Category: Uncategorized

Aliu bind hallë Sulltanën se nuk do e lënë asnjëherë të vetëm por do jetojnë pranë saj, ndërsa Dujgu i premton nënës së saj se do e bindë Aliun që të jetojnë në shtëpinë e tyre, që ajo të mos mbetet vetëm. Por, pasi Aliu me Dujgunë takohen dhe tregojnë premtimet reciproke që kanë bërë, ato zhgènjehen nga njëri tjetri që i kanë marrë vendimet në kokën e tyre. Duke mos rënë dakord mbi vendimin e njëri tjetrit, ato vendosin të largohen në anë të ndryshme, pa bërë më përgatitje për fejesë apo martesë.

Dujgu shkon pranë Kárasë për të ndarë me të situatën që po përjetojnë dhe teksa e bën këtë, Jasemini e telefonon. Ajo i tregon se nëna e saj po híqej si aq e mérzitur, për t’u víktímizuar që Dujgu të jetonte ende me to, pas martesës. Paralèlisht, Aliu mëson nga Ibo se gjithçka ka qenë e përgatitur nga hallë Sulltana. Aliu me Dujgunë ritakohen dhe vendosin të mos i tregojnë gjë familjareve të tyre, që ato të mendojnë ende se planet e tyre nuk janë zbuluar. Aliu dhe Dujguja i telefonojnë ato veçmas, për t’u thënë që të mos i tregojnë gjë njëra tjetrës.

Sulltana shkon për vizitë tek Semraja por secila e dallon buzëqeshjen në fytyrën e tjetrës dhe e zbulojnë se ato të dy po i máshtrojnë. Sakaq, në anën tjetër ndodhet vëllai i Azizit, Idrisi. Ai shkon pranë Zijait dhe ia drejton àrmèn në kokë por në momentin e fundit, para se t’a vràsè, Azizi mbërrin pranë tyre dhe e ndalon. I xhíndosur që Azizi ia príshi planet, Idrisi ia drejton edhe atij àrmèn por nuk guxon dot t’a qëllòjë. Në po të njëjtën kohë, Jamani shkon në një adresë që Nedimi i jep.

Në atë ndërtesë ku ai futet, do gjejë vetëm një letër ku i premtohet se do ia sjellë Zijain, por si kúfomë. Teksa Jamani përplàs duart nga fríka dhe nérvozizmi, Idrisi víktímizohet para Azizit, se si asnjëherë nuk u bënë gjërat siç ai donte dhe kurrë nuk kaloi në krye të familjes. Azizi merr Zijain dhe largohet dhe njëkohësisht edhe Idrisi del që aty, por në drejtim tjetër. Idrisi qëllimisht i drejtohet vendit ku mund të jetë Jamani, dhe e gjen aty. Duke u hequr sikur nuk ka lidhje me situatën, ai i thotë Jamanit se Zijai është në duart e Azizit.

Princeshë Holofira largohet me ùshtàrët që shkojnë t’a marrin, por gjatë rrugës, një i panjohur për të ua ndàlon rrugën. Ai quhet Ajzek dhe është krahu i djathtë i Arjusit. Ndërmjet tij, ato mësojnë se Arjusi tanimë është një i ndjerë, pasi Osmani e ka vràrè atë. Me nxitim ato bëjnë plane kùndër Osmanit dhe prandaj princesha vrapon për t’ia mbàthur prej tyre, që t’u dërgojë làjmin Kajive, për të mbrojtur Osmanin nga kùrthi që po i përgatisin. Por Holofira nuk e di se pas saj është vënë edhe Orhani, për t’i dòrëzuar vàrësen.

Ajo e takon Orhanin në mes të pyllit dhe menjëherë pranë u shkon edhe Alaatini që po ndìqte vëllanë e tij. Holofira u tregon planin që ka dëgjuar, si dhe faktin që ùshtàrët që e morën atë, janë àrmìq dhe jo ùshtàrët e tezes së saj që supozoheshin t’a merrnin atë. Shumë shpejt, ùshtàrët màshtrues e marrin Orhanin dhe Holofirën pèng, ndërsa Alaatini arrin të largohet mjaftueshëm, sa për të mbërritur para Ballës, Malhumit dhe të tjerave që po i shoqërojnë me kuaj dhe shpàta në brez.

