Telenovela News

Ahmeti shkon sërish në shtëpinë e Zejnebit, pasi i rrëfeu dashurinë Arzusë dhe ajo atij. Por, Ahmeti do kùndërshtohet nga Zejnebi. Ajo nuk pranon që ai të qëndrojë në shtëpinë e saj, për faktin e vetëm se ai është dashuruar pas femrës që ua ka rrèmbyèr vajzën e ua ka mbajtur larg për aq shumë vite. Kësaj rradhe, Zejnebi është aq e vendosur, saqë Ahmeti nuk qëndron dot por largohet për në shtëpinë e tij, aty ku ndodhet Meltemi dhe vajza e porsalindur. Po atë natë, Sinani rrëfehet para Munevverit, motrës së tij.

Ai i tregon se si vajtën ngjarjet që e dètyruan të jepte dorëhèqjen në punë e si të mos mjaftonte, pas humbjes së punës, humbi edhe Zejnebin. Munevverit i duket veprim mosmirënjohës që Zejnebi të ndahet nga ai pas gjithçkaje që ai bëri për të, por më pas i jep të drejtë, për faktin se ai u zhdùk njëherë para martese. Vëlla e motër diskutojnë gjerë e gjatë për pròblematikat e fundit, përfshirë djalin e Kadirit, Kemalin, që e trònditi aq shumë babain e tij saqë Kadiri përfundoi në operacion për zemrën.

Sinani ndjen shumë kèqardhje, por jo çudi. Ai tregon se e ka ditur përherë që Kemali luan dhe vazhdimisht ia ka tërhequr vëmendjen, por mesa duket, Kemali nuk e ka marrë seriozisht asnjë nga këshillat e tij. Në përfundim të gjithë pròblematikave, Sinani vëren unazën e fejesës në dorën e motrës së tij dhe ajo i tregon se si e mori vendimin që të mos priste më gjatë përderisa edhe ajo edhe Kadiri kanë ndjenja reciproke për njëri tjetrin. Sinanit nuk i mbetet tjetër veçse të pranojë vendimin e tyre dhe t’a lërë bisedën me aq.

Mëngjesin e ditës tjetër, në shtëpinë e Zejnebit, do diskutohet nevoja për një kopështar, sepse të gjithë punët e kopështit u kanë mbetur të paprekura. Zejnebit i vjen në mendje një ide e artë, që kopështar të marrin Mehmetin, personin që e rriti Elifin si babai i saj. Fillimisht, vendimi i Zejnebit kùndërshtohet por ajo thekson se Mehmeti nuk ka asnjë fàj në ngjarjet që kanë ndodhur. Mehmetit i ofrohet puna, që ai e pranon me shumë kënaqësi, shpreh mirënjohje të madhe dhe ia bën surprizë Elifit.

Iskenderi e përjeton rèndë atë natë, edhe pse publikisht doli i pafàjshëm. Rèndesa tij është tek fakti që shoqja tij më e ngushtë, Shimali, tanimë ka vdèkur. Ai shkon të vizitojë vàrrin e saj, ku qàn me dènesë. Pas largimit të Iskenderit që aty, vàrrin e Shimalit e viziton nëna saj Tomrisi, që tani i frìkësohet ende më shumë humbjes së Atlasit. Gjatë asaj kohe, në shtëpinë e saj, Ryjaja dhe Çiçeku po qàjnë në supet e njëra tjetrës, për gjithçka që ka ndodhur. Ryjasë ende nuk i besohet se Çiçeku ia ka fshèhur faktin që jeton.

Ashtu me lòt në sy për gjithë deklaratën që bëri, Çiçeku i tregon Ryjasë se si qëndron e vërteta, si u përfshi në atë mes e çdo gjë tjetër. Për gjithça që dëgjon, Ryjaja mban fàjtore Tomrisin. Sapo kjo e fundit vjen në shtëpi, Ryjaja i hàkërrehet duke i kërkuar llògari, teksa e akùzon se ia ka shkàtërruar jetën Çiçekut. Tomrisi kùndërshton por Ryjaja gjithashtu dhe mes tyre lind një dèbat, të cilit do i japë fund vetëm Çiçeku. Ajo ngrihet në këmbë dhe thotë me gojën plot se askush më nuk do flasë në emër të saj.

