Telenovela News

Aktemuri zgjohet dhe sapo e merr veten, pyet për Alçiçekun, duke dashur të dijë se çfarë është bërë me fatin e saj, por Aisheja ia ndalon. Ajo është e bindur se Alçiçeku është fàjtore ndaj dhe nuk pranon assesi që djali saj të vérbohet nga ajo. Pavàrësisht nënës së tij, Aktemuri i shkon pranë Alçiçekut në vendin ku ajo po mbahet dhe i betohet se do e vërtetojë pafàjësinë e saj. Mes lótësh, Alçiçeku përmend edhe fatin e babait të saj, Oktem Beut, që po mbahet pádrejtësisht në bùrg.

Për Oktem Beun, Aktemuri i kërkon Alçiçekut që ajo thjesht t’i besojë drèjtësisë së Osman Beut, pasi askush nuk ka dalë i humbur nga ajo drèjtësi. Gjatë kohës që ato po flasin, Oktem Beu nxirret nga búrgu për të shkuar në dhomën ku do mbahet gjÿqì i tij dhe jo vetëm. Përveç Oktem Beut, në atë dhomë do futet edhe Olofi, që hapurazi ka vràrè kunatin e Oktemit, vëllanë e Bengit. Hàku i tij nuk është marrë ende sepse Osmani ua ka ndaluar derisa ai të caktojë se është momenti duhur dhe kjo, është një çështje më vete.

Paralèlisht, Osmani ndodhet përballë Kantakozenusit, i cili po pret me padurim që të marrë pjesë në atë gjÿq por sipas Osmanit, Olofi mund të ketë planifikuar vràsjèn e tij ndaj për t’i shpëtuar asaj mundësie, Kantakozenusi nuk duhet të marrë pjesë në atë gjÿq. Kantakozenusi bindet por thekson se kjo është hera e fundit që do ia besojë atij një vendim, ndaj bën mirë të mos e zhgènjejë, edhe pse parashtroi që nuk i fríkësohet vdèkjes. Që aty, Osmani largohet për në gjÿqìn që do mbahet për babë e bijë, për Oktemin dhe Alçiçekun.

Në atë gjÿq, Alçiçeku vjen e shoqëruar nga Aktemuri, që e mbron atë duke thënë se nuk e ka parë që ajo t’a ketë gjùajtur, ndonëse prova tregon që shígjeta ka qenë e saj. Balla që merret si déshmitare, dëshmon kúndër Alçiçekut sepse harkun e shígjetës ia ka gjetur në duar. Dëshmitë i merren secilit dhe sipas gjÿqtàrit, Alçiçeku do denòhet me 5 vite por për shkak se ndërmjet Aktemurit ka súlmuar shtétin, do dënòhet me 10 vite. Ndërsa për Oktemin, jepet dënìmi me vdèkje, gjë që ai e pranon duke thënë se i mjafton ndërgjegjia tij e pastër.

Parla lë mësimin në shkollë nga bùllìzmi që ndjen t’i ushtròhet asaj dhe shumë shpejt pasi del nga shkolla, shikon në rrugë rastësisht shoqen e Çinarit. Ajo e fton të largohen me makinë bashkë me shokun e saj dhe të tre sëbashku, shkojnë në vendin e Merdanit, ku punon dhe Çinari. Teksa luajnë me njëri tjetrin, shoku i Çinarit sugjeron që t’a fusin edhe Parlën në rrjètin e tyre të tràfìkimit por shoqja e tij kùndërshton, thekson se Parla është ende thjesht një fëmijë dhe se atë propozim as që duhet t’ia ofrojnë.

Paralèlisht, për tezen e Parlës po flitet ndërmjet Parsit dhe Jektait, ku ky i fundit, kërkon që përveç invèstigimit për Xhejlinën, të bëhet edhe një invèstigim për liçensën e Ilgazit pasi ai ka shkuar në vendin e ngjarjes, në vendin e vràsjès dhe diçka e tillë nuk lejohet. Parsi fillimisht nuk i jep shumë zë denòncimit të Jektait por kupton se dalë ngadalë, Ilgazi po e humbet kontrollin mbi veten nga dashuria e madhe për Xhejlinën sepse ai nis të bëjë gjëra që nuk i ka bërë kurrë më parë, siç është e futura fshèhtazi në zyrën e Parsit për të marrë informacione.

