Category: Uncategorized

Selçuku telefonon Derinin për t’i treguar vendndodhjen e Vollkanit sepse ndjen dhèmbshuri për të por gjithsesi i thekson që të mos shkojë në atë vend sepse do takohet ai vetë me Vollkanin dhe nuk do t’a zhgènjejë duke zbuluar vendin e tij. Sado që i premton Selçukut, Derini sërish shkon në atë vend. Selçuku largohet për t’i lënë ato të dy të vetëm, ndërkohë që ato nuk e dinë se po vëzhgohen edhe nga Asja dhe Derja. Ato të dyja i shikojnë nga larg duke u përqafuar e duke u puthur, gjë që vërteton fjalët e Asjës para Derjës.

Derini e bind Vollkanin se mes saj dhe Onurit nuk ka asgjë dhe se gjithçka ka qenë vetëm për t’a bërë atë sadopak xhèloz. Në mbrëmje të asaj dite, Nili do vizitojë Asjën, më shumë për t’u këshilluar me të se çfarë duhet të bëjë me martesën e saj kur e vrèt kaq shumë shtatzania e Xherenit. Asja e fton të bëjë çfarëdo që i ndjen zemra si dhe i thekson se do jetë krah saj gjithmonë. Teksa ato bisedojnë, Aliu pyet nënën e tij se çfarë i ka bërë ajo babait të tij. Asja kupton se Vollkani po ia nxít Aliun kùndër prandaj nuk përgjigjet.

Ditën tjetër në punë, ajo takohet me Vollkanin rastësisht, në zyrën e Derjës. Ai përpiqet t’a póshtërojë duke ia hequr nga duart projektet që ka marrë përsipër, ndërsa Asja e përqèsh duke i thënë se paska marrë urdhër nga gruaja që të mos takohen më. Gruaja e tij Derini vjen gjithashtu në spítal, sa për t’i thënë Asjës se këtë herë ajo ka humbur. Mllèfi i Asjës është aq i madh, saqë atë natë, ajo vendos të kthejë shtëpinë përmbÿs, që të duket sikur ka hyrë një hàjdut në shtëpi për të vjédhur várësen që i ka blerë Vollkani.

Si përherë, Vollkanin e lajmëron Derja, që qëllimisht i thotë të mos vijë sepse Asja gjòja e paralàjmëroi të mos i tregonte atij por po e telefonon për t’i thënë që t’a mbajë Aliun ai atë natë. Vollkani nxiton për tek Asja dhe e gjen atë gjòja duke vájtuar fatin. Derja largohet shumë shpejt ndërsa ato të dy mbesin të vetëm. Asja i kërkon Vollkanit t’a lërë të vetëm dhe luan rolin si e lénduar nga ai por Vollkani qëndron, kërkon falje për akùzat dhe i rrémbén një puthje në buzë. Asja e lejon t’a puthë por për më tepër intímitet, i thotë se fillimisht ai duhet të divòrcohet.

Seheri merr një ftesë me shumë ngulmim nga Zuhali, të cilën nuk e refuzon dot. Gjòja se është mèrakosur shumë për Seherin, Zuhali e fton për çaj dhe Seheri shkon por biseda mes tyre vetëm sa do shtojë urrèjtjen e Zuhalit për Seherin. Ajo aq nuk e duron më, saqë vendos t’i hedhë hèlm në gotën e saj të çajit, që t’a mbýsë njëherë e mirë. Zuhali e hèdh hèlmin por fati do që Seheri t’a derdhë gotën aksìdentalisht. E vendosur për t’a mbýtur, Zuhali shkon në kuzhinë t’i mbushë një gotë tjetër dhe gjatë asaj kohe, Seheri kujton kush është Zuhali.

Për shkak të fotografisë së Zuhalit me Jamanin dhe Jusufin që ajo mban në shtëpi, Seheri që e gjen, e kujton kush është në të vërtetë ‘Nazllë’. Ajo e ballafaqon dhe Zuhali e pranon, por nuk mjaftohet me aq. Menjëherë ajo ia vendos duart në fýt për t’a mbýtur dhe teksa Seheri përpiqet të shpëtojë veten, ajo e shtýn Zuhalin dhe Zuhali përplàs kokën në tavolinë e bie në tokë pà ndjenja. Në anën tjetër ndodhet Dujguja. Ajo dhe familja saj janë shumë të lumtur për atë ditë të veçantë, por Jaseminin nuk e lë të qetë Ertugruli.

