Month: February 2023

Nana është futur në shtëpi me idenë e qartë për hákmarrje, pasi Idrisi, jo vetëm Jamanin por edhe Zijain ia ka prezantuar si dy vràsès mízorë. Por, rrjedha e asaj dite do ia ndryshojë mendimin. Dóktori i Zijait kërkon nga familjarët e Zijait nga një video kurajuese, pasi ai është mérzitur shumë në spítal dhe e ka të véshtirë të qëndrojë më. Nana ndodhet prezente në secilën prej videove që bëhen dhe mahnitet nga pozitiviteti që Zijai ka lënë tek secili prej tyre, përfshirë punonjësit, që pas kamerave, lotòjnë për Zijain.

Në përfundim të videove, Jamani merr një mesazh ku dòktori i tregon çfarë fjalësh po përsërit Zijai pa ndalim dhe nga ato fjalë, Jamani kupton se ka diçka poshtë pemës në oborr. Nana me Jusufin ndodhen pranë tij kur ai gërmon dhe gjen një kuti, brenda së cilës ka nga një letër të bashkangjitur me një send, që ka vetëm vlerë shpirtërore, aspak materiale. Zijai i ka lënë ato amanet për Jamanin dhe Jusufin, gjë që sërish ndikon në mendimin e Nanës për Zijain. Për më tepër, Jamani do lërë gjurmë shumë në mendjen e saj atë ditë, me vendimin e tij.

Nana e dëgjon me veshët e saj kur Jamani anullon urdhërin për vràsjèn e tràdhtarit mes tyre, vetëm për shkak se ai kishte grua dhe fëmijë. Në vend të vràsjès, Jamani mjaftohet me largimin e tij njëherë e përgjithmonë nga qyteti i Stámbollit. E çuditur nga gjithçka që po ndodh, Nana takohet me Idrisin që t’a pyesë nëse Jamani është vërtetë vràsèsi i Azizit, por Idrisi irrítohet aq shumë që po i ik nga duart plani, saqë e léndon Nanën duke e bërë të ndihet sikur po trádhton Azizin, e më pas largohet.

Në anën tjetër ndodhet Dujgu, për të cilën Jamuri po përgatit një plan të mirëfilltë. Sipas planit, Dujgu do jetë në zyrën e Jamurit e vetme, që t’i përgjigjet telefonatës me làjmin e rrèmë se gjòja po e lajmërojnë nga spítali Jamurin se është shtatzènë. Dujgu e beson dhe përlòtet e tëra. Ajo ia përcjell làjmin Jamurit që híqet si tepër e gëzuar dhe që aty, Dujgu vrapon për të hequr nga tavolina e Aliut një letër që ajo i ka shkruar po atë ditë, ku i ka rrëfyer arsyen e vërtetë përse është ndarë nga ai.

Dujgu merr sugjerimin e Vollkanit për t’i shkruar Aliut një letër, në të cilën do i tregojë gjithçka që nuk e lejoi t’ia thoshte gojarisht. Teksa ia shkruan letrën, nga sytë vetëm i rrjedhin lòt. Aliu e shikon në distancë por nuk i afrohet. Në përfundim të letër, ajo ia lë mbi tavolinë në një moment kur ai nuk ndodhet aty dhe pikërisht në atë moment, Dujgu merr një telefonatë nga Jamuri që i kërkon t’i shkojë pranë për të biseduar. Ajo telefonatë, është e tëra një kúrth i mirëplanifikuar i Jamurit.

Sapo Dujgu i shkon në dhomë, Jamuri bën sikur i del një punë urgjènte, që Dujgu të mbesë e vetme në zyrë, t’i përgjigjet telefonit të zyrës dhe të marrë làjmin e rrémë sikur Jamuri është shtatzènë. Ajo telefonatë shkakton ende më shumë lòt tek Dujgu, e cila ia përcjell làjmin Jamurit sapo vjen dhe më pas largohet. Dujgu nxiton të marrë letrën që i kishte lënë Aliut dhe ia del t’a marrë pa e lexuar ai. Ndërkohë, në anën tjetër ndodhet Nana, në shtëpinë e Jamanit, me shokimet e njëpasnjëshme që merr brenda ditës.