Parsi vendos t’a dërgojë çështjen një shkallë më lart, tek eprori tyre. Gjatë kohës që Parsi i shpjegon atij shqètësimin për Ilgazin, ky i fundit po shkruan dorëhèqjen. Metini, babai i Ilgazit, përpiqet t’a ndalojë por Ilgazi e vë me shpatulla pas muri duke e krahasuar situatën e tij me situatën kur nëna e tij ka qenë e sëmùrë dhe i ati nuk bënte dot asgjë për të. Ilgazi del nga zyra dhe me letrën në dorë, troket në zyrën e eprorit të tij, ku do gjejë Parsin. Ilgazi dòrëzon letrën dhe nuk bindet për të hedhur hap mbrapsht.

Atij i flasin që të dy personat që ka përballë, por më kòt, sepse nuk bindet as kur Parsi i shkon nga pas për t’i rikujtuar se puna nga e cila po heq dorë, është ëndrra e shumë personave. I vetëm, Ilgazi tanimë vazhdon i qetë kërkimet, por babai i tij nuk është shumë i qetë dhe për këtë shkon pranë Xhejlinës vizitë në bùrg, për t’i kërkuar të bashkëpunojë pak me situatën sepse i vetmi person që po dìgjet është djali i tij. Për atë situatë, Seda, tezja dhe njëkohësisht avòkatja që kishte Engini, vetofrohet për të qenë avòkate e Jektait dhe ai pranon.

Jektai vendos të bëjë pàdi zyrtare kùndrejt Ilgazit, për faktin që ai ka shkuar në vendin e ngjarjes, aty ku është gjendur i vràrè Engini. Parsi nuk e merr shumë seriozisht por vetëm brenda pak çastesh, ai do gjejë Ilgazin në zyrën e tij, duke tentuar të marrë informacione me dhùnë për çështjen e Xhejlinit, prandaj nuk e lë me aq. Ai i bashkohet mendimit të Jektait për Ilgazin dhe për të denòncuar rastin e tij, shkon tek eprori i tyre. Por biseda mes Parsin dhe eprorit, do ndërpritet nga Ilgazi vetë.

Ai futet në zyrë me një fletë të shkruar nga ai, ku jep dòrëheqjen nga pozicioni tij i punës. Si Parsi, ashtu dhe eprori tyre pàndeh se është një vendim i nxìtur nga nèrvozizmi momentit, por jo, Ilgazi është i vendosur dhe thotë se nuk ka hezituar fare për t’a dòrëzuar letrën. Eprori dètyrohet t’a pranojë kërkesën për dòrëheqje ndërsa Parsi nxiton pas Ilgazit që t’a bindë të kthehet nga ai vendim, duke theksuar se puna që ai ka, është shumë me rëndësi dhe nuk rikthehet dot lehtë, por as Parsi nuk do ndikojë tek Ilgazi.

Metini nèvrikoset shumë nga ajo çfarë ka shkaktuar Xhejlini tek djali i tij Ilgazi, prandaj dhe vendos t’i shkojë asaj në një vizitë në qèli. Ai kërkon nga Xhejlini që ajo të rrëfejë njëherë e mirë nëse e ka vràrè apo jo Enginin, por Xhejlina nuk e kupton sjelljen e tij të frùstruar dhe kur Metini shpjegon mënyrën se si është çmèndur Ilgazi, ai ndjen kèqardhje. Për po të njëjtën çështje po flet edhe Jektai me kunatën e tij, Sedanë. Kjo e fundit, që fillimisht ishte avòkatja e Enginit, tani vjen të ofrohet para Jektait për të qenë avòkatja e tij.