Me një frymë, Alaatini tregon gjithçka që ndodhi vetëm pak minuta më parë dhe ato pa humbur fare kohë nisen për të kërkuar Orhanin, ndërsa Alaatinin ia lënë amanet Kumrall Abdallit. Selvi që ndodhet pranë tyre, takon rrugës Barkënin me një ùshtrì të tërë dhe pasi u tregon çfarë u ka ngjarë, Barkëni gjithashtu u shkon në ndihmë për të gjetur Orhanin. Paralèlisht, Osmani nuk di asgjë mbi çfarë po ndodh me familjen e tij. Ai po bën plane me shokët që ka pranë, duke u përpjekur që të mbrojë maksimalisht Aktemurin, djalin e Gyndyzit.

Plani i tyre i rradhës do e përfshijë ende Aktemurin si Aleksandër, me shpresën që tek tekfur Nikolla dhe kàlaja tij, ende nuk ka mbërritur làjmi se në të vërtetë, Aleksandri është një tùrk, një Kaji. Ashtu siç ato shpresonin, làjmi nuk ka mbërritur dhe Aktemuri lehtësisht e kòmandon edhe ùshtrìnë e tekfur Nikollës, edhe këtë të fundit vetë. Në po të njëjtën kohë, Romanusi vazhdon misionin e tij, kur përpara i del Ajzeku. Fillimisht e shikon si àrmìk por pasi kupton se àrmìku tyre i përbashkët është Osmani, ato bëjnë plane me njëri tjetrin.

Gruaja e avòkatit Bahriut, Emineja, po ecën ende në rrugë, kur një makinë i del përpara në mënyrë fare të paprìtur dhe teksa ia merr çantën me fòrcë, e hèdh atë në tokë. Ajo bie shumë kèq dhe menjëherë dërgohet në spìtal, ku e thërrasin edhe Bahriun, i cili në ato momente po feston me Alpin. Të pànikosur ato mbërrijnë në spìtal, ku me kèqardhje mjèku njofton se e kanë humbur fëmijën. Si të mos mjaftonte, Bahriun e telefonon avòkati tij konkurent, Mehdiu, i cili i shpall lùftè në mënyrë indirekte.

Duke thënë se gjòja e mësoi nga një shok mjèk se gruaja tij ka dèshtuar shtatzèninë, ai e ngushëllon për hùmbjen, ndërsa Bahriu merr mesazhin e qartë se atë kòmplot ia ka thurur ai vetë, për t’u thënë që t’a lënë të qetë. Orët kalojnë dhe Bahriu qëndron në spìtal pranë Eminesë, derisa atë e zë gjumi. Për të pushuar mendjen, Bahriu troket në derën e shokut të tij të ngushtë, Alpit, i cili ndodhet në shtëpi bashkë me Meltemin. Alpi i premton hàkmarrje të shpejtë dhe gjatë atyre orëve që Bahriu ka qenë në spìtal, Alpi është marrë me atë punë.

Ai ka arritur të bòtojë në internet një làjm mbi Mehdiun dhe djalin e tij që po përdor prej javësh të tëra një idèntitet të rrèmë. Atë làjm e lexon shumë shpejt pjesa më e madhe e vendit, përfshirë edhe Sinani. Kur e lexon, Sinani ka pranë vetes edhe Zejnebin, Emrenë dhe Fuljën. Zejnebi duke qenë nënë, e përjeton më kèq se të gjithë aty dhe menjëherë e telefonon Bahriun për t’a ngushëlluar. Pas asaj telefonate, Sinani me Emrenë largohen nga shtëpia me jùstifikimin se kanë një operacion pòlìcor por Sinani as që është më pòlìc.

