Month: March 2023

Nalani përballet me një vendim të paprìtur të nënës së saj, të cilës nuk ka nga i shpëton. Pasi largon Bilurën nga shtëpia me taktikat e saj, Ferideja zhvishet në tùalet dhe fton Nalanin që t’a lajë. Nalani tenton të kùndërshtojë, por nuk ia del. Me një ftohtësi të madhe, Ferideja i thotë se ajo duhet t’a lajë, që t’a përjetojë si ndjesi, pasi shpejt do vdèsë dhe do që kur të vdèsë, të mos e lajë njeri tjetër veçse Nalani. Kjo e fundit trìshtohet dhe nga sytë i rrjedhin lòt, veçanërisht kur Ferideja thotë se mendon që ajo do lumturohet me vdèkjen e saj.

Nalani i betohet se diçka e tillë nuk do ndodhë dhe se e do shumë, ndërsa Ferideja, me po të njëjtën ftohtësi, i betohet se nëse ajo do shkëmbejë qoftë edhe një mesazh me Hajriun, atëherë ajo do e vràsè fillimisht Hajriun e më pas edhe veten. Nalani është e bindur se Ferideja e bën diçka të tillë, ndaj bie dakord me çdo fjalë të saj, ashtu siç bie dakord edhe për t’u kthyer me Sedatin, si shans i fundit për martesën e tyre. Ferideja e pyet nëse do e falë ndonjëherë për jetën që i ka shkaktuar dhe Nalani e pohon me kokë.

Në përfundim të dushit, Ferideja i lë në duar qefìnin, mbulojën që përdoret për të mbuluar të vdèkurin, sipas traditës së vendit. Nalani qàn me dènesë, si një fëmijë, ndërsa Hajriu i dërgon mesazhe të njëpasnjëshme, por nuk merr dot asnjë përgjigje prej tyre. Të nesërmen në mëngjes, Nalani paketon gjërat e saj dhe me valixhe në dorë, del para Feridesë, për t’i thënë se është gadi të kthehet pranë bashkëshortit dhe familjes së tij. Bilura shtànget e tëra, nuk kupton asgjë se çfarë po ndodh dhe as që e pyet dot, pasi i frìkësohet Feridesë.

Paralèlisht, Hajriu po paketon gjërat që ka pasur në shtëpinë e Rafetit, ku ka pranuar largimin nga puna, pa kùndërshtuar për asnjë çast të vetëm. Në momentin që ai del nga dera, Nalani futet brenda duke mbajtur valixhen në dorë dhe me Feridenë që e shoqëron, si përherë. Shòkimi i përfshin të gjithë, ashtu siç përfshin edhe Xhanën, e cila ndodhet në një vend tjetër, përballë Xhavitit. Teksa ajo pret të marrë çelësat e vilës që ka kërkuar, Xhaviti i ofron vetëm mundësinë që të zgjedhë shtètin ku do të shpërngulet njëherë e përgjithmonë.

Xhana merr telefonatën e shumëprìtur, nga Xhaviti, i cili i kërkon të takohen pa humbur kohë e të bisedojnë për kërkesën që ajo i ka bërë Gylxhihanës. Xhana lumturohet dhe shkon pranë tij pa humbur fare kohë. Shtëpia në të cilën takohen, mendon se është shtëpia që është planifikuar për të, por jo. Ai i vendos para duarve një hartë të botës, duke i ofruar mundësinë që të vendosë gishtin në vendin ku do të jetojë me fëmijët e saj, për të mos u kthyer më kurrë në Tùrqì dhe Xhana, frìkësohet t’a kùndërshtojë.

Paralèlisht, Nalani frìkësohet nga nëna e saj që i kërkon të shkojnë sëbashku në dush, zhvìshet dhe pret që Nalani t’a lajë atë. E dètyruar, Nalani nis t’a lajë nënën e saj, që me ftohtësi të madhe thotë se po e lë amanet që Nalani t’a lajë edhe kur të vdèsë. Nalani i kërkon të mos flasë për të tilla çështje, ndërsa Ferideja vazhdon, duke thënë se Nalani duhet të rikthehet në shtëpinë e Sedatit dhe t’i japë një tjetër mundësi martesës me të, në të kùndërt, fillimisht do vràsè Hajriun e më pas veten.

