Telenovela News

Ahmeti del para Emresë për të dhënë deklaratën e tij për Arzunë por sado që e thekson se nuk ia ka idenë se ku ka shkuar ajo, Emreja sërish nuk e beson, e nènqesh dhe e mban aty, derisa Ahmeti i kujton se ai i di të drejtat e tij dhe lìgjërisht ai nuk ka asnjë të drejtë që po e mban aty, vetëm se është martuar me Arzunë. Dètyrimisht, Emreja e lejon të largohet dhe Ahmeti shkon në shtëpinë e tij. Binura e pret me làjmin bòmbè, se në shtëpinë e tij është akomoduar Meltemi dhe Ahmeti e gjen duke u larë në pishinë.

Meltemi hìqet sikur nuk ka bërë asgjë, madje e mbron gjithë skemën e màshtrimit që bëri. Megjithatë, prej tij, ajo kërkon çelësat e shtëpisë që njëherë i dha por Ahmeti tregon se atë shtëpi e ka lëshuar me qera, me kontratë që nuk e prìsh dot. I dètyruar, Ahmeti e pranon në shtëpi, por i betohet se në momentin e parë që do e shikojë duke e bèzdisur apo duke thënë ndonjë fjalë më tepër, do e nxjerrë jashtë. Ndryshe prej marrëdhënies së tyre tashmë të shkàtërruar, në anën tjetër ndodhet Kadiri dhe Munevveri.

Marrëdhënia tyre duket se po bën hapa përpara dhe Munevveri bën krahasimin e Kadirit, me moshën e Kiraçit, duke i theksuar vetes se pjekuria dhe vendosmëria e Kadirit nuk kanë të krahasuar. Ajo natë kalon me aq, ndërsa në mëngjesin e të nesërmes, vëllai i saj Sinani merr urdhërin për të shkuar në një tjetër mision pòlìcor, paketon një valixhe të vogël dhe me mirëkuptimin e Zejnebit, ai largohet. Pak çaste më vonë, në shtëpinë e tyre vjen Ahmeti, merr fëmijët për t’i dërguar në plazh dhe largohen.

Por dera do trokasë sërish. Kësaj here, për çudinë e madhe të të gjithëve, është Arzuja. Ajo është e mbuluar nga djersët por kërkon të futet brenda dhe vetëm të flasë me Zejnebin, prej të cilës kërkon të marrë falje për gjithçka që i ka shkaktuar. Ajo sërish i shpjegon versionin e saj të asaj historie por ende pa thënë gjë më tepër, e kàpin dhìmbjet e lindjes. Zejnebi përgatit vendin, pret vajzën e Arzusë dhe Ahmetit, të cilën Arzuja e quan Xhansu, i lë amanet unazën e saj dhe sapo merr faljen e Zejnebit, ajo mbyll sytë duke ia lënë vajzën amanet.

Narini qëndron përballë Kemalit, e përlòtur për ikjen e saj dhe veçanërisht për Kemalin që nuk po thotë asgjë për situatën, prëveçse po interesohet nëse kùjdestaria e Masallit mund të cènohet nga largimi saj. Narini i tregon se është interesuar ajo mjaftueshëm dhe shërbimet sòciale e kuptojnë si dhe e pranojnë një situatë të tillë. Sërish ajo e pyet nëse ai ka diçka tjetër për të thënë, por më kot. Kemali vetëm e fton që sëbashku të shkojnë para shërbimeve sòciale për t’u thënë sikur vendimin e kanë marrë sëbashku.

Për hir të rolit si bashkëshortë të njëri tjetrit, ato shkojnë të kàpur nga duart, dalin përballë personave të posaçëm, i bindin se largimin e Narinit e kanë marrë si vendim sëbashku dhe më pas dalin që aty. I ftohtë, Kemali largohet për në punë dhe Narinin e lë të vetme. Edhe pse e lènduar nga Kemali, Narini i kërkon Erhanit që të takohen, për të diskutuar detajet e qëndrimit të saj në një vend të huaj si Berlini. Erhani pranon pa hezituar aspak dhe në atë takim, përveç detajeve që merr, Narini jep shumë falenderime.

