Month: February 2023

Kemali dhe Narini dalin nga restoranti për t’u kthyer në shtëpi dhe rrugës, teksa ndodhen në makinë, Narini shikon Kemalin dhe ndihet si mos më kèq që ai ende nuk di asgjë për Erhanin. Ajo dëshiron të shpëtojë nga ajo bàrrë që po ia gérryen shpirtin dhe vendos t’a bëjë menjëherë, pa humbur fare më kohë. Narini i kërkon të ndalojë buzë detit për një shëtitje para se të shkojnë në shtëpi dhe Kemali i lumtur, pranon. Ato ulen pranë një stoli për të biseduar, me kërkesën e Narinit që e kanë mbuluar emocionet.

Sapo hap gojën për të folur, ato shikojnë një grumbull njerëzish që ulèrasin të rrethuar me njëri tjetrin. Në mesin e tyre shtrihet një djalosh që ka rënë pa ndjenja dhe Narini, për herë të parë para Kemalit, shpalos aftësinë e saj si mjèke. Ajo i jep ndihmën e parë në mënyrë korrekte, ndërkohë që thërrasin ambùlancën. Ambùlanca mbërrin me të shpejtë dhe e dërgojnë në spítal djaloshin e démtuar por bashkë me të shkon edhe Kemali me Narinin për të qenë në dijeni të ecurisë së shëndetit të tij.

Pasi djali dòrëzohet në duart e mjèkëve dhe merren me situatën e tij, një prej mjèkëve i shkon pranë Narinit, për t’a përgëzuar për ndërhyrjen e saktë që ka bërë ajo tek ai, në kushtet e rrugës. Ai e cilëson atë si hèroìnën e mbrëmjes dhe e lumtur, Narini largohet. Sapo dalin që aty, Kemali i drejton dorën, dhe duke e shikuar me admirim si mjèke për herë të parë, ai e fton të njihen nga e para. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Rejhani. Ajo mrekullohet nga një surprizë e paprítur që i vjen nga Emiri, gjë që i lumturon të gjithë.

I vetmi person që nuk lumturohet është Xhavidana, e cila i tërheq veshin edhe Gylsymit që e shikon duke buzëqeshur dhe e rikthen në planin që kanë sëbashku, kúndër Emirit dhe Rejhanit. Gylsymi i shkon pranë Rejhanit dhe me një histori që sàjon, i kërkon asaj falje për gjithçka që ndodhi. Rejhani e fal dhe i betohet se edhe të tjerët do e harrojnë se çfarë ka ndodhur. Por, ajo që nuk e fal është Nigari. Madje, Nigari e bind edhe Melikenë se Gylsymi nuk duhet të falet, pasi nga ajo mund të pritet çdo gjë e fríkshme.

Emiri i bën surprizë Rejhanit, duke bërë ambjentin të ngjajë sikur po bie borë dhe ajo surprizë e tij, e lumturon së tepërmi Rejhanin, por jo vetëm. E gjithë familja, përfshirë të sapoardhurit Nigarin dhe Seferin, lumturohen shumë për atë surprizë që po i bëhet Rejhanit, por nëna e Emirit jo. Ajo acàrohet edhe me Gylsymin që gjithashtu i buzëqesh asaj surprize dhe e merr veçmas për t’i kujtuar se aty ndodhet për të zbatuar vetëm planet që ajo e urdhëron të bëjë për të ndarë Emirin nga Rejhani.

Ditën tjetër, dètyrimisht, Gylsymi shkon pranë Rejhanit. Ajo i shpreh gjithë tùrpërimin që ndjen dhe híqet si e víktímizuar duke thënë se mendon që askush nuk do e shohë më në sy në atë shtëpi. Ajo ngulmon para Rejhanit se e ka túrpëruar shumë atë por gjithashtu sàjon një tjetër histori, se si gjòja një shoqen e saj të ngushtë e kishin kèrcènuar disa fájdexhinj dhe ajo e mori orën me mendimin që t’a shiste e të ndihmonte shoqen e saj. Përtej historisë për të cilën Rejhani ndjen vetëm kéqardhje, ndërsa Gylsymi kërkon falje.