Që nga ai moment, Nalani është e ndaluar t’i përgjigjet Hajriut, qoftë edhe me një mesazh të vetëm. Gjatë kohës që ajo po lan nënën e saj, Hajriu i shkruan vazhdimisht, por nuk merr asnjë përgjigje prej saj. Në përfundim të dushit, Ferideja i lë Nalanit në duar qefìnin, mbulojën e të vdèkurve, duke i thënë se po ia lë asaj amanet edhe t’a lajë, edhe t’a mbështjellë. Nalani qàn me dènesë, si një fëmijë, dhe nuk i përgjigjet Hajriut me mesazhe as kur Ferideja largohet. Mëngjesin e të nesërmes, ajo bën gadi plaçkat e saj.

Nalani del me valixhe në duar përballë Feridesë dhe i thotë se është gadi të kthehet në shtëpi. Bilura shòkohet e tëra kur e dëgjon, por nuk reagon dot, për shkak se i frìkësohet Feridesë. Kjo e fundit, e falenderon për mikpritjen dhe bashkë me Hafizenë dhe Nalanin, largohen që aty. Ato mbërrijnë paprìtur në vilën e Korolluve, pikërisht në momentin që Hajriu, bashkë me plaçkat e tij, po del nga shtëpia. Shòkimi i përfshin të gjithë njësoj, si Hajriun, ashtu dhe familjen Korollu.

Asija nuk i pranon akùzat e padrèjta të Nebahatit që e mban fàjtore për zhdùkjen e vàrëses së Melisës, prandaj merr çantën për t’a hapur mu para syve të saj, si vërtetim që nuk ka asnjë vàrëse brenda. Doruku përpiqet t’a ndalojë Asijen duke thënë se diçka e tillë nuk është fare e nevojshme, por Asija e çon deri në fund. Sërish, Nebahati nuk kërkon falje, ndaj dhe fiton gjithë mllèfin e të birit, që vrapon pas Asijes që largohet mes lòtësh dhe kërkon ai falje në emër të nënës së tij.

Asija largohet fare për në shtëpinë e saj, pa thënë asnjë fjalë më tepër, ndërkohë që Melisa nuk ka asnjë informacion për çfarë po bëhet në shtëpi për vàrësen e saj. Ajo kthehet në shtëpi në mbrëmje vonë, pasi ka marrë një puthje të paprìtur nga Kadiri, në faqe. Buzëqeshja që i ka përshkuar fytyrën, do zhdùket kur Doruku t’i tregojë se si e ka akùzuar nëna tyre Asijen dhe për çfarë. Duke u ndjerë në fàj, Melisa tregon të vërtetën, se vàrësen e ka shitur dhe ai rrëfim, i tròndit prindërit e saj.

Për t’i rënë shkurt, ajo thotë vetëm se vàrësen e ka shitur pasi Kadiri me Omerin kishin nevojë për para. Kështu, Akifi e merr sikur Kadiri ia ka kërkuar dhe ai po e shfrýtëzon vajzën e tij. Kadiri, i cili nuk ka aspak dijeni se çfarë ka ndodhur, ndodhet pranë vëllait e motrave të tij, të cilët ditën e nesërme e zbardhin me lòt në sy, pasi është dita e nënave dhe për herë të parë ato nuk kanë kë të urojnë. Fëmijët, të gjithë sëbashku vizitojnë vàrret e prindërve dhe pasi marrin veten nga e qara, kthehen në shkollë.