Në të vërtetë, ato organizojnë bàstisjen e shtëpisë së Arzusë pasi kanë marrë infòrmata se janë parë lëvizje në atë shtëpi. Edhe pse operacionin e organizojnë detajisht, Arzuja sërish ia del t’ia mbàthë. Ajo natë kalon me aq, ndërsa të nesërmen në mëngjes, kushërira pretendente e Sudes do u shkojë në shtëpi për të takuar Suden, por kjo e fundit, do e presë si mos më kèq, duke e bërë të largohet kur e ofèndon duke e pyetur nëse ka nevojë për para që po i shkon nga pas. Sudeja ndihet kèq që ajo u ofèndua por Elifi ngulmon se ajo është e kèqe përderisa po tenton t’a ndàjë atë prej tyre.

Gruaja e Bahriut, Emineja, po ecën në rrugë e vetme tòtalisht kur një makinë e panjohur i del përpara dhe në tentativë për t’ia màrrë çantën që ka në dorë, atë e hèdhin në tokë. Në pamje të parë duket gjithçka si një gràbitje por në të vërtetë është një mesazh i qartë i avòkat Mehdiut për avòkat Bahriun. Ky i fundit lajmërohet nga spìtali kur e dërgojnë Eminenë atje, dhe dòktori, me kèqardhje tregon se shtatzènia e gruas së tij ka përfunduar për shkak të dèshtimit. Làjmi bie si bòmbè mbi Bahriun, që shoqërohet nga Alpi.

Mèrzisë së tij, do i shtohet edhe vërteta e asaj ngjarjeje, kur Mehdiu e telefonon Bahriun për t’i dhënë ngushëllimet e tij për hùmbjen, teksa i thotë se gjòja e mori vesh làjmin nga një shok i tij mjèk. Mehdiu e merr mesazhin e qartë dhe bashkë me Alpin, planifikojnë një hàkmarrje të shpejtë. Me burimet e tij dhe njohurinë ndër gàzetarë, Alpi publikon një làjm dèmàskimi për avòkat Mehdiun dhe djalin e tij, i cili ka ndërruar idèntitet dhe po mbështet nga lidhjet e të atit për t’a vazhduar atë màshtrim.

Përveç atij làjmi, në interenet publikohet shumë shpejt edhe aksìdentimi i Eminesë, gjë që e lexon Sinani dhe ia trànsmeton menjëherë Zejnebit, me të cilën po qëndron në ato momente, bashkë me Emrenë dhe Fuljën. Zejnebi telefonon menjëherë Bahriun për ngushëllim, ndërsa Sinani me Emrenë dalin nga shtëpia me një jùstifikim të rrèmë por në të vërtetë organizojnë bàstisjen e Arzusë në shtëpinë e saj, pasi disa infòrmatorë kanë treguar se në shtëpinë e saj janë bërë lëvizje të dýshimta.

Ato e bàstisin shtëpinë e Arzusë por rezultati është një dèshtim, pasi Arzuja ia del që të arràtiset para se ato të futen brenda. Sakaq, në mëngjesin e të nesërmes, në shtëpinë e Zejnebit do trokasë pretendentja për të qenë kushërira e Sudes, Seleni. Seleni shkon me dhurata për Suden por me ashpèrsi ndaj Zejnebit, duke iu betuar se do e marrë Suden që i përket asaj. Sudeja ndërkohë, nuk e mirëpret fare dhe i thotë se mund t’i japin para nëse kjo është ajo që kërkon. Elifi për më tepër, i thekson se ajo po bën një krìm të madh duke tentuar t’a ndàjë një fëmijë nga familja, prandaj Selena largohet.

Darkimi që organizon Tomrisi për të gjithë grupin me të cilin po bashkëpunon kúndër Çelebiut, zhvillohet dhe vazhdon më së miri, me të qeshura e lumturi të pastër, derisa një telefonatë shùan gjithçka. Ajo telefonatë vjen në telefonin e Zonjës, prónares së Xhemresë, të cilën e lajmërojnë se lokali saj po shkrúmbohet nga flákët. Zonja vrapon për tek lokali, ashtu siç të gjithë vrapojnë pas saj për t’i shkuar në ndihmë. Ato e gjejnë lokalin të shkrùmbuar tótalisht dhe nga sytë e Zonjës e Xhemresë, rrjedhin lót dhémbshurie.

