Telenovela News

Ahmeti tregon me kèqardhje para Alpit se gjendja e Aishes nuk do ketë aspak përmirësim, përkundrazi, vetëm sa do përkèqësohet shumë e më shumë. Alpi, përveçse ndjen kèqardhje të madhe për Aishen, gjithashtu ndjen mèrak edhe për Suden që ka ngelur e vetme me të. Me një jùstifikim të kòtë, ai dhe Bahriu i mbijnë në shtëpi Aishes dhe teksa Bahriu bisedon me të, Alpi gjen formën për t’a nxjerrë Suden nga shtëpia dhe për t’a dërguar pranë Ahmetit, në shtëpinë e tij, për një rehati më të madhe që ai ofron.

Mëngjesin e ditës tjetër, shèrbyesja e shtëpisë i thotë Aishes se Sudeja ka shkuar në spìtal gjòja për të takuar babanë e saj, Sabriun. Aisheja e mirëkupton por pak më vonë, kërkon të shkojë edhe ajo pranë tyre. Aisheja mbërrin në spìtal, pranë recepsionit, por kur e pyesin se si quhet djali i saj, ajo kupton se e ka harruar emrin e tij dhe nga lëndìmi madh, ulet në një stol për të përjetuar shòkimin e saj. Atë mëngjes, Alpi merr ushqimet e duhura dhe me to në duar, shkon surprizë pranë Meltemit, me të cilën konsumon mëngjesin në oborrin e shkollës.

Mes të tjerave, ato diskutojnë për emrin e shkollës, për të cilin Alpin sugjeron emrin e Zahrës, vajzës së Meltemit. Kjo e fundit lumturohet dhe i pëlqen por thekson se për të vendosur, i duhet edhe aprovimi i Zejnebit. Çaste më vonë, pasi mëngjesi ka përfunduar, Meltemi i tregon se javën e ardhshme do dërgojë vajzën për kontrollin shëndetësor rutinor dhe Alpi shpreh dëshirën për t’a shoqëruar, gjë që Meltemi e aprovon. Paralèlisht, vajza e Kadirit takohet me Fuljën në mënyrë rastësore, por ndjen nevojën t’i tregojë asaj për Selimin.

Djaloshi i martuar që po e màshtronte, ende nuk heq dorë nga màshtrimet e tij dhe tenton të ketë diçka me Denizin, të cilën nuk e lë të qetë. Fulja menjëherë planifikon pòshtërimin e tij, ndaj krijon situatën sikur ai po e ngàcmon në një park familjar dhe djemtë që ndodhen aty, e rràhin si mos më kèq. Sakaq, Zejnebi shkon në shtëpinë e Munevverit, ku gjen Xhanin duke i thënë Sinanit se uron shumë që nëna e tij të mos bëjë dràma kur t’i kërkojë leje për të qëndruar bashkë me Elifin në shtëpinë e babait të tyre, ndaj ajo i jep leje menjëherë.

Ahmeti shikon se situata e Aishes është shumë e rènduar dhe me kèqardhje lajmëron Alpin se ajo gjendje nuk do përmirësohet më, vetëm sa do përkèqësohet ende më shumë. Ndonëse ndjen kèqardhje të madhe për Aishen, Alpi është i dètyruar të mendojë për Suden, ndaj gjen një jùstifikim për të trokitur tek Aisheja, sëbashku me Bahriun dhe fshèhurazi, e merr Suden që aty. Për atë natë, Aisheja nuk e vëren që Sude nuk është në shtëpi ndërsa mëngjesin e të nesërmes, shèrbyesja është e dètyruar t’i thotë se gjòja Sude ka shkuar të kujdeset për Sabriun në spìtal.

Sakaq, në lagjen ku po qëndron Zejnebi, Fulja me Denizin takohen rastësisht në rrugë dhe kjo e fundit, i tregon për Selimin, djaloshin e martuar që vijon t’i vàrdiset. E nevèritur nga meshkuj të tillë, Fulja vendos t’i bëjë atij një rrèng, gjòja se ka shumë interes për të dhe në momentin që ai i afrohet, ajo ulèret, aq sa djemtë rreth e rrotull e dëgjojnë dhe nisin t’a grùshtojnë Selimin, për të mbrojtur Fuljën. Gjithë atë rrëmùjë, Fulja e bën me qëllimin e qartë dhe të pastër, që màshtruesit si Selimi, të gjejnë atë që meritojnë.

