Category: Uncategorized

Kemali është shumë i nèvrikosur me Taxhin por megjithatë e merr atë në shtëpi. Narini shikon se sa i tùrpëruar ndihet Taxhi, ndaj i shkon pranë Kemalit dhe e bind të flasë me të, duke i theksuar se Taxhi nuk ka njeri tjetër veç tyre dhe i pàndeh si familjen e tij. Kemali e bën, flet me të dhe parashtron vetë se nuk ka asnjë dýshim në qëllimin e tij të mirë, por nuk duhet t’a kishte mbajtur të fshèhtë. Mes lòtësh që i dallohen edhe pse e mban kokën ulur, Taxhi betohet se Suna e ka dètyruar të jepte fjalën se nuk do e zbulonte vendin e saj.

Ai thotë se nuk mund të rrèzikonte t’a humbiste besimin e Sunës dhe Kemali e mirëkupton. Narini që dëgjon bisedën e tyre, i del përpara Kemalit për t’i thënë se ai është njeri shumë i mirë. Por shumë shpejt, ajo lumturi do ndërpritet nga një tufë me trëndafila që mban brenda një pùsullë anònime, ku dikush shkruan “nuk të kam harruar, pavàrësisht viteve”. Kemali kupton se ajo buqetë është për Ojën ose Narinin por nga pyetjet jo të drejtëpërdrejta që i bën Ojës, kupton se ajo nuk ka të bëjë me të.

Ajo pùsullë, e mundon aq shumë saqë ai tenton të hapë kutinë sèkrete të Narinit por kjo e fundit vjen paprìtur në dhomë dhe ai heq dorë. Dukshëm, ai ndërron sjellje me Narinin, e cila e pyet çfarë po ndodh, por Kemali mohon të ketë gjë. Paralèlisht, edhe Suna mendon se Taxhi i është larguar asaj, sepse nuk merr asnjë mesazh apo telefonatë nga ai. Për të kuptuar çfarë po ndodh, ajo e telefonon e para por Taxhi heziton t’i përgjigjet. Dýshimet e Sunës shtohen ndjeshëm, derisa merr një mesazh nga ai.

Në atë mesazh, Taxhi e sqaron se ato të dy janë fare mirë me njëri tjetrin por i duhet pak kohë derisa të shërohet nga plàgët që aksìdenti i Xhemresë i shkaktoi. Gjatë kohës që ato flasin, Xhemreja dërgohet në bùrg, ndërsa Emiri kërkon që të invèstigohet mirë rasti, pasi nuk mendon që Xhemreja ka mundur t’a bëjë e vetme gjithë atë plan. Brenda asaj dite, në shtëpinë e tyre do vijë një mjèk për këmbët e Sunës që u ngjit plot një kat duke u zvàrritur. Ai flet aq pòzitivisht, saqë premton se shumë shpejt, Suna do mundet të ecë me këmbët e saj.

Jeta e Dujgusë dhe Aliut në çift, do rreshtojë disa ulje dhe ngritje të njëpasnjëshme. Fillimisht, Jasemini e bind Dujgunë se duhet të pajtohet me Aliun dhe Dujguja i shkon pranë për këtë qëllim, por e gjen Aliun në xhirime të tjera me Ilajdën dhe me unazë të hequr, ndaj largohet prej tij. Në shtëpi, Semraja i flet shumë Dujgusë për Aliun, duke i kujtuar se ai i është gjendur pranë në momentet më të vèshtira të jetë së saj, ndaj nuk duhet t’a shohë aq nègativisht situatën me të. Pak çaste më vonë, Fërati komunikon me Dujgunë.

Falë tij, ajo mëson se Aliu e ka hequr që në fillim unazën sepse i është krijuar një alèrgji në atë gisht. Tani ajo bindet se i ka bërë padrèjtësi atij dhe duhet t’a rregullojë, por gjatë asaj kohe, Ilajda bën plane për t’a përdorur Aliun. Ajo e fton gjòja për një kafe por në të vërtetë ka lajmëruar gàzetarët që ato t’i fotografojnë sëbashku e të shkruajnë gjòja se ajo është me të dashurin e saj të ri. Gjithë këtë, e bën vetëm për të bërë xhelòz ish të dashurin e saj që ende e dashuron, por efekti i parë që jep, është thýerja e zemrës së Dujgusë që i shikon në làjme.