Gjatë gjithë kohës që ajo flet, mendjen e ka tek Kemali ashtu si dhe Kemali tek ajo por para Erhanit shpreh falenderim për të, gjë për të cilën ai i thekson se ajo kurrë nuk ka përse t’a falenderojë apo të ndihet në bòrxh sepse ai gjithmonë do bëjë gjithçka për më të mirën e saj. Paralèlisht, në anën tjetër ndodhet Rejhani me Emirin. Mes tyre nuk lind ndonjë shèrr për Gylsymin, ashtu siç Xhavidana shpresonte por bisedojnë me tone të ulëta e të qeta, për atë që ndodhi pak më parë në sallon.

Rejhani i tregon se u lèndua pasi iu kujtua koha kur ai e ka dètyruar t’i kërkonte falje Xhavidanës, edhe pse ajo nuk i kishte bërë asgjë. I ndjerë në tùrp nga e shkuara tij kùndrejt saj, Emiri nuk i thotë asgjë për bëmat e Gylsymit që ka parë me sytë e tij. Ai vetëm e përqafon fort, derisa ajo shkon të shohë si është Gylsymi po nuk e gjen aty. Ndërmjet një telefonate, Gylsymi i thotë se ka dalë të qetësojë pak mendjen por që nga ajo telefonatë, kalojnë shumë orë dhe nga panìku, Rejhani del t’a kërkojë, sëbashku me Emirin.

Rejhani qëndron para Emirit, e prekur për skenën që sapo pa. Ajo tregon se në atë moment, në mendje i erdhi koha kur ai e ka dètyruar t’i kërkojë falje nënës së tij, për një situatë ku ajo nuk kishte gisht fare. Emiri ende ndihet i tùrpëruar nga shumë gjëra që ka bërë në fillimin e martesës së tyre të parë, ndaj ul kokën dhe vetëm e përqafon Rejhanin, pa debàtuar fare për ato që ka parë Emiri tek Gylsymi. Kjo e fundit, si pjesë e planit që ka bërë me Xhavidanën, largohet nga shtëpia pa i thënë njeriu.

Rejhani e kërkon gjithandej, shumë e mèrakosur por kur nuk e gjen, ajo e telefonon. Gylsymi i përgjigjet por thotë vetëm se do qëndrojë pak kohë jashtë shtëpisë që të qetësohet nga ngjarjet. Koha kalon dhe nata bie, ndaj Rejhani nis të shqètësohet ende më shumë. Emiri e shikon ashtu të panìkosur dhe duke u përpjekur që t’a qetësojë, ai edhe e bind që të qetësohet pak më shumë, por koha kalon sërish dhe Gylsymi nuk duket gjëkundi, ndaj Rejhani nuk qëndron dot më në shtëpi dhe sëbashku me Emirin dalin për t’a kërkuar atë.

Në anën tjetër ndodhet xhaxhai Emirit, Kemali, i cili qëndron përballë Narinit, duke e dëgjuar atë në heshtje. Narini, e përlòtur para tij, tregon se arsyeja e largimit të saj është diçka e kuptueshme dhe e pranueshme për shërbimet sòciale që kanë në vëzhgim jetën e Masallit për kùjdestarinë e saj. Narini pret që Kemali të thotë diçka ndërsa Kemali mendon se Narini thjesht po ia mbàth pasi iu zbuluan gènjeshtrat. Megjithatë, atyre u duhet të përtýpin gjithçka dhe të shkojnë sëbashku në një institucion.

Para shërbimeve sòciale, atyre u duhet të shkojnë të kàpur dorë për dorë dhe t’i bindin se ka qenë vendimi i të dyve që Narini të largohet. Çdo gjë përfundon me sukses por sapo dalin që aty, Kemali largohet me jùstifikimin e punës dhe e lë Narinin të vetme në mes të rrugës. Narini shfrytëzon kohën e mbetur për të biseduar me Erhanin disa detaje të tjera të qëndrimi të saj në Berlin, si dhe për t’a falenderuar për gjithçka që ai bëri për të, por Erhani thekson se ajo asnjëherë nuk ka përse të ndihet në bòrxh kùndrejt tij.