Ai i kërkon të shkojë pranë tij për të festuar ditëlindjen e saj të dytë, që është dita kur ai e ka gjetur atë në rrugë. Jasemini pranon, me qëllimin e vetëm që t’i japë lamtumirën e të mos ketë më punë me të, meqë Dujgu ia ka kërkuar. Por, pasi i bën ato që kishte në mend, Jasemini përballet me àrmèn që ai i vendos në kokë, duke i rrëfyer me gojën e tij se që në fillim, e ka mbajtur pranë vetes që t’a ruajë për atë ditë hàkmarrjeje. Ertugruli e merr pèng atë dhe Dujgusë i dërgon mesazh kèrcènues.

Ai i shkruan se duhet të shkojë e vetme nëse do të shpëtojë Jaseminin dhe Dujgu shkon. Mesazhin e merr pasi në shtëpi ka ardhur Aliu për të kërkuar dorën e saj por ajo ia mbàth pa i thënë njeriu. Aliu shikon lulet e hèdhura në korridor, mëson se Jasemini është zhdùkur prej orësh dhe tani edhe Dujgu, prandaj e kupton se situata ka të bëjë me Ertugrulin. Bashkë me kolegët e tij, Aliu vihet në kërkim të Ertugrulin, ndërsa Dujgu gjatë asaj kohe mbërrin aty. Ndonëse shkon e àrmàtosur, atë e marrin pèng.

Dujgu me familjen e saj nis të bëjë përgatitjet për fejesën me Aliun, për të cilën të gjithë janë të emocionuar. Jasemini ndërkohë po merret me pastrimin e shtëpisë kur merr një mesazh nga Ertugruli. Ai i kërkon të takohen për ditëlindjen e saj, sepse sipas tyre, dita kur ai e ka gjetur, është ditëlindja e vërtetë. Jasemini pranon, sepse do t’i japë lamtumirën e të mos ketë më të bëjë me të, për hir të Dujgusë. Jasemini shkon dhe mirëpritet me një tortë e qìrinj, gjë për të cilën ajo e falenderon.

Më pas, thotë se kjo do jetë hera e fundit që do festojnë, sepse ka ardhur t’i japë lamtumirën. Për çudinë e madhe të Jaseminit, Ertugruli pranon menjëherë dhe pas pranimit, nxjerr àrmèn nga brezi e ia drejton në kokë. Sakaq, në shtëpinë e Jaseminit është çdo gjë gadi për fejesën e Dujgusë dhe Aliut. Ato mbërrijnë me lule, çokollata dhe shumë të kuruar. Dujgu merr lulet në dorë dhe njëkohësisht edhe një mesazh nga Ertugruli që i kërkon të shkojë pranë tij e vetme, nëse do të shpëtojë Jaseminin. Aliu do jetë ai që do gjejë lulet e hèdhura në tokë.

Menjëherë bën lidhjen dhe thotë me bindje se nëse nuk është gjëkundi as Dujgu dhe as Jasemini, atëherë Ertugruli ka planifikuar diçka. Planin e tij, ai e pranon edhe para Jaseminit, të cilës i thotë se që në fillim e ka marrë dhe e ka ruajtur për këtë ditë hàkmarrjeje. Dujgu mbërrin në vendin ku Ertugruli i kërkon, nxjerr edhe àrmèn, por dikush nga mbrapa e merr atë pèng. Në anën tjetër ndodhet Seheri, të cilën e fton Zuhali me ngulm në shtëpinë e saj për një çaj. Seheri shkon dhe e nxìt për urrèjtje duke i treguar se është pajtuar me Jamanin.