Paralèlisht, Meltemit i shkon Alpi surprizë në ambjentin e saj të punës. Ai mban në duar ushqimet për mëngjes dhe pasi hanë sëbashku, bisedojnë për pak mbi emrin e shkollës pasi ende nuk kanë vendosur asgjë. Alpi i sugjeron emrin e vajzës së saj, Zahra, gjë që Meltemit i pëlqen shumë por i duhet të presë konfirmimin e Zejnebit. Pas asaj bisede, Alpi i kërkon t’a lajmërojë në kontrollin e rradhës mjèkësor që do ketë Zahra dhe Meltemi pranon, me shumë kënaqësi. Zejnebi në ato momente, po i drejtohet shtëpisë së Munevverit.

Brenda ndodhet Sinani me Xhanin, ku ky i fundit ka shkuar për të marrë leje nga nëna e tij, që ai dhe Elifi të shpërngulen në shtëpinë e babait të tyre, deri në përfundim të shkollës. Zejnebi e dëgjon Xhanin tek i thotë Sinanit se uron që nëna e tij të mos e kthejë në dràmatike situatën, prandaj Zejnebi, pranon menjëherë, duke e çuditur pafund Xhanin. Gjatë kohës që ato flasin, Aisheja del nga shtëpia saj për të shkuar në spìtal, gjòja pranë Sabriut dhe Sudes por sapo merr të thotë emrin e Sabriut në recepsion, ajo kupton se e ka harruar.

I dërguari Alkis shikon me habi se si tekfur Nikolla bindet dhe shkon me këmbët e tij drejt vendit ku Osmani do i màrrë jetën, mu në mesin e gjithë popullit të Inegolit. Me fytyrën që i shpreh habi të madhe, ai tenton t’a ndalojë atë ekzèkutim dhe zë të flasë para Osmanit, por tekfur Nikolla e ndalon. Ky i fundit, i thotë me bindje të plotë se ai assesi nuk duhet të ndërhyjë apo të përgjèrohet për jetën e tij, përderisa ai vetë nuk përgjèrohet për asnjë sekondë që t’ia fàlë jetën àrmìku tij më i madh dhe më i hapur.

Tekfur Nikolla i drejtohet Osmanit duke i thënë se fitorja është në duart e tij por thotë gjithashtu se pas vdèkjes së tij, do ketë mjaftueshëm ùjqër, àrmìq, që do nxitojnë për tek ai, për hàkmarrje. Pa hezituar për asnjë moment të vetëm dhe duke pritur ardhjen e ujqërve me bùzëqeshje në fytyrë, Osmani i prèt kòkën tekfur Nikollës, duke shkaktuar vdèkjen e tij të menjëhershme. Skena e llàhtarshme do sjellë lehtësim për popullin që i drùhej aq shumë, krenari për besnikët e Osmanit por mllèf për Ròmanusin e disa të tjerë.

Mes disa të tjerëve, është edhe i dërguari Alkis, që i betohet Osmanit se me këtë që sapo bëri, ai i ka shpallur lùftè të hapur të gjithë Kòstandinòpojës dhe pas tij, Ròmanusi thekson se lùftà e tij me një peràndori të tërë, nuk do jetë aspak e lehtë për t’u fituar. Që nga ajo ditë e shënuar për Osmanin, fisin e Kajive dhe çdo njeri tjetër, kalojnë plot dy muaj. Pas dy muajsh, Osmani dhe Balla marrin kuajt e tyre dhe dalin për një shëtitje në pyll, ku kalërojnë duke garuar, si në kohët e para të dashurisë së tyre.