Atë ditë, në shkollë do ketë aktivitet shitjesh nga vetë nënat e nxënësve, të cilat do mbledhin para që do shkojnë për bàmirësi por Nebahati këtë e merr vetëm si një garim mes nënash. Bashkëshorti saj Akifi, gjatë asaj kohe i shkon pranë Kadirit për t’a pòshtëruar por kupton se ai nuk ka qenë fare në dijeni të diçkaje të tillë. Megjithatë, nuk e refuzon kur Kadiri ofrohet të mos marrë rrogë për disa muaj me rradhë, vetëm që t’i kthejë bòrxhin e parave që Melisa ka paguar për Omerin.

Fàjësimet e Nebahatit kùndrejt Asijes, se është ajo që e ka vjèdhur vàrësen që mungon në kutinë e Melisës, do bëjnë që asaj t’i vihet kùndër edhe djali i saj Doruku, dhe madje me shumë ashpèrsi. Asija e lènduar, shkon të marrë çantën për t’a hapur e për të vërtetuar se nuk ka marrë gjë. Doruku tenton t’a ndalojë duke theksuar se diçka e tillë nuk është e nevojshme por Asija sërish e bën dhe i vërteton që nuk ka marrë asgjë. Ajo largohet zemërthýer ndërsa Doruku vrapon pas saj që t’i kërkojë falje, në emër të nënës së tij.

Koha kalon dhe në mbrëmje, Kadiri sjell Melisën në shtëpi. Ai e lumturon duke i dhuruar një puthje në faqe por gjithë buzëqeshja e Melisës humbet kur futet brenda në shtëpi dhe mëson çfarë ka ndodhur me Asijen. Ajo rrëfen të vërtetën, se vàrësen e ka shitur dhe shkurtimisht thotë vetëm se Kadiri me Omerin kanë pasur nevojë për ato para. Nebahati dhe Akifi humbasin torùan nga ai gjest i vajzës së tyre por Akifi ende më shumë zemëròhet, duke menduar që Kadiri po e shfrytëzon Melisën.

Nata kalon me aq për të gjithë, në një kohë që përveç Ogulxhanit, askush nga ana Kadirit nuk e di të vërtetën e vàrëses. Ato zgjohen në mëngjesin e datës nëntë Maj, ku në vendin e tyre festohet dita e nënës. Ajo ditë e shënuar e kalendarit do sjellë lot tek secili prej tyre dhe që në mëngjes, shkojnë të vizitojnë vàrrin e nënës, por edhe të babait. Para vàrreve të prindërve, secili prej tyre qàn me dènesë dhe pasi e mbledhin veten, shkojnë në shkollë, ku atë ditë nuk do ketë mësim por aktivitet.

Nënat e nxënësve kanë hapur tendat e tyre për të bërë shitje të gjërave që kanë zgjedhur vetë të shesin. Teksa ato mundohen të mbledhin para që do shkojnë për bamirësi, Akifi shkon pranë Kadirit në banak, për t’a urdhëruar që të qëndrojë larg Melisës, si dhe për t’a akùzuar se po e shfrýtëzon. Kadiri shòkohet, tregon që nuk është fare në dijeni të diçkaje të tillë por për të mos i mbetur në bòrxh, ofrohet të mos marrë rrogë katër muajt e ardhshëm, gjë që Akifi e pranon pa hezituar aspak.

Erhani nuk e pranon refuzimin që i bën Narini, prandaj vendos të hàkmerret në një formë shumë të frìkshme. Ai gjen kontaktin me një nga personat e rrethit të ngushtë të màfìoz Xhaferit, nga i cili Narini ia ka mbàthur prej vitesh nga Azèrbàjxhani. Ndonëse ai vetë e ka vràrè qëllimisht djalin e Xhaferit gjatë operacionit që i kanë bërë, ai hèdh shpìfje mbi Narinin dhe thotë se e ka bërë ajo. Për më tepër, e rrezìkon aq shumë Narinin, saqë u tregon atyre adresën e vendit të saj të punës.