Ryjanë e sqaron se nuk e ka mbajtur kush me fòrcë në atë shtëpi por ka zgjedhur vetë t’i bëhet krah Atlasit. Dèbati i tyre zgjat deri në të gdhirë, ku në orët e para, Çelebiu nxjerr nga bùrgu Bylentin dhe bashkë me të trokasin si vdèkje në shtëpinë e Tomrisit. Ajo pìkëllohet e tëra kur Bylenti kërkon të marrë Atlasin, sepse lìgjërisht i takon t’a marrë. Çiçeku fshìhet e kýçet në dhomë me Atlasin por Bylenti sërish e merr atë, ndonëse pà dëshirën e fëmijës. Bylenti e merr, e dërgon në një mòtel të pìsët dhe e lë aty të vetëm.

Nga pàniku, Çiçeku lajmëron menjëherë Iskenderin për çfarë ndodhi dhe kërkon ndihmën e tij për t’a rimarrë Atlasin. Sakaq, për làjmin që u bë për Iskenderin një ditë më parë, profesor Altani zhgènjehet shumë, sepse deklarata e Çiçekut e çlìron tërësisht nga akùzat Iskenderin dhe kështu rezulton të duket sikur gàzeta e Altanit është një kompani me làjme të rrème. Ozani dhe Omeri ia shpjegojnë detajisht se si mori atë rrjedhë situata por profesori është ende më i zemërùar me Çelebiun dhe Iskenderin, që shpëtojnë gjithmonë pa u lagur.

Ryja dhe Çiçeku përqafohen shumë gjatë me njëra tjetrën, pas një takimi me emocione tepër të mëdha. Ryjasë nuk i besohet se si Çiçeku ka arritur t’a mbajë të fshèhtë diçka të tillë kaq të madhe dhe me rëndësi, por Çiçeku ia shpjegon detajisht se si ka qenë e gjithë situata që nga fillimi e gjer më tani. Në ato momente, personi që e futi në atë valle Çiçekun, Tomrisi, ndodhet në vàrrin e vajzës së saj, duke vàjtuar për herë të parë në një formë tërësisht tjetër. Pas largimit të saj që aty, Shimalin e viziton Iskenderi.

Për Iskenderin, ajo ka qenë shoqja më e ngushtë dhe më e mirë, që e kishte në vendin e motrës, prandaj qàn me dènesë për faktin që ajo nuk jeton më. Sakaq, Tomrisi që ishte aty deri më atë moment, tani kthehet në shtëpi, ku do gjejë Ryjanë që kërkon llògari nga ajo, teksa e akùzon se ia ka shkàtërruar jetën Çiçekut dhe për këtë duhet të mbajë përgjègjësi. Tomrisi nuk i pranon ato fjalë dhe mes saj e Ryjasë lind një dèbat i madh, teksa të dyja pàndehin të mbrojnë Çiçekun, e cila do i japë fund atij dèbati.

Çiçeku kërkon me ulèrimë që askush të mos flasë më në emër të saj, ndërsa Ryjasë i thotë se ka pranuar vetë të mos e bràktisë Atlasin në këtë situatë ku ndodhet. Ato e zbardhin ditën tjetër, që do jetë një ditë fatkèqe për to, pasi Çelebiu nxjerr Bylentin nga bùrgu, me kushtin e vetëm që Bylenti do jetë nèn urdhërat e Çelebiut. Ato i drejtohen menjëherë shtëpisë së Tomrisit, të cilën e shòkojnë e frìkësojnë së tepërmi, bashkë me Çiçekun. Bylenti ndodhet aty për të marrë djalin e tij, dhe e merr, ndonëse me shumë fòrcë.