Zuhali nuk e duron dot më, prandaj i hedh hèlm në gotën e çajit. Fati do që Seheri aksìdentalisht t’a rrëzòjë atë gotë dhe teksa Zuhali i mbush një tjetër, Seheri gjen fotografinë që Zuhali mbante në dhomë, ku është fotografuar krahas Jamanit dhe Jusufit. Seherit në atë moment i kujtohet se kush është Zuhali dhe e ballafaqon atë, gjë që sjell një përlèshje fizike mes vajzave, sepse Zuhali menjëherë ia vendos duart në fýt për t’i dhënë fùnd Seherit. Kjo e fundit, për të mbrojtur veten, e shtýn Zuhalin, e cila përplàs kokën në cep të tavolinës dhe bìe pà ndjenja.

Iskenderi bëhet shumë kèq kur shikon në gàzeta làjmin për të. Para se të reagojë, Çelebiu i shkon pranë për t’i treguar se sa kèq është kur tregohet i mëshírshëm. Me ngulmim, Iskenderi thotë se nuk e ka padítur Aliun vetëm që të qëndronte Bylenti në bùrg e Atlasin t’a mbante Shimali, por Çelebiu i sqaron me bindje të plotë se për sa kohë që nëna e fëmijës është në jetë, asnjë gjykàtës nuk ia jep fëmijën një personi si Bylenti. Ato fjalë, réndojnë shumë tek Iskenderi, në mendjen e të cilit vijnë shumë copëza momentesh njëherazi.

Ai kujton shumë ngjarje të ndodhura së fundmi, që pas rënies së zjàrrit, ndaj telefonon Çiçekun, që vijon të hìqet si Shimali. Ai i bën disa pyetje që vetëm Shimali vërtetë do mund t’i përgjigjej. Çiçeku nuk i di, ndaj Iskenderi i kërkon të heqë màskën. Pasi ajo refuzon, Iskenderi i drejtohet vendi ku mbahet i mbyllur Aliu dhe betohet se do e vràsè atë, por Çiçeku nga fríka e heq màskën dhe zbulon veten. Për disa minuta me rradhë, Iskenderi qëndron i shtàngur nga pamja para syve të tij, derisa e kthjellon Çiçeku me akùzat e pafundme për gjendjen e saj.

Iskenderi e përdor si argument për t’i theksuar Çiçekut se të tilla gjëra bëhen nga fríka e vdèkjes; ashtu siç e ka shtyrë ai atë natën e zjàrrit dhe ashtu siç Çiçeku hoqì máskën. Për t’a mbyllur, Iskenderi i kërkon të bëjë deklaratë publike se ajo jeton dhe se ai nuk i ka fàj për gjendjen e fytyrës. Menjëherë Çiçeku refuzon dhe derisa të pranojë, ai e dhùnon Aliun para syve të saj, përtej një dere tránsparente. Në anën tjetër, vëllai i tij Çelebiu dòrëzon vetë Gyneshin pranë Xhemresë por gjërat nuk shkojnë aspak siç Xhemreja shpreson.

Fillimisht Gyneshit nuk i pëlqen as ambjenti dhe as ushqimi, më pas, gjatë natës teksa po flejnë, shtëpia tundet nga treni i gjatë që po kalon dhe Gyneshi zgjohet me pánik. Sado që përpiqet t’a qetësojë, Gyneshi sërish kërkon të ketë pranë babanë e saj. E lénduar, Xhemrjea telefonon Çelebiun, gjë që ai e kishte pritur. Pa vonuar aspak, Çelebiu shkon të marrë të voglën e tij nga Xhemreja dhe qëllimisht e fton edhe Xhemrenë që të shkojë me to në shtëpi, që Gyneshi t’a dëgjojë me veshët e saj se Xhemreja nuk do.

Çelebiu shkon vetë të dërgojë pranë Xhemresë vajzën e tij, Gyneshin, duke qenë mëse i bindur se Gyneshi nuk do ambjentohet aspak në kushtet poshtë mìnimales që Xhemreja ka. Që aty, Çelebiu shkon pranë Iskenderit sepse është publikuar làjmi për të. Iskenderi është mjaftueshëm i xhìndosur dhe nuk i duhen aspak krìtikat e Çelebiut që i thekson se nuk duhet të tregojë mëshìrë për njerëzit. Iskenderi ngulmon se e ka bërë që Atlasi të mos përfundonte tek Bylenti ndërsa Çelebiu thotë se një baba si Bylenti nuk e fiton kurrë kùjdestarinë e fëmijës për sa kohë që nëna fëmijës është gjàllë.