Idrisi ia ka përshkruar Nanës Zijain si një përbíndësh të fríkshëm që híqet si i pafàjshëm por atë ditë, personat e shtëpisë do ndikojnë në mendimet e saj. Një më një, të gjithë bëjnë nga një video për Zijain, që ai t’i shkojë teksa ndodhet i shtrirë në klínikë, pasi ka nevojë për kurajo. Secili prej tyre flet anë vetëm pozìtive për të dhe madje pas kamerave, ato përlòten. Nana çuditet shumë sepse e mendonte atë një vràsès mízor por ende më shumë i ndërron mendimi, kur lexon një mesazh në telefonin e Jamanit, nga dòktori i Zijait.

Ai i tregon se Zijai ka përsëritur disa fjalë të caktuara, vazhdimisht dhe duke i marrë ato parasysh, Jamani gërmon tokën pranë pemës në oborr, nga ku dalin letra e gjëra me vlerë shpirtërore, aspak materiale, të cilat Zijai i ka lënë amanet për familjarët e tij. Jamani shkëputet për pak sepse Nedimi ka nevojë të marrë vendimin e tij mbi personin që e zùnë duke i tràdhtuar. Kur Jamani mëson se ai ka një grua e dy fëmijë, e tërheq vendimin për vràsjè por jep urdhër që ato të mos shkèlin më në Stámboll dhe këto fjalë, e ndryshojnë tërësisht mendimin e Nanës për të.

Siutata me Shengylin rèndohet shumë, aq sa ajo tenton të bëjë gadi valixhet e të largohet nga shtëpia, por Kadiri nuk e mban dot në ndërgjegje divòrcimin e xhaxhait për shkakun e tyre, ndaj merr Omerin, motrat dhe largohen. Megjithatë, sapo dalin në oborr, Kadiri kupton se nuk kanë ku të shkojnë. E vetmja zgjidhje në mendjen e tij, është koteci që xhaxhai ka në oborr. Ai kërkon leje për të qëndruar aty dhe xhaxhai, me kokën poshtë dhe faqet e lagura nga lòtët, pranon, duke i shoqëruar për brenda në kotec.

Shengyli e hedh pas krahëve gjithë situatën që ndodhi brenda në shtëpi dhe merr jorganë e jastëkë të pastër, për t’ua dërguar fëmijëve. Tùrpi që ndodh atë natë, mësohet nga shoqja e saj Sabaheta, mëngjesin e të nesërmes. Ajo e gjýkon aq shumë padrèjtësinë që Shengyli po u bën fëmijëve, saqë e mohon Shengylin si shoqen e saj. Po atë mëngjes, në shtëpinë e fàjtorit të gjendjes së fëmijëve, do vijë një postë. Për Akifin vjen një disk, brenda të cilit ka pamjet filmike të momentit kur ai ka hèdhur nga ndërtesa e lartë babain e fëmijëve, Veliun.

Dikush e ka filmuar dhe tani po i bën shàntazh por në momentin që Akifi vendos diskun në kompjuter, vajza e tij Melisa e ndërpret duke i kërkuar para e më pas ai hutohet i tëri sepse në shtëpi u shkon Suzana, për të dërguar të gjithë fëmijët në shkollë. Akifi i afrohet, edhe pse Suzana i bën të qartë që kurrë më nuk do e vazhdojë lidhjen për shkak të së cilës katër fëmijë mbeten pa nënë dhe pa baba. Akifi e mohon të ketë lidhje me vdèkjen e tyre, por Suzana nuk bindet. Ajo merr fëmijët dhe largohet për t’i dërguar në shkollë.

Paralèlisht, Shengyli mëson nga vëllai i saj Ismeti, se Akifi nuk i siguron kurrë punonjësit dhe për Veliun e ndjerë, nuk do merret ndonjë dèmshpërblim. E irrìtuar, ajo merr Emelin për dore dhe Asijen, pa u treguar se do i dalin përpara Akifit për t’i shpjeguar se çfarë po ndodh me fëmijët që mbetën pa nënë dhe pa baba. Asija tùrpërohet shumë kur kupton se Shengyli po kërkon lèmoshë për to, ndaj merr Emelin dhe largohet, duke mos e pranuar atë situatë, ndërsa Shengyli merr ca para nga Akifi dhe më pas largohet.