Paralèlisht, një tjetër çift pèson krìzë. Ai është çifti ‘Kàra-Ibrahim’. Gjatë një bisede të paplanifikuar, Kàraja përmend martesën e tyre për atë verë por Ibo thotë se do ndodhë pas dy vitesh e ca. Fjalët e tij e bëjnë Kàranë të ndihet e pàdëshiruar, ndaj heq unazën nga gishti, prìsh fejesën dhe largohet. Sakaq, në anën tjetër ndodhet vëllai i Azizit. Ai mëson se djemtë që ka punësuar për vràsjèn e Jamanit, nuk kanë arritur t’a vràsìn atë. Pabèsisht, ai i zè në njërën nga dèpot e tij dhe i lìdh me litarë.

Duke bërë planin më të pìsët, ai i lë djemtë të mbyllur në dèpon e familjes së tij, u hèdh bènzinë dhe u vë flàkën, duke i bràktisur drejt vdèkjes. Pa e brèjtur ndërgjegjia, ai kthehet në shtëpi, ku gjòja làjmin e rënies së zjàrrit në dèpo, e merr njëherazi me Azizin dhe nënën e tyre. Për të hequr çdo përgjegjësi nga vetja dhe për t’i futur më në shèrr Azizin me Jamanin, ai alùdon se duhet t’a ketë bërë Jamani për hàkmarrje dhe Azizi gjithashtu mendon të njëjtën gjë, nga përballja që atë ditë ka pasur me Jamanin.

Jamani arrin t’a shpëtojë veten nga kùrthi që i ngritën paprìtur, ndërsa djemtë fàjësohen që nuk i dhanë fùnd atij. Vëllai i Azizit betohet se nuk do marrin para pa e përfunduar misionin që kanë marrë përsipër, por ato sërish nuk ia dalin. I gjendur në një rrugë pazgjidhje, vëllai i Azizit bën të paprìturën; për të hedhur fàjin mbi Jamanin duke e bërë të duket si hàkmarrje, ai i dërgon djemtë në dèpon e familjes së tij, i lìdh dhe ua vë flàkën, edhe në formë dènimi që nuk e vrànè Jamanin, edhe si kùrth për këtë të fundit.

Làjmi bìe si bòmbè në shtëpinë e Azizit, i cili menjëherë mendon se e ka bërë Jamani. Në ato momente, ish pàcientja e tij Seheri ndodhet me Zijain, i cili qartazi ka kèqkuptuar çdo sjellje të Çiçekut. Ai e pàndeh atë në një lidhje me ròjen, derisa Çiçeku kthehet me dhurata për Zijain, në formë kërkim faljeje që nuk ia pranoi dòrezat dhe kështu, ato të dy sqarohen. Sakaq, një çift i krijuar tanimë por që nuk sqarohet dot, është Kàraja me Ibon. Ajo përmend martesën e tyre, duke thënë se do e bëjnë brenda pak muajsh.

I shòkuar dhe me plane të tjera, Ibo thotë se ai nuk martohet dot edhe dy vite e gjysëm. Shòkimin më të madh e përjeton Kàraja që ndihet e refuzuar dhe e pàdëshiruar nga planet e paprìtura të të fejuarit të saj, ndaj dhe heq unazën nga gishti, duke thënë se ajo nuk do e vazhdojë më atë lidhje. Paralèlisht, kolegët e tyre ndodhen në një krìzë në fejesën e tyre. Dujgu kthehet në kòmisariat për t’u pajtuar me Aliun pasi Jasemini e bind se nuk duhet t’a zgjasë më tepër, por mèrzitet më shumë sepse e gjen Aliun duke xhiruar me Ilajdën.