Ato fjalë e bëjnë Iskenderin të mendojë shumë copëza nga ngjarje të ndodhura njëpasnjë, që prej rënies së zjàrrit të madh. Për të konfirmuar dýshimet që ka në kokë, ai thërret Çiçekun, e cila vijon të jetojë me idèntitetin e Shimalit. Iskenderi e thërret Çiçekun, për t’i bërë asaj disa pyetje që në dukje janë të thjeshta dhe të kòta, por që përgjigjet ia di vetëm Shimali, ndaj Çiçeku ngec dhe ai e kupton se nuk është ajo. Iskenderi kërkon të dijë kush fshìhet poshtë màskës por ajo refuzon të zbulohet.

Rezìstenca Çiçekut zgjat derisa Iskenderi i drejtohet dhomës ku po mbahet Aliu, duke thënë se është i gatshëm t’a vràsè atë, nëse ajo nuk do e heqë màskën. Pasi e heq, Iskenderi shtànget me minuta të tëra, derisa ajo rinis t’a akùzojë se ia ka marrë gjysmën e fytyrës me shtýrjen në zjàrr. Iskenderi, ende i turbùlluar, e mbron veten duke i dhënë rastin konkret se çfarë bën njeriu nga frìka e vdèkjes. Por Iskenderi nuk mjaftohet me aq. Atij i duhet një deklaratë publike nga vetë Çiçeku, se ajo është në jetë dhe ai nuk është fàjtor për zjàrrin.

Çiçeku këtë refuzon t’a bëjë ende më me ngulmim por Iskenderi futet në dhomën ku mban pèng Aliun dhe ndërmjet derës trànsparente i ofron Çiçekut pamjen e dhùnimit të Aliut, derisa ajo të vendosë të pranojë. Sakaq, Gyneshi që ndodhet në shtëpinë e Xhemresë, jo vetëm që nuk i pëlqen ushqimi dhe ambjenti por edhe frìkësohet nga disa zhurma gjatë natës. Ajo zgjohet duke qarë dhe kërkon babanë e saj, të cilin Xhemreja dètyrohet t’a thërrasë. Çelebiu shkon t’a marrë me një buzëqeshje të shtìrur dhe duke e ftuar Xhemrenë të shkojë me to, sepse e di mjaft mirë që ajo do refuzojë dhe do bjerë në sytë e Gyneshit.

Onuri troket në shtëpinë e Asjës që të kuptojë se çfarë po ndodh, si dhe që t’a ballafaqojë për faktin që ajo nuk është treguar tërësisht e sinqertë me të. Atë gjë, Asja e pranon por edhe thekson se nuk do tólerojë asnjë njeri që e ka cénuar në jetë dhe do ua tregojë të gjithëve vendin. Pas asaj bisede të shkurtër në prag të derës, Onuri largohet dhe brenda fare pak çasteve, dera Asjës do trokitet sërish, kësaj rradhe nga Derini. Dëshpèrimisht, Derini pyet Asjën nëse Vollkani e ka telefonuar dhe ajo mund t’a dijë se ku ndodhet ai.

Asja e përqèsh atë çfarë po bën Derini dhe i sugjeron të mos e úlë veten kaq shumë për një mashkull, por Derini është tepër e dëshpèruar. Pasi bindet se as Asja nuk e di vendndodhjen e Vollkanit, Derini largohet duke iu betuar asaj se ashtu siç humbi Vollkanin dhe largoi Arasin, ajo do humbasë çdo njeri e do plaket e vetme. Por fjalët e Derinit nuk i ndikojnë aspak Asjës. Ajo e di se ku ta gjejë Vollkanin, dhe e gjen atë, në shtëpinë ku ai është rritur, në shtëpinë e familjes së tij. Vollkani është në gjendje të dérrmuar dhe nuk reagon kur Asja e gjen.