Mes tyre nuk ka një fitues, sepse të dy kalërojnë mjaft shpejt, ndaj ndalojnë për të biseduar, pikërisht për kohën e fillimit të dashurisë së tyre. Brenda fare pak çastesh, buzëqeshjet e tyre i ndalon por nuk i shùan një ùshtrì nga ana e àrmìqve që i sùlmon. Balla dhe Osmani lùftòjnë krah njëri tjetrit dhe ende pa i shkuar Xhankutaji dhe Konuri në ndihmë, ato i elìmìnojnë të gjithë àrmìqtë. Ato janë vetëm àrmìqtë që u dolën përpara pasi mes àrmìqve të Osmanit është edhe Barkëni i fshèhur, që planifikon kùndër tij me Romanusin.

Xhemreja feston me Ozanin, Omerin dhe Ryjanë, gjithë arritjen e sàkrificave të tyre që më në fund mundësuan arrèstimin e Çelebiut, me prova të mëdha ndër duar. Por, Xhemreja është larg Gyneshit dhe nuk qëndron dot pa të, ndaj dhe kërkon që të largohet menjëherë për tek ajo, që t’a marrë nga ajo shtëpi. Paralèlisht, për në atë shtëpi është drejtuar edhe Hylja, pasi Iskenderi nuk i përgjigjet dhe pòlìcët i thonë se askush nuk e nxjerr dot Çelebiun që aty, së paku për pak ditë.

Në shtëpi, Hylja dhe Xhemreja do ballafaqohen për Gyneshin. Lígjërisht, Xhemreja nuk ka të drejtë t’a marrë Gyneshin pasi ajo është nèn kùjdestarinë e Çelebiut dhe nuk e nxjerr dot nga shtëpia tij. E dètyruar, Xhemreja qëndron për vete në atë shtëpi, sado të véshtirë që e ka. Sakaq, Iskenderi ndodhet ende me Çiçekun. Ajo, mëse e fríkësuar, i tregon se Atlasi mund t’i ketë parë e mund t’i ketë kuptuar të gjitha, prandaj duhet të gjejnë një formë për t’a mbajtur atë të heshtur mbi atë natë.

Iskenderi gjen formën e duhur që t’a qetësojë e të mos pánikoset për Atlasin, ndërsa për veten e tij dhe sákrificën e madhe që bëri, thotë se ia kishte për bòrxh Çiçekut, pas gjithçkaje që ai ka shkaktuar me rénien e saj në zjàrr. Që aty, Iskenderi i përlòtur dhe i rénduar emocionalisht, zgjedh që të shkojë pranë Arzusë, para të vetmit person që nuk i fshèh asgjë. Pa dorashka, Iskenderi rrëfen se atë natë, ai është bërë vràsès. Rrëfimi tij e tròndit pa masë Arzunë por dashuria e tij për të, është si gjithmonë, pa kushte.

Sakaq, në shtëpinë e Çiçekut ku ajo përgatitet menjëherë për të pastruar, do vijë Ryja,  për të qëndruar pranë saj. Çiçeku dètyrohet t’a lërë pastrimin e dèpos, derisa Ryja bie në gjumë të thellë por edhe pasi pastron, atë nuk e zë dot gjumi nga ánkthi dhe pániku. E paprítura do ndodhë mëngjesin e të nesërmes, kur Atlasi të shkojë në dhomën e Çiçekut për të thënë plot fríkë se babai tij nuk ka dalë nga dépoja. Atlasi tmérrohet kur shikon se personi i mbuluar me çarçafë nuk është Çiçeku por Ryjaja, ndërsa kjo e fundit surprizohet që ai flet.

Çiçeku e tmèrruar, e përqafon shumë fort Iskenderin dhe i tregon fríkën që ka, se mos Atlasi do flasë ndonjëherë, pasi ai i ka parë. Iskenderi arrin t’a qetësojë përsa i përket Atlasit, ndërsa për veten e tij, thotë se e meriton të vùajë për çfarë i ka shkaktuar asaj me rënìen e zjàrrit. Iskenderi largohet që aty, i përlòtur dhe këmbët e shpien në shtëpinë e Arzusë, para së cilës ai flet pa dorashka. Në mënyrë të drejtëpërdrejtë dhe shókuese, ai i tregon se atë natë, është bërë vràsès për herë të parë. Làjmi e tròndit Arzunë, e cila e dëgjon deri në fund dhe i jep vetes të drejtë, se Çiçeku do sjellë fúndin e tij.