Dujgu kthehet në shtëpi mëse e nèrvozuar, ndaj nëna e saj bën detyrën që i takon dhe e qetëson duke i kujtuar sa shumë ka bërë Aliu për të dhe se si i ka qëndruar pranë në momentet më të vèshtira. Për më tepër, ajo vërteton nga Fërati se Aliu e ka hequr unazën pasi ka pasur një alèrgji në gisht. Ajo ndihet aq në fàj saqë planifikon çfarë do bëjë për të fituar faljen e tij, derisa pas disa orësh, lexon në gàzeta një làjm për Aliun dhe Ilajdën. Kjo e fundit e ka përdorur Aliun, ka lajmëruar fshèhurazi një gàzetar që t’i fotografojë e të bëjë làjm sikur janë të dashur, vetëm që të bëjë xhèloz ish të dashurin e saj që ende e dashuron.

Bota e Zejnebit trònditet kur një e panjohur telefonon për të thënë se është kushërira e Sudes. Menjëherë ajo fton Alpin për të gérmuar mbi atë çështje dhe nga letrat e hershme që gjejnë në zyrën e të ndjerit Sabri, ato kuptojnë se mund të ekzistojë me të vërtetë një kushërirë e Sudes. Zejnebi fríkësohet se ajo mund t’ia màrrë Suden, ndërsa Alpi thotë me bindje se duhet të jetë në ndjèkje të parave. Më kèq nga të gjithë, e përjeton Aisheja, ndërsa Sinani as që është prezent sepse ndodhet në një bisedë të thellë me Emrenë, mbi Arzunë.

Ai i tregon se disa infòrmatorë i kanë thënë se e kanë parë në lagjen e saj të vjetër, por Sinani nuk e beson diçka të tillë. Në mbrëmje, Emreja vendos të ndërhyjë në një operacion të dyshìmtë dhe fati do që ai të vërtetojë se në krye të këmbimit të drògès është Arzuja, por nuk arrin t’a zèrë atë. Atë natë, Arzuja troket në shtëpinë e Ahmetit, ku kërkon strehim. Edhe pse ai ngulmon që ajo të kthehet në klínikë, Arzuja qëndron në bodrumin e shtëpisë së tij, kúndër dëshirës së tij.

Gjatë asaj kohe, mendjen tek Ahmeti e ka edhe Meltemi. Ajo është fríkësuar nga fjalët e tij atë ditë se do e paguajë për repútacionin që i ka shkàtërruar dhe do ia màrrë vajzën, prandaj i kërkon Alpit t’i japin fund marrëveshjes së tyre sepse fundi për të do jetë i kèq. Me gojën plot, Alpi i përmend shumën e parave që ajo do marrë, shtëpinë që mund t’ia sigurojë nëse Ahmeti ia cénon atë ku ajo aktualisht jeton, e shumë të tjera. Ai thotë se nuk e kupton përse ajo ngulmon për Ahmetin që e trajton si një mbéturinë, por lòtët e Arzusë do flasin vetë.

Nga përgjigjet dhe reagimi i saj, Alpi kupton se ajo ka nevojë të ndihet me të vërtetë e dashuruar dhe do një martesë reale e jo të rrème, por Meltemi e mohon diçka të tillë. Nga mendimet e tràzuara, Meltemi vijon të qëndrojë në shtëpinë e Alpit, ku ky i fundit kujdeset për të edhe kur ajo është në gjumë. Sakaq, të nesërmen në mëngjes, e dashura e Alpit, Sudeja, do përballet me vajzën që pretendon të jetë kushërira saj. Ajo quhet Selen, u shkèl në shtëpi dhe pavàrësisht mikpritjes së Zejnebit, sillet si mos më kèq me të gjithë.

Njëherazi me Alpin, në shtëpinë e Zejnebit do trokasë edhe Emreja. Ky i fundit bisedon me Sinanin, të cilit i tregon se dyshòhet që Arzuja ia ka mbáthur dhe atë natë do kryejë një tràfìkim drògè, por Sinani nuk e beson. Ndërsa Alpi, kontrollon me Zejnebin letrat e vjetra të të ndjerit Sabri dhe kuptojnë se ekziston një mundësi e vogël që Sudeja të ketë me të vërtetë një kushërirë. Zejnebi tmèrrohet nga idea se dikush mund t’ia màrrë Suden, ndërsa Alpi është mëse i bindur se kushdo qoftë kushërira, është vetëm në kërkim të parave të Sudes.