Me një zemër të madhe, Rejhani e fal Gylsymin. Mirëpo, Nigari nuk e fal dot Gylsymin. Ajo thekson para Melikesë se nuk ia fal dot që ka qëndruar në heshtje për një akùzë aq të réndë që po i bëhej asaj dhe shton, se nga ajo vajzë, nga Gylsymi, mund të pritet çdo gjë. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Narini me Kemalin. Ato dalin për një shëtitje buzë detit dhe me vete, Narini mendon se nuk duhet t’i mbajë më asgjë të fshèhtë Kemalit, ndaj duhet t’ia rrëfejë të vërtetën me Erhanin, sepse nuk e meriton të jetë në mesin e tyre pa ditur asgjë.

Ajo e bën zemrën gur dhe e fton të ulen në njërin prej stolave për të biseduar. Sapo hap gojën për të folur, ajo dëgjon disa brítma që vijnë nga një turmë njerëzish që kanë pranë dhe nxiton pranë tyre. Një djalosh i rënë pà ndjenja në tokë, ka nevojë për ndihmë imèdiate dhe Narini më në fund shpalos aftësitë e saj si mjèke, i jep ndihmën e parë dhe thërret një ambùlancë për t’a dërguar në spítal. Kemali me Narinin shkojnë sëbashku në spítal për t’a shoqëruar djaloshin dhe aty, mjèku e lëvdon pafund Narinin, duke e quajtur si hèroìna e atij djali.

Parsi përpiqet të bëjë ndonjë gjë për motrën e saj, për kèrcènimet që Seda dhe Engini kanë për të. Ai takohet me Jektain, për të shikuar nëse mund të gjejnë ndonjë zgjidhje që të shpëtojnë profesionin e Nevasë por provat kúndër saj janë aq të forta saqë nuk bëjnë dot asgjë. Détyrimisht, Parsi i tregon asaj situatën në të cilën ndodhet dhe Neva thuajse humbet torùan. Ajo betohet se nuk jeton dot nëse ia marrin profesionin nga duart, ndërsa Parsi thekson se nuk ka në dorë asgjë. Por Engini nuk ka vendosur në rrezìk vetëm Nevanë.

Ai ka vendosur së tepërmi edhe të tjerë, ku mes tyre është edhe Çinari. Ky i fundit, për t’i shpëtuar bùrgut që i rrezìkohet, vendos të largohet jashtë vendit duke fálsifikuar një pasapòrtë por në vendin ku pretendon të marrë pasapòrtën, përballet me gjyshin e tij, i cili e pret si të mos ishte gjyshi i tij por një i huaj. Çinari largohet me vrap që aty, ndërkohë që në shtëpinë e tij, Metini qëndron kokëulùr para Xhejlinës, duke mos e kùndërshtuar dot në asnjë fjalë dhe duke thënë se çfarë ka bërë ai, është tótalisht e pafálshme.

Xhejlina i drejtohet derës për t’u larguar por nga pas i shkon motra e vogël e Ilgazit që ka dëgjuar gjithçka dhe i përgjèrohet asaj që të mos ia dërgojë në bùrg babanë. Xhejlina gjithashtu mes lòtësh, largohet pa thënë asnjë fjalë. Ilgazi i shkon asaj nga pas dhe i betohet se nuk i ka treguar gjë më parë për atë që ka bërë babai i tij, sepse kishte fríkë se do e humbiste dhe ende ka të njëjtën fríkë, ndaj hapurazi i lutet që të mos largohet. Megjithatë, Xhejlina largohet. Ajo mezi pret mëngjesin e të nesërmes për t’i shkuar pranë Erdemit.

Xhejlina dëshiron të dijë nëse Erdemi ka qenë në dijeni të asaj çfarë ka bërë Metini dhe lumturohet kur bindet që ai nuk ka qenë fare në dijeni. Xhejlina gjithashtu mëson se Metini nuk e paska dashur Xhejlinën si avòkate të Çinarit. Ky i fundit, ende nuk e si se si Engini e ka mësuar që ai ka vràrè Zaferin. Çinari është trádhtuar nga shoku i tij Serdari, i cili e ka parë Çinarin duke u përlèshur me Zaferin para várrit të Inxhit, i ka treguar Enginit dhe me urdhër të tij u është vënë nga pas deri në fund.

