Telenovela News

Narini dhe Kemali shkojnë në dhomë për të fjetur por edhe pse i urojnë natën e mirë njëri-tjetrit, ato sërish nuk flejnë. Pasi kuptojnë të dy se janë zgjuar, ato fillojnë të bisedojnë, gjëra të pathëna më parë, përfshirë periudhën e fëmijërisë dhe periudhën e shkollës. Në përfundim të bisedës që në pamje të parë duket e réndomtë, ato bien dakord se do e kuptojnë njëri tjetrin edhe për shumë gjëra të pathëna. Ditën tjetër, të dy zgjohen shumë entuziastë ndërsa Kemali i pari, del nga shtëpia për në punë.

Në anën tjetër ndodhet shoqja e saj e ngushtë Rejhani, më e dashuruar se kurrë. Që në mëngjes, Emiri e dërgon në shkollë, ku dhe i dhuron një puthje në faqe, në mesin e të gjithë studentëve që po kalojnë. Rejhani kuqet e tëra kur dëgjon komente të ndryshme se si ato po veprojnë si adoleshentë të dashuruar, por nuk i përgjigjet asnjërit prej tyre. Sakaq, në shtëpinë e tyre në ato momente, Xhavidana po bën një telefonatë me një argjendar. Nigari e dëgjon tek i thotë në telefon se shëndeti është pasuria më e madhe dhe ajo hipòkrizi ia shton urrèjtjen.

Për t’u hákmarrë për sjelljen e saj të ashpèr, Nigari ia vjèdh nga çanta unazën për të cilën ajo po fliste me argjendarin. Sapo e vëren mungesën e unazës, Xhavidana çméndet e tëra dhe nis të kërkojë gjithandej. Kur nuk e gjen, ajo i akùzon punonjësit e shtëpisë, gjë që nuk ka ndodhur asnjëherë më parë. Pasi nuk nxjerr asgjë as prej tyre, Xhavidana mendon për Zejnebin e vogël. Rastësisht, Zejnebi ka blerë një dhuratë modeste për Rejhanin. Atë dhuratë e ka blerë me kursimet e parave që merr çdo ditë për në shkollë, por Xhavidana nuk e beson.

Ajo ia heq nga dora, ia thyèn, e akùzon tepër réndë dhe e oféndon si mos më kèq. Rejhani me Emirin e gjejnë Zejnebin duke qàrë por Zejnebi nuk u tregon se çfarë e ka bërë atë të qàjë në atë formë. Emirit i tregon të vërtetën Nigari, e cila për inàt të Xhavidanës, edhe e ekzagjeron më tepër situatën. Emiri i tërbùar, thërret nënën e tij me ulèrima dhe ndonëse ajo ngulmon se Zejnebi ia ka vjèdhur me të vërtetë unazën, Emiri sërish e mohon, shpreh kéqardhje për gjendjen e saj dhe i kërkon të largohet për pak kohë nga shtëpia, të qëndrojë e vetme, që të reflektojë.

Idrisi pàndeh se ka shpëtuar nga Azizi pasi e vrau atë, por jo. Kazimi, personi që i jepte gjithnjë urdhëra duke e pòshtëruar, të cilin e pàndehte si skllàvin e tij, e ka filmuar me telefon të gjithë momentin e qartë të vràsjès së Azizit. Me një numër tjetër gjòja se është dikush i panjohur, ai e kèrcènon Idrisin me atë video, duke i kërkuar shuma marramendëse parash. Idrisi nuk e mendon fare Kazimin si opsion, madje, sërish me urdhëra të shoqëruara me ofèndime, ai e dètyron të kërkojë se kush po ia bën këtë të paprìtur.

Muaj të tërë kanë kaluar që nga vdèkja e Azizit që ndodhi në të njëjtën ditë me atë të Seherit, por dhìmbja nuk është lehtësuar aspak për Jamanin që fàjëson pafund veten, si dhe për Jusufin, i cili nuk flet më që prej asaj dite, nuk ha pothuajse asgjë dhe nuk komunikon me njeri. I vetmi afrimitet që i ka mbetur me Jamanin, është që fle në dhomën e tij. Një nga netët që po fle në atë dhomë, Jusufi zgjohet nga trokitja e Xhengerit në derë. Ai vjen për t’a lajmëruar Jamanin se lulet për të vizituar vàrrin e Seherit të nesërmen, janë gadi.