Gjatë asaj kohe, Meltemi ndodhet e vetme në shtëpinë e saj, kur bàstiset nga ardhja e paprítur e Ahmetit, që rreshton kèrcènimet e tij nëse ajo dhe Alpi do vazhdojnë t’ia shkàtërrojnë repùtacionin duke e prezantuar Zahrën si fëmijën e Alpit. Meltemi fríkësohet shumë dhe në mbrëmje, pranë Alpit, thotë se marrëveshja tyre ishte një gàbim që duhet të marrë fund para se Ahmeti të sjellë fundin e saj. Edhe pasi mëson çfarë ka ndodhur, Alpi është sërish i qetë dhe i premton Meltemit gjënë e vetme që ka siguruar ajo nga Ahmeti; shtëpinë.

Pas refuzimeve të Meltemit, edhe pse Ahmeti e ka trajtuar si mos më kèq, Alpi kupton se ajo është e irrítuar pasi ka nevojë të ndjejë se dikush e dashuron. Ai bindet se Meltemi kërkon një martesë të vërtetë me të dhe jo thjesht një copë letër, ndaj ia thotë por Meltemi e mohon dhe me mendjen e mbushur me dyshíme, shkon të flejë. Përtej të gjithave, Alpi kujdeset për të edhe kur ajo është në gjumë. Ahmeti që solli atë diskutim, në atë moment përballet me ardhjen e paprítur të Arzusë, e cila i futet në shtëpi kúndër dëshirës së tij.

Edhe pse ai ngulmon që Arzuja duhet të kthehet në klínikë, ajo i tregon se Emreja bástisi tregtinë që ajo po bënte atë natë dhe rrjedhimisht ka nevojë të fshèhet në një vend. Sakaq, mëngjesi i të nesërmes do jetë me të paprítura të rénda, veçanërisht për Zejnebin. Vajza që pàndeh të jetë kushërira e Sudes, Seleni, u shkon në shtëpi që herët në mëngjes, prezantohet me Suden që po largohet për në shkollë dhe ndonëse Zejnebi e pret më së miri, ajo sillet shumë ashpèr. Që në hapin e saj të parë në çiflig, Seleni e kèrcènon Aishen se mund t’a hèqë nga puna nëse do i përgjigjet si në telefon.

Narini përgatit çaj për vete dhe Kemalin por sapo ulet pranë tij, në derë troket motër Shehrija. Ato dètyrohet të vazhdojnë me rolin si të martuar, për sa kohë që kùjdestaria Masallit është ende në pikëpyetje. Prandaj, Narini vendos të lexojë letrën që ka shkruar për Kemalin si baba, në detyrën shkollore që Masallit i është kërkuar. Vetë Narini, por edhe Kemali me Shehrijen përlòten nga të gjitha detajet që ajo ka spikatur si argument për të vërtetuar se Kemali është një baba i përsosur.

Atë moment emocional, do e ndëpresë një tjetër trokitje dere. Tani, pas derës qëndron avòkati i Kemalit, që me kokën ulur tregon se për fat të kèq, nuk kanë arritur dot të gjejnë asnjë provë që i vërteton punët e jashtëlígjshme që gjyshi i Masallit po bën, ndaj nuk e kanë aq të sigurtë kújdestarinë e së voglës. Rrjedhimisht, ato duhet të vazhdojnë rolin si të martuar, për hir të asaj kùjdestarie. Edhe pse kùjdestaria është vënë në pikëpyetje, Kemali i gëzohet shumë atij làjmi, ashti si dhe Narini.

Teksa përjeton gëzimin e tij që do jetojë pak më gjatë me Narinin, Kemali nuk di asgjë për nipin dhe mbesën e tij që ndodhen në rrèzik dhe të pámbrojtur. Sado që Emiri ngulmoi që Rejhani të qëndronte në shtëpi, ajo nuk u bind dot dhe shumë shpejt, sëbashku mbërrijnë në adresën që u ka shkruar Xhemreja. Kjo e fundit, u futet në dhomë, ndërkohë që Sunën e ka lënë të lídhur në një tjetër dhomë, në një kat më poshtë. Xhemreja nis të flasë, se si ardhja e Rejhanit ia mori Emirin, për të cilin ajo thotë se Rejhani nuk e meriton.