Metini qëndron përballë Xhejlinës, pa pasur forcë t’i kërkojë as falje, duke shprehur vetë se ajo që ka bërë ai, është e pafalshme. Ajo i drejtohet derës për t’u larguar por në derë i del motra e Ilgazit, e cila ka dëgjuar bisedën e tyre dhe mes lòtësh, i përgjèrohet asaj që të mos ia dërgojë babain në bùrg. Ilgazi vrapon për tek Xhejlina, të cilën e ndalon dhe i betohet se nuk i ka treguar pasi nuk e mendonte t’a humbte. Ai thekson se sërish nuk e mendon dot t’a humbasë atë dhe i kërkon të mos largohet, por pavàrësisht tij, ajo largohet.

Po atë natë, një tjetër e vërtetë e fshèhtë zbulohet. Çinari po përpiqet të dalë jashtë vendit me një pasapòrtë të fálsifikuar por në vendin ku shkon t’a marrë pasapòrtën, i del përpara gjyshi i tij. Ai i kërkon shpjegime dhe i flet si mos më kèq, duke i përmendur edhe vràsjèn. Çinari largohet me nxitim që aty, ndërsa gjyshi i tij urdhëron njërin prej punonjësve që të mësojë arsyen përse Çinari po kërkon të largohet jashtë shtètit me aq ngut. Atë po tenton të bëjë Çinari, gjyshi i Çinarit e ndan edhe me Metinin, i cili shtànget i tëri.

Çinari dëshiron të largohet sa më shpejt të jetë e mundur, për shkak se është zbuluar vràsjà që ai ka kryer ndaj Zaferit. Ditën kur ai ka qenë duke u përlèshur me Zaferin para vàrrit të Inxhit, ato të dy i ka parë Serdari, i cili u është vënë nga pas me kërkesën e Enginit, pasi Serdari ka ndarë me Enginin se çfarë sapo kishte parë. Rrjedhimisht, Engini ka në dorë Çinarin, pasi Serdari vetë nuk dëshiron t’a nxjerrë kokën si djali që shíti shokun e tij. Në anën tjetër ndodhet ende Xhejlina, tepër e lénduar, që nuk qëndron dot një vend duarkryq.

Mëngjesin e ditës tjetër ajo shkon pranë Erdemit, me shpresën që së paku ai nuk e ka ditur tràdhtinë e Metinit dhe lumturohet kur bindet që ai nuk ka qenë në dijeni. Ajo lumturi i shùhet shumë shpejt dhe e ndjen veten më të vetmuar se kurrë kur Erdemi refuzon t’a dërgojë në bùrg Metinin. Ajo gjithashtu mëson se pikërisht për padrèjtësinë që i ka bërë Zaferit, Metini nuk ka dashur që ajo të ishte avòkatja e Çinarit. Paralèlisht, një tjetër avòkateje po i rrezìkohet profesioni. Ajo është Neva, e cila mëson kércénimet që i janë bërë Parsit dhe kalon në hísterizëm duke thënë se nuk jeton dot pa profesionin që dashuron.

Rafeti mbërrin në shtëpinë e Xhanës, sëbashku me Sedatin. Ai dëshiron të bisedojnë me Alpin e të shùajnë çdo mosmarrëveshje mes tij dhe Sedatit, nga të cilat njëri përfundoi në spìtal dhe tjetri në bùrg. Gjatë qëndrimit të tyre në shtëpinë e Xhanës, Alpi bën maksimumin që Sedati dhe Xhana të frìkësohen e të mendojnë se ai edhe mund t’ia tregojë Rafetit të vërtetën, që Xhana pret një fëmijë nga Sedati, por në të vërtetë nuk e bën aspak. Përkundrazi, ai e kthen tërësisht lojën.

Alpi hìqet para Rafetit sikur ai dhe Xhana i kanë dhënë një shans të ri njëri tjetrit dhe po e shfrytëzojnë maksimalisht. Rafeti i gëzohet atyre fjalëve dhe largohet sëbashku me Sedatin por brenda fare pak minutash, Sedati largohet nga ai, për t’u takuar me Xhanën, me ngulmimin e kësaj të fundit. Xhana kërkon nga Sedati që ato t’a vazhdojnë marrëdhënien e tyre si përherë, duke u takuar në hotele të ndryshme e çdo gjë me rradhë, por Sedati kùndërshton, në mënyrë mëse të prèrë, duke nxjerrë si jùstifikim babanë e tij.

