Author: Telenovela

Nana me Jusufin dhe Jamanin, vijojnë të jenë në fermë, pranë kuajve. Në një moment kur Nana ndodhet e vetme, ajo vendos të futet brenda një vendi ku shpreson të gjejë ndonjë gjë lidhur me Jamanin, që t’a nxjerrë atë fàjtor e të hàkmerret ndaj tij, por e paprìtura ndodh, sepse personi që Idrisi ka dërguar për të futur në kúrth Jamanin, fut gábimisht Nanën në atë kúrth. Vendi ku Nana futet për të kontrolluar, ka brenda një gjàrpër hèlmues të vënë nga njerëzit e Idrisit, me qëllim hèlmimin dhe vràsjèn e Jamanit.

Nana tmérrohet e tëra kur e shikon në tokë gjàrprin dhe nuk di si të reagojë por në ndihmë i shkon Jamani, i cili futet brenda dhe e zè gjàrprin me dorë. Nga prónari i fermës, ato mësojnë se prej shumë e shumë vitesh, në atë zonë nuk ka pasur gjàrpërinj dhe se është mëse e çuditshme dhe e pashpjegueshme kjo që sapo ndodhi. Nana e dyshòn se mund të ketë lidhje me Idrisin, prandaj e telefonon atë sapo kthehen në shtëpi. Idrisi ndërkohë, çméndet kur mëson se njeriu që ka dërguar për atë kúrth, ka futur Nanën në vend të Jamanit.

Në telefonatën mes tij dhe Nanës, kjo e fundit léndohet kur ai i thotë se me këtë heróizëm me të cilin po e prezanton Jamanin për çfarë bëri, ajo e paska harruar vëllanë e vdèkur, Azizin. Nana léndohet aq shumë, saqë del në ballkon dhe teksa flet me vete, Jamani e dëgjon duke thënë se është shumë e véshtirë të jetosh në atë shtëpi. Jamani i irrítuar, i kujton se askush nuk e mban me fórcë dhe se ajo nuk është e pazëvëndësueshme, ndaj mund të largohet kurdo që dëshiron. Në anën tjetër ndodhet vëllai i Jamanit, Aliu.

Semraja nuk i tregon atij asgjë për Jamurin, dhe në të njëjtën formë vepron edhe Dujgu, edhe pse e dëgjoi Jamurin tek i rrëfente në telefonatë shoqes së saj, gjithçka që bëri. Ajo natë kalon me aq, por mëngjesin e të nesërmes, në punë, Dujgu nuk qëndron dot pa i treguar çdo gjë Aliut. Dujgu rrëfen para tij të vërtetat që Dujgu ka shtrémbëruar, se nuk i është futur hàjduti në shtëpi dhe se ajo i ka treguar çdo gjë qëllimisht nënës së saj, por Aliu nuk e beson pa prova dhe e quan xhelòze.

Çiçeku dhe Ryjaja qëndrojnë përballë njëra tjetrës, duke diskutuar një temë të ftohtë po aq sa të ashpèr, pasi Çiçeku thotë tanimë se ka kuptuar që Ryjaja e konsideron atë si motrën e saj, vetëm kur Çiçeku i bindet në çdo fjalë dhe në një moment të kùndërt, ajo e mohon. Ryja përpiqet t’a bindë se ajo po gàbohet por Çiçeku nuk e lejon të flasë. Hapurazi dhe pa u frìkësuar, tani ajo i thotë se e ka falur Iskenderin për djègien që i ka shkaktuar dhe se përtej të gjithave, ka rënë edhe në dashuri me të.

Pas atyre fjalëve, Çiçeku largohet dhe Ryja nuk flet dot. Në ato momente, Iskenderi ndodhet përballë kòmisarit në pòlìci, duke bërë deklaratën e tij, në të cilën pranon çdo lloj akùze që i është bërë por edhe sqaron se rënien e zjàrrit e ka planifikuar për pas largimit të njerëzve, se nuk ka synuar kurrë vràsjèn e dikujt. Iskenderi nuk kërkon as avòkat mbrojtës por kërkon të gjýkohet sa më shpejt e të caktohet fati i tij. Paralèlisht, vëllai i Iskenderit, fillestari i çdo gjëje, ndodhet në spìtalin e shëndetit mendor.