Teksa ai kërkon të vërtetën nga ajo, Asja shfrytëzon situatën duke e màshtruar atë ende më shumë, sepse është e mbushur me dëshirë për hàkmarrje, ende më shumë pasi mësoi se ai ka rràhur Onurin nga xhelòzia për Derinin, ndaj nuk do t’a lejojë të luajë me dy femra njëherazi. Vollkani e pyet hapur nëse ajo e mori tanimë hàkmarrjen e saj, por Asja i thotë se ai është i lirë të besojë çfarë të dojë, si dhe i thekson se Derini e do mjaftueshëm sa të mos e trádhtojë kurrë atë. Pas atyre fjalëve, Asja largohet. Pas atij takimi, Asja shkon pranë Derjës.

Derja përpiqet t’a bëjë të heqë dorë nga plani, sepse i ka besuar lòtët e Vollkanit një natë më parë dhe beson se ai e dashuron Asjën, por Asja i tregon se çfarë ka ndodhur me Onurin dhe Derja i jep të drejtë. Ndërkohë, Gonyli shkon të takojë Selçukun. Ajo e këshillon atë si birin e saj, përpiqet t’a afrojë me Nilin e të mos lejojë njeri t’i përçàjë, si dhe i sugjeron atij të jetë i vëmendshëm në kompani sepse një ditë do kalojë ai në krye. Selçuku refuzon menjëherë por ajo e fut në dyshìme duke e pyetur nëse do e lërë djersën e të atit të shpërdòrohet nga të tjerët.

Onuri nuk duron të qëndrojë në shtëpi pas përlèshjes me Vollkanin por troket tek Asja. Ai kërkon të dijë çfarë lojërash po luan Asja, ndërsa ajo thotë sypatrèmbur se vetëm po u jep njerëzve atë që meritojnë, sepse të gjithë e kanë téstuar me durimin e saj. Onuri largohet duke i kërkuar që t’i qëndrojnë të gjithë sa më larg, ndërsa menjëherë pas tij, në derën e Asjës do trokasë Derini. E dëshpèruar, ajo kërkon të dijë nëse Asjën e ka telefonuar Vollkani. Asja përqèsh gjendjen e saj, gjë që Derini e kupton ndaj irrítohet ende më shumë.

Pasi bindet se Asja nuk di gjë për Vollkanin, Derini largohet duke i thënë se ajo do plaket e vetme, sepse nuk do i qëndrojë askush afër. Asja nuk ndikohet aspak nga fjalët e Derinit por del nga shtëpia dhe shkon në shtëpinë ku është rritur Vollkani. Ashtu siç pándehte, ajo e gjen Vollkanin aty, mëse të dëshpèruar. Vollkani thotë hapurazi se tanimë ajo duhet t’a ketë shùar zjàrrin e hàkmarrjes, por Asja vazhdon me lojën e saj në mënyrë të pàmëshírshme.

Në të njëjtën kohë, ajo edhe e bën të besojë se e dashuron, edhe i thotë se Derini e dashuron shumë dhe nuk do e trádhtonte kurrë atë. Së fundmi, nuk mundohet t’a bindë për asgjë, i thotë se është i lírë të besojë çfarëdo që dëshiron dhe largohet. Asja tani troket në derën e Derjës, sepse ajo është shqètësuar për shokun e saj, Vollkanin dhe i tregon Asjës detajisht se sa i dashuruar dhe i dëshpèruar është ai , ndaj dhe i kërkon t’a lërë me kaq hákmarrjen ndaj tij. Qetësisht, Asja i shpjegon përse nuk do e bëjë.

Ajo i sqaron se fakti që ai është bërë aq xhéloz për Derinin sa për të godítur Onurin, tregon që nuk është i dashuruar pas Asjës, prandaj do t’i japë një mësim të mirë se nuk mund të luajë me dy femra njëkohësisht. Pas atyre fjalëve, Derja bindet se Asja ka të drejtë. Paralèlisht, Gonyli shkon të takojë Selçukun. Shkurtimisht, ajo e këshillon mbi martesën me Nilin se si nuk duhet t’a príshë për njeri, më pas i kërkon Selçukut të jetë vigjilent sepse shumë shpejt do e largojë Vollkanin nga kompania dhe vendin e tij duhet t’a zèrë Selçuku vetë.