Ai thekson jo vetëm që nuk do bëjë asgjë që i rrezìkon marrëdhënien me babanë, por nuk do marrë asnjë përgjègjësi për fëmijën, nëse Xhana vendos t’a sjellë në jetë. Ashtu si marrëdhënia e tyre jashtëmartesore, edhe puthja jashtëmartesore mes Nalanit dhe Hajriut është mësuar nga një i tretë. Personi që ia vendos letrat kèrcènuese në dhomë Nalanit, është Takoja. Ai i futet në dhomë për letrën e rradhës por në dhomë vjen edhe Nalani dhe ai nuk e vendos dot, sepse nuk mund të rrezìkojë që ajo t’a kuptojë.

Në anën tjetër, Muzo, e lëshon veten tòtalisht. Ai thërret sërish këngëtaren dhe personin e tij të preferuar në periudha deprèsive, Lejlën. Kësaj rradhe, ai i kërkon Lejlës që t’i shkojë e vetme në shtëpi dhe jo sëbashku me grupin e saj muzikor. Sakaq, në kompani, babai i tij Rafeti mbledh Sedatin me Nalanin dhe Selenën. Ai u sqaron fëmijëve të tij që Muzo është tërhequr nga pozicioni i drejtuesit në kompani dhe atë kàrrige do ia lëshojë Selenës, si personi që e meriton më së shumti me punën e palodhshme që ka kontribuar.

Tako futet në dhomën e Nalanit, fshèhurazi nga të gjithë, për të vënë një tjetër letër në tavolinën e saj, por në dhomë futet Nalani dhe ai nuk e vendos dot, që ajo të mos e kuptojë se kush qëndron pas atyre kèrcènimeve. Gjatë asaj kohe, bashkëshorti i saj Sedati ndodhet sëbashku me babanë e tij Rafetin, tek Alpi dhe Xhana. Gjatë gjithë qëndrimit në shtëpinë e tyre, Alpi sìkletos edhe Xhanën edhe Sedatin, duke bërë sikur do i tregojë Rafetit që Xhana po pret një fëmijë nga Sedati, por nuk e bën.

Ai e kthen lojën duke u dukur sikur me Xhanën kanë rifilluar çdo gjë nga e para, për hir të gjòja dashurisë së tyre dhe Rafeti e beson. Teksa Rafeti përpiqet të fusë në shina njërin djalë, djali tjetër, Muzo, fillon të humbasë sërish tek Lejla, këngëtarja që i shkon në shtëpi me një bàndë të tërë për t’i dhënë atij koncert. Kësaj rradhe, Muzo i kërkon Lejlës që ajo të shkojë e vetëm tek ai, jo me gjithë orkestrën. Përtej pròblemeve të tyre, Nalani mbyllet në dhomën e saj, sepse është e sìkletosur që dikush e ka parë duke u puthur me Hajriun.

Shoqja e saj Bilura, e vëren lehtësisht sìkletin që e ka zènë Nalanin dhe pavàrësisht se nuk e di arsyen përse, ajo përpiqet t’ia largojë, duke e nxjerrë nga shtëpia për të festuar me njëra tjetrën ditëlindjen e Nalanit, për të cilën nuk është kujtuar askush. Gjatë kohës që Nalani del me Bilurën, Sedati takohet me Xhanën, me insistimin e kësaj të fundit. Sedati me Xhanën takohen brenda makinës së Xhanës, ku ajo i kërkon që të vazhdojnë të jenë të lidhur si më përpara, duke u takuar në hotele të ndryshme.

Ai as që e lë të flasë deri në fund, e ndërpret dhe i thekson se nuk do vazhdojnë të takohen sepse nuk do më pròbleme me të atin dhe për më tepër, i thotë hapurazi se nëse do t’a lindë fëmijën, ai nuk do marrë asnjë përgjègjësi për atë fëmijë. Që aty, Sedati shkon në kompani, pasi babai i tij i ka mbledhur të gjithë, për làjmin që do japë Muzo dhe làjmin që do japë ai vetë. Muzo deklaron para familjes së tij se po e lëshon postin që i ati i ka dhënë, si drejtuesi i tyre, ndërsa Rafeti deklaron se pas Muzos, ato vend e meriton Selena më shumë se askush tjetër.