Narinit i shkon menjëherë për vizitë njëri prej tyre. Ai hìqet si pacìent por Narini dukshëm vëren se diçka nuk shkon me të. Që nga ai moment, ai qëndron në spìtal, i fshèhur në qoshe të ndryshme, që t’a ndjèkë në çdo hap Narinin. Kjo e fundit, merr dhe një telefonatë nga Shehrija, që mes lòtësh i tregon vendimin e Kemalit për shpërngulje, si dhe kërkon nga Narini që ajo t’a bëjë Kemalin të tërhiqet nga ai vendim. Narini nuk e beson aspak se ka një ndikim të tillë tek Kemali, por Shehrija beson.

Telefonata tyre ndërpritet nga ardhja e Ojës, që fillimisht Narinin e gëzon por shumë shpejt e trìshton, sepse nuk e lejon të flasë, vetëm e rèndon duke i thënë se sa shumë i ka lènduar, e akùzon që nuk u ka treguar më parë dhe nuk e beson kur Narini i betohet se ka dashur t’a largojë Erhanin nga jeta e tyre, pa e marrë vesh njeri se si qëndronte e vërteta. Sakaq, në anën tjetër ndodhet familja e vëllasë tjetër së Ojës, ajo e Hikmetit, ku të gjithë po presin në sallon sepse Suna u ka kërkuar të mblidhen.

Ato presin me padurim ardhjen e saj dhe Suna nuk vonon. Para tyre dhe me një buzëqeshje shumë të madhe, ajo hedh në tokë patèricat në të cilat është mbajtur prej muajsh të tërë dhe për herë të parë pas shumë vitesh që i ka kaluar në kàrrigen me rrota, ajo hedh hapa përpara pa u mbajtur askund. Hapat janë të vegjël dhe të ngadaltë por shumë të sigurtë. Buzëqeshjet përshkojnë fytyrat e të gjithëve dhe ato nxitojnë për t’a përqafuar, por Suna nuk i lejon. Ajo i afrohet vetëm babait të saj, për t’i dhënë kurajon dhe shpresën se një ditë, edhe ai do ecë sërish.

Suna mbledh gjithë familjen e saj para vetes, duke paralàjmëruar se ka diçka me shumë rëndësi për to. Të gjithë e presin me padurim dhe ashtu të gjithë siç janë, mrekullohen e lumturohen pafund për të, kur e shikojnë duke hèdhur patèricat mënjanë e duke ecur pa u mbajtur askund. Me hapa të ngadaltë dhe të vegjël por shumë të sigurtë, Suna ec, për herë të parë pas shumë vitesh në pamundësi ecjeje dhe pa shpresë se ajo ditë do vinte ndonjëherë. Ashtu mes lòtësh, ajo i afrohet vetëm babait të saj.

Tani që Hikmeti është i paralìzuar, vajza e tij i jep shpresë, se një ditë ai do ecë sërish dhe sëbashku do bëjnë shëtitje buzë detit. Fjalët e Sunës e trèmbin së tepërmi Xhavidanën por ajo nuk reagon dot, përveçse shpreh gëzim për ecjen e së bijës. Pas përgëzimeve të panumërta, edhe Rejhani me Emirin largohen. Ato shkojnë në dhomë për të vënë në gjumë bebenë e vogël, Hasanin, i cili do i përballë me shumë vèshtirësi e të qàra, derisa ai bie të flejë. Ndërkohë, në anën tjetër ndodhet Narini, ende në punë.

Ajo merr një telefonatë nga Shehrija, e cila i tregon se është në dijeni të situatës, i tregon edhe për vendimin e madh të Kemalit për shpërngulje dhe gjithashtu kërkon nga Narini që ajo të ndërhyjë e t’a kthejë Kemalin nga ai vendim që ka marrë. Ndryshe nga Shehrija, Narini nuk ka fare shpresa për diçka të tillë por dètyrohet t’a mbyllë telefonatën për shkak se vjen Oja në zyrë. Narini lumturohet nga ardhja e saj dhe pretendon të sqarohet, por Oja nuk e lejon të flasë, sepse do të shfryejë për vete.