Kadiri nuk e duron dot pòteren në shtëpinë e xhaxhait dhe faktin që Shengyli tenton të largohet nga shtëpia për shkakun e tyre, prandaj merr vëllanë dhe motrat e largohet nga shtëpia vetë. Por, ato nuk kanë se ku të shkojnë, ndaj Kadiri i kërkon xhaxhait të tij leje për të fjetur në kotecin që kanë në oborr. Mëse i tùrpëruar dhe me kokën poshtë e lòtët që i rrjedhin rrëke, Orhani i shoqëron për në kotec. Shengyli e hedh pas krahëve gjithçka që sapo ndodhi dhe merr mbulesa të trasha e të pastra për t’ua dhënë fëmijëve.

Atë natë, ato e kalojnë duke fjetur pranë pulave por nuk ankòhen. Mëngjesin e të nesërmes, Emeli, më e vogla zgjohet e para pasi ka nevojë të shkojë në tùalet. Tùaleti ndodhet vetëm në shtëpinë e xhaxhait ndaj ajo troket aty, ku atë mëngjes rastësisht ndodhet edhe një fqìnje, Sabaheti. Kjo e fundit, trònditet kur mëson nga Emeli se ku po qëndrojnë fëmijët dhe largohet e hìdhëruar nga Shengyli, duke mos e pranuar më si shoqen e saj. Po atë mëngjes, shkaktarit të gjendjes së fëmijëve, Akifit, do i shkojë një kèrcènim.

Një disk mbërrin në shtëpi nga posta, në emrin e tij. Ai e vendos në kompjuter por para se t’a shikojë, vajza e tij Melisa i shkon pranë për t’i kërkuar para dhe ai largohet nga kompjuteri. Dikush e ka filmuar të gjithë situatën kur Akifi dèbatoi me Veliun derisa e hodhi atë nga ndërtesa e lartë. Si përherë, mendja e Akifit është vetëm tek Suzana. Ajo ndodhet aty atë mëngjes, për të marrë fëmijët e për t’i dërguar në shkollë. Akifi i shkon pranë duke i thënë se nuk duron dot pa të, ndërsa Suzana e largon.

Suzana tenton t’ia bëjë të qartë se i ka dhënë fund lidhjes së tyre të fshèhtë dhe se nuk e vazhdon dot, pikërisht për shkak të traùmës që kanë shkaktuar, tek katër fëmijët që i kanë lënë pa nënë dhe pa baba. Përtej tentativave të Suzanës, Akifi nuk heq dorë nga ajo. Paralèlisht, Shengyli merr Emelin dhe Asijen pa u thënë gjë se do i ndalin rrugën Akifit për t’i kërkuar para për situatën në të cilën kanë mbetur fëmijët. Shengyli arrin t’i marrë pak para Akifit duke i theksuar se babai i atyre fëmijëve ka punuar pa sigurime tek ai, por Asija nuk pranon lèmoshë dhe largohet.

Çinari shkon të vizitojë në bùrg Enginin, për t’a pyetur se çfarë ka dashur nga Inxhi por Engini përgjigjet aq me qetësi dhe pa asnjë lloj pèndese, saqë e shoqëron edhe me një buzëqeshje. Ai shkakton një acàrim aq të madh tek Çinari, saqë ky i fundit i betohet se nëse një ditë del që aty, ai do e vràsè me duart e tij. Në kohën që ato flasin, nëna e Enginit, Laçini, po përballet me eufòrinë dhe dhìmbjen e shoqëruar me lòt të Gylit. Kjo e fundit e màllkon pa ndjerë aspak mëshìrë për të apo për fëmijën e saj mònstër, ndërsa Laçini nuk i përgjigjet.

