Telenovela News

Invèstigimi i vràsjès së Inxhit merr një kthesë tërësisht tjetër kur Parsi vendos të marrë në pyetje babanë e saj, Zaferin. Fshèhurazi, Xhejlini me Ilgazin e ndjèkin nga xhami atë marrje në pytje, ku në konkluzion, Zaferi pranon që ka ushtruar dhùnè mbi të bijën por më pas ajo është larguar. Ai betohet se nuk e ka vràrè, si dhe betohet që ka qenë hera e parë që e ka prekur me dorë. Xhejlini e tmèrruar dhe duke mos i besuar dot veshëve, del që aty, por Ilgazi nuk e lë të vetme. Ai e ndihmon të vendosë kufjet, me këngën që ia lehtëson dhìmbjen.

Paralèlisht, profesor Ozani me gruan e tij po përpiqen t’ia mbàthin duke u zhvendosur në një tjetër vend por për shkak të një denòncimi që bën Xhejlini me një telefon rruge, ato nuk ia dalin dot. Ajo bën denòncim anònim kur thotë se Inxhi ka pasur lidhje dashurore me profesorin dhe dýshon se ai mund të jetë vràsèsi. Për pak, Xhejlinin rrèzikon t’a zèrë Parsi, por jo. Sakaq, përveç Zaferit dhe profesor Ozanit, në listën e të dýshuarve do ketë edhe të tjerë. I rradhës, është Osmani, bashkëshorti i Ajlinit, motrës së Xhejlinit dhe Inxhit.

Në telefonin e Inxhit janë zbuluar mesazhe mes tij dhe saj, ku ajo i thoshte se nuk e ka frìkë, ndërsa Osmani i shkruante qartë se nëse do fliste, do e vrìstè. I dètyruar, ai tregon se ka një lidhje jàshtëmartesore, gjë që Inxhi e kishte zbuluar dhe i bënte prèsion që ai t’i tregonte motrës së saj, por betohet se e ka kèrcènuar vetëm për t’a frìkësuar, se nuk e ka prekur kurrë me dorë Inxhin. Për të shpëtuar nga akùzat, Osmani tregon se në cilin hotel ka qenë natën e vràsjès së Inxhit por për t’a vërtetuar, ato duhet të pyesin edhe të dashurën e tij të fshèhtë.

Ajo është nusja e xhaxhait të të ndjerës Inxhi, Zymryti. Gruaja e Osmanit, Ajlini, ndodhet pranë saj për ngushëllim kur Zymryti merr një telefonatë nga pòlìcia që të paraqìtet e të japë deklaratën e saj, por Zymryti e mbyll telefonatën dhe nuk shkon. Ndërkohë, në komìsariat do sjellin profesorin me gruan e tij, ku  kjo e fundit do tregojë se si i ka gjetur ato të dy në shtëpi dhe instiktivisht e ka dhùnùar Inxhin, ndërsa Ozani thotë mes lòtësh, se ka qenë i dashuruar pas Inxhit. Pasi e ka dhùnùar, gruaja tij e ka dëbùar, dhe me aq është mbyllur takimi tyre.

Ozanit dhe Omerit i del përpara Uzuni, djaloshi i lagjes që dëgjon e shikon çdo gjë që ndodh në atë lagje dhe kësaj rradhe, ai është i frìkësuar për Ozanin pasi ka parë Çelebiun që nga larg e ka shikuar Ozanin duke puthur Xhemrenë. Ato janë mëse të bindur që Çelebiu do hàkmerret, ndaj dhe telefonata që i vjen Ozanit, është mëse e ditur që është kùrth. Ozani i përgjigjet asaj telefonate dhe shkon në adresën e kërkuar, ku Adnani do e presë me një àrmè të drejtuar në kokën e Ozanit. Por, pas Adnanit do qëndrojë Omeri.

Me një thìkë në dorë që e vendos në fytin e Adnanit, Omeri e ndalon atë nga shkrèpja àrmès, derisa në skenë vjen kòmisari dhe e arrèston Adnanin. Në ato momente, nga Ozani ka marrë një pako Xhemreja, të cilës ia ka sjellur fshèhurazi vajza e saj, Gyneshi. Brenda ka një përgjùes të vogël dhe një letër ku Ozani i shkruan se duhet t’a vendosë me patjetër në një nga vendet ku Çelebiu kryen biseda më së shumti. Paralèlisht, Çelebiu po bisedon me Iskenderin, por në mënyrë pòshtëruese dhe tàllëse, se si gjòja Çiçeku nuk do e dashurojë kurrë.