Duke iu betuar se gjithmonë ka pritur që edhe ai një ditë ta dashuronte, Xhemreja nxjerr një çàkmak nga xhepi dhe pa iu dridhur qerpiku, e hedh në tokën që është e mbuluar me bénzinë, teksa me gojën plot thotë se do vdèsin sëbashku. Por fati është në anën e Emirit dhe Rejhanit. Suna, që ndodhet një kat poshtë tyre, kupton se është e vetmja që mund t’i shpëtojë nga dhoma ku janë përfshirë nga flàkët dhe mbahen të kÿçur. Duke kujtuar fjalët inkurajuese të Rejhanit, ajo arrin të ecë zvàrrë, aq sa t’u hedhë poshtë derës çelësin e dhomës dhe ato shpëtojnë, përfshirë Xhemrenë që menjëherë u alivànos nga tými.

Emiri përgatitet të shkojë menjëherë pranë Xhemresë por nuk do që Rejhani të rrézikojë. Pavàrësisht këmbënguljes së tij, Rejhani i víhet nga pas dhe sëbashku shkojnë në adresën që Xhemreja u ka shkruar. Sapo ngjiten në katin e dytë, Xhemreja gjithashtu futet në atë dhomë dhe e kÿç me çelës, teksa të gjithë njëherazi ndjejnë aromën e bénzisë që po i rrethon. Me çákmakun që mban në dorë, Xhemreja thotë se gjithmonë ka pritur se ndoshta një ditë Emiri do e dashuronte por Rejhani erdhi dhe sipas saj, padrèjtësisht ia mori.

Emiri i përgjèrohet t’a heqë çákmakun nga dora, ndërsa Xhemreja betohet se do vdèsin të tre sëbashku, meqë Emiri zgjodhi Rejhanin. Ajo e hedh çàkmakun në tokë dhe flàkët mbulojnë muret e dhomës aq shpejt, saqë Xhemreja bie pà ndjenja nga tÿmi që ia mbush mushkëritë. Suna, e cila ndodhet një kat poshtë tyre, dëgjon se çfarë po ndodh dhe vendos të provojë të zvàrritet në shkallë për t’u shkuar pranë, sepse ajo ka një tjetër çelës për atë dhomë. Rejhani me Emirin e dëgjojnë Sunën dhe Rejhani i jep shumë kurajo që ajo të vazhdojë.

Sunës ndërkohë i kujtohen të gjitha fjalët e Rejhanit se si lëvizja e gishtërinjve të saj do të thotë shumë, ndaj me shumë përpjekje, mundim dhe djersë të derdhur, ajo arrin të shkojë pas derës e t’u hedhë çelësin. Emiri i mrekulluar, shpëton jo vetëm Rejhanin por nxjerr edhe Xhemrenë që ka hùmbur ndjenjat. Sakaq, përtej gjithë atyre ngjarjeve ndodhet Kemali me Narinin, që për shkak të ardhjes së Shehrijes, nuk e bisedojnë dot martesën e tyre, për të cilën ndjejnë kèqardhje që duhet t’i japin fund.

Para Shehrijes, Narini lexon me zë letrën që ka shkruar për detyrën shkollore të Masallit, ku e ka përshkruar detajisht Kemalin, si një baba perfekt. Të tre emocionohen por emocionet e tyre i ndërpret trokitja derës nga ana avòkatit. Me kokën poshtë, ai kërkon ndjesë teksa sqaron se nuk kanë arritur ende të gjejnë asnjë provë për punët e jashtëlígjshme të gjyshit të Masallit, ndaj përveç kùjdestarisë që nuk është e siguruar, ato duhet të vazhdojnë me rolin si një çift i vërtetë. Pavàrësisht kùjdestarisë së pasíguruar, Kemali i gëzohet atij làjmi.

Derja shkon pranë Asjës në zyrën e saj, pasi është kthjelluar, sepse Vollkani është zgjuar dhe është shëndosh e mirë. Para Asjës, ajo kërkon ndjesë që për pak minuta mendoi se Vollkani ka ndryshuar dhe po i bënin padrèjtësi. Asja e mirëkupton dhe plani vazhdon po me mbështetjen e Derjës. Paralèlisht, për Vollkanin po flasin Onuri dhe Derini. Kjo e fundit ngulmon që të shkojë sa më shpejt pranë Vollkanit, gjë që Onurin e lë pa fjalë, prandaj ndjen nevojën që t’a këshillojë atë.