Edhe Laçini vetë përfundon në lòt por nuk tenton në asnjë çast që të vetëmbrohet. Sakaq, Xhejlina që zbuloi se Engini është vràsèsi i vërtetë i së motrës, tani ndodhet përballë Ilgazit, duke dhënë llògari përse u bë avòkatja e çështjes në të cilën ai është pròkuror. Edhe pse tenton t’a fshèhë të vërtetën, Xhejlina përfundon duke e treguar se ka mbetur pa para dhe i duhet puna me patjetër. Teksa ato të dy debàtojnë, babai tij i shkon në zyrë, dhe fare rastësisht zbulon të fshèhtën e Ilgazit me Xhejlinën, se ato të dy janë martuar.

Pranë Metinit shkon rastësisht Neva, motra e Parsit që njëkohësisht është ish e fejuara e Ilgazit. Ajo i shpjegon Metinit se si qëndron e vërteta e asaj martese dhe pavàrësisht se është formale, ai sërish nèvrikoset shumë që Ilgazi i ka fshèhur diçka të tillë. Ndërkohë, Ilgazi po mundohet të mësojë diçka nga vëllai i Nevasë, Parsi. Në formë të drejtëpërdrejtë, ai e pyet se çfarë ka mes tij dhe Jektait që ai po e mbulon faktin që ia ka fshèhur provat e vràsjès së Inxhit. Për të mos iu shmangur asaj situate, Parsi tregon të vërtetën.

Ai tregon se është i sëmùrë dhe nuk ka dashur që informacionet e sëmùndjes së tij të mbeteshin në spìtal dhe për të mos i rregjistruar, ka kërkuar ndihmën e Jektait. Ilgazi largohet për në shtëpi ku do marrë shòkimin e rradhës, kur shikon dhe mëson që gjyshi i tij është zhvendosur në shtëpinë e tyre. Ndërsa Jektai, pësòn një shòkim shumë më madh. Përballë tij dhe Laçinit del motra e kësaj të fundit, duke treguar se Engini ka bërë kërkime vetë dhe ka zbuluar të fshèhtën e madhe të Jektait, se ai nuk është diplomuar si avòkat por e ka fàlsifikuar.

Ilgazi kërkon me patjetër një sqarim nga Xhejlina, përse ajo po merret me çështjen që ai ka në dorë dhe pas shumë tentativash për t’iu fshèhur, Xhejlina tregon të vërtetën, se ka mbetur fare pa para. Ajo largohet e tùrpëruar që aty, për shkuar drejt e në zyrën ku po jeton. Nëna e saj, Gyli, fillimisht shkon pranë Laçini për t’a ofènduar me fjalët më të rènda e për t’a màllkuar për krìmìn që ka bërë djali i saj, më pas shkon tek Xhejlina, që të kërkojë falje për gjithë padrèjtësinë e madhe që i kanë bërë.

Gyli kërkon shumë falje dhe i përgjèrohet që të kthehet në shtëpi por tani është Xhejlina ajo që nuk pranon të rikthehet. Personi që Gyli dhe gjithë të tjerët besuan se ishte vràsèsi i Inxhit, Çinari, shkon të vizitojë Enginin në bùrg. Ky i fundit, i përgjigjet me qetësi dhe pa asnjë pikë pendese për vràsjèn që ka kryer, gjë që e bën Çinarin të çmèndet aq sa humbet torùan dhe në prezencë të të gjithëve i betohet Enginit se në momentin që do dalë nga bùrgu, ai do e vràsè. Engini kthehet, me po të njëjtën qetësi.

Babai i tij, Metini, në ato momente ndodhet në zyrën e Ilgazit, ku mëson në mënyrë shumë të paprìtur dhe shòkuese, se Ilgazi dhe Xhejlina janë të martuar. Përballë tij vjen rastësisht Nevina, ish e fejuara e Ilgazit që i shpjegon Metinit se si mendon që qëndron e vërteta e asaj martese. Sado që ajo martesë mund të jetë formale, Metini sërish zhgènjehet shumë. Paralèlisht, Ilgazi për të cilin ato po flasin, ndodhet përballë Parsit në një takim sqarues, ku ai kërkon të dijë se çfarë ka mes tij dhe Jektait që po e mbron duke mos deklaruar se ai i ka fshèhur provat e vràsjès së Inxhit nga ana e Enginit.