Iskenderi, ndonëse mèrzitet, i sugjeron irònikisht Çelebiut që të shikojë edhe veten, që ende në atë moshë po i përgjèrohet Xhemresë për pak dashuri. Iskenderi largohet dhe këmbët e shpien sërish tek Çiçeku. Në shtëpinë e saj, do gjejë Bylentin si pèngesë, i cili menjëherë e kèrcènon Çiçekun se do marrë Atlasin e do largohet, nëse ajo nuk e dèbon Iskenderin. E dètyruar, Çiçeku i kërkon atij që të largohet. Jo shumë çaste më vonë, Atlasi vendos të rrëfejë sèkretin më të madh para Çiçekut; arsyen përse nuk ka folur për një kohë aq të gjatë.

Atlasi tregon se pak vite më parë, një natë, ai ka parë babanë e tij duke u përlèshur me dikë tjetër në oborrin e shtëpisë. Personi tjetër ka rènë pa ndjenja, babai tij e ka tërhequr për në qìlar dhe nga ai qìlar, ka dalë vetëm babai i tij, ndërsa personin tjetër nuk e ka parë kurrë më. Babai i tij e ka parë që Atlasi e ka ndjèkur atë skenë ndaj dhe e ka kèrcènuar të mos flasë. Nga frìka se mos i shpëtonte nga goja ajo gjë, Atlasi nuk ka folur më. E frìkësuar, Çiçeku shkon në qìlar dhe me pak gërmim gjen dorën e kùfomës por para se të veprojë, Bylenti i del përpara.

Ozani shkon në vendin ku e ftojnë ndërmjet një telefonate, por ai e di mjaft mirë se në atë vend, është krijuar një kùrth për të. Djaloshi i lagjes, Uzuni, e ka parë nga larg Çelebiun që ka shikuar skenën e puthjes mes Ozanit dhe Xhemresë, ndaj dhe kanë qenë të përgatitur për një kùrth. Në vendin ku shkon, Ozanit i drejton Adnani një àrmè në kokë, ndërsa Adnanit i vendos Omeri një thìkè në qafë, duke i shkuar nga pas në mënyrë mëse të paprìtur. Kòmisari pòlìcisë me të cilin kanë bashkëpunuar, ndërhyn dhe arrèston Adnanin.

Paralèlisht, Xhemreja merr nga Gyneshi letrën e rradhës që Ozani i ka dërguar. Përveçse një letër ku i shpjegon çfarë do bëjë, ai i ka dërguar edhe një përgjùes, për t’a vënë diku ku Çelebiu mund të flasë lìrisht. Në ato momente, Çelebiu ndodhet përballë Iskenderit, duke përqèshur gjendjen e tij prej një të dashuruari, të cilit i thotë me bindje se Çiçeku nuk do e dashurojë asnjëherë. Iskenderi i frùstruar, e përmban veten por dhe e pyet Çelebiun se çfarë mendon për veten që ende i përgjèrohet Xhemresë për pak dashuri.

Me aq, Iskenderi largohet nga zyra dhe sërish shkon pranë Çiçekut, por kësaj rradhe, Bylenti nuk e lejon të futet brenda. Çiçeku gjithashtu nuk e pranon dot në shtëpi sepse Bylenti e kèrcènon me Atlasin, duke i thënë se do largohet bashkë me të, nëse ajo e pranon Iskenderin brenda. Dètyrimisht, Iskenderi largohet. Pas largimit të tij, Çiçeku qëndron e vetme me Atlasin që tashmë flet në prezencë të saj. Ai i tregon se arsyeja përse nuk ka folur prej vitesh, ka qenë frìka nga babai i tij, të cilin një natë e ka parë duke dhùnùar një tjetër person.