Parla shikon nënën e saj që e lë mënjanë tràdhtinë e Osmanit dhe vendos të kthehet me të, por tani është Parla ajo që nuk e pranon diçka të tillë. Prindërit përpiqen t’a qetësojnë por zhgènjimi i saj është aq i madh saqë nga mllèfi, ulèret me zë të lartë që e gjithë lagjia t’a dëgjojë se çfarë túrpi ka bërë babai saj. Gjatë asaj kohe, Xhejlini, tezja e Parlës që është e vetmja që e kupton, merr rrobat nga shtëpia e Ilgazit dhe zhvendoset në zyrën që ka pasur me Enginin, bùrgosja e të cilit i ka sjellë një rehati të madhe shpirtërore.

Si etapë e fundit e asaj rehatie, Xhejlina shkon pranë várrit të Inxhit, ku deri më atë ditë nuk kishte fytyrë për të shkuar pasi vràsèsi endej i lírë. Që aty, Xhejlina do shkojë në punë. Ajo bën një veprim të paprítur për Ilgazin, duke u bërë avòkate e një të dyshùari që Ilgazi po merr në pyetje si prokùror. Ai i kërkon të mos bëjë gjëra që i fusin të gjithë në dyshìme sepse para të tjerëve janë ende të martuar, por Xhejlina nuk tërhiqet nga klienti që mori. Ajo i sugjeron Ilgazit të tërhiqet por as ai nuk e bën dot dhe vazhdojnë si kúndërshtarë.

Në ato momente, edhe babai i Ilgazit po përballet me një çudi të madhe. Në makinën e tij futet paprítur i ati, me të cilin nuk flet prej vitesh por tanimë ai mban në duar dorezat e Metinit që ka përdorur me Zaferin dhe makinën e larë në gjàk. Pakujdesia e Metinit i jep arsye që i ati t’a mund t’a kércénojë, ndaj dètyrimisht, Metini e pranon atë në shtëpinë e tij si i ftuar, për sa kohë që ai dëshiron. Paralèlisht, vràsèsi i Inxhit, Engini, dërgohet në qèli, ku gjëja parë që i bëjnë, është heqja tótalisht e flokëve.

Ai e përjeton mjaftueshëm réndë atë moment, por ende më réndë do përjetojë një dalje publike të prindërve të tij, ku flet vetëm i ati, ndërsa e ëma i qëndron të shoqit në krah. Jektai shpreh zhgénjimin nga i biri dhe kërkon falje nga familja víktímës, ndërsa Laçini vetëm tund kokën, duke mbuluar sytë me syze dielli. I vendosur për hákmarrje, Engini thërret tezen e tij si avòkate dhe ajo i sjell dosjet e çështjes së tij, pasi Engini pretendon t’a lírojë vetë veten që aty. Ai i tregon edhe për vendimin që të hákmerret ndaj të gjithëve, gjë që tezja tij e aprovon.

Engini dërgohet në bùrg dhe gjëja parë që bëjnë është që ia heqìn flokët fare, duke shkaktuar mllèf dhe lòt tek ai. Búrgosja e tij sjell një rehati të madhe tek Xhejlina, e cila fillimisht zhvendoset në zyrën që ato kishin të përbashkët, për të mos qëndruar më tek Ilgazi. Më pas, të nesërmen në mëngjes, ajo shkon pranë vàrrit të Inxhit, ku lë vëthin e saj që po e mbante vetë dhe thotë se tani mund të pushojë e qetë, pasi vràsèsi nuk po endet rrugëve. Prindërit e vràsèsit, Jektai dhe Laçini, do bëjnë një dalje publike para mèdiave për të birin.

Laçini thjesht qëndron krah tij pasi ai e ka détyruar, ndërsa Jektai flet, duke thënë se nuk e kishin menduar kurrë që djali i tyre i vetëm do u jepte një zhgènjim aq të réndë dhe se kërkon falje nga familja víktímës. Fjalimi i tij që ndiqet edhe nga Engini, shkakton një mllèf aq të madh, saqë ai thërret tezen e tij si avòkate. Tezja e tij kaçurrelëse, ka të njëjtin kárakter me Engin dhe e shoqëron në çdo hap. Ajo i ka sjellë dosjet e rastit të tij, pasi ai do t’a lírojë vetë veten nga búrgu. Për më tepër, ai i tregon asaj se do hàkmerret me të gjithë, përfshirë prindërit e tij.