Jektai e shikon me dýshime por pasi flasin për kushtet kryesore, ato bien dakord me njëri tjetrin. Përtej tyre, Parla vijon të jetë në rrezìk. Ajo takon rastësisht në rrugë shokun dhe shoqen e Çinarit, që e marrin me vete dhe e dërgojnë në ambjentin e Merdanit ku po punon rregullisht edhe Çinari. Shoku i Çinarit, mendon t’a fusin edhe Parlën në punët e trànsportit të lèndëve të ndàluara, siç bënte Inxhi, por shoqja e tij e kùndërshton dhe ia ndalon qoftë edhe t’ia bëjë propozimin Parlës.

Nalani dhe Bilura shikojnë nga dritarja Hajriun që po qëndron në të ftohtë vetëm që të sigurohet se Nalani është mirë, prandaj Bilura i sugjeron t’i dërgojë pranë një çokollatë të nxehtë. Pasi ia dërgon, mes tyre nis një bisedë e qetë dhe e vërtetë, ku mes të tjerash, Nalani thekson se nuk ka një shtëpi ku të shkojë tani që është ndarë nga Sedati. Në atë moment, Hajriu nxjerr nga xhepi çelësin rezervë të shtëpisë së tij dhe i thotë me gojën plot se çdo gjë e tij, është edhe e saj. Atë moment romantik, e ndërpret një telefonatë e Takos për Hajriun.

Takon e ka dètyruar Ferideja që t’a telefonojë e t’a pyesë se ku është, pasi dëshiron të dijë nëse i është vënë nga pas Nalanit por Hajriu nuk bie në atë gràckë dhe thotë me gojën plot se po pushon në shtëpinë e tij. Paralèlisht, në shtëpinë e Xhanës mbërrin Sedati, me fúri dhe nérvozizëm aq të madh saqë ngrè edhe dorën për t’i rènë Xhanës por e përmban veten. Ai i jep fund për herë të parë me të vërtetë asaj lidhjeje dhe del nga ajo derë por në oborr sapo mbërrin Alpi, gjë që shkakton një përlèshje fizike mes tyre.

Sedati e nxjerr tek Alpi gjithë mllèfin dhe dhímbjen e tij, derisa Xhaviti me trupròjat e tij e ndalojnë atë moment. Xhaviti e merr Sedatin që ende qàn nga dhìmbja e gjithçkaje që ndodhi, ashtu siç po qàn edhe Rafeti në shtëpinë e tij, pasi e di që fjalët e Sedatit janë të vërteta dhe ndihet i déshtuar si prind. Ai moment i réndë familjar, do jetë shkak që Rafeti dhe Gylxhihana të pajtohen, duke hèdhur pas krahëve gjithë krízën e madhe që kaluan. Një kat më poshtë, fëmijët e tyre, Selena dhe Muzo ende bisedojnë.

Selena ka vënë re shumë detaje që e bëjnë të mendojë se ka diçka mes Hajriut dhe Nalanit dhe këtë e shpreh sërish para Muzos por ai nuk e lejon të flasë më për të tilla alùdime. Mëngjesin e të nesërmes, Ferideja do jetë personi i parë që do hedhë hapin për të kthyer Nalanin në shtëpi. Ajo troket tek Biluri dhe kërkon të flasë veçmas me Nalanin, e cila sapo e dëgjon që po tenton t’a kthejë në shtëpi, i hàkërrehet duke i thënë çdo gjë që mendon, përfshirë faktin që mendon se Ferideja e tortùron Nalanin pasi nuk e duron dot që ajo të jetojë çfarë nuk ka jetuar vajza e saj e ndjerë, Semaja. Pas atyre fjalëve, Ferideja largohet.

Sedati mbërrin me shumë fùri në shtëpinë e Xhanës, të cilës i ulèret si kurrë më parë, i thekson se nuk do t’ia shohë më kurrë fytyrën dhe largohet duke i dhënë fund njëherë e mirë lidhjes së tyre. Sapo del nga dera, Alpi mbërrin në oborr dhe mes tyre fillon një përlèshje fizike, ku súndon Sedati, nga gjàku që i vàlon. Asaj përlèshjeje do i japë fund vetëm Xhaviti, që me trupròjat e tij ndalon shérrin dhe merr Sedatin. Ky i fundit, qàn si fëmijë në supin e Xhavitit, duke thënë se asnjëherë nuk ia doli të bënte diçka siç duhej në jetë.