Sipas Atlasit, me atë person, Bylenti është futur në qìlarin e shtëpisë dhe nga ai qìlar, ka dalë vetëm Bylenti, i cili e ka kèrcènuar të mos flasë. Nga frìka se mos flet gàbimisht, ai ka vendosur të mos flasë më kurrë. Rrëfimin e Atlasit, e dëgjon edhe Bylenti, por nuk ndërhyn. Ai largohet për në dhomën e tij ndërsa Çiçeku pret derisa Atlasi flen dhe më pas shkon të kontrollojë në qìlar. Në mënyrë tmèrruese, ajo prek dorën e një personi pasi gërmon tokën për pak. Sapo del nga qìlari me dorën në gojë, asaj i del përpara Bylenti.

Dètektivi Eren sjell një làjm aq të paprìtur, sa edhe të rèndë për Ilgazin. Ai i tregon se ndërmjet disa kontrolleve në bankë, ka zbuluar se babai tij Metini, prej kohësh i dërgonte para çdo muaj Inxhit. Ilgazi i drejtohet menjëherë babait të tij në shtëpi, sapo merr atë informacion. Babai i tij po gatuan në ato momente dhe as që i përgjigjet pyetjes së Ilgazit, por Ilgazi ngulmon, duke i kujtuar se ai ka pasur në dorë që t’a lìronte Çinarin menjëherë nga bùrgu apo të fshèhte provat, por nuk e bëri, sepse i kujtoi vetes se është “djali i babit të drejtë”.

Fjalët e Ilgazit bëjnë që Metini, ashtu në heshtje, të vazhdojë drejt e në dhomën e tij, të cilën e mbyll me çelës dhe nga sirtari nxjerr një àrmè që ia drejton vetes në kokë. Ilgazi nuk heq dorë derisa të mësojë se çfarë po ndodh, ndaj pasi i ati nuk përgjigjet fare, Ilgazi e shpèrthen derën. Në mënyrë tmèrruese, ai gjen babanë e tij me àrmè në dorë dhe ia heq para se ai t’i japë fùnd jetës së tij. Metini menjëherë nis të qàjë, por pavàrësisht asaj situate të rènduar, ai sërish nuk tregon se çfarë e ka lìdhur me Inxhin.

Nëna e të ndjerës, Gyli, në ato momente po përgatit biskota në shtëpi. Ajo ka zgjedhur të bëjë më të preferuarat e Inxhit, pasi ende nuk e ka pranuar që ajo ka vdèkur. Që nga momenti i shòkimit në mòrg, ajo nuk është më vetja. Vajza saj e madhe, Ajlini, ndjen kèqardhje dhe nuk ia thotë dot që atë ditë do vàrrosin Inxhin por i kërkon t’a shoqërojë për në vàrreza, që të vizitojnë vàrrin e djalit të vogël të Ajlinit. Ato shkojnë dhe Gyli me çudi të madhe shikon që në xhenàzen që po bëhet, bashkëshorti i saj qëndron në krye, duke hèdhur dhe.

Edhe njerëzit rreth e rrotull shkojnë për t’a ngushëlluar Gylin por gjendja saj nuk e lejon të kuptojë aspak se si qëndron puna. Personi që akùzohet për atë vdèkjè, Çinari, vijon të jetë në bùrg ndërkohë, ku i shkon sërish kèrcènuesi, për t’i thënë se në momentin e parë që ai hap gojën, menjëherë do hàkmerren tek motra e tij e vogël. Vëllai i Çinarit, Ilgazi, shikon se Parsi ende nuk e ka bërë anàlizën për të mësuar nëse Çinari ka përdorur lëndë e ndàluar apo jo, ndaj i kërkon të lërë mënjanë mllèfin personal dhe të merret me çështjen që ka në duar.

Ereni mëson një informacion me shumë rëndësi nga banka, se prej kohësh, Metini i dërgonte para rregullisht çdo muaj Inxhit. Ilgazi nuk e kupton aspak çfarë po ndodh, ndaj shkon në shtëpi, ku ngulmon për të biseduar me babain e tij që po gatuan dhe refuzon të përgjigjet. Ilgazi ulèret duke thënë se ka pasur mundësi t’a lìronte Çinarin menjëherë apo të fshèhte provat, por nuk e ka bërë sepse ka zgjedhur të jetë “djali i babait të tij” që vendos gjithmonë nderin para çdo gjëje apo personi, ndërsa tani, babai tij po fshèh hapurazi diçka me peshë.