Seheri kthehet në shtëpi me Jamanin dhe teksa ia mjèkon plàgën, ajo e pyet edhe për të shkuarën e tyre, veçanërisht dëshiron të dijë përse kanë pasur aq shumë àrmìq. Me kokën ùlur dhe kèqardhje shumë të madhe, Jamani tregon se àrmìqtë e tyre kanë qenë gjithmonë njerëzit më të afërt, duke filluar nga nëna tij, kunata dhe Zuhali, por Seheri nuk i mban mend ngjarjet dhe as që e lidh dot Zuhalin me ‘Nazllën’ që ajo njeh. Në ato momente, Zuhali telefonon dòktor Azizin për t’a pyetur mbi Seherin.

Ajo shpreson që Seheri të mos jetë shpëtuar fare e të ketë vdèkur, por Azizi i jep làjmin më të kèq që ajo pret, që Seherin e ka shpëtuar Jamani dhe jo ai. Zuhali thuajse humbet torùan por më së tepërmi irrìtohet me veten e saj, që pàndehi të krijonte një hèro në natyrën e Azizit. Zuhali merr guxim dhe i shkon Seherit para shtëpisë por fillimisht e telefonon. Kur Seheri i tregon se është bashkë me Jamanin, ajo rrjedhimisht refuzon të futet brenda dhe mbyll telefonatën. Nga mllèfi, Zuhali thuajse bën një çmènduri.

Ajo merr një gur të madh dhe tenton t’ua hèdhë në dritare që të thýhet e të shkaktojë frìkë, por nuk e bën. Ajo largohet mes lòtësh dhe urrèjtjes për Seherin, ndërsa Seheri me Jamanin bisedojnë me Jusufin në një telefonatë me pamje. Seheri do surprizojë jo vetëm Jusufin por edhe Jamanin, kur i thotë të voglit të tyre se ditën e nesërme mund t’a kalojnë të tre sëbashku, në shtëpinë e Jamanit. Pas atij çasti aq të lumtur për Jamanin, Seherit i vjen një tjetër kujtim nga e shkuara me Jamanin.

Ajo kujton natën e aksìdentit që ia humbi kujtesën, por jo momentin e përplàsjes. Nga ai kujtim, Seheri përjeton gjithë dashurinë e Jamanit, shpreh kèqardhje që e ka munduar aq shumë dhe mes lòtësh gëzimi, përqafohen. Sakaq, në anën tjetër edhe Dujgu do derdhë lòt gëzimi, kur nëna saj pranon lidhjen me Aliun dhe u uron mbarësi. Dujguja menjëherë lajmëron Aliun, që në ato momente dukej se i kishte humbur tòtalisht shpresat. Aliu ngrihet në këmbë e nis të festojë, teksa shpreh edhe çudi me hallën e tij, që gjithmonë e di se çfarë do ndodhë.

Semraja i dhuron lumturi pafund vajzës së saj Dujgusë, duke pranuar dashurinë e saj me Aliun, që t’a kthejnë në një fejesë e martesë, në momentin më të përshtatshëm. Pranimi i Semrasë nuk i dhuron lumturi vetëm Dujgusë por së tepërmi edhe Jaseminit. Pas bisedës me nënën e saj, Dujgu lajmëron menjëherë Aliun, të cilit i dhuron gjithë botën. Ai gëzohet shumë por edhe çuditet se si përherë rezulton të ketë të drejtë halla tij Sulltana. Làjmin e mirë, Aliu e ndan me shokët që ka në shtëpi në ato momente.

Në anën tjetër ndodhet Zuhali. Ajo telefonon dòktor Azizin për të mësuar se çfarë ka ndodhur atë ditë me Seherin, por xhìndoset e tëra kur ai i tregon se nuk e ka shpëtuar dot ai vetë Seherin, por e ka shpëtuar Jamani. E tmèrruar, Zuhali fàjëson veten që mendoi se mund t’a kthente Azizin në një hèro. Për të mësuar ndonjë gjë më shumë, ajo i shkon Seherit në shtëpi por para se të trokasë, e telefonon. Zuhali humbet torùan kur Seheri i tregon se është brenda me Jamanin por sigurisht refuzon të futet brenda.