Pasi nxjerr gjithë mllèfin që ka brenda dhe e akùzon që nuk ka treguar që në fillim se ajo ka pasur një të shkuar me Erhanin, Narini e ndërpret, për t’iu betuar se ka menduar se do e largonte e vetme Erhanin nga jeta e tyre, pa ndodhur çfarë ndodhi. Me zemër ende të thýer, Narini largohet që aty. Pas ikjes së saj, në zyrë do vijë një pacìent i panjohur që do ngrejë dýshime tek Narini. Ajo nuk e di se Erhani, për hàkmarrje, ka telefonuar njerëzit e màfìoz Xhaferit dhe u ka treguar se ku ndodhet ajo, për të cilën ka hèdhur shpìfje sikur ajo e ka vràrè djalin e tij.

Jamani i është vènë nga pas Nanës por ajo i humb nga sytë në momentin që kupton se është në kùrth dhe duan t’a vràsìn. Ajo vrapon me sa ka fuqì dhe fshìhet në një vend të bràktisur, e tmèrruar për jetën e saj. Jamani që vijon t’a kërkojë pa u frìkësuar, arrin t’a gjejë ku është ajo, falë djaloshit që Nana po ndihmonte në rrugë. Ai futet në ndërtesë, e shpëton nga kùrthi që ishte përgatitur për të dhe i kërkon të mos frìkësohet, duke i premtuar se për sa kohë që ai është gjàllë, nuk do lejojë t’i ndodhë asgjë e kèqe.

Pas atyre fjalëve aq domethënëse për të, Nana rikthehet në shtëpi sëbashku me Jamanin, ku para Jusufit hìqen sikur nuk ka ndodhur asgjë. Por e gjithë ajo ngjarje, ndikon shumë tek Nana. Tek ajo ndikon shumë fakti që u shpëtua nga Jamani, që e mendon dhe e rimendon pa ndalim premtimin e tij, ndikon së tepërmi edhe fakti që e di se ai atèntat është organizuar nga vëllai saj i gjàkut, familjari i vetëm i mbetur, Idrisi, por më shumë nga të gjitha, i ndikon fakti që ka kuptuar se ka gjetur një familje.

Kjo, sepse Xhengeri, Adaleti dhe Neslihani janë shqètësuar së tepërmi për të, ashtu siç janë mèrzitur edhe duke menduar që ajo nuk do kthehet më. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Feriti me Aishen. Me derën gjysmë të hapur në dhomën e Aishes, ato flasin për afeksionin që po krijon Nalani kùndrejt tyre. Nalani, prònarja e atij hoteli, màfìozja e shènjestruar për atë mision sèkret, rastësisht e dëgjon gjithë bisedën e tyre, mirëpo nuk reagon aspak, as nuk ua ndërpret bisedën as nuk i ballafaqon.

Ajo madje kthehet në dhomën e saj dhe i dërgon një mesazh ngàcmues Feritit, gjòja se po e pret me shumë dëshirë në dhomë. Por ajo dëshirë, është nga dëshira për t’i dhënë fund planit të tyre që i rrezìkon asaj gjithë të ardhmen. Nalani e pret në dhomë me një burrë të àrmàtosur, ashtu siç dhe dërgon një tjetër person të àrmàtosur në dhomën e Aishes. Të dy bashkë, si Aishen dhe Feritin, i dërgon në dèpon e nèndheshme të hotelit dhe i lë aty të lìdhur. Aisheja frìkësohet së tepërmi por Feriti premton se do dalin shëndoshë e mirë që aty.

Një bisedë mes Feritit dhe Aishes, do sjellë fundin e planit dhe misionit të tyre, për çfarë kanë shkuar në atë hotel. Ato po flasin për objektivin që kanë, prònaren e hotelit e cila quhet Nalan dhe ashtu siç shpresonin, ka filluar të ketë interes për Feritin, derisa ajo dëgjon bisedën e tyre dhe kupton se po e fusin në gràckë. Nalani nuk ua ndërpret bisedën dhe largohet pa e parë asnjëri prej tyre se ajo ishte pas derës. Madje, i dërgon mesazh romantik dhe ngàcmues Feritit, se po e pret në dhomë.