Jusufi e dëgjon dhe fshèhurazi, të nesërmen, futet në makinën e Jamanit që të vizitojë edhe ai  vàrrin e Seherit, pasi ato nuk e lejojnë. Në po të njëjtën kohë, për tek ato vàrreza është drejtuar edhe një tjetër person. Ajo quhet Nana dhe vjen nga Gjeòrgjia. Nana është shpëtuar dikur nga Azizi, është ndihmuar nga ai në çdo aspekt të jetës, aq sa Azizi për hir të saj, që t’a mbrojë atë, i ka dalë përpara edhe plùmbit. Nana vàjton me lòt humbjen e tij, teksa shfleton letrat që i kanë mbetur kujtim nga marrëdhënia tyre.

Duke e cilësuar atë si të vetmin familjar të saj, si një vëlla të zgjedhur, ajo vendos të kthehet për hàkmarrje në Tùrqì. Pas vizitës që i bën Jamani Seherit në të njëjtën kohë që i bën Nana Azizit, Jamani largohet dhe vëndin e tij e zë Jusufi, fshèhurazi. Nana kalon rastësisht kur e shikon atë të vetëm dhe ndalon për t’i qëndruar pranë, duke kujtuar edhe vetë vdèkjen e nënës së saj kur ishte ende fëmijë. I vetmi person që e shikon situatën si jo të dhìmbshme, është Ajnuri motra Xhengerit që ka filluar si shërbëtòre tek Jamani dhe menjëherë ka thurur ëndrra për të qenë krah tij dhe pasurisë që ai zotëron.

Vdèkja e Seherit lë një plàgë shumë të thellë e të hapur tek të gjithë, aq sa, mes tyre, Jusufi heq dorë nga ngrënia, pirja dhe të folurit. Ai mbyllet në dhomën e tij gjatë gjithë kohës, duke refuzuar të flasë, qoftë edhe me Jamanin. E vetmja gjë që ai pranon të bëjë, është të flejë në të njëjtën dhomë me xhaxhanë e tij. Ky i fundit, prej muajsh është mëse i nèvrikosur me veten. Ai vetëmàllkohet sa herë që shikohet në pasqyrë, si dhe e quan veten të pàaftë për të mbrojtur familjen e tij. Një nga netët, para se të flejë, Xhengeri i shkon në dhomë.

Ato caktojnë disa punë për ditën tjetër dhe prej tyre, Jusufi dëgjon orarin kur do shkojë xhaxhai tij për të vizituar vàrrin e tezes, Seherit. Fshèhurazi, Jusufi i shkon nga pas në makinë, pa e vënë re Jamani. Paralèlisht, një tjetër person po vùan për një tjetër humbje të ndodhur në të njëjtën ditë me Seherin. Ajo është Nana, vajza që Azizi dikur ka shpëtuar dhe e ka ndihmuar të rritet e të jetojë, si të ishte motra e tij. Në të gjithë botën, ajo ka pasur vetëm Azizin si familjar dhe tani është rikthyer për hàkmarrje.

Nana, vajza që vjen nga Gjeòrgjia, ka një kuti të mbushur me letrat që dikur i dërgonte Azizi, ka një mendje të mbushur me kujtimet nga ai, se si e ka mbrojtur me trup e me shpirt aq sa ka marrë edhe plùmb për të, si dhe ka një zemër të plàgosur që kërkon vetëm hàkmarrje. Ajo po qàn mbi vàrrin e Azizit ndërsa Jamani mbi atë të Seherit, derisa Jamani largohet dhe në vendin e tij shkon Jusufi, po fshèhurazi. Nana e shikon dhe kujton veten në fëmijëri kur i ka vdèkur nëna, prandaj i shkon pranë.