Duke e kàpur nga supet, Onuri i kërkon Derinit që ajo t’i kuptojë vlerat që ka dhe të mos e hùmbasë jetën pas Vollkanit. Megjithatë, Derini kërkon të shkojë pranë tij dhe Onuri e dërgon. Ajo futet në dhomën e Vollkanit me fùri dhe menjëherë nis të kërkojë falje, teksa sqarohet se kurrsesi nuk ka menduar t’a léndojë atë por vetëm Asjën. Vollkani, si përherë, dashurohet me mënyrën se si Derini e dashuron, jo me atë vetë, ndaj e qetëson dhe i thotë se është në dijeni të gjithë skemës se si është menduar.

Ai ka vendosur të mos e rrézikojë Derinin me búrgosje, ndaj dhe nuk bën denòncim ndaj saj por thotë para pòlìcëve se gjithçka ishte aksídentale. Pas largimit të Derinit nga Vollkani, Asja i shkon sërish pranë Vollkanit, kësaj rradhe për të biseduar për bashkëshorten e tij, Derinin. Duke i qëndruar të njëjtit màshtrim, se gjòja ajo dëshiron të jetë krah tij nëse do divòrcohet nga Derini, Asja i thotë se situata e Derinit po réndohet çdo ditë e më tepër dhe rruga e vetme e shpëtimit, është shtrimi i Derinit në një klínikë për shéndetin mendor.

Sugjerimin e Asjës e pranon edhe Vollkani, ndërkohë që Derini po shoqërohet në shtëpi nga Onuri por nuk arrin të futet brenda, nga kujtimet e ngjarjes me Vollkanin. Onuri e merr në shtëpinë e tij sepse ajo péson krízë dhe teksa i qëndron aq pranë për t’a qetësuar, Derini e puth dhe ato flejnë me njëri tjetrin. Sakaq, vëllai i saj Selçuku merr një telefonatë nga Xhereni. Ajo pyet për Nilin që nuk e ka parë mirë atë mëngjes në spítal dhe teksa telefoni qëndron hapur, Nili jep làjmin e shtatzanisë, që Selçukun e çmènd nga lumturia ndërsa Xherenin e léndon.

Derini arrin të lírohet nga akúzat në pòlìci dhe kërkon menjëherë nga Onuri që ai t’a shoqërojë për tek Vollkani. Onuri, mëse i shqètësuar për të por dhe i dashuruar, i kërkon që ajo t’ia dijë vlerat vetes dhe të mos humbasë pas një personi të kótë. Megjithatë, e shoqëron për tek ai. Në takimin e parë mes tyre pas aksídentit, Derini betohet se kurrsesi nuk ishte e qëllimshme ndaj tij por ndaj Asjës ajo thíkë. Vollkani e pohon, e di mjaft mirë se Derini nuk do e léndonte kurrë dhe këtë gjë ia thotë.

Pas pak minutash, Derini largohet sepse nuk qëndron dot më gjatë. Ajo kërkon me ngulm që të takojë të bijën, si i vetmi person tek i cili gjen shërim. Onuri e shoqëron deri pranë shtëpisë por mu në prag të shtëpisë, Derini pèson një krìzë nérvore, duke mos e kontrolluar dot mendjen që kujton pa ndalim momentin e plàgosjes së Vollkanit. Ajo futet me nxitim në makinën e Onurit dhe që aty, shkojnë në shtëpinë e tij. Mllèfi i Derinit ndaj Asjës nuk ka të sòsur dhe shpejt ajo e gjen veten duke pirë gota të njëpasnjëshme alkòli, në shtëpinë e Onurit.

