Month: November 2022

Onuri nuk duron të qëndrojë në shtëpi pas përlèshjes me Vollkanin por troket tek Asja. Ai kërkon të dijë çfarë lojërash po luan Asja, ndërsa ajo thotë sypatrèmbur se vetëm po u jep njerëzve atë që meritojnë, sepse të gjithë e kanë téstuar me durimin e saj. Onuri largohet duke i kërkuar që t’i qëndrojnë të gjithë sa më larg, ndërsa menjëherë pas tij, në derën e Asjës do trokasë Derini. E dëshpèruar, ajo kërkon të dijë nëse Asjën e ka telefonuar Vollkani. Asja përqèsh gjendjen e saj, gjë që Derini e kupton ndaj irrítohet ende më shumë.

Pasi bindet se Asja nuk di gjë për Vollkanin, Derini largohet duke i thënë se ajo do plaket e vetme, sepse nuk do i qëndrojë askush afër. Asja nuk ndikohet aspak nga fjalët e Derinit por del nga shtëpia dhe shkon në shtëpinë ku është rritur Vollkani. Ashtu siç pándehte, ajo e gjen Vollkanin aty, mëse të dëshpèruar. Vollkani thotë hapurazi se tanimë ajo duhet t’a ketë shùar zjàrrin e hàkmarrjes, por Asja vazhdon me lojën e saj në mënyrë të pàmëshírshme.

Në të njëjtën kohë, ajo edhe e bën të besojë se e dashuron, edhe i thotë se Derini e dashuron shumë dhe nuk do e trádhtonte kurrë atë. Së fundmi, nuk mundohet t’a bindë për asgjë, i thotë se është i lírë të besojë çfarëdo që dëshiron dhe largohet. Asja tani troket në derën e Derjës, sepse ajo është shqètësuar për shokun e saj, Vollkanin dhe i tregon Asjës detajisht se sa i dashuruar dhe i dëshpèruar është ai , ndaj dhe i kërkon t’a lërë me kaq hákmarrjen ndaj tij. Qetësisht, Asja i shpjegon përse nuk do e bëjë.

Ajo i sqaron se fakti që ai është bërë aq xhéloz për Derinin sa për të godítur Onurin, tregon që nuk është i dashuruar pas Asjës, prandaj do t’i japë një mësim të mirë se nuk mund të luajë me dy femra njëkohësisht. Pas atyre fjalëve, Derja bindet se Asja ka të drejtë. Paralèlisht, Gonyli shkon të takojë Selçukun. Shkurtimisht, ajo e këshillon mbi martesën me Nilin se si nuk duhet t’a príshë për njeri, më pas i kërkon Selçukut të jetë vigjilent sepse shumë shpejt do e largojë Vollkanin nga kompania dhe vendin e tij duhet t’a zèrë Selçuku vetë.

Seheri kthehet në shtëpi me Jamanin dhe teksa ia mjèkon plàgën, ajo e pyet edhe për të shkuarën e tyre, veçanërisht dëshiron të dijë përse kanë pasur aq shumë àrmìq. Me kokën ùlur dhe kèqardhje shumë të madhe, Jamani tregon se àrmìqtë e tyre kanë qenë gjithmonë njerëzit më të afërt, duke filluar nga nëna tij, kunata dhe Zuhali, por Seheri nuk i mban mend ngjarjet dhe as që e lidh dot Zuhalin me ‘Nazllën’ që ajo njeh. Në ato momente, Zuhali telefonon dòktor Azizin për t’a pyetur mbi Seherin.

Ajo shpreson që Seheri të mos jetë shpëtuar fare e të ketë vdèkur, por Azizi i jep làjmin më të kèq që ajo pret, që Seherin e ka shpëtuar Jamani dhe jo ai. Zuhali thuajse humbet torùan por më së tepërmi irrìtohet me veten e saj, që pàndehi të krijonte një hèro në natyrën e Azizit. Zuhali merr guxim dhe i shkon Seherit para shtëpisë por fillimisht e telefonon. Kur Seheri i tregon se është bashkë me Jamanin, ajo rrjedhimisht refuzon të futet brenda dhe mbyll telefonatën. Nga mllèfi, Zuhali thuajse bën një çmènduri.