Ndërkohë në shtëpi, në stafiun e punonjësve ka ardhur edhe një e re. Ajo është Ajnuri, motra e Xhengerit, që ka filluar t’a ëndërrojë veten zonjë shtëpie, e mahnitur nga luksi dhe Jamani që tashmë nuk ka një partnere. Në anën tjetër ndodhet Idrisi. Atij ia ka punuar pas shpine krahu i djathtë, Kazimi, që ende i qëndron si i tillë. Ai ka rregjistruar me vìdeo nga telefoni i tij momentin e vràsjès së Azizit nga duart e Idrisit dhe me atë video, e kèrcènon, por me një numër tjetër që Idrisi nuk e di. Ai tmèrrohet i tëri dhe kërkon ndihmën e Kazimit për t’a zbardhur çështjen.

Narini vendos të shkojë në kompaninë e Kemalit, për t’i bërë atij surprizë me ardhjen e saj si dhe me ushqimin që i dërgon. Teksa hanë, ato bisedojnë gjerë e gjatë, derisa një trokitje ua ndërpret bisedën. Ai është Erhani, ardhja e të cilit e frìkëson Narinin. Menjëherë ajo tenton t’i tregojë se çfarë ka mes saj dhe Erhanit por nuk e bën dot sepse Kemali flet i pari dhe tregon se ka filluar një bashkëpunim me Erhanin, se do punojnë sëbashku. Paralèlisht, shoqja saj e ngushtë, Rejhani, ndodhet në shkollë.

Ajo shikon Banunë në telefon dhe bëhet xhèloze se mos ka të bëjë ndonjë gjë me Emirin, prandaj dhe i shkon pranë. Ajo bëhet më xhèloze se kurrë kur e dëgjon Banunë tek i thotë se gjòja është takuar me Emirin pas shkolle. Rejhani bëhet aq xhèloze saqë shkon pranë Emirit për të kërkuar llògari, duke pranuar për herë të parë se ka ndjerë xhèlozi. Emiri nuk i përgjigjet pyetjeve që ajo, por e merr për dore dhe duke tërhequr vëmendjen e të gjithëve me duart e bashkuara, ato shkojnë në klasë.

Para të gjithë studentëve të tjerë, Emiri tregon se janë të martuar me njëri tjetrin dhe se fshèhjen e martesës e ka kërkuar Rejhani, që të mos ndihej më e favòrizuar para tyre. Studentët, përfshirë Banunë, jo vetëm që i duartrokasin dhe e presin situatën me buzëqeshje, por edhe u kërkojnë që t’u tregojnë historinë e njohjes dhe martesës së tyre. Sakaq, në shtëpinë e Emirit dhe Rejhanit, Suna po përgatitet për t’u takuar me Taxhin. Xhavidana dëgjon telefonatën e saj dhe i futet në dhomë për t’i vërtetuar se ka pasur të drejtë që ia ka ndaluar Taxhin.

Ajo i dòrëzon një letër në të cilën është shkruar me prova çdo rekord krìmìnal i Taxhit, në vitet e kaluara. Suna nuk flet dot nga zhgènjimi që pëson dhe Xhavidana largohet në heshtje. Taxhi, që ka mbërritur në vendin e takimit me një buqetë lulesh, e telefonon disa herë Sunën por ajo nuk i përgjigjet. Ndërsa Xhavidana, gjen Nigarin duke qàrë në kuzhinë për shkak të kësteve të pashlyera dhe e pòshtëron atë si mos më keq. Nga urrèjtja që mbjell, Nigari kujton krìmìn e fshèhtë të Xhavidanës dhe mendon t’a padìsë, edhe pse do djègë edhe veten.

Rejhani ndodhet në kantinën e shkollës kur shikon Banunë sërish në telefon. Nga xhelòzia se mos po flet me Emirin, ajo i shkon pranë Banusë dhe tmèrrohet e tëra kur dëgjon se ato gjòja janë takuar me njëri tjetrin. Xhelòze më shumë se kurrë, Rejhani shkon pranë Emirit në zyrën e tij dhe për herë të parë pranon xhelòzinë që ndjen për të. Emiri e kàp nga dora dhe ashtu dorë për dore ecin sëbashku në çdo korridor, derisa shkojnë në auditorin ku ndodhet e gjithë klasa e Rejhanit, ku jep mësim Emiri.