Sakaq, në anën tjetër ndodhet një tjetër person i mllèfosur me babanë e tij. Ai është Metini, i cili prej vitesh nuk komunikon me babanë e tij dhe as që i ka prezantuar fëmijët, përveç Ilgazit. Babai i futet brenda në makinë në një moment tejet të paprítur dhe në dorë mban një qese me një palë doreza që kanë njolla gjàku. Ato janë dorezat që përdori Metini për Zaferin dhe makinën. Me atë kércénim në dorë, ai e dètyron Metinin që t’a pranojë në shtëpi si të ftuar, për të kaluar një kohë të konsiderueshme pranë tyre.

Djali i tij Ilgazi, atë mëngjes shkon në punë si përherë, por névrikoset kur mëson se Xhejlina është bërë avòkate e një personi që ai si prokùror, po e gjykòn. Ilgazi i thekson se janë ende të martuar dhe nuk duhet të dalin kúndër njëri tjetrit aq hapurazi në punë por Xhejlina nuk tërhiqet dhe e fton Ilgazin të hedhë ai hap mbrapa nga ajo çështje, por as ai nuk e bën. Paralèlisht, mbesa e Xhejlinës, Parla, po shkakton një skándal në lagje. Ajo nuk e duron dot që nëna e saj të rikthehet me babanë që e tràdhtoi ndaj mes lòtësh, ulèret që të gjithë t’a dinë trádhtinë e tij.

Alaadini, djali i Ballës dhe Osmanit, qëndron pranë nënës së tij duke e pyetur se kur do vijë fëmija që ajo ka brenda vetes dhe shton se, po e pret me padurim. Balla e merr me të qeshura dhe shumë shpejt, ngrihet nga vendi për t’u përgatitur për një aksion që do ketë sëbashku me Mallhumin e disa të tjera. Por kësaj rradhe, djemtë e tyre nuk do jenë shumë dakord. Ato fillimisht ofrojnë mundësinë që të shkojnë ato të dy në vendin e tyre, më pas kërkojnë që t’i shoqërojnë por asnjëra prej kërkesave nuk realizohet.

Djemtë do qëndrojnë në fis, të kujdesen për të tjerët e të luten për nënat e tyre, si dhe shumë shpesh, të shkojnë pranë Sheh Edeballësë që të marrin mësimet e duhura. Paralèlisht, babai i tyre Osmani, ndodhet në një përballje me Aliun, ku në krah ka Mustafanë, Barkënin e shumë të tjerë. Osmani i thotë me bindje Aliut se në atë punë, ka një punë tjetër që po fshíhet dhe me format e tij, arrin t’a bëjë Mustafanë të flasë, të thotë se kush ia ka treguar atij vendin e Turgutit. Mustafai tregon se ka qenë Barkëni ai për të cilin po pyesin dhe Osmani i kthehet me shúplakë.

Barkëni nuk pranon të quhet “tràdhtar” siç po e quan Osmani dhe madje shton se Osmani është ai që i përdor të gjithë për t’u fuqìzuar për vete por ato fjalë do i hèdhë poshtë krahu tij i djathtë, i cili tenton t’ia mbàthë, kàpet nga Borani dhe përfundon nèn shpàtën e Osmanit, i dètyruar që të flasë për të shpëtuar jetën e tij. Ai tregon se mes të tjerash, Barkëni ka organizuar edhe vràsjèn e babait e xhaxhait të gruas së tij të ndjerë dhe Mallhumit. Së fundmi, Osmani mëson se ai ka qenë krah i Arjusit dhe me një shpàtë, i jep fùnd jetës së tij.

