalë-ngadalë vjen në vete, Leventi nuk ndodhet në shtëpi. Ai shkon në kompani, të ballafaqohet me ish të fejuarin e gruas së tij, Emirin, të cilit i kërkon në formë urdhërore që të mos i shkojë më rreth e rrotull Selenës. Leventi thotë me gojën plot se nëse ka diçka shumë të rëndësishme për t’u takuar me të, duhet të marrë leje prej tij, por Emiri thotë pa iu dridhur qerpiku se për shkak të tregtisë që bëjnë sëbashku, do takohen shpesh e do jenë në kontakt me njëri tjetrin.

Në po të njëjtën kohë, Sedati po takohet me Xhanën, e cila nuk ndalet ndryshe përveçse duke i premtuar se do divòrcohet nga Nalani në momentin më të afërt që mundet dhe atëherë do jenë të lìrë për njëri tjetrin. Në atë moment, Nalani e telefonon për shkak se dhe Xhana e ka telefonuar kur ishte me Hajriun e nuk iu përgjigj. Tanimë as Xhana nuk iu përgjigjet dhe Sedati, pa aprovimin e Xhanës, i dërgon një mesazh Nalanit duke i kërkuar falje tek i shkruan se i ka rënë telefonit gàbimisht.

Paralèlisht, për Nalanin po flet edhe Selena me Muzon. Ajo i tregon për faktin që erdhi njëherazi me Hajriun në shtëpi me këpucët e bëra me bàltë por Muzo ngulmon se Selena po bëhet paranòjake dhe këtë ia përsërit derisa e bind. Sakaq, babai i tyre, Rafeti, po shfaq drejtësinë e tij kùndrejt Gylxhihanës. Ndonëse janë ndarë dhe gjatë gjithë viteve të martesës ai nuk ka siguruar asnjë pasuri në emër të saj, tani, pas divòrcit, ai ka vendosur t’i japë gjithçka që i takon nga pasuria e tij, që asaj të mos i mungojë asgjë.

Dalja e Asijes në skenë dorë për dore me Dorukun që po i jep kurajo për të bërë performancën, do e nèvrikosë pafund Harikën, ndërsa Kadiri me Omerin do shikojnë njëri tjetrin me çudi. Konkursi përfundon dhe fitues shpallet kolegji “Ataman” me përfaqësues Dorukun dhe Asijen. Gjatë gjithë natës ato udhëtojnë në autobuz për t’u rikthyer në Stàmboll, ku mbërrijnë vetëm pasi ka zbardhur dita. Asija merr trofeun dhe nxiton për tek motra e vëllezërit e saj por asnjëri prej tyre nuk e ka pritur zgjuar, gjë që atë e zhgènjen.

Shumë shpejt, Asija kupton se ato nuk janë në gjumë por janë alivànosur, po dèrgjen pa ndjenja, për shkak të tymit të sobës së drurit, që ua ka mbushur mushkëritë. Me nxitim dhe lòt në sy, ajo telefonon ambùlancën, që për fat vjen shpejt dhe një e nga një, të gjithë zgjohen, pa pasur nevojë të shkojnë në spìtal. Për gjithçka që ndodhi atë mëngjes, Orhani fàjëson veten, ndaj dhe u sjell fëmijëve një ngrohëse që punon me energji elèktrike. Shengyli e shikon dhe pa hezituar, del kùndër, duke thënë se nuk e përballojnë dot faturën që ajo sjell.

Ndonëse ankòhet se nuk kanë para për të paguar energjinë elèktrike, Shengyli bie në kùndërshtim me veten, pasi atë mëngjes do vijnë me kamion të gjithë porositë që ajo ka bërë për mobilie të reja për shtëpinë e saj. Shengyli i ka bërë porositë në shpresë të parave që Nebahati i ka thënë se do marrë pas divòrcit të saj me Akifin por diçka të tillë nuk ia thotë dot Orhanit, ndaj sàjon sikur i ka marrë me këste për të rregulluar shtëpinë. Nebahati ndërkohë, ndodhet në spital, duke pritur përfundimin e operacionit të Akifit.

Akifi dhe Kenani ndodhen në operacion ndërsa familjet e tyre po presin jashtë làjmin e dòktorit. Sapo mbesin të vetme Suzana me Nebahatin, kjo e fundit përmend shkùjdesshëm faktin që i ka treguar Kenanit për tràdhtinë e Suzanës me Akifin por Suzana nuk i përvesh dot mëngët para saj, pasi fëmijët u shkojnë pranë para se ajo të kërkojë llogari për màrrëzinë e Nebahatit. Bisedat e tyre i ndërpret dalja e dòktorit nga salla, që përgëzon familjen e Akifit për shpëtimin e tij shëndoshë e mirë dhe ngushëllon Suzanën me Harikën, për humbjen e Kenanit.

Asija bindet se mund të dalë në skenë dhe për t’a stimuluar në atë moment, Doruku e merr për dore dhe ashtu dalin sëbashku në skenë. Atë moment e shikon i gjithë kolegji “Ataman”, mes të cilëve  ndodhet edhe Harika që xhìndoset nga ai gjest i Dorukut. Kompeticioni përfundon me fitoren e Dorukut dhe Asijes, të cilët rikthehen në Stàmboll me autobuz. Rruga është shumë e gjatë dhe në shtëpi, Asija mbërrin vetëm në mëngjes herët, pasi ka zbardhur dita. Ajo nxiton për tek vëllezërit dhe motra por asnjë prej tyre nuk përgjigjen.