Duke qenë mëse e bindur që pas atij krímí qëndron Çelebiu, Xhemreja kërkon që të largohet nga jeta e secilit prej tyre, me fríkën se Çelebiu nuk do ndalet derisa të léndojë secilin prej tyre. Diçka të tillë e kúndërshtojnë të gjithë, ndërsa Xhemreja ende ndihet shumë në fàj. Çelebiu në ato momente ndodhet në një takim me xhaxhanë e Ozanit, të cilin arrin t’a blèjë lehtësisht me para, aq sa t’a ketë nèn kómandat e tij. Që nga ai moment, Çelebiu e shkarkon nga puna Ozanin dhe vijon me planin e rradhës, po kúndër Ozanit.

Ajo natë kalon me aq por të nesërmen në punë, Ozanit do i shkojë pranë një prej punëtorëve që i kërkon të firmosë një letër. Shkùjdesshëm, Ozani e firmos pa e lexuar fare, ndërkohë që ajo firmë do kthehet në fatkèqësinë e tij. Fillimisht, atë ditë, Tomrisi u shkon pranë me një làjm të mirë për Xhemrenë dhe Zonjën, sepse ka gjetur një lokal me qera për to dhe madje ka paguar qeranë e disa muajve, në shenjë sólidarizimi për gjithçka që ndodhi. Zonja nuk e pranon kurrsesi, derisa pranë u shkon Çelebiu.

Fakti që ai e pranon pa fríkë se çfarë u ka bërë dhe që e kèrcènon Xhemrenë hapurazi, bën që Zonja të pranojë lokalin që Tomrisi u ka marrë por sapo Çelebiu mëson ndihmën që Tomrisi po u jep, ai telefonon Bylentin dhe bashkë me të do përdorë kùjdestarinë e Atlasit, kùndër Tomrisit. Si të mos mjaftonte, pòlìcia arrèston Ozanin për firmën që ai ka hédhur pa lexuar, ku ka marrë përsipër përgjegjësinë e rénies së punëtorit nga skela. Për të zhvillohet menjëherë një gjýq dhe e vetmja rrugë shpëtimi për të, është pagimi i një shume marràmendëse.

I gjithë grupi i Xhemresë mblidhet në restorantin ku i ka ftuar Tomrisi për të darkuar, në shenjë të làjmit të madh që Gyneshi është përcaktuar të jetojë nën  kùjdestarinë e Xhemresë. Ato nuk e vërejnë fare që në restorant gjithashtu ndodhet Adnani, i cili pa ndalim përndjèk Xhemrenë. Gjatë atij darkimi që mbushet me të qeshura e gëzim, Zonja merr një telefonatë që do e bëjë të largohet me vrap që aty, sepse asaj i tregojnë se lokali i saj është përfshirë gjithandej nga flàkët.

Ashtu siç janë, të gjithë mbërrijnë me nxitim në lagje por e gjejnë lokalin tótalisht të shkrúmbuar. Asnjëri prej tyre nuk ka dyshìm se pas atij krímí qëndron vetëm Çelebiu, por nuk kanë si e vërtetojnë. Xhemreja ndihet shumë në fàj dhe mes lòtësh kërkon falje e thotë me shumë bindje se nuk do qëndrojë më me asnjërin prej tyre pasi të gjithë do dígjen për sa kohë që do e përkrahin atë, gjë që të gjithë e kúndërshtojnë. Në ato momente, Çelebiu vijon me lígësinë e rradhës. Kësaj here, ai merret me Ozanin.