Ajo merr një gur të madh dhe tenton t’ua hèdhë në dritare që të thýhet e të shkaktojë frìkë, por nuk e bën. Ajo largohet mes lòtësh dhe urrèjtjes për Seherin, ndërsa Seheri me Jamanin bisedojnë me Jusufin në një telefonatë me pamje. Seheri do surprizojë jo vetëm Jusufin por edhe Jamanin, kur i thotë të voglit të tyre se ditën e nesërme mund t’a kalojnë të tre sëbashku, në shtëpinë e Jamanit. Pas atij çasti aq të lumtur për Jamanin, Seherit i vjen një tjetër kujtim nga e shkuara me Jamanin.

Ajo kujton natën e aksìdentit që ia humbi kujtesën, por jo momentin e përplàsjes. Nga ai kujtim, Seheri përjeton gjithë dashurinë e Jamanit, shpreh kèqardhje që e ka munduar aq shumë dhe mes lòtësh gëzimi, përqafohen. Sakaq, në anën tjetër edhe Dujgu do derdhë lòt gëzimi, kur nëna saj pranon lidhjen me Aliun dhe u uron mbarësi. Dujguja menjëherë lajmëron Aliun, që në ato momente dukej se i kishte humbur tòtalisht shpresat. Aliu ngrihet në këmbë e nis të festojë, teksa shpreh edhe çudi me hallën e tij, që gjithmonë e di se çfarë do ndodhë.

Semraja i dhuron lumturi pafund vajzës së saj Dujgusë, duke pranuar dashurinë e saj me Aliun, që t’a kthejnë në një fejesë e martesë, në momentin më të përshtatshëm. Pranimi i Semrasë nuk i dhuron lumturi vetëm Dujgusë por së tepërmi edhe Jaseminit. Pas bisedës me nënën e saj, Dujgu lajmëron menjëherë Aliun, të cilit i dhuron gjithë botën. Ai gëzohet shumë por edhe çuditet se si përherë rezulton të ketë të drejtë halla tij Sulltana. Làjmin e mirë, Aliu e ndan me shokët që ka në shtëpi në ato momente.

Në anën tjetër ndodhet Zuhali. Ajo telefonon dòktor Azizin për të mësuar se çfarë ka ndodhur atë ditë me Seherin, por xhìndoset e tëra kur ai i tregon se nuk e ka shpëtuar dot ai vetë Seherin, por e ka shpëtuar Jamani. E tmèrruar, Zuhali fàjëson veten që mendoi se mund t’a kthente Azizin në një hèro. Për të mësuar ndonjë gjë më shumë, ajo i shkon Seherit në shtëpi por para se të trokasë, e telefonon. Zuhali humbet torùan kur Seheri i tregon se është brenda me Jamanin por sigurisht refuzon të futet brenda.

Ajo tenton t’u hèdhë një gur të madh për t’u shkaktuar pànik, por nuk e bën dhe largohet. Brenda në shtëpi, Seheri bisedon me Jamanin për të shkuarën e tyre. Pasi Jamani i thekson se ato kanë kaluar pafund perìpecira sëbashku, Seheri kërkon të dijë përse kanë pasur kaq shumë àrmìq dhe kush kanë qenë ato. Me kèqardhje, Jamani tregon se gòditjet më të rènda i kanë marrë nga njerëzit e tyre më të afërt, nga nëna e tij, nga kunata e Zuhali, por Seheri nuk mban mend asnjërën prej tyre.

Teksa diskutojnë, Seherit i kujtohet në mënyrë të paprìtur e gjithë nata e aksìdentit, përveç momentit tràgjik. Ajo emocionohet nga ajo që përjeton por edhe  ndihet në fàj që një person aq të dashuruar sa Jamani, e ka lodhur aq tepër. Jamani i lumtur, i thotë se e vetmja gjë me rëndësi është që kujtesa saj po kthehet në formë të plotë. Bisedën e tyre e ndërpret një telefonatë nga Jusufi, të cilit Seheri i bën surprizë njëherazi me Jamanit, duke i thënë se ditën tjetër do e kalojnë sëbashku, në shtëpinë e tyre të madhe.