Koka e Barkënit bie para të gjithëve, duke tmérruar vetëm krahun e tij të djathtë që kryente vetëm përmbushjen e urdhërave të tij. Kështu, Osmani sqaron pafàjësinë e tij para Aliut dhe çështja mbyllet me aq. Ndërkohë, úshtári tij i mirëbesuar, Xherkutaji, ndodhet pranë Ajgylit. Kjo e fundit, duke marrë shkas nga çfarë i ndodhi Selvit, vendos të lërë amanetet tek Xherkutaji. Ajo i kërkon që ai të mos mbesë pa martuar nëse ajo vdès para tij, pasi fëmijët kanë nevojë për një figurë mëmësore, por Xherkutaji nuk pranon që të flasin për diçka të tillë.

Iskenderi, ndërmjet parave të tij të panumërta, e blen bindjen e kapitenit të jahtit për të treguar se çfarë plani ka bërë me Çelebiun. Ky i fundit, në atë moment po i drejtohet jahtit por sapo shikon Omerin në derë, ia mbáth. Edhe Omeri e shikon atë dhe sëbashku me Iskenderin i vihen nga pas por Çelebiu ia del t’u humbasë nga sytë. Ato nuk i vazhdojnë më tepër kërkimet sepse Ryjaja e telefonon Omerin për t’i thënë se gjendja e Ozanit nuk është aspak e mirë dhe me një frymë, Omeri shkon në spítal. Për fat, bashkë me të, në spítal do futet edhe Iskenderi.

Grupi i gjàkut të Iskenderit është i vetmi që i përshtatet Ozanit dhe pa hezituar, Iskenderi dhuron aq gjàk sa duhet për të. Megjithatë, edhe pas asaj përpjekjeje, Ozani nuk reagon menjëherë. Tomrisi thotë se kanë bërë çdo gjë që kanë pasur në dorë dhe tani u mbetet vetëm të presin. Gjatë kohës që presin, Ryjaja dhe Omeri dalin në oborrin e spítalit për të sqaruar përse Omeri po i mban qëndrim asaj. Ai thotë se është shumë i zhgènjyer që ajo e denòncoi në pólíci, ndërsa Ryjaja ngulmon se e zhgènjyera është ajo, që ai nuk mendon fare për të.

Sado që mes lòtësh Ryjaja i shpjegon se në të njëjtën formë siç ai nuk jeton pa Ozanin, as ajo nuk jeton pa të, Omeri sërish nuk e kupton dhe thotë me gojën plot se nëse Ozani vdès, ai do e vràsè Çelebiun. Ato fjalë me peshë të Omerit, i dëgjon edhe Iskenderi që po u shkon pranë për t’i gëzuar me làjmin se Ozani është zgjuar. Ai shòkohet, pasi pándehte se të dy ishin në ndjèkje të Çelebiut për t’a dòrëzuar në pòlici, jo për t’a vràrè. Megjithatë, nuk i thotë asgjë Omerit por vetëm futet brenda sëbashku me to.

Pasi shikojnë Ozanin shëndoshë e mirë, Iskenderi dhe Çiçeku largohen nga spítali. Teksa ndodhen në makinë, Iskenderi vendos të rrëfejë ndjenjat para saj dhe t’a finalizojë me një puthje, gjë që Çiçeku ia vazhdon. Ato përjetojnë flutrat e para me njëri tjetrin, ndërsa në anën tjetër ndodhet Xhemreja që përjeton një lumturi të jashtëzakonshme kur shikon një turmë të madhe femrash që vetëm sa vijnë e shtohen. Në internet është shpërndarë fotografia e Xhemresë që qëndron para kómisariatit dhe në shenjë solidariteti, ato i kanë shkuar pranë, për t’i thënë se nuk është vetëm.

Omeri dhe Iskenderi shkojnë pranë kapitenit të jahtit që do tránsportonte Çelebiun ilègalisht, por ai nuk flet, derisa Iskenderi i ofron para aq sa kapiteni dëshiron. Me një informacion të shkurtër që marrin, ato dalin që aty por Çelebiu në atë moment po shkonte në jaht dhe sapo i shikon ato, ia mbàth. Edhe ato të dy i vihen nga pas por Çelebiu e gjen formën për t’u shpëtuar nga sytë. Një telefonatë nga Ryjaja për Omerin, do i bëjë që të kthehen nga kërkimi për Çelebiun pasi ajo i thotë se Ozani është shumë kèq.