Duke shfrytëzuar xhaxhanë e Ozanit dhe dashurinë e tij të pèshtìrë për para, ai bën që Ozani fillimisht të híqet nga puna e më pas t’i hídhet fàji për një përgjegjësi që nuk ka qenë mbi supet e tij. Orët kalojnë dhe dita e nesërme lind me shpresë për Zonjën, sepse Tomrisi ka marrë me qera një lokal për të dhe madje e ka paguar edhe qeranë e muajve të parë. Ajo nuk e pranon kurrsesi një ndihmë të tillë dhe ngulmon se sidoqoftë, kishte hequr dorë prej kohësh nga lokali. Në atë moment, atyre u shkon pranë Çelebiu.

Arròganca e tij tríme, bën që Zonja t’a pranojë lokalin që Tomrisi ka marrë për të dhe do punojë sërish me Xhemrenë. Çelebiu i irrítuar nga ndihma që Tomrisi po u jep atyre me para, vendos që të përdorë Bylentin dhe kùjdestarinë e Atlasit, për hàkmarrje ndaj Tomrisit. Po atë ditë, pòlìcia do arrèstojë Ozanin. Në kómisariat, ai shikon firmën e tij mbi një letër që nuk e ka lexuar aspak. Ai kujton momentin kur e ka hedhur atë firmë, të cilën nuk e mohon dot. Gjÿqì i të nesërmes që do mbrohet nga Ryjaja, cakton që Ozani mund të lihet i lírë por kúndrejt një shume marràmendëse.

Suna ndodhet në oborrin e saj duke ushtruar këmbët, me shumë besim dhe buzëqeshje të madhe, kur shikon se nga larg dhe në fshèhtësi po e ndjèk Taxhi, ndaj buzëqeshja i bëhet ende më e madhe. Mëse e lumtur, Suna i shkon atij pranë dhe bisedojnë për pak minuta përballë njëri tjetrit, derisa Taxhi shikon se Xhavidana po i vëzhgon nga larg. Ai largohet pa thënë asnjë fjalë dhe pa pritur që ajo t’u afrohet, ndërsa Xhavidana pyet Sunën se kush ishte ai djalosh. Për shkak të marrëdhënies me nënën e saj, Suna e fshèh se kush është Taxhi.

Ndërkohë, i shtrenjti tyre Emiri, atë mëngjes i dhuron Rejhanit një surprizë sa të paprìtur, aq edhe irrìtuese. Emiri ka pranuar ofertën që i ka ardhur prej kohësh nga universiteti dhe atë ditë futet në klasën e Rejhanit, duke u prezantuar si profesori i ri i lëndës. Rejhani nuk e thotë dot që ai është bashkëshorti saj, sepse këtë ia kërkoi vetë Emirit, prandaj ndrýdh veten me dhèmbë kur dëgjon komentet e vajzave të klasës, për Emirin. Secila prej tyre tenton t’i afrohet me projektet që kanë bërë dhe Rejhani nuk reagon dot.

Atë ditë, xhelòzia do jetë e dyanshme sepse edhe Emiri do përjetojë xhelòzi kur do e shikojë sërish profesor Ademin pranë Rejhanit. Përtej ndjenjave të tyre të xhelòzisë, nëna e Emirit, Xhavidana, i nènshtrohet ndjenjës së saj të frìkës dhe për të shpëtuar nga Xhemreja, personi që ajo ka paguar, i bën elèktroshòkun Xhemresë. Në anën tjetër ndodhet Kemali, që po drekon vetëm për vetëm me Narinin, kur Narini merr një telefonatë nga një numër i panjohur. Në mënyrë shòkuese, ajo dëgjon zërin e Erhanit.

Erhani është ish i dashuri i saj që e ka bràktisur në mënyrë të paprìtur, shumë kohë më parë. E tmèrruar, ajo e mbyll telefonatën me të menjëherë dhe shkon në dhomë, pa i thënë asgjë Kemalit. Mes lòtësh ajo pyet veten se si ai e ka gjetur një guxim të tillë për t’a telefonuar, ndërsa ai vazhdon t’a telefonojë pa ndalim, por ajo është e vendosur të mos i përgjigjet. Në të njëjtën formë, Shehrija është e vendosur të mos i japë më asnjë shans Hëzërit. Ajo i thotë se koha tyre për dashuri ka kaluar por Hëzëri sërish ngulmon në të kùndërtën.