Ai tregon qartazi se janë të martuar dhe se fshèhja e asaj martese është bërë me kërkesë të Rejhanit që nuk ka dashur të jetë më ndryshe apo më e favòrizuar se pjesa tjetër e studentëve. Ato i duartrokasin dhe madje i vënë në sìklet duke u kërkuar të tregojnë historinë e tyre, se si janë njohur, dashuruar e martuar. Ndërkohë në shtëpinë e tij, Suna përgatitet për takimin me Taxhin. Xhavidana e dëgjon në telefon dhe i del përpara duke e ballafaquar që do të takohet me dikë që ajo ia ka ndaluar të takohet.

Për t’i vërtetuar se Taxhin e ka njohur që në pamje të parë se çfarë njeriu është, Xhavidan ai dòrëzon asaj një letër me gjithë të dhënat e të shkuarës së Taxhit, ku përfshihen shumë rekorde krìmìnale. Suna shòkohet e tëra nga gjithçka që lexon dhe nuk flet aspak, ndërsa Xhavidana largohet ashtu në heshtje. Në kuzhinë, ku Xhavidana shkon, ajo gjen Nigarin duke qàrë dhe mëson se ajo është e shqètësuar nga këstet që i duhet të shlyejë për bòrxhet që mori dikur me rroba të shtrenjta, por nuk ka para për t’i shlyer.

Tanimë nuk kèrcènohet dot më nga ajo, prandaj e pòshtëron si mos më kèq, aq sa Nigari largohet për në bodrum, duke kujtuar se mund të hàkmerret ndaj Xhavidanës, me sèkretin që di për të, edhe nëse kjo gjë do i kushtonte që ajo të dìgjet për vete që e ka mbajtur të fshèhtë diçka të tillë. Paralèlisht, Narini i shkon Kemalit në kompani, në zyrë, në mënyrë të paprìtur. Ajo i dërgon ushqim surprizë dhe teksa bisedojnë më ëmbël dhe qetë se kurrë, atyre u shkon pranë Erhani. Narini tmèrrohet jo vetëm nga ardhja tij por edhe nga puna që kanë filluar sëbashku.

Ryjaja shikon Omerin ashtu të vërsùlur ndaj kolegëve të tij dhe largohet me zhgènjim të madh. Serkani i shoqëron kolegët për në spítal, ndërsa Ryjaja Omerin për në kómisariat. Omeri, para Ryjasë, nuk shpreh aspak pendim për çfarë ka bërë dhe madje ngulmon se do bënte gjithmonë të njëjtën gjë, nëse do të ndodhej në të njëjtën situatë. Paralèlisht, Serkani mëson të vërtetën e asaj ngjarjeje dhe nuk e fájëson dot Omerin për reagimin që ka shfaqur pas fjalëve që ka dëgjuar.

Ai bisedon me Ryjanë dhe i sugjeron t’a mirëkuptojë Omerin, duke thënë se të gjithë do vepronin njësoj po të ishin në atë situatë. Pavárësisht se i zbutet qëndrimi pasi shikon se edhe Serkani i qëndron në krah, Ryjaja sërish nuk e pranon dot gjithë atë dhùnë. Omeri ndërkohë ka mbërritur në lagje, në dyqanin e tij, ku e shikon Zejnebi me dorë të plàgosur dhe menjëherë i futet brenda. Me shumë ngulmim, ajo ia mjèkon dorën, derisa vjen Ryjaja dhe ajo largohet, por lë zénkën nga pas.

Omeri thotë qartazi para Ryjasë se ato të dy nuk janë i njëjti stad, nuk kombinojnë dot me njëri tjetrin dhe fjalinë e tij e vazhdon Ryjaja, që e pyet nëse Zejnebi është personi me të cilin ai kombinohet lehtësisht. Omeri nuk përgjigjet, prandaj Ryjaja largohet prej tij. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Çiçeku, e cila vijon të jetë në shtëpinë e Tomrisit që tashmë lígjërisht është në prònësi të saj. Bylenti troket dhe futet brenda me fòrcë, por përjeton një shòkim të madh kur mëson se tanimë Atlasi nuk ka asnjë pasuri për të trashëguar.