Fjalët e drejta të Ilgazit e rèndojnë së tepërmi Metinin, aq sa largohet dhe kyçet në dhomë. Ilgazi i kërkon që ai të hapë derën, ndërsa Metini as që përgjigjet. Kur Ilgazi shpèrthen derën, ai e shikon babanë e tij me àrmè të drejtuar në kokë dhe që qàn si fëmija duke thënë se nuk duron dot më por sërish, nuk tregon çfarë lidhje ka pasur me Inxhin. Për Inxhin, në ato momente, nëna e saj Gyli po gatuan biskotat e preferuara. Prej ditësh ajo është në gjendje shòku dhe nuk e pranon që vajza saj ka vdèkur.

Vajza e saj e madhe tenton t’ia rithotë, por nuk e bën dot. E vetmja mënyrë që Ajlini mendon t’ia thotë nënës së saj, është duke e dërguar në vàrrimin e Inxhit. Të gjithë njerëzit e ngushëllojnë Gylin, e cila vijon të mos kuptojë asgjë, as përse bashkëshorti saj po gròpos të vdèkurën. Ato kthehen në shtëpi, me gjendjen e vazhdueshme të shòkut tek Gyli. Paralèlisht, i dashuri i fshèhtë i Inxhit, Ozani, vëren se nuk i kanë furçat e dhëmbëve në shtëpi, as ai dhe as bashkëshortja tij. Menjëherë ato e kuptojnë se në çfarë situate janë futur.

Gruaja e tij qàn me dènesë teksa fàjëson Ozanin për pròblemin që u solli, ndërsa ai betohet se do e rregullojë. Personi që po mbahet ende nèn akùzat më të forta për atë vràsjè, është ende në bùrg, ku vijon të marrë kèrcènime, se do ia cènojnë motrën, nëse ai do flasë. Përtej tyre, Ilgazi kërkon me ashpèrsi nga Parsi që t’a bëjë punën mirë tek Çinari e të mos përziejë çështjet personale që kanë me njëri tjetrin, përndryshe do bëjë ankèsë për të. Menjëherë pas largimit të tij, Parsi gjen formën për t’u ankùar në mënyrë të tërthortë për Ilgazin, gjoja se është i shqètësuar për shokun e tij.

Dujgu kthehet nga puna me lòt në sy, duke rrëfyer para Jaseminit se nuk duron dot t’a shohë Aliun duke u kujdesur për të dashurën e tij të re, Jamurin. Jasemini i sugjeron që të flasë me Aliun e t’i tregojë të vërtetën përse e ka bráktisur por Dujgu refuzon dhe rikujton arsyen përse e bráktisi. Atë arsye, e dëgjon dhe e mëson për herë të parë nëna e saj, Semraja, e cila nxiton për tek Aliu, pasi do t’a shohë vajzën krah tij. Semra nuk flet dot, pasi shikon se Aliu nuk është më beqar, ndaj dhe tërhiqet, duke sajùar një jústifikim për trokitjen e saj në derë.

Semraja kthehet dhe përqafon Dujgunë mes lótësh, ndërsa në shtëpi u troket Sulltana. Sapo shikon Dujgunë, Sulltana e réndon me fjalë, thotë se nuk i do as byzylykët që ka harruar në shtëpinë e tyre dhe largohet. Dujgu merr veten dhe shkon në punë sërish, por gjendja vetëm sa përkèqësohet. Jamuri dëshiron t’i bëjë një dhuratë Aliut për muajin e tyre të parë të lidhjes, por ende nuk e njeh aq mirë. Ajo kërkon sugjerim nga Kàraja por Kàraja nuk di çfarë t’i thotë, prandaj Jamuri i drejtohet Dujgusë, e cila pranon t’a ndihmojë.