Me të mbërritur në shtëpi, Ajbykeja ankòhet shumë për mënyrën si i trajtuan dhe për faktin që e përgènjeshtruan deklaratën e saj, sepse thekson që ato të dy, Akifi dhe Suzana, po putheshin. Kadiri e mbyll atë bisedë duke rikujtuar se atyre nuk u duhet aspak se çfarë bëjnë të tjerët si dhe kërkon që të mos i tregojnë Orhanit dhe Shengylit se çfarë ndodhi atë natë. Përtej asaj ngjarjeje, Kadiri është i fokusuar tek arsyeja përse nisi i gjithë shérri. Ai, nga Omeri dhe Ogulxhani, mëson detajet e marrëveshjes së tyre me usta Mehmetin.

Pasi i mëson të gjitha detajisht, Kadiri kërkon në mënyrë të prèrë që ato të mos kalojnë më nga servisi tij dhe se nga ai moment e tutje, do merret ai me të. Në anën tjetër, ndodhen familjet e të akùzuarve. Nebahati as që e dyshòn që Ajbykeja e sájoi gjithë gjënë ndërsa Kenani, e dyshòn. Nga ato dyshìme dhe nga vëthët që nuk i hiqen nga mendja, ai vendos të kontrollojë kasafòrtën por nuk i gjen aty. Kenani pyet Suzanën se ku i ka lënë ato vëthë, ndërsa Suzana shkujdesshëm thotë se nuk i mban mend ku i ka vendosur herën e fundit.

Kenani nuk e beson aspak përgjigjen e saj si dhe i thekson se ato kanë kushtuar plot 10 mijë dollarë dhe nuk harrohen lehtë. Ai arrin t’a pyesë në mënyrë të drejtëpërdrejtë Suzanën nëse mes saj dhe Akifit ka diçka por Suzana e mohon prèrazi dhe kërkon të mos i oféndohet më aq réndë morali. Megjithatë, Kenani nuk e lë me aq. Ai i kujton Suzanës se kur ka qenë ende vajzë, as e fejuar dhe as e martuar, ajo ka ngelur shtatzènë dhe e ka sjellë në jetë fëmijën e saj të parë, që ka qenë djalë.

Atë fëmijë ia kanë marrë prindërit dhe asnjëherë më ajo nuk ka dëgjuar për të, se çfarë është bërë me të. Me atë kujtim të hídhur që Kenani i kujtoi, Suzana e mbyll bisedën. Mirëpo ajo bisedë do vazhdohet për të bijën të nesërmen në shkollë, kur të gjithë e shikojnë duke i drejtuar gishtin ndërsa ajo u hàkërrehet një më një, të gjithëve që e ngàcmojnë. Sakaq, hàkmarrja për deklaratën e Ajbykesë, do jetë shumë e hídhur. Nebahati, për shkak të deklaratës që e mendon të jetë shpífje, ua heq të gjithë fëmijëve bursën dhe Orhanin e hèq nga puna.

Kadiri mëson nga Omeri dhe Ogulxhani çdo detaj lidhur me ustanë të quajtur Mehmet, i cili i ka futur ato në punë të pákëndshme. Me bindje të plotë, Kadiri thotë se nga ai moment e tutje, ka vetëm ai punë me Mehmetin, ato nuk duhet të duken më pranë servisit të tij. Ndërkohë, fëmijët diskutojnë edhe temën më të rëndësishme të asaj nate; deklaratën e Ajbykesë. Kjo e fundit, betohet se nuk po génjente, se ato po putheshin me të vërtetë, por të gjithë i kërkojnë që t’a lërë me aq atë çështje, sepse është shumë delikate.