I frùstruar nga plani që ka bërë Tomrisi kùndër tij, Bylenti merr me fòrcë Atlasin nga shtëpia. Çiçeku përlòtet e tëra dhe kërkon ndihmë nga Iskenderi, të cilin e telefonon. Pa hezituar pa asnjë moment, Iskenderi lë Arzunë dhe largohet për tek Çiçeku. Fillimisht ai i premton se do e zgjidhë ai kërkesën e Bylentit për paratë që do në kémbim të Atlasit, më pas e lumturon duke i thënë se nuk duhet t’i dëgjojë të tjerët që i thonë se nuk e ka asgjë Atlasin, pasi Atlasi e ka atë në vendin e në nënës së tij të ndjerë, Shimalit.

Çelebiu arrin të shikojë balonat që po fluturojnë, ndërmjet të cilave po komunikon Ozani me Xhemrenë, por nuk reagon menjëherë. Nérvozizmi i tij prek kulmin kur e nènkupton edhe Adnani se çfarë po ndodh. Paralélisht, Ryja po përjeton një zhgènjim shumë të madh nga Omeri, i cili gòdet pa mëshìrë kolegët e saj. Pa folur asnjë fjalë, të gjithë kalojnë njëherë për në spítal e më pas në kòmisariat ku ndodhet Omeri. Ky i fundit, para Ryjasë, ngulmon se nuk është fare i penduar për çfarë bëri.

Ai thekson se po të ishte sërish në të njëjtën situatë, do bënte gjithmonë të njëjtën gjë dhe nuk do ndalej duke i grùshtuar. Të vërtetën e asaj ngjarjeje, Serkani e mëson nga rrëfimi i njërit prej personave që ka dhùnuar Omeri. Ai i jep të drejtë Omerit, dhe këtë ia përcjell edhe Ryjasë. Ryja zbutet kur mëson si ka qenë situata dhe që Serkani gjithashtu po e përkrah, por ngulmon se gjërat duhet të zgjidhen në një formë më të moderuar. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Çiçeku, në shtëpinë e Tomrisit por që lígjërisht tanimë është e saj.

Bylenti i futet me fòrcë në shtëpi ndërsa Çiçeku ia pret gjithë shpresat, duke i treguar se tanimë, në emër të Atlasit nuk ka asnjë lloj pasurie. Ai shòkohet tótalisht por edhe e kupton se Çiçeku nuk po gènjen. Ai merr Atlasin ende me më fòrcë, dhe largohet nga shtëpia. Çiçeku nuk bën dot asgjë për t’a ndaluar Bylentin por ashtu mes lótësh, telefonon Iskenderin dhe i tregon se çfarë ndodhi. Iskenderi largohet me shpejtësi nga Arzuja, për të mbërritur para Çiçekut. Para pròblemit ku ndodhen, të dy i kanë duart e lídhura.

Bylenti kërkon një shumë tepër të madhe parash në kémbim të Atlasit dhe Iskenderi premton se do e zgjidhë ai atë pròblem. Iskenderi vëren mérzinë e madhe të Çiçekut që të gjithë po ia theksojnë se nuk është nëna e Atlasit, prandaj i thekson se për Atlasin, ajo është nëna e tij. Paralèlisht, Ryjaja gjen Zejnebin në dyqanin e Omerit, duke i mjèkuar atij plàgën. Pasi Zejnebi largohet, Omeri i thotë se ato të dy nuk përshtaten me njëri tjetrin. E tríshtuar, Ryjaja largohet nga ai dhe i troket në derë Çiçekut.

Xhejlini kërkon nga Ilgazi që ajo të bëhet sërish avòkatja e Çinarit dhe ai pranon aq shpejt saqë ajo çuditet, por ai i sqaron se e priste diçka të tillë nga ajo. Ilgazi ngulmon se Çinari është i pafàjshëm, pasi ai nuk është aq i pazgjuar sa të veshë víktímën me rrobat e tij. Ilgazi thekson se Çinari është djalë pòlìci dhe di më së miri se si t’i zhdùkë provat po të ishte vetë vràsèsi. Së fundmi, ai e léndon duke i thënë se kur ajo donte të zhdùkte pulovrën e gjàkosur si provë, edhe atëherë, víktíma ishte motra e dikujt, por ajo nuk po vepronte me parime.