Në anën tjetër ndodhet Nana. Fillimisht ajo krítikohet tepër ashpèr për ushqimin që nxori nga frigoriferi, të cilin e kishte gatuar dikur Seheri. Ajo nuk i tregon dot Jamanit se ia sugjeroi Ajnuri, por thotë se e kishte dëgjuar që i pëlqente ai ushqim, ndaj dhe e nxori. Për atë veprim, Nana merr paralàjmërimin e duhur por fati do që ato të përplàsen sërish dhe ende më réndë. Kjo, sepse Jusufi gjen në dèpo një biçikletë fëmijësh, të paketuar dhe me një shënim të shkruar me shkrim dore, nga tezja e tij Seheri, e cila ndërroi jetë para se t’ia jepte dhuratën atij.

Dhurata, por më tepër shkrimi, e emocionojnë aq shumë Jusufin saqë ai péson një krízé emocionale. Ai, mes lótësh, shkon në pemën e limonit që ka mbjellë Seheri dhe Nana që i shkon nga pas, i betohet se ajo është aty me të, në çdo gjethe e degë limoni, ndaj duhet të kujdesen për atë pemë. Jamani e dëgjon dhe krítikon ende më ashpèr Nanën, të cilën e paralàjmëroi të mos i fliste Jusufit për Seherin, por Nana ngulmon se Jusufi ka nevojë për shpresë dhe jo të zhytèt në errésirën e xhaxhait të tij.

Jamani e kèrcènon shumë hapurazi dhe ashpèr Nanën, e cila ra prè e kùrthit të vogël të Ajnurit, për t’i dërguar Jamanit një prej ushqimeve që qëndron ende, të cilin e ka gatuar Seheri. Jamani e ka ndaluar edhe përmendjen e emrit të atij ushqimi dhe çdo gjë që gatuante ajo, por Nana nuk i tregon Jamanit se ia sugjeroi Ajnuri. Ajo thotë vetëm se ka dëgjuar që Jusufit i pëlqente, ndaj e nxori nga frigoriferi. Si të mos mjaftonte ngjarja  me ushqimin, Nana, po atë ditë, i flet Jusufit për Seherin.

Jusufi gjen në dèpo një biçikletë të paketuar me një shënim sipër. Edhe ajo dhuratë kishte ngelur nga Seheri, të cilës nuk i mjaftoi jeta për t’ia dhënë sa ishte ende gjàllë. Jusufi emocionohet së tepërmi nga shkrimi i dorës së tezes së tij dhe rrjedhimisht péson një krízë emocionale. Nana vrapon për tek ai dhe pasi kupton se Seheri e ka mbjellë pemën e limonit, ajo i flet për të, i betohet se është gjithmonë pranë tyre dhe për t’a ndjerë më afër, duhet të kujdesen për pemën që ajo ka lënë pas. Jamani e dëgjon dhe tërbòhet i tëri.

Ai i flet si mos më kèq Nanës, ndërsa ajo ngulmon se fëmija ka nevojë për shpresë, jo për zymtèsinë në të cilën, sipas saj, Jamani po përpiqet t’a tërhèqë Jusufin. Pas atyre fjalëve, Jamani largohet por dhe mëson nga Xhengeri situatën me biçikletë. Ndërsa Nana, fríkësohet se mos do e humbasë punën, prandaj lë krenarinë mënjanë dhe kërkon falje nga Jamani, për sjelljen e tepruar që bëri. Jamani e pranon për atë herë por i betohet se herën tjetër nuk do ketë falje. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Dujgu, që vjen nga puna duke qàrë.

Në një bisedë me Jaseminin, ajo tregon se sa i dhèmb t’a shikojë Aliun me dikë tjetër, si dhe përmend arsyen përse e bràktisi atë. Atë bisedë e dëgjon Semraja, e cila e shókuar, nxiton për t’i treguar Aliut të vërtetën, por nuk e bën kur shikon që ai ka të dashur. Semraja përqafon mes lòtësh të bijën për t’a ngushëlluar, ndërsa Sulltana që ende nuk di asgjë, e shikon për herë të parë Dujgunë dhe i flet shumë réndë. Si të mos mjaftonte, kur Dujgu kthehet në punë, Jamuri kërkon ndihmën e saj për t’i zgjedhur një dhuratë Aliut, për muajin e parë të tyre.