Ndërkohë, familja e Iskenderit, që tanimë përbëhet vetëm nga nëna e tij Hylja, ndodhet në kómisariat duke pritur ndonjë përgjigje për Çelebiun, por të gjithë pólícët janë të një fjale, se ajo nuk ka përse qëndron ende aty, pasi Çelebiu së paku për disa ditë do mbahet me dètyrim. Hylja i drejtohet shtëpisë, në të njëjtën kohë me Xhemrenë, e cila dëshiron të marrë vajzën e saj që aty. Ballafaqìmi mes tyre do jetë mjaftueshëm i ashpèr, sa Xhemreja të mos largohet dot me Gyneshin por madje të qëndrojë vetë në atë shtëpi.

Personi me të cilin Xhemreja ka ndarë shtëpinë që prej largimit nga Çelebiu, Ryjaja, vendos të shkojë pranë Çiçekut. Ajo i troket në derë, në momentin që Çiçeku shkon të pastrojë dépon. Çiçeku détyrohet t’a lërë pastrimin, deri kur Ryja bie në gjumë të thellë. Në atë moment, Çiçeku shkon të pastrojë dhe ndonëse e kryen pastrimin, sërish nuk e zë gjumi. Ajo e zbardh në ballkon, ku qëndron për gjatë gjithë natës, nga tmèrri i ngjarjes që ndodhi. Ndërkohë Ryja, është mbështjellur kokë e këmbë në shtrat.

Atlasi i pánikosur shkon në shtrat duke menduar se aty ndodhet Çiçeku dhe thotë plot fríkë se babai tij nuk ka dalë më prej dépos. Në çast, Ryja zbulon kokën nga çarçafi, e surprizuar që Atlasi po flet, ndërsa Atlasi mbulon gojën me dorë, nga fríka e asaj që sapo tha. Paralèlisht, Iskenderin e zgjon Arzuja nga gjumi, pasi ajo sapo ka shikuar në làjme se Çelebiu është arrèstuar. Si të mos mjaftonte shókimi që të dy përjetojnë nga ato làjme, Hylja gjithashtu u troket në shtëpi, ndërkohë që me largimin e Hyljës nga shtëpia saj, është larguar edhe Xhemreja me Gyneshin.

Rejhani vendos të dalë para Xhavidanës, me një vendosmëri dhe seriozitet të madh, teksa i kërkon asaj që të kërkojë falje nga Zejnebi, pasi e ka akùzuar padrèjtësisht. Xhavidanës nuk i intereson aspak Zejnebi, të cilës ia ka thýer zemrën, por kërkon të dijë se kush është fàjtori i vërtetë, gjë të cilën Rejhani nuk ia thotë, duke theksuar se nuk ka rëndësi. Me aq, Rejhani largohet dhe shkon pranë Emirit, të cilit i flet gjerë e gjatë se sa e rëndësishme është Zejnebi për të, veçanërisht për faktin që e ka humbur një motër.

Emiri dëgjon Rejhanin që teksa flet për Gylsymin, tregon edhe për byzylykët që u kanë blerë prindërit kur ishin shumë të vogla. Pikërisht atë byzylyk, Emiri e gjen në shtëpinë e Gylsymit kur shkon t’a kërkojë atë sërish. Fillimisht Emiri e fotografon atë byzylyk, që t’ia tregojë në shtëpi Rejhanit. Më pas ai ballafaqohet me të dhe ndërmjet atij byzylyku tenton t’a bindë që është motra e gruas së tij, por më kòt. Emiri nuk ia del. Që aty, ai rikthehet në shtëpi, ku përgjatë gjithë rrugës, mbledh guximin për t’i treguar Rejhanit si qëndron e vërteta.

Ai i thotë se ekziston një mundësi e madhe që Gylsymi të mos ketë vdèkur dhe në çast i tregon foton që i bëri byzylykut. Rejhani përlòtet e tëra dhe kërkon të dijë më tepër, ndaj Emiri ndan çdo gjë me të. Ndërkohë, në anën tjetër ndodhet shoqja saj e ngushtë, Narini, që po drekon familjarisht me Erhanin. Ky i fundit, shfrytëzon çdo moment për të hèdhur fjalë tek Rejhani, që t’a bindë atë se është shumë i dashuruar pas saj. Fjalët e nènkuptueshme të Erhanit, do ngjàllin shpresa tek Oja, që pàndeh se po flet për të.