Parsi i tregon të vërtetën Ilgazit, se ai është i sëmùrë dhe që informacionet e tij të mos rregjistrohen në asnjë spìtal, ai ka kërkuar ndihmën e Jektait. Ilgazi ndihet i tùrpëruar për akùzën e pavend që i bëri, ndaj largohet, për t’u kthyer në shtëpi ku do përballet me shòkimin e dytë, me gjyshin e tij që është zhvendosur në të njëjtën shtëpi me to. Njëkohësisht me Ilgazin, Jektai pësòn një shòkim të madh, kur përballë i del tezja e Enginit me informacionin që Engini vetë ka zbuluar, se Jektai ka një diplomë false avòkati, gjë që askush nuk e ka ditur.

Dujgu bisedon me Vollkanin, të cilit i tregon çdo gjë që ka mësuar lidhur me màshtrimet dhe të fshèhtat e Jamurit. Duke marrë shkas nga sjelljet e saj dhe refuzimi i Aliut për t’a besuar, ajo vendos që t’i tregojë atij të vërtetën përse është ndarë prej tij. Biseda tyre përgjòhet edhe nga Jamuri, prandaj kur Dujgu rikthehet në punë dhe i del përpara Aliut për t’iu rrëfyer, Jamuri u del përpara dhe bën sikur alivànoset. Aliu i shqètësuar e dërgon në dhomën e mjèkimit në institucionin e tyre, aty ku Jamuri punon.

Jamuri hap sytë dhe gjendja e saj jùstifikohet me lëvizje tènsioni, por ajo e shfrytëzon rastin për të thënë se ka filluar të ndihet kèq në punë, gjòja se Dujgu po e sìkletos me shikime të àshpra. Aliu e dëgjon dhe i premton se nuk ka të bëjë me të por kur rikthehet në zyrë dhe Dujgu tenton sërish t’i tregojë të vërtetën e bràktisjes, ai ia ndalon të folurën. Aliu i thotë qartazi se ajo me të, mund të flasë vetëm për çështje pune, për asgjë tjetër. Dujgu bën një hap mbrapa dhe nuk ngulmon më, ndërsa Jamuri shijon situatën.

Në anën tjetër ndodhet Nana. Ajo i vihet nga pas Jamanit kur ai del me furi, sepse e kèqkupton telefonatën e tij dhe pàndeh se ai do vràsè dikë. Jamani e gjen duke e ndjèkur dhe e fut me forcë brenda makinës së tij, por Nana del nga dritarja. Kësaj rradhe, ajo mbetet gojëhapur, pasi kupton se aty, Jamani ka shkuar të shpëtojë jetë dhe jo të marrë jetë. Jamani po krìtikon babain e dy fëmijëve, pasi ai tenton të vràsè veten pas vdèkjes së të shoqes. Jamani i jep kurajo e forcë për të vazhduar përpara, për hir të fëmijëve që ka në jetë.

Pas atij momenti aq shòkues për Nanën, të dy kthehen sëbashku në shtëpi por ardhja e tyre sëbashku pasi kanë kaluar pak kohë jashtë, do e nèvrikosë shumë Ajnurin. Ajo tenton t’a pàdisë Nanën për takimin e saj të fshèhtë me Idrisin por i kujtohen fjalët e Xhengerit që i është betuar se nuk do e falë në gàbimin e rradhës, ndaj tërhiqet. Si të mos mjaftonte, ajo kontrollon telefonin dhe kupton se Nana ka arritur t’ia marrë në një moment fshèhurazi e t’ia fshìjë fotot me Idrisin, prandaj nuk ka si e kèrcènon më.

Nana dëgjon një bisedë telefonike të Jamanit por e kéqkupton kur ai del me fùri nga shtëpia. Ajo pàndeh se Jamani është nisur për të vràrè dikë, prandaj i vihet atij nga pas, me qëllimin për t’a ndaluar. Jamani e zè duke e ndjèkur dhe pasi e krítikon me një mijë fjalë, ai e fut brenda në makinën e tij, ku dhe i kërkon të presë. Por Nana nuk pret dot. Ajo gjen formën për të dalë nga makina dhe shkon në shtëpinë ku është futur Jamani në oborr por aty do shòkohet e tëra nga ajo që do dëgjojë.