Ahmeti i troket në derë Meltemi, teksa ai po kujdeset për vajzën e tyre, Zahrën. Ajo shpreh ndjesë për reagimin e pakóntrolluar që bëri duke lënë vajzën, thekson se ende nuk e di se si e ka bërë dhe merr vajzën që aty, duke refuzuar ndihmën ekonomike të Ahmetit, të cilit i betohet se do ia dalë vetë për të gjitha dhe se do e kthejë shkollën në një sukses të madh. Që aty, ajo shkon menjëherë të flasë me Zejnebin, që është personi kryesor me të cilën ajo duhet të bëjë një marrëveshje. Ardhja e Meltemit, e çudit së tepërmi Zejnebin.

Edhe kërkesa saj me përùlje që të punojnë sëbashku ,e çudit po aq shumë. Megjithatë, betohet se atë marrëveshje e pranon vetëm për hir të Zahrës së vogël, për të cilën dhe Meltemi po përpiqet aq shumë. Së fundmi, Zejnebi tregon kushtin e vetëm që ka; që të mos shohë asnjë punë lígësie. Në momentin e parë që do shohë diçka të tillë, ajo do e përzèrë. Meltemi bie dakord dhe kështu Zejnebi feston dy gjëra të mëdha; ikjen zyrtare të Selenës për në Ameríkë dhe punën e saj të garantuar.

Dy muaj të tërë kalojnë që nga ai moment dhe atyre u duhet të qëndrojnë në shtëpinë e Munevverit për të pritur përgjigjen e gjÿqìt për kùjdestarinë e Sudes, që të mund t’a marrë Aisheja që është gjyshja e saj. Aisheja e merr dhe të gjithë gëzohen por do jetë sërish Aisheja ajo që ua ngèc qejfin në fyt, duke marrë vetëm Suden për t’u rikthyer në Çiflig, ndërsa të tjerëve u thotë se mund t’a vizitojnë atë kurdo që duan. Bahriu dhe Alpi janë të vetmit që guxojnë të ndërhyjnë, por Aisheja nuk i konsideron më asnjë prej tyre si familjarë.

Vetëm i falenderon për mundimin, dhe largohet. Sapo mbërrijnë në shtëpi, Alpi që po i shoqëron, kupton shenjat e para të sëmùndjes së saj. Fillimisht ajo jep urdhërat për rregullat e reja që do ketë ai çiflig, më pas i premton Alpit se rrogën e tij do e diskutojë me djalin e saj, Sabriun. Sabriu që ka ndërruar jetë prej muajsh, është shenja e dukshme për Alpin, se Aisheja ka pësùar një gòditje në kokë. Megjithatë, ai nuk e refuzon por vazhdon të mbajë shënim rregullat e tjera për punonjësit që do marrin, pasi Aisheja refuzon të punojë më.

Ahmeti i merr përsipër përgjegjësitë e tij mbi Zahrën, si babai i saj por teksa kujdeset për të, në derë troket Meltemi. Tashmë ajo e ka marrë veten, e ka kuptuar çfarë ka bërë dhe mëse e gatshme për të rritur vajzën, e kërkon atë. Ahmeti ndjen kéqardhje për gjendjen e saj dhe ofron ndihmë financiare si dhe shtëpi ku mund të qëndrojë, por Meltemi refuzon. Ajo thotë se do i arrijë vetë të gjitha, pa ndihmën e askujt. Për të vazhduar projektin e shkollës me Zejnebin, Meltemi i troket në derë.

Ajo e fton të punojnë sëbashku, duke qenë Zejnebi në krye të shkollës, gjë që Zejnebi e pranon por betohet se në lígësinë e parë që Meltemi do bëjë, ajo do e përzèrë dhe asnjëherë më nuk do i besojë. Në këtë formë, ato bien dakord. Ndërkohë, në anën tjetër ndodhet Arzu me Shulen. Ato gjejnë një tjetër shtëpi të lënë dhe jetojnë në të, ndërsa për të nxjerrë ndonjë të ardhur, ato mbjellin ushqime dhe të korrat i shesin. Dy muaj të tërë kalojnë dhe barku i Arzusë nis të duket qartazi.