Si të mos mjaftonte gjithë gjendja në të cilën ai ra, ai tmèrrohet kur mëson se infèrmierja që po kujdeset për të në spìtal, është nëna që e ka sjellë në jetë e më pas e ka bràktisur në koshin e mbèturinave. Sakaq, personi që i shpëtoi Çelebiut, Xhemreja, tani po kujdeset edhe për shpëtimin e të tjerave që ndodhen në pozitën në të cilën ajo ndodhej deri vonë. Gratë e dhùnuara dhe fëmijët e tyre të vùajtur, gjejnë strehë jo vetëm tek Xhemreja përkohësisht, por edhe tek Tomrisi, e cila bën një dhurim të madh.

Tomrisi dhuron nga pasuria e saj një godinë të madhe, ku do strehohen gratë dhe fëmijët që vijnë nga dhùna e burrave të familjes. I vetmi person që nuk pranon të marrë gjë nga pasuria e Tomrisit, është  Çiçeku. Ajo kërkon të fitojë çdo gjë me djersën e saj, nga e para. Brenda asaj dite që merr një vendim aq të madh, Çiçekut i del përpara Arzuja. Edhe pse ndihet xhèloze që Iskenderi dashuron Çiçekun dhe jo atë, ajo sërish lùftòn për lumturinë e Iskenderit, ndaj i kërkon Çiçekut që t’ia rrëfejë Iskenderit nëse e dashuron atë, sepse ka nevojë më shumë se kurrë për atë lloj kurajoje.

Ryja vrapon pas Çiçekut kur mëson se ajo e ka denòncuar në pòlìci Iskenderin. Ajo përpiqet të flasë me të por tanimë është Çiçeku ajo që nuk do, pasi, sipas saj, Ryja nuk e shikon gjithmonë si motrën e saj por vetëm kur asaj i intereson. Megjithatë, thekson se për vete, ajo e ka ndjerë gjithmonë si motrën e saj dhe kështu e vlerëson. Gjithashtu, Çiçeku thotë se e ka falur Iskenderin për çfarë i ka shkaktuar asaj, sepse ka rënë në dashuri me të. Pas atyre fjalëve, Çiçeku largohet prej Ryjasë.

Iskenderi në ato momente ndodhet përballë kòmisarit, duke pranuar çdo fàj për të cilin është akùzuar por edhe duke shpjeguar se si qëndron e vërteta, pasi ai nuk e konsideron veten vràsès, përtej vdèkjeve që ndodhën pasi humbi kontrollin e situatës. Për më tepër, Iskenderi nuk kërkon fare avòkat, pasi do që të dalë përballë drejtësisë në mënyrën më të denjë. Vëllai i tij që nuk përfundoi në bùrg por në spìtal të shëndetit mendor, po pèson krìza të njëpasnjëshme, pa ndalim fare.

Infèrmierja e moshuar që i shkon pranë për gjìlpërën e rradhës, i thotë gjënë më të paprìtur për të, se ajo është nëna e tij. Pas trònditjes që shkakton tek Çelebiu, ajo sërish largohet, duke e lënë të izòluar të vetëm në dhomën me dritare me hekura. Ndërsa gruaja që shpëtoi nga Çelebiu, Xhemreja, bëhet një derë e hapur shpëtimi për shumë gra që gjejnë guximin të pranojnë jetën e dhùnshme që bëjnë dhe të kërkojnë ndihmë për të dalë nga ajo situatë. Sëbashku me fëmijët e trèmbur e të vùajtur, Xhemreja u premton strehim.