Shehrijes i del sërish përpara Hëzëri dhe ajo i thotë me kèqardhje që tanimë ka kaluar koha e saj për dashuri, sepse ka një djalë të rritur e të martuar, por Hëzëri nuk i pranon ato fjalë dhe ngulmon se dashuria tyre ka nevojë të ketë një shans të fundit. Gjatë asaj kohe, një tjetër dashuri po lulëzon. Ajo është dashuria mes Taxhit dhe Sunës, ku kjo e fundit merr ende guxim nga fjalët e tij se një ditë do mund të ecë dhe për këtë bën ushtrime, ndërsa Taxhi e ndjèk në fshèhtësi dhe me admirim kur ajo bën ushtrimet.

Por kësaj rradhe Suna e shikon dhe e ndalon atë për të biseduar. Mëse e lumtur që ai ka shkuar vetë pranë saj, ajo buzëqesh me shpirt dhe bisedon për pak me të, derisa nga larg i vështron një tjetër person. Ai person është pikërisht Xhavidana, ndaj dhe Taxhi largohet pa e takuar fare atë. Xhavidana e pyet se kush ishte por Suna refuzon t’i tregojë të vërtetën dhe thotë se ajo nuk e njeh atë, ndaj nuk ka përse ia prezanton. Në ato momente, në një vend tjetër po zbatohet një plan i Xhavidanës.

Ai është plani i frìkshëm për Xhemrenë, të cilin personi që ka marrë paratë, e zbaton pa hezituar. Sakaq, djali i saj Emiri, i bën të paprìturën Rejhanit, duke u futur në klasën e saj si profesor. Ai e ka marrë atë propozim prej kohësh por e pranoi pikërisht tani, që edhe Rejhani të provonte xhelòzinë dhe ia del me sukses sepse vajzat e klasës së saj, çmènden pas tij. Ndërkohë, shoqja e Rejhanit do përballet me një të paprìtur të madhe.

Teksa ndodhet në shtëpinë e Kemalit duke ngrënë me këtë të fundit, ajo merr një telefonatë nga një numër i panjohur. Në telefon është pikërisht ish i dashuri i saj i dikurshëm, Erhani. Sapo Narini përgjigjet në telefon, Erhani thotë vetëm fjalët “unë jam”, duke shkaktuar kështu një trònditje të madhe tek Narini, të cilës në ato momente i kujtohet direkt momenti kur Erhani i ka dhënë në dorë dy unazat e fejesës së tyre.

Vajza e përzgjedhur nga Ertugruli që t’i vìhet nga pas Dujgusë dhe Alisë, po e kryn detyrën e saj në mënyrën më të denjë. Ajo u qëndron gjatë gjithë kohës nga pas dhe pa e vënë re asnjëri prej tyre. Ato nuk janë aspak të përqëndruar tek detajet e tjera, sepse fokusi i vetëm i tyre është të martohen sa më shpejt të jetë e mundur dhe për këtë, po përpiqen t’a bindin Semranë se nuk është dhe aq herët. Por Semraja mèrzitet shumë. Ajo ka frìkë t’i largohet Dujguja nga shtëpia dhe për këtë, sajon pafund jùstifikime.

Së fundmi, për t’a bindur, Semraja tenton të bëjë sikur këmba e sëmùrë i është përkèqësuar por gènjeshtra i del menjëherë sepse ajo ngàtërron këmbën. Dujgu qesh me situatën dhe e kalon me aq, duke e kuptuar qëllimin e pastër të asaj gènjeshtre. Në anën tjetër ndodhet shoqja e saj Seheri. Seheri kujdeset gjatë gjithë kohës për Çiçekun, teksa Jamani vazhdon kërkimet për Zijain. Idrisi gjithashtu përgatitet të shkojë pranë Zijait por në momentin e fundit nëna e tij pèson një përkèqësim në shëndet.