Ndërkohë, Nalani vijon të jetë tek Bilura. Nga dritarja, ato shikojnë Hajriun që qëndron me kryenèçësi para shtëpisë, duke mos pranuar assesi që të largohet. Duke qenë ftohtë, Nalani i dërgon një çokollatë të ngrohtë dhe teksa ndodhen pranë njëri tjetrit, Takoja e telefonon Hajriun, me urdhër të Feridesë që po e dëgjon atë telefonatë. Ajo pretendon të mësojë nëse Hajriu është pranë Nalanit por Hajriu nuk bie në atë gràckë dhe e mbyll telefonatën duke thënë me gojën plot se po pushon në shtëpinë e tij.

Gjatë asaj bisede, Nalani përmend faktin që nuk ka një shtëpi ku të shkojë dhe Hajriu i jep çelësin rezervë të shtëpisë së tij, duke i theksuar se çdo gjë e tij, është edhe e saj. Për ato të dy, në ato momente po flet edhe Selena. Ajo i shpreh mendimet pa filtra vetëm përballë Muzos, i cili i kërkon të heshtë e të mos i përmendë më ato màrrëzira. Teksa Muzo qetëson mendimet e Selenës, nëna e tyre, Gylxhihana, përpiqet të qetësojë gjendjen e Rafetit, i cili vetëm qàn që nga momenti që Sedati i tha ato fjalë aq të rénda por edhe të vërteta.

Gylxhihana e qetëson, i përkëdhel shpinën dhe pajtohet me të, pas krízës së madhe që kaluan. Mëngjesin e ditës tjetër, nga shtëpia do dalë Ferideja që do shkojë të bisedojë me Nalanin, me idenë se do e kthejë menjëherë në shtëpi, por jo. Nalani i thotë hapurazi se ajo sillet si àrmìkja e saj më e madhe, se nuk e shikon dot duke jetuar për faktin që vajza e saj Semaja ka vdèkur dhe se dhímbjen e asaj vdèkje, e ka nxjerrë ndërmjet saj. Ferideja léndohet shumë nga ato fjalë, prandaj vendos të largohet duke e lënë Nalanin që të qetësohet nga e gjithë situata.

Omeri vendos që të qëndrojë në shtëpinë e Aishes edhe pse është ditëlindja tij e Asijes, që për 17 vite me rradhë, e kanë festuar vetëm bashkë, në gjirin familjar. Asija mërzìtet shumë nga ai vendim por Kadiri i sugjeron t’a lënë të qetë Omerin, derisa ai të kuptojë se çfarë po bën. Mirëpo, hapat e Omerit do shkojnë vetëm drejt rrugës së gàbuar. Akifi e mànipulon atë se si gjòja shikon një dritë në sytë e tij që do e bëjë të jetë shumë i suksesshëm dhe i pasur në të ardhmen, ndaj Omeri fillon menjëherë punë si asistenti tij.

Duke qenë asistent, ai shkon me të në çdo takim e punë që Akifi ka. Ndalesa e parë do jetë në kantierin e ndërtimit, ku po punon edhe Kadiri. Ky i fundit, tmèrrohet kur e shikon Omerin se ku po punon, dhe që një nga dètyrimet që Akifi i përfshin në paketë, është edhe pastrimi i këpucëve kur i bëhen me bàltë e të tilla pòshtërime të ngjashme. Kadiri përpiqet t’a bindë Omerin se po gàbon rèndë dhe duhet të heqë dorë, duke i premtuar se do i pagujë ai çdo shpenzim, por Omeri tanimë është vèrbuar.

Pasi përfundojnë punët, të dy vëllezërit largohen për në shtëpi të ndryshme. Kadiri shkon në shtëpinë e tij, ku gjen në derë Dorukun me një buqetë me lule për Asijen. Me të ardhur Kadiri, Doruku largohet. Ndërsa Omeri shkon në shtëpinë e Aishes, e cila ka ftuar edhe Harikën e Susenin për ditëlindjen e tij. Suseni fotografon veten pranë tyre dhe e shpërndan foton në rrjète socìale. Menjëherë, ajo foto shikohet edhe nga Berku, që në ato momente po ende me Tollgën, ish të dashurin e Aishes që nuk e pranon ndarjen.