Menjëherë pas largimit të tyre, Çiçeku telefonon Iskenderin për t’i thënë se nëse e do me të vërtetë Atlasin, atëherë duhet t’a marrë nga duart e Bylentit që do i sjellë vetëm lèndim në jetë. Në anën tjetër ndodhet Xhemreja që po qàn për fëmijën e saj, Gyneshin. Prònarja e punës i kërkon të qetësohet e të bindë veten se një nënë, në çfarëdo kushtesh qoftë, është e mjaftueshme për fëmijën e saj. Ndërkohë àrmìqtë e tjerë të Çelebiut, Ozani dhe Omeri po krìtikohen nga profesor Altani sepse ai mendon se làjmi kùndër Iskenderit ishte gènjeshtër.

Emiri vazhdon t’i tregojë Rejhanit shumë vende të Stàmbollit, me turin e tyre modest për pak orë. Ajo mahnitet nga detajet që Emiri di, nga lidhja tij me artin dhe historinë e shumë gjëra të tjera. Për më tepër, ato shkruajnë nga një letër me dëshirat e tyre dhe i hedhin në det me shishe trànsparente. Paralèlisht, e gjithë familja e Emirit është përgatitur për dasëm. Oja çuditet nga Xhavidana, që mban një buzëqeshje në fytyrë, është shumë e qetë edhe pse ato të dy po vonojnë dhe për më tepër është kuruar maksimalisht.

Ajo e kupton se diçka po ndodh sepse normalisht, Xhavidana duhet të ishte shumë e mèrzitur që po bëhet ajo dasëm, të cilës i është vënë kùndër që në fillim. Megjithatë, Oja fokusohet tek vëllai i saj Hikmeti, të cilit i thotë me buzëqeshje se kësaj rradhe, djali i tij dhe e preferuara tij Rejhani, po martohen falë një dashurie shumë të madhe. Oja nuk e di se buzëqeshja e Xhavidanës është për shkak se ka ndërhyrë në planin e Emirit për të shëtitur Rejhanin me jaht. Ajo ka telefonuar Talazin dhe në këmbim të parave, ai ka pranuar bashkëpunim.

Me paratë e Xhavidanës, Talazi ka gjetur personin e duhur që të futet në jahtin e Emirit që të krijojë një pròblem që fillimisht nuk ishte i dukshëm. Ndërkohë, në anën tjetër ndodhet Kemali me Narinin, që mbesin pa fjalë nga Masalli që kërkon dasëm edhe për ato të dy. Narini hìqet sikur nuk e dëgjon dhe vazhdon me përgatitjet për dasëm. Teksa shikon vàrësen dhe heziton për t’a vendosur apo jo, Narini kujton të dashurin e saj që nuk jeton më dhe ndihet sikur do e tràdhtojë nëse do e vendosë atë vàrëse.

Megjithatë, në çastin e fundit ndërron mendim dhe e vendos, duke krijuar një pamje mahnitëse me fustanin e gjatë dhe vàrësen rrezëllitëse. Pasi merr komplimente nga të gjithë, Narini merr edhe làjmin e pakëndshëm se dasma është anùlluar pasi Rejhani me Emirin kanë mbetur në det me jahtin e prìshur. Ky làjm, Sunës i trànsmetohet në një formë tjetër që ajo të mos krijojë pànik por sjellja që i bëjnë asaj, e bën Sunën të irrìtohet ende më shumë duke u ndjerë si fëmijë, ndaj mëngjesin e ditës tjetër, arràtiset.

Masalli shikon babain e saj dhe Narinin duke u përgatitur për dasëm dhe natyrshëm i lind pyetja se përse ato nuk janë martuar me dasëm siç po bën Emiri me Rejhanin. Kemali e jùstifikon atë gjë duke thënë se ka qenë shumë i ngarkuar dhe Narini nuk ngulmoi, prandaj nuk e bënë fare. Pasi i përgjigjen Masallit, Narini bën gati veten e saj për dasëm por heziton nëse duhet t’a vendosë apo jo vàrësen që Kemali i dhuroi. Fillimisht mendon se me atë veprim do tràdhtonte të dashurin e saj tanimë të vdèkur, por më pas ndërron mendje.