Gjatë kohës që Xhejlini kërkon të bëhet avòkatja e të dyshùarit, babai i tij Zaferi shkon të takojë babanë e Enginit, avòkatin Jekta. Duke kërkuar ndihmën e tij, Zaferi i përgjèrohet që të jenë sëbashku në atë mision dhe të bëjnë të pamundurën që Çinari të marrë dënìmin më të lartë. Çinari në ato momente, merr ushqimin që i servirin në një trastë por brenda ka një letër të fshèhtë në të cilën dikush i shkruan se duhet të vazhdojë të heshtë. Brenda asaj dite, një vizitor i shkon në qeli.

Personi që i ka dërguar letrën, ka shkèlur një lígj jo shumë të réndë, sa për t’u futur në qèli e për t’a kércénuar Çinarin se nëse do flasë, ato do i hàkmerren tek motra e tij e vogël. Sakaq, koha kalon dhe Xhejlini shkon të invèstigojë dhomën e motrës së saj, tanimë të ndjerë. Ajo e kthen dhomën përmbÿs dhe shòkohet e tëra kur gjen një kuti me bizhuteri të shtrenjta, me telefonin e dytë që mbante dhe çelës makine. Xhejlini provon të mësojë ndonjë gjë nga mbesa e saj Parla, që ishte shumë e afërt me Inxhin, por më kòt, Parla nuk flet.

Ndërmjet Mervesë, Xhejlini arrin të mësojë vetëm vendin se  ku është e parkuar ajo makinë dhe shkon aty me nxitim, njëherazi me Ilgazin. Ajo futet brenda në makinë dhe duke kontrolluar me shumë pánik, ajo pánikoset ende më shumë kur gjen disa paketime të vogla me sasi lëndësh të ndàluara brenda, si dhe një fotografi të Inxhit me babanë e Ilgazit, vetëm për vetëm. Në mendje i vjen rrëfimi Mervesë se ajo kishte një të dashur të moshuar dhe e shòkuar, kërkon llògari nga Ilgazi ndërsa ai largohet me fotografi në dorë, për tek babai tij.

Xhejlini dëshiron me çdo kusht të jetë në brendësi të çështjes për të ditur çfarë po zbulohet për motrën e saj të ndjerë, ndaj e vetmja rrugë është që të bëhet sërish avòkatja e Çinarit dhe këtë e kërkon nga Ilgazi po aq shpejt sa edhe e merr aprovimin e tij. Ilgazi thotë se ajo vetë është e bindur që Çinari nuk është vràsèsi, pasi një djalë pòlìci nuk do linte kurrë prova në një krím që ka bërë vetë, aq më pak t’i lërë víktímës të veshur rrobat e tij personale. Së fundmi, ai thotë se víktíma ishte motra e dikujt, edhe kur ajo donte të zhdùkte provat.

Gjatë asaj kohe, Zaferi, babai i Xhejlinit, i shkon për vizitë në kompani avòkat Jektasë, që është babai i Enginit, shokut të ngushtë të vajzave të tij. I lénduar pafund nga vràsjà e të bijës, ai kërkon ndihmën e Jektasë që të jenë krah më krah në misionin e shkàtërrimit të Çinarit. Madje, kërkon që edhe kòmisar Metini të përjetojë të njëjtën dhímbje si ai, meqë nuk ka ditur t’a edukojë djalin. Në kohën që ato flasin, Çinarit i shkon një letër e fshèhtë në bùrg, në të cilën dikush i shkruan se duhet të vazhdojë të heshtë, siç po bën.