Atë natë, e akùzuara për trádhti, Suzana, merret në pyetje nga bashkëshorti saj Kenani. Fillimisht ai kontrollon kasafòrtën për vëthët që i ka blerë Suzanës, të cilat ia shikoi të vëna në vesh Nebahatit. Kur nuk i gjen në kasafòrtë, ai pyet Suzanën se ku janë por ajo ngulmon se nuk e di ku i ka harruar, gjë që Kenani e ka të véshtirë t’a besojë, duke i theksuar se ato kanë kushtuar 10 mijë dollarë dhe nuk mund të harrohen kudo. Kenani arrin t’a pyesë Suzanën në mënyrë të drejtëpërdrejtë nëse mes saj dhe Akifit ka gjë, por ajo e mohon prérazi.

Kenani i kujton Suzanës se ajo ka bërë gàbime të mëdha edhe vite më përpara dhe me këtë nënkupton fëmijën që ajo ka sjellë në jetë duke mos qenë as e fejuar dhe as e martuar. Suzana përgjigjet duke thënë se ka qenë shumë e re dhe e mbyll me aq bisedën. Por, Akifi nuk e lë atë të qetë. Ai e telefonon pa ndalim, ndërsa Suzana i kërkon në mënyrë urdhërore që ai të mos e shqètësojë më sepse nuk do të ketë punë me të. Çështja e tyre, rrëfimi i Ajbykesë, ka marrë dhenë shumë shpejt.

Në festën e Melisës kanë qenë shumë nga shoqëria e shkollës, të cilët tani e shikojnë ndryshe Harikanë dhe ato që e kanë pasur një kónflikt të hapur me të, e përtàllin. Ajo deklaratë e Ajbykesë, edhe pse nuk është shpífje, do sjellë dënìme të mëdha për të, fëmijët e tjerë dhe jo vetëm. Akifi jep urdhër të prèrë në shkollë që fëmijëve t’u hiqet bursa, të përjàshtohen menjëherë dhe për të shkëputur çdo lidhje me to, ai padrèjtësisht heq edhe babanë e Ajbykesë nga puna, sanítarin e quajtur Orhan.

Nana mbushet nga e para me urrèjtje për Jamanin, pas përballjes që ai bëri me Idrisin. Ajo kthehet në shtëpi e xhíndosur dhe duke i folur Jamanit si mos më kèq. Brenda asaj dite, Jamani i ulèret të gjithë trupròjave të tij që po tregohen shumë të ngadaltë në çdo véshtirësi që u del përpara. Jamani nuk e di se Jusufi ndodhet në oborr dhe po i shikon. Jusufi tmèrrohet i tëri kur xhaxhai i tij nxjerr àrmèn dhe ua drejton atyre në kokë. Ai vrapon për t’u futur brenda në shtëpi, ku ul kokën në prehrin e Nanës, për të qàrë.

Nana névrikoset shumë dhe i shkon Jamanit në zyrë, sapo qetëson Jusufin. Duke e krítikuar së tepërmi për atë që sapo bëri, Nana i thekson Jamanit se Jusufi ka nevojë imediate për një psíkolog, sepse ajo nuk e zëvëndëson dot rolin e psíkologut. Fjala “ psíkolog “ i kujton Jamanit vetëm Azizin dhe vdèkjen e Seherit, prandaj nuk pranon. Në anën tjetër Dujgu. Ajo merr një mesazh nga Jamuri, ku i shkruan se me të vërtetë nuk jeton dot pa Aliun por megjithatë, i uron atyre lumturi dhe në fund fare, shkruan lamtumirë.

Dujgu e kupton se Jamuri do i bëjë diçka vetes, ndaj nxiton për tek ajo, në shtëpinë e saj, ku do e gjejë të shtrirë pranë tavolinës së mbushur me ilàçe. E tmèrruar, Dujgu e ndihmon Jamurin të marrë veten, e cila sapo bëhet pak më mirë, i kërkon Dujgusë që t’i japë një shans të fundit lidhjes së saj me Aliun. Duke ndjerë kéqardhje të madhe, Dujgu përtÿp ndjenjat e saj dje i lëshon rrugë Jamurit. Kur rikthehet në punë, Dujgu përballet me Aliun që e pyet edhe njëherë për fjalët e saj, se Jamurit nuk i është futur hájdut në shtëpi por e ka inskènuar vetë.