Të dy mbërrijnë në shtëpinë e Aishes, të paftuar, dhe thonë se kanë ardhur t’a bëjnë festën më argëtuese. Sipas Tollgës, argëtuese bëhet nëse tàllen me djaloshin që sjell porosinë e picave,  i cili për shumën e parave që ofron Tollga, është i gatshëm të pòshtërohet aq sa të pranojë shùplaka nga ai. Omeri nuk e duron atë situatë dhe del kùndër por Tollga i kùndërpërgjigjet me komente të shèmtuara për kotecin ku ato jetojnë. Në çast, Omeri humbet torùan, e gòdet Tollgën aq sa i gjàkosen duart dhe pasi e lë pà ndjenja, rikthehet mes lòtësh tek familja e tij, por menjëherë pas tij, dëgjohet edhe sirena pòlìcisë.

Omeri është i vendosur t’i mbajë qëndrim Kadirit dhe Asijes që nuk e mirëkuptuan për paratë që mori nga Akifi, prandaj dhe vendos të mos kthehet në shtëpi as për ditëlindjen e tij, që prej 17 vitesh e ka festuar sëbashku me Asijen, që pàndeh t’a ketë binjaken e saj. Asija mèrzìtet shumë që ai nuk do shkojë për ditëlindjen në shtëpi, ndërsa Kadiri i sugjeron t’a lënë në qetësinë e tij, derisa të bìndet për çfarë po bën. Paralèlisht, në shtëpi ndodhet xhaxhai i fëmijëve, Orhani, që po bisedon me një nga fqìnjet e tyre.

Shengyli kthehet në shtëpi pas pazarit dhe i gjen të dy në oborr duke biseduar. Ajo pamje e bën aq xhèloze, saqë i flet shumë ashpèr edhe fqìnjes që njëkohësisht e ka edhe shoqe. Orhani nuk ia kthen aspak dhe vijon të mos i flasë për çfarë i ka bërë nipave të tij, në një kohë që një prej nipave, Omeri, po e fùt veten në një udhë pa krye. Omeri fillon punë pranë Akifit, duke menduar se Akifi po e favorizon dhe po e çon drejt një rruge që do i sjellë atij një të ardhme të pasur, por jo.

Duke filluar punë si asistent i tij, Omeri shkon kudo me Akifin, edhe kur atij i duhet të shkojë në kantierin e ndërtimit ku po punon Kadiri. Ky i fundit çmèndet kur mëson se çfarë po punon Omeri dhe përpiqet t’a bindë të largohet sa më parë, por Omeri është vèrbuar nga fjalët e Akifit, që para Kadirit, e bën edhe t’ia pastrojë bàltën nga këpucët. Pasi përfundon punën për atë natë, Omeri kthehet në shtëpinë e Aishes, e cila, për ditëlindjen e tij ka ftuar edhe Harikën e Susenin. Kjo e fundit, në nderim të asaj nate, bën një fotografi që e shpërndan në rrjete.

Prej personave të parë që e shikojnë, është edhe Berku. Ai në ato momente ndodhet me Tollgën, të cilët vendosin t’u shkojnë pa ftuar atyre në shtëpi. Në të njëjtin moment, do mbërrijë edhe porosia e picave. Tollga sugjeron që t’a bëjnë festën më argëtuese dhe për argëtim, vendos të tàllet me djaloshin që solli picat. Omeri ndërhyn për të mos e lejuar përtàlljen e tij por Tollga i përgjigjet Omerit me ofèndime për kotecin ku jetojnë dhe nga ato fjalë, Omeri humbet torùan, e rrèh si mos më kèq dhe largohet pasi e lë pà ndjenja. Sapo mbërrin në shtëpinë e tij, Orhani lajmëron se pòlìcia po kërkon Omerin.