Në ndihmë të misionit aq të dobishëm që Xhemreja ka marrë përsipër, do vijë Tomrisi. Me mundësitë e saj ekomonike, ajo dhuron një ndërtesë të madhe, që do shërbejë si strehim për gratë dhe fëmijët që prej vitesh jetojnë me dhùnèn. Por, mes tyre, do jetë një person që nuk e pranon ndihmën që vjen nga mundësitë e saj ekonomike. Ajo është pikërisht Çiçeku. Çiçeku, thotë me bindje se do të bëjë hapa për jetën e saj, por vetëm me mundin e saj, që të ndihet krenare në fund të çdo gjëje.

Bashkëshorti i Hatixhesë, Veliu, nuk qëndron dot në spìtal duarkryq por vendos që të takohet me prònarin e punës së tij, që njëkohësisht është edhe prònari i punës së Hatixhesë, shkaktari i çdo gjëje, Akifi. Veliu ende nuk e di se ai e ka organizuar gjithë vràsjèn e Hatixhesë që ajo të mos e nxjerrë tràdhtinë e tij me Suzanën. Në ballafaqìmin e tyre, Veliu kërkon të dijë përse gruaja e tìj vdìq në makinën e tij personale përderisa në telefon i tha se po priste autobuzin. Asaj pyetjeje, Akifi i përgjigjet në mënyrë të ùlët.

Ai nènkupton se mes Hatixhesë dhe shoferit mund të ketë pasur ndonjë lidhje dhe për këtë, Veliu përvesh mëngët për përlèshje fizike. Veliu tregon edhe se e di që ai dhe Suzana janë zènë mat nga Hatixheja. Informacioni i tij krijon rrèzik për Akifin, ndaj ai fillimisht nxjerr armèn për t’a vràrè, por kur Veliu ia heq nga dora, ai e shtýn, duke e hèdhur nga një kat i lartë, që i shkakton vdèkjen e menjëhershme. Gjatë asaj kohe, fëmijët po presin në spìtal për zgjimin e nënës së tyre, Hatixhesë.

Xhaxhai i fëmijëve që u qëndron pranë pa ndalim, Orhani, merr një telefonatë, ku i komunikohet se vëllai i tij ka rënë nga një ndërtesë e lartë në vendin e punës dhe ka vdèkur. Orhani e lëshon veten në ulèrima dhe lòt, nga làjmi i paprìtur që i shkakton dhìmbje shumë të madhe. Pikërisht në atë çast, pajisjet e Hatixhesë shënojnë dhe orën e vdèkjes së saj. Brìtmat e familjarëve në spìtal, që marrin làjmet e dy vdèkjeve më të rènda, i pùshtojnë zemrat e të gjithëve që ndodhen aty.

Làjmi i atyre dy vdèkjeve shkon edhe në shtëpinë e Arifit, tek gruaja e tij e pafàjshme, Nebahati, e cila në ato momente po shoqërohej nga personi që e pàndeh shoqe të ngushtë, Suzana. Kjo e fundit tmèrrohet më shumë nga ai làjm, pasi ndihet fàjtore për vdèkjen e Hatixhesë. Ajo përlòtet, gjë që e çudit shumë vajzën e saj të ftohë, Harikën. Ndërsa vajza e Akifit, Melisa, mèrzitet së tepërmi, duke menduar plot katër fëmijë që brenda një dite kanë mbetur pa nënën dhe pa babanë.

Narini ndodhet në makinë, brenda në taksinë që po e dërgon në aeroport por diçka brenda saj nuk është bindur ende se duhet të largohet. Gjatë gjithë rrugës mendon Kemalin dhe nga sytë i rrjedhin lòt, ndërsa Kemali në ato momente, vetëm imagjinon sikur Narini u kthye dhe ato pranuan para njëri tjetrit dashurinë e madhe që ndjejnë. Në të vërtetë, Narini kthehet, por jo aty ku ndodhet Kemali, sepse atë natë, ai vendos të flejë në kompani, duke mos e duruar dot shtëpinë pa Narinin.