Ai nuk e duron dot më që Derini të konsumohet kaq shumë për një person si Vollkani, ndaj i afrohet për t’a qetësuar por Derini i hídhet në qafë, i rrèmbèn një puthje dhe sëbashku përfundojnë në shtrat. Sakaq, në anën tjetër ndodhet vetë Vollkani, të cilit sërish i shkon pranë Asja. Ajo është e vendosur t’a çojë deri në fund hákmarrjen, prandaj, duke vazhduar rolin sikur pret të martohet me Vollkanin, ajo i sugjeron atij që të mundësojë shtrimin e Derinit në një klínikë të shëndetit mèndor, përndryshe aksídenti i rradhës mund t’i shpjerë në vdèkje.

Pas bisedës me Vollkanin ku mori aprovimin e tij, Asja shkon në zyrë dhe merr një tjetër aprovim, kësaj rradhe nga Derja. Ajo kërkon ndjesë për akùzat që i bëri dhe tregon se i qëndron ende ndihmës së saj në planin për hàkmarrje. Në anën tjetër ndodhet Nili. Ajo ndodhet pranë Selçukut kur Xhereni telefonon për të pyetur për të. Nili tregon se nuk ka asgjë për t’u shqètësuar por ka vjèllur sepse është shtatzènë. Selçuku dhe Xhereni e mësojnë njëherazi por léndimi më i madh i Xherenit vjen nga gëzimi aq i madh i Selçukut, që thotë pa ndalim ‘po bëhem baba’.

Ozani shkon pranë Xhemresë me një surprizë të paprìtur për të, që lidhet me punën e re, me vizatimin e gurëve. Bisedën e tyre e dëgjon i xhìndosur nga xhèlozia edhe Çelebiu, i cili i jep fund asaj bisede me ardhjen e tij. E frìkësuar se diçka mund t’i ndodhë Ozanit nga Çelebiu, ajo e bind atë të largohet dhe përballet e vetme me Çelebiun, që vijon të jetë bashkëshorti saj legjìtim. Ai i ka sjellë një veshje të posaçme për atë natë, sepse është një nga netët më me rëndësi për kandidimin e tij si kryebàshkiak.

Ende pa u larguar Çelebiu, në shtëpi vjen Ryjaja, e cila e shikon atë për herë të parë që prej vdèkjes së të atit. Ai e ngàcmon pikërisht në atë pikë, ndaj ajo nuk përmbahet por e gòdet me vazo në kokë. Pa iu kùndërpërgjigjur, Çelebiu largohet. Sakaq, vëllai i tij Iskenderi, e gjen veten sërish duke qàrë para vàrrit të Shimalit, teksa i kërkon asaj ndjesë për gjithçka që ka ndodhur dhe betohet se ka bërë maksimumin e tij për t’a shpëtuar. Ato lòt të sinqertë i shikon edhe Çiçeku por ajo nuk ndjen aspak dhèmbshuri për Iskenderin, përkundrazi.

Duke e màllkuar sërish që e ka përfshirë në vdèkjen e Kenanit, ajo e largon që aty. Iskenderi largohet në heshtje dhe kësaj rradhe, vendos që plàgët t’i freskojë vetëm pranë Atlasit, që i dhuron dashuri të pakushtëzuar. Gjyshja e Atlasit që po lùftòn aq shumë për të dhe për drejtësinë e vdèkjes së të bijës, Shimalit, në ato momente ndodhet në një mbledhje në zyrën e profesor Altanit. Ato janë të shoqëruar nga Xhemreja, Ryjaja, Omeri, Ozani si dhe Çiçeku. Qëllimi i tyre është i qartë; të mos e lejojnë fuqìzimin e Çelebiut më tepër, përkùndrazi.

Ato vendosin të gèrmojnë në të shkuarën për të gjetur ndonjë pikë ku mund të vërtetojnë ndonjë gàbim apo të fshèhtë të Çelebiut dhe teksa kërkojnë njëherazi, Xhemreja gjen një làjm që vërteton se gjatë viteve kur Çelebiu ka qenë njëherë si kryebàshkiak, ai e ka kthyer një vend mbèturinash, në një park të lìrë. Secili prej tyre mendon t’a përdorin historinë e tij për fòshnjën e gjetur në mbèturina, për të cilën aludojnë se mund të jetë vetë ai, por Xhemreja nuk pranon. Ajo thotë se nuk do bëhet e ùlët si ai dhe të përdorë një histori ku ai nuk ka asnjë fàj sepse ka qenë fòshnje.