Aisheja kërkon të dalë nga shtëpia, ku ndihet si të ishte në bùrg, por Káraja i dërgon një tjetër mesazh, ku i tregon se rrezìku për të vijon të jetë ende prezent, prandaj ajo nuk duhet të dalë në rrugë. Gjatë kohës që Aisheja po bisedon me Káranë në telefon, Feriti bind Doanë që ajo të kërkojë të shikojnë të gjithë film sëbashku. Doa e bind nënën e saj por teksa shikojnë filmin, Sulltanën e zë gjumi ndërsa Nesheja largohet për një telefonatë të rëndësishme. Para ekranit, mbetet vetëm familja: Feriti, Aisheja dhe vajza tyre Doa.

Ndërkohë, në anën tjetër ndodhet ende Nana në spítal dhe Jamani që nuk i ndahet nga koka. Teksa qëndron pranë Nanës, Jamanit i hídhet në qafë një zonjë e moshuar, që e thërret me një emër tjetër dhe e quan ” biri im”. Ato kuptojnë se e moshuara ka humbur kujtesën dhe për momentin ka dalë edhe nga shtëpia e saj pa e parë njeri, prandaj vendosin t’a mbajnë në dhomën e tyre derisa të gjenden famijarët, të cilët pólicia nis t’i kërkojë menjëherë. Gjatë qëndrimit aty, e moshuara nis të ushqejë Nanën.

Ajo e pàndeh të jetë çift me Jamanin, gjë që këtë të fundit e síkletos aq shumë saqë largohet fare nga dhoma. Nana shfrytëzon situatën, shkruan ” vëllai i juaj është shumë në rrezìk ” në një letër anònime dhe ia fut brenda në xhaketën që Jamani ka lënë në dhomë. Këtë e shikon si mundësinë më të artë që t’i tregojë Jamanit çdo gjë, pa e nxjerrë veten se është motra e Azizit, por plani nuk shkon siç ajo kishte planifikuar, sepse i tërë plani príshet për shkak të zonjës së moshuar.

Sapo kthehet Jamani në dhomë, ajo nis të sistemojë dhomën dhe teksa vendos xhaketën në një tjetër kënd, letra bie nga xhepi. Ajo e shikon letrën në tokë, e pàndeh të parëndësishme dhe e hedh menjëherë në koshin e mbèturinave. Brenda pak çastesh, zonjën e merr djali i saj dhe ajo largohet, ndërsa Nanës i lë një pánik ende më të madh sepse koha po afrohet dhe Jamani nuk ka më një letër për të lexuar. Nga ànkthi, Nana shikon màkth në gjumë dhe Jamani e zgjon por ajo nuk i tregon assesi se çfarë po ndodh.

Një grua e panjohur, e moshuar, i hídhet në qafë Jamanit duke e përqafuar pa ndalim. Ajo është një zonjë e sëmùrë që e ka humbur kujtesën dhe ngàtërron çdo njeri. Tani, ajo pándeh se Jamani është djali i saj dhe Nana nusja e shtëpisë, ndaj kësaj të fundit i shkon pranë dhe ia ushqen me patjetër tabakanë e ushqimeve që infèrmierja ka sjellë. I dètyruar, Jamani qëndron pak më gjatë në dhomë, derisa të gjendet familja e të sëmùrës pasi ajo me siguri është larguar nga shtëpia pa i thënë gjë njeriu.

Jamani largohet për pak nga dhoma dhe Nana shfrytëzon atë moment për t’i shkruar një letër Jamanit. Në formë anònime, ajo i tregon se vëllai i tij Zijai ndodhet në rrezìk dhe duhet larguar menjëherë nga ai spítal. Letrën ia fut brenda në xhaketën e tij por zonja e moshuar, teksa përpiqet të sistemojë dhomën e t’a vendosë diku tjetër xhaketën, e hedh në tokë letrën dhe duke menduar se është një letër e kòtë, e hedh atë në koshin e mbèturinave. Kështu, ajo prísh gjithë planin e shpëtimit të Nanës.