Ajo zbret pranë të tjerëve në sallon, me fustan të gjatë dhe vàrësen që vezullon nga larg. Komplimentet janë të panumërta për të por Narini vijon të jetë modeste. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Xhavidana, e kuruar, e qetë dhe e buzëqeshur sepse ajo është e sigurtë që dasma atë ditë nuk do bëhet, pasi këtë e ka realizuar me Talazin, pasi dëgjoi një bisedë telefonike të Emirit kur po e planifikonte atë shëtitje surprizë. Me një shumë të madhe parash, Xhavidana e ka vënë sërish Talazin nèn shërbimin e saj.

Ajo buzëqeshje dhe qëndrim i qetë i saj, do bien në sy të Ojës, e cila e njeh mjaft mirë kunatën e saj dhe pretendonte që Xhavidana atë ditë të mos vishej fare në mënyrë të veçantë dhe të mbante zì që po i vjen në shtëpi nusja e pàdëshiruar. Megjithatë, fokusi Ojës është tek vëllai saj Hikmeti, të cilin e gëzon duke i thënë se kësaj rradhe, ajo martesë që ai vetë planifikoi i pari, do bëhet me dashuri të madhe mes të rinjve. Por të rinjtë, Emiri dhe Rejhani, në ato momente janë shumë të painformuar mbi çfarë është planifikuar kùndër dasmës së tyre.

Ato po vazhdojnë me shëtitjen në det të hapur, ku Emiri i tregon Rejhanit një anë tjetër të tij, që shfaq lidhjen e tij me artin dhe arkitekturën, teksa i flet mbi çdo ndërtesë të veçantë e të lashtë të qytetit të tij. Sapo marrin të kthehen, ato vërejnë se diçka është prìshur dhe kanë ngelur aty, sepse nuk ka as valë për të lajmëruar njeri. Dasma anùllohet por Sunës ia transmetojnë në një formë tjetër që të mos mërzìtet. Por ajo formë, e irrìton ende më shumë Sunën që ndihet sikur e trajtojnë si fëmijë, prandaj mëngjesi i të nesërmes e gjen të arràtisur.

Seheri nxiton për tek Jamani që t’i tregojë se çfarë ndodhi në shtëpinë ku ishte, se e kujtoi Zuhalin e çdo gjë tjetër. Jamani e qetëson dhe sëbashku shkojnë edhe njëherë në atë shtëpi por shikojnë se Zuhali ia ka mbàthur. Seheri qetësohet që nuk e ka vràrè, ndërsa Jamani kontrollon gjithandej dhe zbulon hèlmin në kuzhinë. Seheri tregon se si shpëtoi pa e pirë gotën e çajit dhe më pas i tregon se gjithçka iu kujtua për shkak të një fotoje të vàrur në mur, ku është fotografuar Jamani me Jusufin krahas saj.

Ajo i tregon Jamani edhe gjithçka tjetër që Zuhali i ka thënë gjatë asaj kohe, vetëm që t’i ndante ato të dy nga njëri tjetri. Jamani me Seherin rikthehen në shtëpinë e tij, në vilë, ku Jamani do telefonojë edhe Azizin për t’i treguar gjithë të vërtetën se kush është Zuhali. Azizi shòkohet i tëri dhe premton se do e mbajë aty Zuhalin nëse i shkon në punë, ndërsa më pas telefonon Seherin. Ai i thekson se në raste të tilla, njeriu mund të ketë nevojë të rrëfejë gjithë dràmën e ndodhur, ndaj e fton në klìnikën e tij.

Seheri e falenderon por refuzon, duke thënë se ka nevojë vetëm që të pushojë në shtëpi. Paralèlisht, Jamani me Nedimin dalin për të kërkuar Zuhalin por kjo e fundit, arrin të futet në bagazhin e makinës me të cilën do merret Jusufi nga shkolla dhe kështu arrin të futet deri në shtëpinë e Jamanit, lehtësisht. Në anën tjetër ndodhet Dujguja, që po vijon të mbàhet pèng nga Ertugruli. Hapurazi, ai i thotë se do marrë hàkun e vëllait tek Jasemini dhe për t’ia vërtetuar këtë, ai i mundëson lidhje direkte me pamje nga vendi ku ndodhet Jasemini.