Kthimin e Narinit, e mëson e para Shehrija, fare rastësisht kur po futej në dhomën e tyre për të pastruar. Ajo e shikon aty duke fjetur por nuk e lëviz nga vendi. Làjmin ia përcjell edhe Ojës, me të cilën mendojnë që të dalin nga shtëpia për t’a lënë të vetme Narinin me Kemalin kur të kthehet. Kështu, Narini zgjohet dhe e gjen veten të vetme në shtëpi. Menjëherë, ajo gatuan për Kemalin mëngjesin e tij të preferuar por kur vjen Kemali në shtëpi, ai shikon vetëm tavolinën e përgatitur, jo Narinin.

Narini në ato momente ndodhej në tùalet dhe për shkak të situatave të paqëllimshme, ato nuk takohen me njëri tjetrin. Të ndodhur në të njëjtën shtëpi por pa e ditur, Kemali i dërgon mesazh Narinit për t’a pyetur nëse mbërriti në Berlin dhe Narini përgjigjet me “po” duke dashur t’ia bëjë ende më shumë surprizë rikthimin e saj. Në anën tjetër ndodhet Xhavidana, një ndër personat e paktë që Kemali nuk hòneps aspak. Ajo përgjòn një bisedë mes Nigarit dhe Seferit, nga ku mëson diçka me shumë rëndësi.

Xhavidana mëson se unazën ia ka vjèdhur Nigari pak javë më parë, se Rejhani e ka marrë vesh dhe e ka falur Nigarin. Për t’a kthyer këtë në një dràmë më të madhe dhe me dème kolosale, Xhavidana bën planet e reja me Gylsymin, në dhomën e Hikmetit. Sipas planit, Gylsymi do fshèhë në dhomën e saj një vàrëse me vlera të mëdha materiale dhe shpirtërore, që i përkiste dikur nënës së Hikmetit. Xhavidana do përhapë pànikun se dikush e ka vjèdhur dhe rrjedhimisht Rejhani do fàjësojë Nigarin, kështu Rejhani edhe do gàbojë me Nigarin, edhe do zbulohet që ajo ka mbuluar një vjèdhje.

Narini ndodhet brenda në makinë, në taksi, kur kupton se ajo nuk e përballon dot ikjen nga Kemali dhe jeta që ka krijuar prej pak kohësh me të. Ajo vendos të mos largohet dhe vendimin e saj ia komunikon me mesazh Erhanit, i cili përplàs çdo gjë që ka rreth e rrotull kur e lexon atë mesazh. Narini kthehet në shtëpi, në dhomën e saj, pa e ditur se Kemali ka vendosur ta kalojë natën në kompani, duke mos e pranuar as ai ikjen e saj. Vetëm mëngjesin e të nesërmes, dikush e mëson se ajo është kthyer.

Personi i parë është Shehrija, e cila futet në dhomë për të pastruar dhe mbetet gojëhapur kur e shikon aty. Nga gëzimi madh, ajo nuk e zgjon fare Narinin por nxiton për tek Oja, që t’i japë asaj làjmin e bukur. Ashtu si Shehrija, edhe Oja gëzohet po aq shumë. Sakaq, Narini zgjohet por nuk gjen njeri në shtëpi. Ajo shkon në kuzhinë për të përgatitur mëngjesin e preferuar të Kemalit por kur vjen ai, ajo është në tùalet dhe ndonëse ai çuditet nga tavolina shtruar, sërish nuk e mendon opsionin që ajo të ketë ardhur.

Për më tepër, ai i dërgon mesazh Narinit për t’a pyetur nëse mbërritur dhe ngaqë Narini dëshiron të mbesë surprizë për të, i thotë që mbërriti në Berlin. Në anën tjetër, ndodhet një nga àrmìqtë e paktë të Kemalit. Ajo është Xhavidana, lìgësitë e të cilës vazhdojnë, edhe pse ajo ia arriti qëllimit që të qëndrojë në shtëpi e të mos shkojë në fermë. Kësaj rradhe, ajo dëgjon një bisedë mes Nigarit dhe bashkëshortit të saj, Seferit, nga të cilët mëson se unazën e saj e ka vjèdhur Nigari, Rejhani e ka mësuar dhe e ka falur.