Ajo tenton t’u hèdhë një gur të madh për t’u shkaktuar pànik, por nuk e bën dhe largohet. Brenda në shtëpi, Seheri bisedon me Jamanin për të shkuarën e tyre. Pasi Jamani i thekson se ato kanë kaluar pafund perìpecira sëbashku, Seheri kërkon të dijë përse kanë pasur kaq shumë àrmìq dhe kush kanë qenë ato. Me kèqardhje, Jamani tregon se gòditjet më të rènda i kanë marrë nga njerëzit e tyre më të afërt, nga nëna e tij, nga kunata e Zuhali, por Seheri nuk mban mend asnjërën prej tyre.

Teksa diskutojnë, Seherit i kujtohet në mënyrë të paprìtur e gjithë nata e aksìdentit, përveç momentit tràgjik. Ajo emocionohet nga ajo që përjeton por edhe  ndihet në fàj që një person aq të dashuruar sa Jamani, e ka lodhur aq tepër. Jamani i lumtur, i thotë se e vetmja gjë me rëndësi është që kujtesa saj po kthehet në formë të plotë. Bisedën e tyre e ndërpret një telefonatë nga Jusufi, të cilit Seheri i bën surprizë njëherazi me Jamanit, duke i thënë se ditën tjetër do e kalojnë sëbashku, në shtëpinë e tyre të madhe.

Shef Emreja kthehet në shtëpi dhe në mënyrë të pabesueshme e të mrekullueshme, pas tij vjen edhe Fulja. Shefët më të mëdhenj kanë vërtetuar që ajo nuk ka pasur qëllim spìùnimi dhe e kanë lënë të lìrë. Ato po diskutojnë gjèmat e fundit, ndërkohë që Zejnebi ndodhet në spìtal dhe rrèziku vetëm sa i kànoset, çdo moment e më shumë. Për të vjen ushqimi nga spìtali, pas disa ditësh që ajo nuk ka ngrënë dot. Sapo ngre lugën për të ngrënë, ajo shikon një shënim që i është lënë në tabakanë e ushqimit.

Në atë shënim, atë e kèrcènojnë sërish se nuk do e lënë të qetë as duke ngrënë. E frìkësuar se mund t’i kenë bërë diçka në ushqim, ajo e hèq nga duart. Paralèlisht, Sinani nuk i lë përpjekjet për të. Bashkë me Arzunë, ato po kërkojnë gjithandej për ndonjë gjurmë të Zaferit, në vendet ku ai qëndron më së shumti, por asnjëri prej tyre nuk e ka parë prej shumë ditësh. Të lodhur me aq kërkime për atë natë, Sinani dhe Arzuja rikthehen në strofkën ku po qëndrojnë në arràti. Atë natë, Sinani nuk ia vendos pràngat të lìdhura me shtratin.

Duke marrë shkas nga ajo liri, Arzuja përpiqet t’ia mbàthë edhe nga ai por Sinani është mjaftueshëm vigjilent sa për t’a ndaluar atë arràtisje që do i kushtonte shumë. Mëngjesin e ditës tjetër, në shtëpinë e tij, pranë së motrës, Munevverit, do shkojë jo vetëm Kadiri por edhe e bija, Denizi. Kadiri kërkon të sqarohet mòsmarrëveshja mes tyre për bisedën e bërë një ditë më parë, ndaj Denizi rrëfehet e tregon se vëllai saj ka një bòrxh shumë të madh në bìxhoz dhe për t’a mbyllur atë, ka marrë bòrxh edhe tek fàjdexhinjtë.

Kadiri nxiton të shkojë pranë të birit por debàton me të dhe nga frìka se mund t’ia vràsìn të birin, Kadiri bìe në tokë pà ndjenja. Ai dërgohet me të shpejtë në spìtal dhe i nènshtrohet një opèrimi për zemër, si dhe i paralàjmërojnë të gjithë që të kenë shumë kujdes me të nga ai moment e tutje. E mira e asaj dite, do jetë një urdhër që Arzuja do japë, duke qenë e dètyruar nga àrmà e Sinanit në kokën e saj. Ajo lajmëron të gjithë ùshtàrët e saj se jo vetëm që nuk do e lèndojnë më Zejnebin por do e mbrojnë atë si të ishte një prej tyre.