Feriti shkon, i bindur se ajo ka rënë kokë e këmbë brenda në dashuri me të por në kokën e Feritit, drejtohet një àrmè sapo ai futet në dhomë. Nalani rrëfen se çfarë ka dëgjuar dhe me mbùrrje thotë se është sërish një hap para tij, edhe pse ai është pòlìc. Në po të njëjtën kohë, një tjetër person shkon në dhomën e Aishes me àrmè në dorë dhe nèn prèsionin e asaj àrmè, arrin t’a marrë atë, t’a dërgoj në dèpon e nèndheshme të hotelit, ku do sjellin edhe Feritin dhe të dy përballë njëri tjetrit mbahen të lìdhur dhe pèng.

Aisheja frìkësohet së tepërmi sepse ndodhen në një vend që ekipi tyre pòlicor nuk e di se ekziston, por Feriti i premton se do i nxjerrë ai nga ajo gropë ku kanë rënë. Në anën tjetër ndodhet një tjetër femër që ka nevojë që të shpëtohet. Ajo është Nana, e cila kupton se i janë vènë nga pas për t’a vràrè dhe fshìhet në një ndërtesë së bràktisur. Falë djaloshit që ajo po ndihmonte deri më atë moment, Jamani e gjen vendodhjen e Nanës, futet brenda, e shpëton dhe i betohet se nuk do lejojë kurrë që asaj t’i ndodhë diçka e kèqe.

Sëbashku kthehen në shtëpi sikur nuk ka ndodhur asgjë, që Jusufi të mos trìshtohet duke menduar se çfarë ka kaluar ajo. Çfarë e prek emocionalisht Nanën ende më shumë, është shqètësimi i Adaletit, Xhengerit dhe Neslihanit, të cilët tanimë e kanë atë shumë përzemër. Ajo përlòtet e mrekulluar që tani ka një familje, ndonëse kohët e fundit po sùlmohet për vdèkje nga i vetmi familjar gjàku që i ka mbetur, nga Idrisi që e ka vëlla nga ana e babait. Idrisi në atë moment, mëson se plani i tij dèshtoi sërish.

Babai i fòshnjës, babai i Hasanit, po e kërkon edhe Hasanin edhe nënën e Hasanit por nuk arrin të gjejë asnjërin prej tyre, veçse të marrë informacion se gruaja e tij, së fundmi është takuar me Gylsymin. Me aq informacion, ai bindet se Gylsymi di diçka më shumë dhe e telefonon për t’a bërë të flasë nèn kèrcènime, mirëpo nuk ia del, Gylsymi hìqet sikur e kanë informuar gàbim dhe se ajo nuk është takuar fare me gruan e tij. Atë telefonatë, do e dëgjojë edhe Xhavidana, e cila kupton se dýshimet e saj nuk kanë qenë të pàbaza.

Nga telefoni i Gylsymit, fshèhurazi ajo arrin të marrë numrin e telefonit të babait të Hasanit dhe duke i vènë si kusht që të bashkëpunojnë, ajo i premton adresën e vendit ku po mbàhet djali i tij. Në anën tjetër ndodhet Narini. Asaj i del përpara Erhani, i cili mendon se tanimë e ka rrugën e hapur me Narinin por Narini i bën të qartë se po gàbohet shumë rëndë. Ai i përgjèrohet për ribashkim duke iu betuar se e do më shumë se çdo gjë në botë, por Narini sërish përgjigjet prèrazi se ato nuk kanë të ardhme bashkë.