Menjëherë në mendje i vjen një plan dhe atë plan e organizon bashkë me Gylsymin, në dhomën e Hikmetit, përpara tij. Sipas planit, Gylsymi do fshèhë në dhomën e saj një vàrëse me shumë vlerë materiale dhe shpirtërore, që i përkiste dikur nënës së Hikmetit. Për humbjen e asaj vàrëse, Xhavidana beson se Rejhani do vërë fàjtore Nigarin dhe kështu do shpëtojë edhe nga Nigari, edhe nga Rejhani që do gjýkohet për një vjèdhje që ka mbuluar. Frìka e vetme që Gylsymi ka, është që planet po i bëjnë në prezencë të Hikmetit por Xhavidana është e bindur që ai kurrë nuk do rikthehet në normalitet, ndaj nuk po rrezìkojnë.

Jamani, Nana dhe Jusufi vijojnë të jenë në fermë, ku pàndehin të jenë vetëm ato dhe punonjësit, por Nana vëren nga larg Kazimin, krahun e djathtë të Idrisit. Pa e vënë re Jamani, ajo shkon pranë tij, e zë në një qoshe dhe ia heq nga dora àrmèn me të cilën ai donte të vrìstè Jamanin. Kazimi betohet se ka urdhër të prèrë nga Idrisi, prandaj Nana e telefonon vetë Idrisin. Ajo i rikujton se për sa kohë që ajo është në jetë, nuk do ketë vràsjè për t’u hàkmarrë për Azizin. Pasi mbyll telefonatë, ajo e dèbon Kazimin që aty.

Nana rikthehet pranë Jamanit dhe Jusufit, pranë të cilëve ndodhet edhe një prej punonjësve, Orhani. Ky i fundit, shikon Nanën dhe tregon që e mban mend atë që ka qenë në fermë edhe para pak vitesh. Orhani gjithashtu mban mend që ajo ka qenë e shoqëruar nga vëllai saj por për fat, nuk ia kujton emrin Azizit. Nana pànikoset e tëra dhe për të hequr strèsin, merr kalin e Jamanit për të bërë gjiro. Në një moment, ajo kupton se nuk po e komandon mjaftueshëm kalin dhe kështu futen në pyll, ku ajo nuk donte të futej.

Nana zbret nga kali por ai i largohet fare, duke e lënë në pyll, me rrugën të humbur dhe me kalin të humbur. Sapo nis të kërkojë fillimisht kalin, asaj i del përpara Jamani, mbi kalë. Në anën tjetër ndodhet vëllai i pazbuluar i Jamanit, Aliu. Ai dhe Dujgu mësojnë nga Jasemini se Semraja nuk ndodhet në shtëpi por është larguar, ia ka mbàthur. Askush nuk e di se pas asaj skeme qëndron Jamuri por megjithatë e telefonojnë për t’a pyetur nëse e ka parë gjëkundi. Jamuri gènjen dhe thotë se është larguar prej kohësh, pa e parë.

Ndërkohë Semraja, nèn trònditjen që Jamuri i ka shkaktuar, shkon në parkun e parë që gjen pranë shtëpisë. Një hàjdut që gjendet aty rastësisht, vëren të gjitha bizhuteritë e arta që Semraja mban veshur atë ditë. Ai tenton t’a marrë veçmas që t’ia vjèdhë por Semraja ulèret dhe dëgjohet tek një grup femrash që po bënin vrapin e mëngjesit. Ato e ndihmojnë dhe kështu Semraja shpëton e kthehet në shtëpi shëndoshë e mirë, por duke refuzuar të flasë apo të tregojë se çfarë ia shkaktoi trònditjen.

Semraja nuk i përballon dot fjalët e paprìtura dhe aq të rènda të Jamurit, prandaj largohet nga shtëpia, ashtu e turbulluar në mendime. Jamuri gjithashtu largohet dhe kur Aliu e telefonon për t’a pyetur nëse e ka parë Semranë gjëkundi, ajo gènjen dhe thotë se nuk e ka parë. Aliu me Dujgunë pa humbur fare kohë, dalin t’a kërkojnë Semranë, që ndodhej në një gjendje aspak të mirë. Semraja ndërkohë, ashtu e përhumbur, ulet në stolin e parkut më të afërt që gjen sapo del nga shtëpia.