Për fat, edhe Iskenderi futet në spítal dhe kur Tomrisi tregon çfarë gjàku i duhet Ozanit për të shpëtuar, Iskenderi vetëofrohet, duke qenë i vetmi që ka të njëjtin grup gjàku me Ozanin. Procedura përfundon por Ozani sërish nuk reagon. Me kéqardhje, Tomrisi thotë se nuk u ka mbetur gjë tjetër veçse të presin. Gjatë asaj pritjeje të pádurueshme, Omeri del jashtë në oborrin e spítalit për të marrë ajër të pastër dhe nga pas i shkon edhe Ryjaja. Kjo e fundit, e vëren se Omeri po i mban qëndrim për shkak se e denòncoi në pólíci për àrmè.

Shkurtimisht por mes lótësh, Ryja i shpjegon se ashtu siç ai nuk e mendon jetën pa Ozanin, as ajo nuk e mendon jetën pa të, ndaj ai duhet t’a kuptojë, por Omeri nuk e kupton sërish. Ai ngrihet në këmbë duke thënë se nëse Ozani vdès, pa asnjë hezitim edhe ai do e vràsè Çelebiun. Betimin e tij e dëgjon edhe Iskenderi që u shkon pranë për t’u dhënë làjmin e mirë, që Ozani është zgjuar por betimi i Omerit e bën të ndryshojë mendim për bashkëpunimin me të, pasi Iskenderi kishte qëllim vetëm t’a dòrëzonte në pólíci të vëllanë, jo t’a vrísnín.

Megjithatë, pas atij làjmi të bukur për Ozanin, Iskenderi largohet dhe bashkë me të, në të njëjtën makinë, edhe Çiçeku. Gjatë rrugës, në një moment, Iskenderi vendos të mos e përmbajë më veten por t’i shprehë asaj ndjenjat që ka për të. Të dy afrohen shumë me njëri tjetrin por Iskenderi merr guximin që t’a puthë. Paralèlisht, një e paprítur e bukur por përlotëse do ndodhë për Xhemrenë. Dikush e fotografon në atë gjendje të fríkësuar para kómisariatit, e shpërndan në rrjète sociale dhe një numër i madh femrash vendosin t’i bashkohen Xhemresë, duke qëndruar edhe ato para kómisariatit, pranë saj, të ulura në tokë.

Ajlini qëndron para Zymrytit me lòt në sy, ndërsa Zymryti nuk flet fare. Duke theksuar se nuk duron dot më një tjetër humbjes pas së birit dhe së motrës, Ajlini ia lë në dorë Zymrytit të vendosë për të ardhmen e saj; nëse do vazhdojë me Osmanin, nëse do rikthehet në të njëjtën palestër dhe shkollë ku ka qenë, ajo do i tregojë xhaxhait për tràdhtinë dhe të gjithë e dinë se ai do i vrìstè të dy, ndaj nëse do të shpëtojë, duhet t’i përmbushë kushtet e Ajlinit. Kjo e fundit shkon në shtëpi duke qàrë dhe në të njëjtën gjendje e gjen edhe të bijën.

Parla nuk e përtýp dot zhgènjimin që babai i saj i ka dhënë, prandaj i shkon atij në shtëpi, në një orar të vonë, për të kërkuar një shpjegim për tràdhtinë që ka kryer prej vitesh. Osmani jùstifikohet duke kujtuar shumë màrrëzira që Ajlini ka bërë që prej vdèkjes së djalit të tyre e duke thënë se ishte kthyer shtëpia në një gjendje të padurueshme, vetëm për shkak të Ajlinit. Pavàrësisht lòtëve të sinqertë të Osmanit, Parla nuk e beson dhe largohet duke i thënë fjalë shumë të rènda. Po atë natë, dikush tjetër do lèndohet dhe ai person do jetë Laçini, nëna e Enginit.