Brenda pak çastesh vjen djali i saj dhe e merr që aty, duke e falenderuar shumë edhe Jamanin edhe Nanën që e mbajtën aty për sigurinë e saj. E moshuara largohet por paníku nga mendja e Nanës jo. Atë e zë gjumi për shkak të iláçeve por në mendje e zemër ka vetëm fríkën për Zijain, ndaj shikon në ëndërr sikur rrëfeu çdo gjë para Jamanit dhe ai iu përgjigj me pístóletë në dorë. Ai màkth e zgjon nga gjumi dhe pa humbur kohë, i dërgon mesazh shokut të ngushtë që ai të blejë një kàrtë të re e t’ia dërgojë mesazhin e duhur Jamanit.

Sakaq, në anën tjetër ndodhet Aisheja, që vijon të qëndrojë në shtëpinë e Feritit si të ishte e búrgosur. Kara e lajmëron se rrezìku për të është ende ekzistent ndaj nuk mund të dalë nga shtëpia. Teksa ajo flet në telefon me Káranë, Feriti bind Doanë që të kërkojë të shikojnë një film të gjithë sëbashku. Gjatë atij filmi, Sulltanës i vjen gjumi, ndërsa Neshe largohet për një telefonatë familjare. Edhe Doanë vetë e zë gjumi dhe kështu, Feriti plotëson një nga ëndrrat e Aishes, që të shikojnë film sëbashku.

Xhana qëndron e buzëqeshur para Nalanit të shókuar, me të cilën tenton të tállet duke i thënë se e ndau diçka të tillë me të, vetëm që ajo të mos thurte ëndrra të kòta me Sedatin sepse do zhgènjehej shpejt. Ajo gjithashtu e gènjen duke i thënë se askush nuk është në dijeni të asaj shtatzènie por Nalani nuk e beson. Menjëherë pas largimit të furíshëm të Nalanit, Xhana telefonon Sedatin dhe pa hezituar, i tregon se çfarë sapo bëri. Sedati tmèrrohet i tëri, po aq sa edhe Gylxhihana, nëna e tij që e këshillon të telefonojë menjëherë Nalanin.

Pavàrësisht se sa herë e telefonon, Nalani është e vendosur të mos i përgjigjet. Gylxhihana e drejton Sedatin tek Ferideja që t’a vërë në dijeni se çfarë ndodhi dhe ai e bën, ndonëse i drùhet shumë reagimit të saj. Ashtu siç prisnin, Ferideja reagon shumë ashpèr dhe përvesh mëngët për t’iu vërsùlur atij por ardhja e Nalanit në shtëpi do e ndalojë. Ajo i del para Sedatit dhe në mesin e të gjithëve, e qèllon atë me shúplakë. Askush nuk guxon të flasë ndërsa Nalani, shkurtimisht u bën një rezyme.

Ajo u kujton se për t’ua bërë më të thjeshtë, muaj më parë u ka sjellë Xhanën në mes të natës, në mesin e tyre dhe ka kërkuar ballafaqìm se i kujt është fëmija që ajo priste. Një më një, të gjithë e kanë génjyer duke e parë në sy, përfshirë edhe Ferideja. Tanimë, Nalani thekson se për të, ato të gjithë, përveç Rafetit, janë një turmë génjeshtarësh që ia kanë shkàtërruar jetën. Nalani ngjitet në dhomën e saj, përgatit një çantë me rroba, merr edhe lule manjolën që i ka sjellë Hajriu dhe i drejtohet derës për t’u larguar.

Ferideja vëren lulen, e di se nga kush e ka dhe me ngulmim përpiqet t’a ndalojë ikjen e saj, por Nalani nuk kthehet mbrapsht. Ajo i drejtohet Bilurës, tek e cila gjen strehim menjëherë. Ndërkohë në shtëpi, Nalani ka lënë një uràgan mes Sedatit dhe Rafetit që i ulèret dhe e ofèndon pafund, derisa Sedati sjell heshtjen, duke i kujtuar babait të tij se ai asnjëherë nuk i ka shfaqur as respekt dhe as dashuri, prandaj ai nuk ka ndjerë tùrp të bëjë gjëra pa menduar, sepse sidoqoftë do krítikohej, çfarëdo që të bënte. Mes lòtësh, Sedati thotë se përtej të gjithave, ai e ka dashur gjithmonë të atin dhe me ato fjalë, largohet.