Narini nuk e duron dot më tepër atë situatë, ndaj dhe largohet për në kuzhinë por Emiri sërish do i shkojë nga pas. Edhe aty, ai i flet për ndjenjat e tij, derisa i zè Kemali dhe Erhani jùstifikohet se po kërkonte një gotë ujë. Brenda fare pak çasteve, Narini e gjen veten duke i rënë pianos sepse Masalli ia kërkon me shumë ngulmim. Megjithatë, Narini i bie shumë shkurt sepse për shkak të Erhanit, ajo ndihet aq kèq, saqë frymëmarrja i ngushtohet dhe bie në tokë pa ndjenja, por Erhani e viziton dhe thotë me bindje se ishte vetëm një përkèqësim tènsioni.

Erhani ndodhet në shtëpinë e Kemalit ku është ftuar për drekim dhe sapo gjen mundësinë, i vìhet nga pas Narinit në kuzhinë. Ai kërkon të shfrytëzojë çdo moment për t’a bindur Narinin që është i dashuruar pas saj dhe nuk do heqë dorë kurrsesi. Teksa ndodhen të vetëm në kuzhinë, Kemali u shkon pranë. Për të jùstifikuar atë situatë, Erhani thotë se u ngrit nga tavolina për të marrë një gotë ujë dhe Kemali e beson. Vìktìma më e madhe në atë mes, është Oja. Çdo fjalë që Erhani thotë mbi dashurinë, ajo e përvetëson.

Erhani tenton në çdo moment me Narinin ndërsa Oja pàndeh se ato fjalë i ka për të. Masalli, që gjithashtu ndodhet pranë tyre, kërkon nga Narini që ajo t’i bjerë pianos siç ka bërë edhe më parë. Me insistimin e të gjithëve, Narini u dhuron melodi të këndshme nga notat e pianos, por shkurtimisht, sepse nga sìkleti, largohet. Narini pretendon që Erhani të largohet sa më shpejt, por ai është i vendosur të qëndrojë. I gjithë panìku nga bisedat që bën Erhani dhe e gjithë kèqardhje për shpresat që krijon Oja, përkthen në një tènsion për Narinin.

Ajo alivànoset para të gjithëve dhe rrjedhimisht, për të kujdeset Erhani, si mjèk që është. Në anën tjetër ndodhet shoqja e ngushtë e Narinit, Rejhani. Ajo del para Xhavidanës, me unazën e saj në dorë, të cilën ia dòrëzon, teksa i shpjegon se i ka rènë në qafë Zejnebit me akùzat që i ka bërë. Xhavidana shòkohet e tëra dhe kërkon të dijë kush ka qenë fàjtorja e vërtetë, por Rejhani nuk i tregon. Ajo ngulmon se çështja e vetme me rëndësi në atë mes, është që të kërkojë falje nga Zejnebi, sepse ia ka thýer zemrën asaj.

Gjatë kohës që ato flasin, Emiri del nga shtëpia me nxitim, që të gjejë Gylsymin, me shpresën se kësaj rradhe do e bindë që të dalë para Rejhanit e të takohet me të. Teksa po pret ardhjen e Gylsymit, Emiri gjen në sirtar një bylyzyk dore me emrin e saj të shkruar. Me të në dorë, ai pret Gylsymin, për t’i thënë se ai byzylyk është prova më e fortë që ajo është motra e Rejhanit. Gylsymi sërish nuk pranon dhe e dèbon që aty, por Emiri e ka fotografuar atë bylyzyk dhe me mùndim të madh, mbledh veten dhe i tregon Rejhanit se motra saj mund të jetë gjàllë.