Jo shumë çaste më vonë, në qèlinë ngjeshur i shkon djaloshi që i ka dërguar letrën. Ai ka kryer një krím të vogël para një pòlìci, vetëm që t’a dërgonin në qèli, për t’i komunikuar me gojë Çinarit kércénimin e rradhës, se nëse do guxojë të flasë, motra e tij e vogël do jetë e para që do e pësòjë. Në të njëjtën kohë, Xhejlini po bën kërkime për motrën e saj. Ajo është bindur se Inxhi ka pasur një jetë të dyfishtë dhe tani dëshiron të gjejë prova që e ndihmojnë të zbardhë ngjarjen. Prova më e fortë që do gjejë, do jetë një çelës makine.

E tmérruar, ajo provon t’a bëjë mbesën të flasë e të tregojë të vërtetën e asaj makine, por Parla nuk flet. Mes lòtësh, Xhejlini shkon pranë Mervesë, shoqes së ngushtë të Inxhit dhe nga ajo mëson vendin ku ajo makinë është parkuar. Njëherazi me Ilgazin, Xhejlini shkon në vendin ku është parkuar makina dhe brenda, gjen disa pako të vogla me sasi lëndësh të ndàluara brenda, si dhe një fotografi ku Inxhi ka dalë krah për krah me babanë e Ilgazit, Metinin. Ajo dòrëzon fotografinë para Ilgazit dhe kujton se babai i tyre ka thënë që nuk e njeh víktímën, prandaj Ilgazi pa folur, merr foton dhe largohet për tek babai.

Aliu është shumë i emocionuar për ditën e tij të dasmës dhe nga entuziasmi, bëhet gadi shumë shpejt. Ai troket në derën e Dujgusë për të parë se ku është ajo  me përgatitjet por në dhomën e saj, ai gjen vetëm fustanin e nusërisë dhe një letër të shkruar nga dora saj. Në atë letër, Dujgu ka shkruar se është shumë e tríshtuar që iu desh të merrte një vendim të tillë por se nuk kishte rrugë tjetër për të rregulluar gàbimin që po bënin, duke u martuar. Duke e quajtur gàbim martesën e tyre, ajo shkakton shumë lòt në fytyrën e Aliut dhe në të sajën.

Edhe në momentin që ai po lexon, Dujgu ndodhet në makinë duke qàrë. Paralèlisht, Jamani, nga dashuria e Seherit, nuk e qèllon dot Azizin pasi i kujtohen gjithë përgjérimet e saj për të mos u bërë vràsès. Jamani qèllon në ajër dhe largohet që aty, pa besuar asnjë fjalë të Azizit që i tregoi se Idrisi ka qenë personi që u ka ngritur kùrthe të dyve. Me t’u larguar Jamani nga shtëpia e Azizit, aty do vijë Idrisi. Pabèsisht, edhe Idrisi edhe Kazimi dalin me àrmè në dorë para Azizit.

Azizi mbetet pa fjalë dhe mes lótësh që i dalin pa i kontrolluar, ai tregon një ngjarje nga fëmijëria tyre. Ajo ngjarje përkon me rénien e Azizit në një pus, nga ku e kishte nxjerrë vetë Idrisi, prandaj ai që atë ditë ishte bindur se gjithmonë do e ketë vëllain në krah. Idrisi me përqèshje por njëkohësisht edhe me lòt në sy, i tregon se në atë pus e ka shtÿrë vetë, që më pas t’a nxirrte e të dukej si hèro në sytë e prindërve. Idrisi pohon urrèjtjen e madhe që ka ndjerë që në vogëli, pasi gjithmonë ka ndjerë diférencim nga ana e prindërve.

Azizi përpiqet t’a ndalojë, që ai të mos e qëllòjë, por më kòt. Ashtu me lot në sy, Idrisi e qéllon vëllain e tij me plúmb në gjoks. Sakaq, Jamani po nxiton për në spítal, sepse Nedimi qartazi i tregon se Seheri ka pësùar një komplíkacion dhe rrezìkon jetën. Gjatë gjithë rrugës, Jamani kujton momentet më të arta të dashurisë së tij me Seherin dhe zemra i ndjen që kësaj rradhe, situata është shumë më serioze se herët e tjera. Ashtu siç e ndjeu, ashtu dhe rezultoi, pasi me të shkuar në spítal, mori nga Nedimi làjmin e vdèkjes së Seherit.