Jektai i ka ndërruar bravën e derës pa i thënë gjë dhe sado që Laçini i kërkon të hapë derën e të flasin, ai nuk e pranon më brenda. Laçini shkon në një hotel për t’u akomoduar por kàrtat e kreditit të saj janë ngrirë nga Jektai. Paralèlisht, personat që zbuluan krìmìn e djalit të tyre, Xhejlina dhe Ilgazi, ndodhen në shtëpi, njëri në dush dhe tjetri në gjumë. Xhejlina zgjohet nga një màkth që shikon me babanë dhe motrën e ndjerë dhe me nxitim përqafon Ilgazi që sapo del nga dushi, i mbuluar vetëm me një peshqìr në brez.

Ai e përqafon për t’a qetësuar dhe brenda fare pak sekondash, Xhejlina i afrohet me duar në gjoks për t’a puthur por një zile telefoni do e ndërpresë atë moment. Ndërkohë, në anën tjetër ndodhet babai i Ilgazit, Metini, i cili e pastron makinën në mes të pyllit, për të shpëtuar nga gjurmët e Zaferit. Pasi e pastron, Metini kontrollon kamerat e rrugëve dhe zbulon se dikush ia ka marrë kùfomën nga bagazhi teksa ndodhej në kàrburant, por një kamion para kamerës e ndalon t’ia shikojë fytyrën autorit të veprës.

Babai i Metinit shikon makinën e të birit para se të largohet dhe në derën e bagazhit, vëren një njollë të vogël gjàku, të cilën e pastron e më pas largohet. Ndërsa Metini, merr makinën dhe shkon në mes të pyllit për t’a larë në çdo cep, më së miri. Megjithatë, i duhet të mësojë se si qëndron e vërteta që kùfoma është zhdùkur nga bagazhi dhe për t’a zbuluar këtë, ai vendosë të ndjèkë kamerat e rrugës që ka bërë atë natë. Ndërmjet kamerave, Metini zbulon se kur ka qenë në kàrburant, dikush e ka marrë, por nuk ia shikon dot fytyrën.

Gjatë asaj kohe, djali tjetër i tij, Ilgazi, ndodhet në shtëpi me Xhejlinën. Këtë të fundit e zë gjumi teksa Ilgazi ndodhet në dush dhe në gjumë, ajo shikon një màkth me babanë dhe Inxhin. Për shkak të màkthit, Xhejlina zgjohet e trèmbur dhe kur shikon Ilgazin të mbuluar vetëm me një peshqìr, ajo i afrohet për një puthje në buzë, për herë të parë. As ajo herë e parë nuk ndodh sepse një zile telefoni i kthjellon Xhejlinën në atë moment. Paralèlisht, motra e saj ndodhet ende në shtëpinë e Zymrytit, dàshnores së burrit të saj.

Qetësisht por me lòt në sy, Ajlini thotë se nuk do heqë dorë nga burri i saj pasi ka humbur mjaftueshëm një fëmijë dhe motrën por e paralàjmëron Zymrytin se ka disa kushte, nëse nuk do që xhaxhai i Ajlinit t’a mësojë se ajo e ka tràdhtuar. Përveçse nuk do vazhdojë më lidhjen me Osmanin, Zymrytit i ndalohet të frekuentojë më shkollën, palestrën dhe çdo vend ku ka qenë më parë. Por Parla nuk mendon si nëna e saj. Ajo nuk pushon së qàri nga zhgènjimi që babai i ka dhënë, prandaj vendos t’i shkojë në shtëpi fshèhurazi.

Teksa ajo e akùzon dhe kërkon shpjegim prej tij, Osmani jùstifikohet duke thënë se që prej humbjes së djalit, Ajlini e ka humbur logjikën dhe është mbýtur në një palumturi kronike, ndaj ai nuk duronte dot më. Parla sërish nuk e jùstifikon dhe largohet duke thënë se ndjen tùrp që është vajza e tij. Po atë natë, Jektai lë jashtë shtëpisë Laçinin, gruan e tij, dhe si të mos mjaftonte, ia anùllon edhe të gjitha kàrtat e krèditit. Sakaq, fati i kèq do përfshijë edhe Parsin atë natë. Teksa ndodhet përballë motrës, ai kupton se nuk e kontrollon dot më dorën dhe nga sìkleti që ndjen, kyçet në dhomë.