Për të është hapur një vàrr i madh, e kanë hèdhur brenda të lìdhur nga duart e këmbët dhe kanë filluar t’a mbulojnë me dhe. Jasemini vetëm kërkon falje nga motra saj, ndërsa Dujguja ulèret. Dujgu i betohet Ertugrulit se vëllai tij ka vdèkur nga aksìdenti, nuk e ka vràrè ajo. Madje ofron edhe veten, që Ertugruli t’ia màrrë asaj jetën nëse do të hàkmerret, por më kòt. Për fatin e Dujgusë, Aliu me Fëratin nuk i ndalojnë për asnjë çast përpjekjet. Ato mbërrijnë në vendin ku po mbahet pèng Dujguja, në momentin më krìtik të situatës dhe e shpëtojnë atë.

Dujgu është ende në duart e Ertugrulit, duke vùajtur jo nga gjendja saj por idea se çfarë mund të ndodhë me Jaseminin, sepse Ertugruli i betohet se do hàkmerret tek ajo, për vëllanë e tij të vdèkur. Dujgu gjithashtu betohet, se vdèkja vëllasë së tij ka qenë tërësisht aksìdentale dhe ajo nuk ka gisht në të, por Ertugruli nuk tërhiqet nga vendimi tij. Për t’a lènduar më shumë Dujgunë, ai i hap kamerën drejtëpërsëdrejti me Jaseminin, të cilën e shikojnë të hèdhur në një gropë të madhe vàrri, të lìdhur nga këmbët e nga duart.

Teksa i hèdhin dhe mbi trup për t’a vàrrosur të gjàllë, Jasemini vetëm kërkon falje nga motra saj për gjithçka që u ka shkaktuar. E tmèrruar dhe mes lòtësh, Dujgu i përgjèrohet Ertugrulit që t’a marrë atë e t’a lërë të lìrë Jaseminin por ai nuk pranon. Në një çast, ajo arrin të lìrojë pak duart e lìdhura dhe ngrihet në këmbë me qëllimin që t’ia marrë àrmèn Ertugrulit por përveçse nuk ia del, ajo edhe shton irrìtimin e Ertugrulit. Ai reagon shumë ashpèr ndaj saj, duke ia vendosur duart në fýt, derisa në vendngjarje mbërrin Aliu.

I shoqëruar nga Fërati dhe ndihma e tij, Aliu arrin t’a shpëtojë Dujgunë. Ato nxitojnë të largohen për të shpëtuar Jaseminin, me shpresën e madhe se do jenë ende në kohë. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Seheri që gjithashtu po vrapon. Ajo shkon pranë Jamanit, i tregon se çfarë ndodhi dhe sëbashku kthehen në shtëpinë e Zuhalit por tanimë ajo nuk ndodhet aty, sepse ia ka mbàthur. Në njërën anë, Seheri gëzohet që nuk e ka vràrè, në anën tjetër frìkësohet se çfarë rrèziku mund t’i vijë nga ajo nëse nuk e gjejnë.

Jamani menjëherë vazhdon me kontrollin e shtëpisë dhe gjen edhe fotografinë për të cilën i tregoi Seheri. Mes të tjerash, ai gjen edhe hèlmin që Zuhali i kishte hèdhur Seherit në çaj por që për fatin e saj të mirë, ajo nuk e piu sepse rrèzoi gotën aksìdentalisht. Pas atyre çasteve eufòrike, ato kthehen në shtëpinë e Jamanit, ku ky i fundit lajmëron Azizin mbi çfarë ka ndodhur , ndërsa Azizi i tmèrruar fton Seherin për një seancë që të qetësohet, por ajo e falenderon dhe refuzon, duke thënë se nuk është e nevojshme. Rrèziku vazhdon t’i kanòset, sepse Zuhali gjen mënyrën për t’iu futur në shtëpi.