Nana kupton se Jamani nuk ndodhet aty për të vràrè njeri por për të shpëtuar një njeri. Ai është një kryefamiljar që së fundmi ka mbetur i ve por nuk po e përballon aspak vdèkjen e të shoqes, aq sa po tenton edhe të vràsè veten. Jamani i kërkon të mbledhë të gjithë forcat e të qëndrojë në jetë, për hir të fëmijëve që ka. Pasi bindet se e ka bindur personin përballë për të mos tentuar më vetvràsjèn, Jamani rikthehet në makinë dhe bashkë me Nanën, në shtëpi. Ardhjen e tyre, e vëzhgon nga dritarja Ajnuri.

Ajo u del përpara me qëllimin që t’a pádisë Nanën tek Jamani por i kujtohet betimi i të vëllait, Xhengerit, se në gàbimin e rradhës nuk do e falë më por do e heqë nga puna, ndaj dhe nuk e bën. Për më tepër, ajo vëren në telefon se fotot me të cilat kércénonte, janë zhdùkur dhe është e bindur se këtë e ka bërë Nana. Kjo e fundit, ndërkohë është kyçur në dhomë, duke menduar për veprën madhështore të Jamanit që shpëtoi një person të lénduar në zemër. Ajo, për herë të parë, mendon se Jamani mund të jetë i pafàjshëm në vdèkjen e Azizit.

Në anën tjetër ndodhet Dujgu. Ajo, teksa ndan me Vollkanin ngjarjet e fundit, vendos që t’i tregojë Aliut të vërtetën përse e ka bràktisur atë. Por, bisedën e saj me Vollkanin e dëgjon edhe Jamuri, ndaj ajo ndërhyn kur Dujgu merr të rrëfehet. Jamuri bën sikur bie pa ndjenja e më pas, kur ndodhet vetëm me Aliun, e shpjegon rënien e saj të ténsionit sikur është shkaktuar nga fríka që gjòja Dujgu i jep, me shikimet e áshpra. Aliu i shòkuar, ndikohet aq shumë nga ajo saqë kur Dujgu tenton sërish të rrëfehet para tij, ai nuk e lejon fare të flasë për diçka që nuk ka lidhje me punën.

Tezja, daja dhe xhaxhai fëmijëve me bashkëshorten e tij, mblidhen për të diskutuar se kush do kujdeset për fëmijët. Ekonomia e asnjërit prej tyre nuk është aq e mjaftueshme për t’u kujdesur për të katërt, prandaj mendojnë t’i ndajnë si fëmijë dhe përgjegjësi. Kadiri i dëgjon dhe ua ndërpret të folurën, duke u theksuar se nuk do i ndajë kurrë motrat dhe vëllanë, sado e vèshtirë të jetë. Ai rikthehet në shtëpi pranë tyre, ku ende ushqehen me çfarë ka gatuar nëna tyre e ndjerë, Hatixheja.

Mëngjesin e ditës tjetër, Kadiri zgjohet me synimin e qartë që të gjejë punë, por ka shumë vèshtirësi. Ai provon të shkojë edhe në ofiçinën ku ka punuar më përpara por kupton se prònari vijon të jetë i njëjti mizòr. Sipas atij prònari, punonjësit duhet të tregojnë bindje ndaj tij, deri në pikën ku kalon në nènshtrim. Kur Kadiri kërkon punë, ai e gòdet me shùplakë. Herën e parë ia del por në të dytën jo. Kadiri refuzon punën pranë tij dhe largohet. Megjithatë, atë ditë, në duart e tij kalojnë ca të holla.