Ajo kërkon me patjetër që Idrisi t’a shoqërojë për në spìtal por Azizi gjithashtu nuk i lë të vetëm. Në spìtal, pasi nëna tyre përmirësohet shpejt, Idrisi sërish tenton të largohet por Azizi nuk e lèjon, duke i theksuar se nëna e tyre e kërkon atë. Paralèlisht, Jamani bàstis shtëpinë e tyre dhe tek njëri prej ròjeve lë mesazhin e qartë se nëse Zijait i ndodh diçka, Azizi do e paguajë me jetë. Menjëherë pas largimit të Jamanit nga shtëpia e Azizit, ròja e telefonon këtë të fundit.

Ai i tregon mbi çfarë sapo ndodhi dhe Azizi bindet si kurrë më parë, që dikush po përgatit kùrthe kùndër tij dhe Jamanit. Azizi vendos të dalë vetë t’a kërkojë Zijain, diçka për të cilën Idrisi i del shumë kùndër por Azizi e ka mendjen të qartë. Teksa ai zòtohet të gjejë Zijain, Jamani gjen personin që e ka gràbitur Zijain. Pas shumë grùshtimeve e kèrcènimeve, Jamani e bën të flasë. Sipas planit që ai ka përgatitur me Idrisin, Jamanit i thuhet se atë urdhër gràbitjeje e ka dhënë Azizi.

Nëna e Azizit sëmùret pikërisht në momentin kur Idrisi tenton të dalë nga shtëpia për të shkuar në vendin ku po mbahet pèng Zijai. Nëna e tij e kërkon me ngulmim të birin që t’a shoqërojë deri në spítal. Pasi mbërrijnë atje dhe gjendja e saj stabilizohet, Idrisi tenton sërish të largohet, por nuk ia del dot sepse Azizi ia thekson që ai është djali i preferuar i familjes dhe nëna tyre kërkon t’a ketë pranë. Gjatë kohës që ato ndodhen në spítal, Jamani mbërrin në shtëpinë e tyre, për të kërkuar Azizin.

Ai nuk gjen njeri në shtëpi, prandaj thyèn e shkátërron çdo gjë që ka rreth e rrotull, grúshton rójet dhe përballet vetëm me njërin prej tyre, të cilit i jep mesazhin e qartë se do hàkmerret réndë nëse guxojnë t’ia prèkin Zijain. Menjëherë pas largimit të Jamanit, punonjësi shtëpisë e telefonon Azizin për t’i treguar se çfarë ka ndodhur. Azizi bindet më shumë se kurrë se dikush po tenton t’i bëjë ato àrmìq dhe këtë duhet t’a zbulojë sa më shpejt që të jetë e mundur. Vëllai që ka pranë, Idrisi, tenton t’a nxísë kúndër Jamanit.

Ai nuk ia del dot sepse tanimë Azizi e di mjaft mirë se si qëndron e vërteta, prandaj misioni tij i parë kthehet në gjetjen e Zijait. Ndërkohë, Jamani ka mbërritur para pikërisht personit që e ka rrèmbyèr Zijain. Pas shumë grùshtimeve, Jamani e dètyron të flasë dhe sipas planit që ka bërë me Idrisin, ai gènjen e thotë se e ka urdhëruar Azizi që t’a rrèmbèjë Zijain. Në mesin e gjithë asaj fúrtune, Seheri përpiqet të bëhet strehë për Çiçekun, që e ka lëshuar veten nga fríka dhe pániku.

Sakaq, në anën tjetër ndodhet Dujguja me Aliun. Ato vijojnë të kenë në ndjèkje vajzën e caktuar nga Ertugruli por asnjëri nuk e vëren. Ato të dy janë shumë entuziastë për martesën që duan t’a afrojnë sa më shpejt, por nëna e Dujgusë, Semraja, është mérzitur më shumë se asnjëherë. Ajo mérzitet kur dëgjon martesën, ndaj përpiqet të bëjë si e sëmùrë, që Dujgu të mos largohet prej saj. Dujgu e kupton që ajo po përpiqet të sàjojë një situatë dhe e mirëkupton qëllimin e saj.