Kemali shkon pranë Narinit në një formë ndryshe nga herët e tjera, duke mbajtur në dorë një kuti. Para saj, Kemali hap kutinë dhe një vàrëse shumë e shtrenjtë vezullon së tepërmi. Kemali ia ofron në formë dhurate, duke i thënë me përùlje se pavàrësisht se martesa tyre është bërë në mënyrë të rrème, prezenca dhe roli i saj në atë shtëpi nuk është aspak e rrème por tërësisht e vërtetë. Ai sqaron se sido të shkojnë punët, familja tij nuk është e plotë pa të, pas gjithçkaje që ajo ka bërë për Masallin e për të tjerët.

Mbi të gjitha, ai thekson se Masalli nuk është një fëmijë i lehtë për t’u afruar me të dhe fakti që ajo është bërë kaq e dashur tek Masalli, është një tregues i madh për rolin që ajo ka në atë shtëpi. Narini e falenderon por nuk e pranon. Ajo shkon në dhomë por Kemali ngulmon dhe shkon pas saj. Sërish me kutinë që ia drejton asaj, Kemali i thotë se ajo duhet t’a marrë së paku për hir të Masallit, jo për hir të tij. Ai ia lë në dorë dhe largohet duke i thënë se do jetë zgjedhja saj se çfarë do bëjë me atë vàrëse.

Nëse dëshiron, mund t’a hèdhë në kosh të mbèturinave por ai nuk do e marrë më mbrapsht. Në anën tjetër ndodhet Xhavidana. Ajo është i vetmi person që është në dijeni të gjendjes shëndetësore të Xhemresë. Frìka për të mos u zbuluar planet e errèta të Xhavidanës, e bëri atë që të krijojë një varg pròblemesh derisa Xhemreja përfundoi në kòma. Mjèkët e telefonojnë vazhdimisht për t’a mbajtur të informuar mbi situatën në të cilën Xhemreja ndodhet, ndërsa Xhavidana bën maksimumin që të flasë në fshèhtësi, pa e dëgjuar njeri.

Ndërkohë djali i saj Emiri, shkon në shtëpi në momentin që të gjithë po përgatiten për dasmën e tij dhe të Rejhanit. Kjo e fundit po konsultohet për të vendosur për pamjen përfundimtare, flokët dhe màkjazhin, por Emiri e merr paprìtur dhe duke e mbajtur në krahë, e dërgon në makinën e tij. Ai nuk pranon të qëndrojnë aspak të ndarë, prandej deri në limit të dasmës, ato do qëndrojnë vetëm për vetëm në jahtin e familjes së Emirit, ku ky i fundit ka përgatitur edhe një surprizë të vogël për Rejhanin.

Në familjen e Emirit të gjithë po merren me tèlashin e dasmës, përveç nënës së tij, që përpiqet të gjejë skùta për të folur me dòktorët e Xhemresë, pasi gjendja e saj është si mos më kèq, në kòma. Ndërkohë të tjerët përkujdesen për modelin e flokëve dhe màkjazhin e Rejhanit por Emiri nuk qëndron dot aq gjatë larg saj, ndaj e rrèmbèn Rejhanin dhe largohet me të nga shtëpia, derisa të vijë orari i dasmës. Ai nuk i tregon njeriu ndaj të gjithë meràkosen, derisa shoku i tij Zaferi tregon se ku janë ato.

Rejhanin e dërgon Emiri në një jaht të familjes së tyre, ku e pret edhe me një surprizë tjetër dhe me një tur me të, për aq kohë sa kanë në dispozicion. Rejhani vazhdimisht i sugjeron që të kthehen sepse të gjithë janë organizuar për dasmën e tyre dhe nuk duhet të shkojë asgjë kèq, por Emiri ka një bindje të madhe se çdo gjë do shkojë siç duhet dhe ato mund t’ia lejojnë vetes një lùks të tillë, për të përjetuar adrènalinë më shumë në ditën e dasmës së tyre. Së paku Zaferi lajmëron dhe tanimë ato nuk janë më të mèrakosur për ato të dy.