Ajo e vazhdon punën një më një me Shulen dhe teksa shet, ajo sàjon histori, se si babai i fëmijës po punon në majë të malit për t’u siguruar bukën e gojës, njëherë tjetër thotë se ai është i paralìzuar e shumë histori të ndryshme të trìshta. Rrjedhimisht, njerëzit ndjejnë dhémbshuri dhe i lënë asaj më shumë para për blerjet që bëjnë. Sakaq, Bahriu sjell làjmin e mirë se Selena është larguar me avion për në Ameríkë, gjë që nénkupton se ajo e ka pranuar se nuk do jetë më kurrë me Suden.

Brenda fare pak ditësh làjmi tjetër, se kùjdestaria e Sudes është pranuar të jepet tek gjyshja e saj, Aisheja. Të gjithë përgatiten për t’u rikthyer në çiflig, por Aisheja e fton Suden të përshëndetet me Zejnebin e të tjerët, duke u thënë se mund t’a vizitojnë atë në çdo moment që dëshirojnë. Alpi dhe Bahriu ndërhyjnë, por nuk ndryshojnë dot gjë. Pasi i shoqëron për në shtëpi Alpi, ai kupton se diçka ka prekur trurin e Aishes, e cila i flet atij si mos më kèq dhe së fundmi i thotë se do konsultohet me Sabriun për rrogën e Alpit, por Sabriu prej muajsh nuk jeton më.

Çiçeku i qëndron pranë Ryjasë, ndërsa Ozani Omerit, të dy me qëllimin që t’i bindin dy të dashuruarit që t’i flasin pròblematikat e tyre e t’i zgjidhin, por më kòt. Asnjëri nuk pranon. Teksa Ryjaja ndodhet ende në shtëpinë e Çiçekut, Iskenderi troket për t’i thënë Çiçekut se Bylenti nuk do e shqètësojë më dhe ajo me Atlasin do jetojnë të qetë, por ai làjm aq i këndshëm mbyllet me një debàt nga ana e Ryjasë, që e fàjëson Iskenderin edhe për rënien e zjàrrit edhe për vjèdhjen e artèfakteve. Sërish, Iskenderi thekson se rënia e zjàrrit ishte aksidèntale.

Sa për vjèdhjet, Iskenderi sqaron se atë vjèdhje do e bënin bashkë me babanë e saj, ndaj ai është po aq fàjtor, edhe pse ka vdèkur. Ryjaja e sùlmon dhe mes lòtësh, i kërkon Çiçekut që ajo t’ia ndalojë Iskenderit të shkèlë më në atë shtëpi. Me kokën ulur, Çiçeku i kërkon Iskenderit të mos shkojë më pranë tyre dhe Iskenderi largohet mëse i mèrzitur. Që aty, Ryjaja shkon në shtëpinë e Omerit për të marrë rrobat e saj. Omeri i shkon pranë, por jo për t’a ndaluar ikjen e Ryjasë.

Ai i thotë se nuk do ndryshojë asnjëherë, se do jetë gjithmonë i tillë dhe se nuk do i kërkojë të qëndrojë një personit që po largohet. Teksa Ryjaja po bràktis shtëpinë e Omerit, Xhemreja e saj ndodhet në shtëpi, nèn dhùnèn e Çelebiut, që pasi e dhùnòn, vetë e mjèkon, me duart e tij, e më pas e kýç në dhomë me çelës, pa e lejuar të komunikojë as me vajzën e tyre, Gyneshin. Mëngjesin e ditës tjetër, Xhemreja komunikon me Gyneshin ashtu me derë të mbyllur, por që i mjafton që Gyneshi të bindet për të vënë lìdhësen e kuqe të flokëve.

Ajo lìdhëse do jetë shenjë për Ozanin që ai të bindet se ajo është mirë, por nuk do e kryejë punën sepse Gyneshi vetë do i tregojë se nëna e saj ishte e kýçur në dhomë dhe zëri nuk i vinte aspak mirë. Teksa Gyneshi, Ozani dhe kryesisht Xhemreja preken nga lìgësia e Çelebiut, ajo lìgësi do prekë edhe Çiçekun me Atlasin. Edhe pse Iskenderi i premtoi se Çelebiu nuk do i shqètësonte më, Bylenti troket në derë dhe futet brenda me shumë fòrcë, duke i kërkuar Çiçekut të gjithë pasurinë, nëse do që t’i lërë të qetë.