Kësaj rradhe, Dujgu thotë se e ka shpikur nga xhelòzia që po ndjente dhe Aliu largohet mëse i zhgènjyer prej saj. Jo shumë çaste më vonë, Kàraja bëhet rastësisht dëshmitare e një bisede mes Jamurit dhe shoqes së saj të ngushtë, të cilës Jamuri i tregon se si e màshtroi Dujgunë gjòja se do vrísté veten. Kàraja e rregjistron bisedën e tyre dhe ia dòrëzon Dujgusë. Kjo e fundit, vendos të mos heshtë. Në momentin që Jamuri vjen të marrë Aliun, Dujgu u del përpara dhe ballafaqon Jamurin duke i thënë se nuk është fare përvjetori i vdèkjes së prindërve të saj. Jamuri e përqèsh por Dujgu tregon para të dyve rregjistrimin e Kárasë dhe e vërteton fjalën e saj.

Jamuri i dërgon Dujgusë një mesazh, në të cilin i shkruan se e kishte me të vërtetë që nuk jetonte dot pa Aliun por megjithatë, u uron atyre lumturi dhe i shkruan lamtumirë. Dujgu e kupton se Jamuri do bëjë ndonjë gjë për t’i dhënë fùnd jetës së saj, prandaj nxiton për t’i shkuar në shtëpi. Ajo e gjen të shtrirë, me shumë kuti ilàçesh rreth e rrotull vetes dhe menjëherë e dërgon në tùalet që të mund të vjèllë e t’i nxjerrë ilàçet nga trupi. Edhe në atë gjendje, Jamuri vazhdon të përgjèrohet për një shans të dytë me Aliun dhe këtë ia kërkon Dujgusë.

Dujgu e tmèrruar nga tentativa Jamirit për të vràrè veten, vendos që të mos i tregojë asgjë Aliut. Madje, kur takohen në punë dhe ai e pyet se çfarë donte t’i thoshte që e telefonoi që herët në mëngjes për takim, Dujgu gènjen. Ajo thotë se nuk e ka parë gjëkundi Jamurin duke bástisur shtëpinë e saj por e ka thënë nga xhelòzia. Aliu nevèritet nga ai veprim dhe me një mimikë fytyre që tregon shumë zhgènjim, largohet që aty. Por nuk do kalojnë shumë minuta dhe rrjedha asaj historie do marrë një drejtim tótalisht tjetër.

Káraja, fare rastësisht dëgjon një bisedë të Jamurit me shoqen e saj të ngushtë që i shkon vizitë në zyrë. Jamuri e pranon hapurazi se e ka màshtruar Dujgunë atë mëngjes dhe përqèsh faktin që Dujgu e besoi. Kàraja e rregjistron në telefon bisedën e tyre dhe kur Jamuri vjen të marrë Aliun për të shkuar në vàrreza, Dujgu u del përpara. Ajo i thotë Aliut se Jamuri po e màshtron sepse data e asaj dite nuk është fare përvjetori i vdèkjes së prindërve të saj. Aliu nuk e beson dhe pándeh se Dujgu po bën sërish skena xhelòzie.

Për t’ia vërtetuar atë çfarë tha, Dujgu hap para të dyve rregjistrimin zanor dhe Aliu bindet se ajo po tregon të vërtetën. Në anën tjetër ndodhet Nana, me zjàrrin e rindèzur të hákmarrjes. Ajo ushqen aq shumë urrèjtje për Jamanin, saqë me shumë insistim të tij i pranon gjërat që ai thotë. Po atë ditë, Jamanit i del situata nga kontrolli. Ai nuk e vëren fare Jusufin që ka dalë në oborr dhe u ulèret trupròjeve për gàbimin që kanë bërë, aq sa nxjerr edhe àrmèn që ua drejton në kokë. Jusufi rikthehet në shtëpi i tmèrruar dhe nuk ndalon duke qàrë nga ajo që sapo shikoi, që e tmèrroi aq shumë. Nana e mllèfosur pafund ndaj Jamanit, i shkon atij në zyrë për t’i treguar se çfarë i ka shkaktuar Jusufit si dhe për t’i kërkuar me patjetër që të marrë një psíkolog për Jusufin, sepse ajo nuk e ndihmon dot në çdo aspekt.