Në anën tjetër ndodhet Kemali me Narinin. Kjo e fundit, do surprizohet së tepërmi nga Kemali, i cili zgjat duart drejt saj me një kuti të madhe, brenda të cilës ka një vàrëse që vezullon më tepër se çdo gjë që Narini ka parë ndonjëherë në jetën e saj. Ajo mrekullohet e tëra, jo vetëm nga vàrësja, por edhe nga Kemali që thotë se atë vàrëse e meriton sepse pavàrësisht martesës së tyre fàlse, pozicioni saj në atë shtëpi nuk është aspak fàls. Ai e përlòt duke i thënë se familja tij nuk do jetë kurrë e plotë pa të.

Narini e falenderon por gjithashtu e refuzon, duke thënë se është e tepërt, pasi ajo çdo gjë e ka bërë vetëm sepse e ka ndjerë për t’a bërë në atë formë. Kemali e mirëkupton por edhe ngulmon. Ai i shkon nga pas duke i theksuar se Masalli nuk është një fëmijë i lehtë për t’u afruar me njerëzit dhe fakti që Masalli është afeksionuar aq shumë pas saj, është tregues i mjaftueshëm se sa rëndësi ka ajo në jetët e tyre, ndaj ia riofron vàrësen, duke i thënë se ajo duhet t’a marrë për hir të Masallit. Kemali e lë aty, duke i thënë se s’do e marrë mbrapsht, edhe sikur ajo t’a hèdhë në mbèturina.

Sinani dhe Arzuja arrijnë të gjejnë vendin ku po fshìhet Zaferi prej kaq shumë ditësh. Atë e gjejnë në gjendje të dèhur por mjaftueshëm në rregull sa për të kuptuar se çfarë ka bërë, çfarë duhet të bëjë dhe çfarë e pret. Zaferi largohet që aty nèn shoqërimin e tyre, rrëfen gjithçka në pòlìci dhe një javë më vonë, Zejnebi lìrohet nga bùrgu, shëndoshë e mirë, pa pësuar ndonjë gjë tjetër. Gjithashtu Sinani, për shkak të asaj situate që krijoi vetëm për të shpëtuar Zejnebin, jep dòrëheqjen.

Ai e pranon se e ka kèqpërdorur profesionin dhe besimin që i është dhënë, ndaj heq dorë prej tyre e madje është i gatshëm të bëjë edhe bùrg, por askush nuk e pranon diçka të tillë. Sinani për më tepër dòrëzon Arzunë në pòlìci, pasi ajo tentoi t’a vrìstè atë me një àrmè të cilës fatmirësisht, Sinani ia kishte hequr plùmbat para se t’a linte në dollap. Duke qenë se ajo thèu marrëveshjen mes tyre dhe e tràdhtoi, edhe Sinani e dòrëzoi në pòlìci. Sakaq, në ditën e parë që Zejnebi kthehet në shtëpi, ajo bën një hap të madh.

Zejnebi jo vetëm që urdhëron që Meltemi të mbledhë plaçkat e të largohet, por para se të largohet, ajo e dhùnon atë, duke e rràhur, siç ka dëshiruar të bëjë përherë që prej ditës kur ka mësuar për tràdhtinë e saj me Ahmetin. Meltemi nuk ankòhet gjëkundi, vendos syzet për t’u mbuluar dhe largohet vetë nga shtëpia, bashkë me vajzën e saj. Ditë të tëra kalojnë dhe Zejnebi nuk takohet fare me Sinanin sepse ai është zhdùkur sërish pa gjurmë. Pas shumë ditësh që ai i lë të gjithë të shqètësuar, kthehet dhe shkon pranë Zejnebit.

Zejnebi, pavàrësisht falenderimeve dhe mirënjohjes që ka ndaj tij dhe mbi të gjitha, pavàrësisht dashurisë që ka për të, ajo sërish vendos se gjëja më e shëndetshme për pikën ku ka arritur marrëdhënia tyre, është që të ndahen. Zejnebi sqaron se nuk është e gatshme që të kalojë jetën me një person që zhdùket pa gjùrmë kaq shpesh, me mision të profesionit apo vendim personal. Për shòkimin e madh të Zejnebit, Sinani thotë se ajo sapo e shpëtoi nga një bàrrë e rèndë pasi prej kohësh ka dashur t’ia thotë dhe nuk ka pasur guxim.