Jamani shpëton Nanën nga përlèshja që ajo po bën me një të panjohur në mes të rrugës dhe duke i drejtuar dorën, kthehen në shtëpi. Jusufi pranon të hapë derën e dhomës vetëm kur dëgjon zërin e Nanës, e cila mrekullohet që ai po flet, por njëkohësisht vëren se ai është ende i zemërùar me Jamanin. Ky i fundit nuk duron dot që Jusufi të mendojë se xhaxhai i tij nuk e do më, ndaj përpiqet t’i flasë, por Nana vendos dorën para Jamanit, i kërkon t’i lërë të vetëm dhe të bëjë pak durim. Menjëherë pas largimit të tij, ajo i flet Jusufit më së miri për Jamanin.

Fillimisht ajo qetëson Jusufin, më pas i shkon në zyrë Jamanit, për t’i kërkuar me vendosmëri të madhe që të heqë ndàlimin e përmendjes së Seherit, pasi Jusufi ka nevojë të flitet për të dhe të mos ia harrojë fytyrën. Mënyra se si Nana i flet, bën që Jamani të thotë se ka njohur dikur edhe një psìkolog që fliste në mënyrë të tillë. Nana largohet e përlòtur që aty dhe sërish shkon pranë Jusufit që t’i flasë për dashurinë e Seherit, se si ajo do gëzohej shumë nëse ai do ushqehej siç duhet. Teksa ajo i flet Jusufit për Seherin, Jamani shkon t’i vizitojë vàrrin.

Kur ai kthehet në shtëpi, Jusufin e shikon në tavolinë, duke pranuar të hajë. Jamani për vete nuk ha dot, pasi Adaleti kujton pa dashur Seherin dhe ai largohet për në zyrë, ku telefonon Nedimin për të konfirmuar një udhëtim pune. Nana i shkon nga pas dhe e quan egoist që po largohet duke e lënë Jusufin në një dhìmbje të tillë. Fjalët e saj ndikojnë mjaftueshëm tek Jamani, aq sa ai të shkojë në dhomën e Jusufit, të flasin për Seherin dhe me lòtin që i rrjedh rrëke, Jamani të pranojë se ajo i mungon shumë.

Nana e shfrytëzon edhe atë moment për t’u futur në zyrën e Jamanit, ku gjen një letër deklarate, në të cilën shkruhet se Azizi është vràsèsi i Seherit. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Aliu, i cili mëson se Dujgu ka bërë kërkesë për t’u zhvendosur në një zyrë tjetër. Më pas në zyrë i vijnë lule nga Jasemini por Aliu i kèqkupton dhe atij kèqkuptimi i shtohet një telefonatë, ku ajo i thotë Jaseminit se e do shumë. Si të mos mjaftonte, atë natë Aliu do shikojë Dujgunë duke përqafuar një person, që në fakt është dòktori që po i jep làjmin se sëmùndja saj ka kurim.

Aliu mëson nga eprori tij se Dujgu ka bërë kërkesë për zhvendosje nga zyra por përpiqet të mos i japë rëndësi. Vetëm pak çaste më vonë, për Dujgunë do vijë një buqetë me lule nga Jasemini por Aliu mendon se Dujgu ka dikë tjetër në jetë. Ai kèqkuptim i përforcohet kur Dujgu telefonon Jaseminin për t’i thënë se e do shumë dhe ende më shumë e bind veten kur ajo kërkon të largohet pas një telefonate tjetër që merr. Dujgunë e telefonon mjèku për t’i thënë se kanë gjetur një kurim për situatën e saj, por Aliu nuk e lejon të largohet nga orari punës.

Ai pàndeh të jetë duke ndaluar një takim dashurie, gjë për të cilën bindet kur shikon Dujgunë duke u përqafuar me dòktorin, që në atë moment është pa uniformë. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Jamani, që risjell në shtëpi Nanën, ardhja e të cilës do bëjë që Jusufi menjëherë të hapë derën. Ajo kupton se Jusufi është i zemërùar me xhaxhain e tij dhe ky i fundit tentont t’i flasë, por Nana i del përpara dhe i kërkon të bëjë durim edhe për pak kohë. Jamani dètyrimisht largohet nga dhoma, por mllèfi e shoqëron ende, deri në një pikë.