Asija i thërret, i prek për t’i zgjuar nga gjumi por asnjëri nuk reagon. Të gjithë janë pa ndjenja, për shkak të tymit të sobës së zjàrrit, që ua ka mbushur mushkëritë. E pànikosur dhe mes lòtësh, Asija thërret ambùlancën për secilin prej tyre dhe për fat, Kadiri hap sytë i pari. Ende pa e marrë veten mirë, ai nxiton për tek Omeri dhe Emeli por fati është në anën e tyre dhe të tre zgjohen pa pasur nevojë që të shkojnë në spìtal. Për gjithçka që ndodhi, xhaxhai i tyre Orhani e ndjen veten fàjtor.

Ai fàjëson veten për gjithçka që ndodhi dhe për t’u siguruar se nuk do përsëritet ajo ngjarje e frìkshme, ai u sjell ngrohje me energji elèktrike, gjë për të cilën Shengyli nuk është fare dakord, duke paralàjmëruar se nuk do e përballojnë dot faturën e energjisë elèktrike. Edhe pse ankòhet për faturën e energjisë elèktrike, ajo bie në kùndërshtim me veten, pasi në shtëpi vijnë shumë porosi mobiliesh të reja që ajo ka bërë. Shengyli i ka bërë në shpresë të divòrcit të Nebahatit nga i cili Nebahati i premtoi se do përfitonte, por diçka të tillë nuk ia thotë dot Orhanit.

Në momentet që ato po zìhen për mobiliet e pamenduara që Shengyli solli në shtëpi, Nebahati për vete ndodhet në spìtal, sëbashku me fëmijët, Suzanën dhe Harikën. Në një çast kur ndodhen vetëm Suzana me Nebahatin, kjo e fundit rrëfen se i ka treguar Kenanit për tràdhtinë dhe ka shkaktuar aksìdentimin e tyre si rrjedhojë. Suzana, pavàrësisht shòkimit që përjeton, nuk nis dot një dèbat për shkak të fëmijëve që po vijnë. Dòktoresha gjithashtu u shkon pranë dhe u tregon me kèqardhje se Kenani humbi jetën në operim, ndërsa Akifi ia ka hèdhur me pak.

Oja trìshtohet shumë nga sjellja e Kemalit ndaj saj dhe vendos të bëjë valixhen gadi e të largohet menjëherë të nesërmen. Narini bisedon me të dhe kupton se Oja pret vetëm një hap nga Kemali, që të mos largohet, ndaj dhe përpiqet të ndërhyjë e t’i bashkojë duke i treguar Kemalit se si qëndron situata me Ojën, por më kòt. Kemali është i vendosur të mos e hedhë i pari hapin dhe Narini nuk bën dot më asgjë për ato të dy. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Gylsymi që nuk bën dot asgjë për Hikmetin.

Asaj i vjen shumë kèq për tortùrat që Xhavidan i ushtron atij dhe tenton t’a shpëtojë duke u vetofruar tek Xhavidana që t’a ushqejë Hikmetin, por Xhavidana nuk pranon, sepse mllèfi i saj ndaj tij nuk është shùar dhe ajo dëshiron të vazhdojë me tortùra të tjera. Ndërkohë që ajo tortùron një të paralìzuar, djali i saj Emiri po ndihmon një tjetër të paralìzuar. Ai takohet me Rejhanin në takimet e hapura të asaj dite të javës por Rejhani zgjedh të mos i tregojë asgjë për Nebahatin dhe kèqtrajtimet e saj.

Sado që Emiri përpiqet, gjëja vetme për të cilën flet Rejhani, është vajza e sëmùrë, arsyeja përse ajo ka rënë në bùrg dhe si e ka lënë nënën jashtë. Ndonëse Rejhani nuk i kërkon gjë konkretisht, Emiri interesohet menjëherë për rastin dhe merr përsipër çdo shpenzim mjèkësor për nënën e të bùrgosurës. Një letër nga një i afërm i saj do i mbërrijë menjëherë në bùrg, ku ajo do mësojë mes rreshtash se si e ka prekur mirësia e Rejhanit dhe bashkëshortit të saj, Emirit. Mëse falenderuese, vajza thotë se i ka bòrxh jetën tanimë Rejhanit.

Mirëpo, buzëqeshja në fytyrën e Rejhanit do marrë fund shumë shpejt kur Nebahati të nxjerrë një copë të madhe druri, me të cilën pàndeh t’a gòdasë Rejhanin që e mbylli në tùalet. Ajo ia drejton drurin për t’a dhùnuar por vajza e sëmùrë i del përpara. E irrìtuar ende më shumë se më parë, Nebahati përpiqet t’a gòdasë të sëmùrën tanimë por të gjithë femrat e qèlisë bëhen një dhe ajo nuk ka ç’u bën më. Gàrdianja që e ka vënë re se diçka po ndodh për shkak të Nebahatit, e largon Nebahatin nga ajo qèli për pak dhe të tjerat marrin frymë lìrisht.