Një person aspak i mirë, e shikon me vëmendje sepse e tërheqìn të gjithë bizhuteritë e arta që ajo mban veshur. Duke e marrë veçmas në një cep, ai tenton t’ia vjèdhë por Semraja ulèret nga frìka dhe në ndihmë i shkojnë të gjitha gratë që po bënin vrap pranë tyre, dhe hàjduti largohet pa marrë dot gjë. Semraja kthehet në shtëpi shëndoshë e mirë, por mëse e lènduar. Si të mos mjaftonte, shkaktarja e gjithë asaj traùme, Jamuri, rikthehet gjithashtu në shtëpinë e tyre duke u hèqur sikur ishte shqètësuar shumë për Semranë.

Sakaq, në anën tjetër ndodhet Jamani me Nanën dhe Jusufin që vijojnë të jenë në fermë. Por, përveç tyre dhe punonjësve, në fermë ndodhet edhe Kazimi. Ai është dërguar nga Idrisi që të vràsè Jamanin por Nana e shikon dhe i shkon pranë me shumë fùri. Në çast, ajo telefonon Idrisin, i rikujton se për sa kohë që ajo është në jetë, nuk do ketë vdèkje dhe me aq, ajo e dèbon edhe Kazimin që aty. Pasi merr veten nga situata që ndodhi, Nana kthehet pranë Jamanit dhe Jusufit, kur pranë u shkon një prej punonjësve, Orhani.

Orhani e ka mbajtur mend Nanën që para pak vitesh, kur ajo ka shkuar në atë fermë me Azizin. Ai ia thotë se e mban mend që ka ardhur me vëllanë por për fatin e saj, ai nuk e mban mend emrin e Azizit. Me aq, ai largohet, ndërsa Nana mendon të heqë strèsin duke marrë kalin e Jamanit për të kalëruar me të. Pak çak çastesh, ajo e humbet kontrollin e drejtimit të kalit, i cili futet në mes të pyllit, nga ku ajo nuk e di më rrugën e kthimit. Për më tepër, Nanës i ikën nga duart edhe kali dhe teksa e kërkon, Jamani kthehet duke kalëruar mbi atë kalë.

Xhemreja shkon të shikojë Ozanin në spìtal por kur i del përpara Seheri, ajo ngurron. Kësaj rradhe do jetë Seheri ajo që do i shkojë pranë Xhemresë, për t’i thënë me lòt në sy se ajo nuk është e pashpirt që po i ndalonte në dashurinë e saj me Ozanin por është thjesht një nënën e mèrakosur për jetën e të birit. Seheri gjithashtu thotë se është bindur që lumturia e Ozanit është tek ajo, prandaj dhe nuk i mbetet gjë tjetër veçse t’a pranojë atë dashuri dhe t’u urojë pafundësisht lumturi.

Paralèlisht, personi tjetër që ka qenë pèngesë në dashurinë e Xhemresë me Ozanin, Çelebiu, duket se ka rënë në një gjendje në të cilën nuk ka qenë kurrë më parë. Për shkak të çdo gjëje që ndodhi dhe vendit ku përfundoi, Çelebiu ka kaluar mendërisht. Sjelljet e tij janë tòtalisht të palògjikshme, të frìkshme dhe aspak normale, por megjithatë, kòmisari që e merr në pyetje, dýshon se kjo mund të jetë edhe një lojë e tij për të mos shkuar në bùrg por në klìnikë, ku rregullat nuk janë aq të rrèpta dhe mundësia arràtisjes është më e lehtë.