Ismeti, kolegu i babait të tyre të ndjerë, u troket në shtëpi me një zarf me pak para, duke treguar se të gjithë kolegët kanë kontribuar me aq sa kanë pasur mundësi. Kadiri provon t’i refuzojë, nga krenaria, por Ismeti ngulmon derisa ia lë në dorë dhe largohet. Ato para, brenda natës do i ikin nga duart sepse pas Ismetit, në derë troket prònari i shtëpisë, për t’u ankùar duke thënë se babai tyre nuk i ka paguar qeranë në 3 muajt e fundit. I irrìtuar, Kadiri i jep zarfin me para që i solli Ismeti por paratë nuk mjaftojnë për të mbyllur bòrxhin.

Prònari, Ihsani, i nxjerr ato nga shtëpia, duke pasur pranë tyre në atë dèbat edhe Orhanin, xhaxhanë e fëmijëve. Në mungesë të parave, ai nuk ua paguan dot bòrxhin por i merr fëmijët e përlotur në shtëpinë e tij. As shtëpia tij nuk është e mjaftueshme për t’i mbajtur dhe as ushqimet që mundëson ai, nuk i ngopin dot të gjithë. Shengyli, bashkëshortja e tij, është tòtalisht kùndër t’ua mungojë fëmijëve ushqimin e tyre, vetëm për të mbajtur nipërit e mbesat e Orhanit. Kadiri dëgjon dèbatin mes tyre dhe vendos të largohet, bashkë me Omerin dhe motrat e tyre.

Suzana takohet me Akifin pasi ndërgjegjia saj nuk është aspak e qetë që nga vdèkja e Hatixhesë. Ajo fàjëson veten për atë vdèkje, ndërsa Akifi aspak, gjë që bën që Suzanës t’i nèveritet Akifi, aq sa nuk pranon as të shkojnë më me njëri tjetrin. Ndërkohë, djali i madh i Hatixhesë së ndjerë, Kadiri, gjen më të afërmit e tij duke folur në një mënyrë të pàkëndshme. Tezja, daja dhe xhaxha Orhani po flasin për fëmijët, se si duhet t’i ndajnë, sepse asnjëri prej tyre nuk ka ekonomi mjaftueshëm sa t’i rrisë të katërt.

Kadiri ndërhyn, u bën të qartë se askush nuk do vendosë për motrat e vëllanë e tij dhe menjëherë largohet mes tyre. Nata për to kalon vetëm me lòt, ndërsa mëngjesin e ditës tjetër, fillon të kërkojë punë. Kadiri tenton të merret vesh nga e para me prònarin e një ofiçine tek i cili ka punuar më përpara por ai, ashtu si përpara, e qèllon me shùplakë dhe pretendon që Kadiri të tregojë bindje duke mos i kthyer përgjigje. Ai e bën herën e parë por në të dytën nuk e lejon Kadiri dhe largohet prej tij.

Paratë e vetme që merr atë ditë, janë brenda një zarfi. Ato para i sjell Ismeti, kolegu i punës së babait të tyre, i cili tregon se të gjithë kolegët kanë arritur të mbledhin aq para, për t’u shkuar atyre në ndihmë. Në mbrëmje të asaj dite, ato para do u ikin nga duart, sepse prònari i shtëpisë, Ihsani, shkon t’u kërkojë paratë e qerasë, duke treguar se i ndjeri, babai tyre, nuk i ka paguar fare paratë e fundit. Duke mos rënë dakord që ai të presë për t’ia plotësuar të gjitha paratë, Kadiri, Omeri dhe motrat e tyre dètyrohen të largohen nga shtëpia.

Kur Ihsani i nxjerr nga shtëpia, Kadiri ka pranë vetes edhe xhaxhanë, Orhanin, i cili nuk i ka paratë për t’ua paguar qeranë fëmijëve. Ai i merr në shtëpinë e tij por gruaja e tij Shengyli nuk ndan fare të njëjtin mendim me të. Ajo ngulmon se nuk kanë vend për t’i vënë ato për të fjetur dhe as ushqime mjaftueshëm për t’i ngòpur. Mes Orhanit dhe Shengylit lind një dèbat aq i madh të nesërmen, saqë Shengyli nis të bëjë gadi valixhen që të largohet nga shtëpia, por Kadiri nuk e lejon. Ai merr Omerin dhe motrat e tyre dhe ikin nga shtëpia.