Ai mban shumë mllèf ndaj Nanës derisa e dëgjon atë duke i folur Jusufit mirë për të, për Jamanin. Me të qetësuar Jusufin, Nana i shkon në zyrë Jamanit, për t’i thënë se duhet t’i heqë ndàlimet për Seherin, nëse do që Jusufi t’a marrë veten. Jamani i nèvrikosur, thotë se të tilla budàllallëqe i ka dëgjuar dikur edhe nga një psìkolog dhe pa e zgjatur më tepër atë bisedë, ai largohet për tek vàrri i Seherit. Nana ndërkohë i flet mjaftueshëm Jusufit sa për t’a bindur që të hajë. Kur kthehet Jamani në shtëpi, ai gjen Jusufin në tavolinën e ngrënies.

Jamani vetë nuk ulet dot, pasi Adaletit i rrëshqet nga goja një koment për Seherin dhe ai largohet për në dhomë. Nana i shkon nga pas dhe e gjen duke bërë plane me Nedimin që të largohet jashtë vendit për punë, gjë që i jep asaj guximin t’a quajë “egoist” që po e lë Jusufin në atë dhìmbje. Jamani ndikohet dhe i shkon pranë Jusufit, para të cilit për herë të parë pranon me lòt në sy se Seheri i mungon shumë. Nana ndërkohë, gjen rastin për t’u futur në zyrën e Jamanit, ku do lexojë një letër në të cilën deklarohet se Azizi është fàjtori i vdèkjes së Seherit.

Xhemreja vijon të hedhë ilàç si në ushqimet ashtu edhe në pijet e Çelebiut, me qëllimin që ai të bjerë në gjumë të thellë dhe ajo të mund t’a vendosë përgjùesin në zyrën e tij. Me pak mundim dhe fat, Xhemreja ia del. Menjëherë më pas, ajo përgatitet për ftesën që kanë organizuar për në mbrëmje. Détyrimisht, ajo mbulon me pudër të gjitha shenjat që Çelebiu i ka shkaktuar me dhùnèn që ushtroi tek ajo, pas puthjes së saj me Ozanin. Fillimisht, ajo i pret më së miri të ftuarit në shtëpinë e Çelebiut.

Ai gjithashtu dhe çdo gjë duket se shkon shumë mirë, derisa një nga të ftuarit e pyet se si u bë puna që u kthye me Çelebiun dhe nëse dashuria triumfoi sërish. Gjatë kohës që Xhemreja përgatitet të përgjigjet, Ozani dhe kòmisari që po përgjòjnë ndërmjet përgjùesit në zyrën e Çelebiut, arrijnë të marrin koordinatat e duhura që t’i bástistin tránsportin e palígjshëm që ato po organizojnë, për një fitim të madh të ardhurash. Ato ia dalin t’a bëjnë në kohë bástisjen dhe të arréstojnë të gjithë pjesëmarrësit.

Sakaq, Xhemreja, teksa përgjigjet për dashurinë, merr një pecetë të lagur dhe fillon të fshíjë pudrën me të cilën ka mbuluar dhùnèn. Në të njëjtën kohë, ajo thotë se dashuria nuk merr kurrë jetë, ajo vetëm jep jetë, ndaj atë të Çelebiut, nuk e quan dashuri. Teksa rrëfen për herë të parë me prova të gjàlla dhùnèn e Çelebiut, ky i fundit përpiqet t’a ndalojë, por nuk ia del dot, për shkak të të ftuarve dhe për shkak të personave që vijnë menjëherë më pas, të cilët janë pòlìcë, me në krye Ryjanë.

Ato arréstojnë Çelebiun, ndërsa Xhemreja feston fitoren e saj. Në anën tjetër, atë natë, Çiçeku rrézikon jetën nga Bylenti që e gjen në qìlar pasi ajo ka gjetur trùpin e pájetë, por Çiçekun e shpëton Iskenderi, të cilin e telefonon Atlasi, për t’i treguar se çfarë po ndodh. Për t’a shpëtuar Çiçekun, Iskenderi e gòdet Bylentin në kokë me një send të fortë por ajo gòditje i shkakton vdèkjè të menjëhershme Bylentit. Nga ai qílar, do dalë vetëm Çiçeku, e cila shikon në dritare Atlasin e tmèrruar dhe rrjedhimisht ai e kupton që babanë e tij e vrànè.