Të njëjtën gjë mendon edhe Iskenderi kur bisedon me kòmisarin, i cili madje edhe i mundëson takim me nënën e tij, Hyljanë, por Iskenderi refuzon t’a takojë. Iskenderi largohet për në një darkim me Çiçekun, për të cilën nuk ka më dýshime se e dashuron por edhe u nevojitet të flasin për situatën mes tyre, sepse për shkak të asaj situate, Çiçekun e kanë mohuar njerëzit më të afërt. Në darkimin e tyre, Çiçeku e sjell bisedën që ai të rrëfejë gjithë ngjarjen me rënien e zjàrrit, përfshirë edhe pendimin e tij.

Ai përmend edhe që plani ka qenë që zjàrri të ndìzej pas ikjes së të ftuarve por diçka doli jashtë kontrollit dhe shkaktoi një tràgjedi të tillë. Pas atij darkimi ku e dëgjon Iskenderin deri në fund, Çiçeku shkon në kòmisariat dhe dòrëzon videon ku ajo e ka filmuar fshèhurazi gjithë rrëfimin e Iskenderit. Paralèlisht, Xhemreja vendos të hedhë një tjetër hap të madh. Edhe pse për vete ka shpëtuar nga Çelebiu, ajo mendon për femrat që ende ndodhen në situatën në të cilën ajo ishte. Për këtë, Xhemreja fillon një lëvizje, ku mirëpret secilën që ndodhet në atë errësirë.

Hylja përfundon në qèli, ku Iskenderi shkon për të mësuar se çfarë po bëhet me të dhe me vëllanë e tij, Çelebiun. Iskenderi refuzon t’a takojë nënën e tij, ndërsa për Çelebiun, kòmisari i thotë se dýshon që ai po tenton të luajë rolin e bùdallait, sikur i ka kaluar mendja, vetëm që të mos shkojë në bùrg por të mbyllet në ndonjë spìtal. Pas atyre fjalëve, edhe Iskenderi dýshon se Çelebiu po përgatit ndonjë plan tjetër arràtisjeje, por e vërteta është që nga ngjarjet që ndodhën, Çelebiu është sëmùrur mendërisht.

Në anën tjetër ndodhet personi pas së cilit ai ka qenë gjithmonë i çmèndur. Ai person është Xhemreja, e cila po i drejtohet spìtalit për të parë Ozanin por ndalon kur shikon në dritare Seherin. Kjo e fundit, i shkon vetë pranë Xhemresë dhe me lòt në sy, i thotë se nuk është e pashpirt siç ajo mund të mendojë se është, por është vetëm një nënë e shqètësuar për të ardhmen e fëmijës së saj. Megjithatë, thekson se është bindur që lumturia e të birit është vetëm pranë Xhemresë, ndaj u uron atyre mbarësi në rrugëtimin e dashurisë.

Sakaq, një tjetër dashuri duket se po lind. Ajo është dashuria mes Çiçekut dhe Iskenderit, ku ky i fundit vijon të ndihet në fàj kùndrejt saj. Ai nuk dëshiron t’i flasin ngjarjet e shkuara që përfshijnë vdèkje dhe djègien e saj në zjàrr, por bindet që nuk ka nga ia mban pa i folur ato biseda. Kështu, sëbashku takohen në mbrëmje në një restorant, për të folur gjithçka që ka ndodhur mes tyre që nga rënia e zjàrrit. Për atë zjàrr, Iskenderi betohet se plani ka qenë që zjàrri të niste pasi të largoheshin të ftuarit.

Ai betohet se është ndjerë dhe ndihet shumë në fàj çdo ditë por nuk ka se si t’a kthejë mbrapsht atë që ka ndodhur. Biseda tyre nuk zgjat shumë por pasi largohet që aty, Çiçeku shkon në kòmisariat. Ajo e ka filmuar me telefon gjithë rrëfimin e Iskenderit dhe tani po e denòncon në pòlici. Ditë të tëra kalojnë dhe në anën tjetër, Ozani del nga spìtali i shoqëruar nga Xhemreja. Tani Xhemreja ndjen nevojën për një tjetër hap të madh, që të mund të bëhet mbështetje e të gjitha femrave që kanë qenë në kushtet e saj, ndaj dhe fillon një fushatë për to.