Si provë të fundit, Erhani e kèrcènon me gjýqìn për kùjdestarinë e Masallit pasi mund të vërtetojë që ajo dhe Kemali nuk janë të martuar prej vërteti, por Narini i përgjigjet me kèrcènim, duke iu betuar se nëse e bën diçka të tillë, ajo do ia màrrë jètën me duart e saj. Në kohën që ato flasin, Kemali po mbledh çdo që i kujton atij Narinin. Ai i mbedh nga dhoma tyre, nga dhoma Masallit kur Masalli nuk ndodhet aty si dhe nga çdo cep tjetër i shtëpisë. Por, kur Masalli e pyet përse nuk po vjen Narini në shtëpi, Kemali e jùstifikon vetëm me punë.

Ai i thotë se Narinit i duhet të qëndrojë në punë pasi ka shumë të sëmùrë, ndaj dhe nuk kthehet dot. Me kutinë e mbyllur në duar, ai del në oborr dhe e hèdh në koshin e mbèturinave, pa e vënë re se Narini është futur në oborr gjithashtu dhe po i vëzhgonte nga xhamat e shtëpisë. Ajo e merr kutinë nga koshi dhe rikthehet në punë, ku dhe po jeton. Ndërsa brenda në shtëpi, Kemali ndan me Shehrijen vendimin e tij më me rëndësi; atë të shpërnguljes së menjëhershme nga ajo shtëpi që tanimë ka shumë kujtime të rènda për të.

Shehrija ende nuk di asgjë për çfarë ka rrëfyer Narini, duke shkaktuar shumë lèndime. Ajo e mëson vetëm nga Oja, e cila është mbyllur në dhomë si e ngùjuar. Ashtu si Oja dhe Kemali, edhe Shehrija trìshtohet së tepërmi por nuk e fàjëson dot Narinin, siç bën Oja me Kemalin. Ndërkohë Narini vijon të jetë në krye të punës. Paprìtmas, asaj i shkon pranë Erhani, i cili pàndeh të ketë krijuar tanimë terrenin e duhur për dashurinë e tij ndaj Narinit dhe këtë ia shpreh nga e para, por përballet me një tjetër refuzim po aq të ashpèr.

Ai tenton të rikthehet me të, duke e kèrcènuar me gjýqìn e kùjdestarisë së Masallit ku ai mund të ndikojë tòtalisht për kèq duke vërtetuar se martesa Kemalit me Narinin nuk ka qenë ndonjëherë e vërtetë, por Narini i betohet se nëse do guxojë të ngàtërrohet me Masallin, ajo do e mbýsë me duart e saj. Gjatë kohës që ato flasin, Kemali po mbledh në një kuti çdo fotografi dhe send tjetër që ka lidhje me Narinin. Masalli e pyet përse ajo po vonon aq shumë që të kthehet nga puna por Kemali nuk i tregon të vërtetën.

Ai e jùstifikon mungesën e Narinit duke thënë se i duhet të qëndrojë në urgjèncën e spìtalit pasi ka shumë të sëmùrë dhe Masalli e beson. Por Narini shumë shpejt mbërrin në shtëpinë e tyre, ku nuk guxon të futet brenda por i vëzhgon nga xhamat, pa u vënë re. Ajo shikon edhe kutinë që Kemali ka hedhur në mbèturina, të cilën e merr pa hezituar dhe e dërgon në zyrën e saj në spìtal, ku dhe po jeton. Si të mos mjafonte gjithë qëndrimi që po i mban Narinit, Kemali merr një vendim shumë të madh.

Ai vendos të shpërngulen të gjithë nga ajo shtëpi, sepse ka tepër kujtime të pàkëndshme. Shehrija përpiqet t’a ndalojë por nuk ia del dot. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Xhavidana. Për herë të parë, dýshimet e saj rezultojnë të sakta. Ashtu siç dýshonte, nëna e bebesë nuk është në spìtal por është futur në tèlashe dhe ia ka mbàthur. Ndërmjet telefonit të Gylsymit, Xhavidana arrin të marrë numrin e telefonit të babait të fòshnjës që po kërkon të birin dhe të shoqen. Ajo i premton se do ia tregojë vendin e të birit, nëse ai bashkëpunon me të.