Shef Emreja kthehet në shtëpi dhe në mënyrë të pabesueshme e të mrekullueshme, pas tij vjen edhe Fulja. Shefët më të mëdhenj kanë vërtetuar që ajo nuk ka pasur qëllim spìùnimi dhe e kanë lënë të lìrë. Ato po diskutojnë gjèmat e fundit, ndërkohë që Zejnebi ndodhet në spìtal dhe rrèziku vetëm sa i kànoset, çdo moment e më shumë. Për të vjen ushqimi nga spìtali, pas disa ditësh që ajo nuk ka ngrënë dot. Sapo ngre lugën për të ngrënë, ajo shikon një shënim që i është lënë në tabakanë e ushqimit.

Në atë shënim, atë e kèrcènojnë sërish se nuk do e lënë të qetë as duke ngrënë. E frìkësuar se mund t’i kenë bërë diçka në ushqim, ajo e hèq nga duart. Paralèlisht, Sinani nuk i lë përpjekjet për të. Bashkë me Arzunë, ato po kërkojnë gjithandej për ndonjë gjurmë të Zaferit, në vendet ku ai qëndron më së shumti, por asnjëri prej tyre nuk e ka parë prej shumë ditësh. Të lodhur me aq kërkime për atë natë, Sinani dhe Arzuja rikthehen në strofkën ku po qëndrojnë në arràti. Atë natë, Sinani nuk ia vendos pràngat të lìdhura me shtratin.

Duke marrë shkas nga ajo liri, Arzuja përpiqet t’ia mbàthë edhe nga ai por Sinani është mjaftueshëm vigjilent sa për t’a ndaluar atë arràtisje që do i kushtonte shumë. Mëngjesin e ditës tjetër, në shtëpinë e tij, pranë së motrës, Munevverit, do shkojë jo vetëm Kadiri por edhe e bija, Denizi. Kadiri kërkon të sqarohet mòsmarrëveshja mes tyre për bisedën e bërë një ditë më parë, ndaj Denizi rrëfehet e tregon se vëllai saj ka një bòrxh shumë të madh në bìxhoz dhe për t’a mbyllur atë, ka marrë bòrxh edhe tek fàjdexhinjtë.

Kadiri nxiton të shkojë pranë të birit por debàton me të dhe nga frìka se mund t’ia vràsìn të birin, Kadiri bìe në tokë pà ndjenja. Ai dërgohet me të shpejtë në spìtal dhe i nènshtrohet një opèrimi për zemër, si dhe i paralàjmërojnë të gjithë që të kenë shumë kujdes me të nga ai moment e tutje. E mira e asaj dite, do jetë një urdhër që Arzuja do japë, duke qenë e dètyruar nga àrmà e Sinanit në kokën e saj. Ajo lajmëron të gjithë ùshtàrët e saj se jo vetëm që nuk do e lèndojnë më Zejnebin por do e mbrojnë atë si të ishte një prej tyre.

Emreja çuditet pafund, po aq sa lumturohet kur shkon në shtëpi dhe menjëherë pas tij vjen edhe Fulja. Ajo është lënë e lìrë, pasi kanë vërtetuar se nuk ka pasur qëllim spìùnimi dhe pas e kanë paralàjmëruar për të fundit herë, se në një rast të ngjashëm nuk do jenë më të mëshìrshëm. Të përqafuar, ato diskutojnë pròblematikat e fundit që i rrèthojnë të dy. Pròblemi më i madh konkret, është Zejnebi dhe rrèziku që asaj i kanòset aty ku është. Ashtu siç ato pàndehin, Zejnebi është në një rrèzik të madh.

Në orarin e drekimit, në tabakanë e përgatitur nga stafi spìtalit, ajo gjen një letër nën fetën e bukës, ku dikush i shkruan se ato, ‘ùshtàrët’ janë gjithandej. Për shkak të atij shënimi, Zejnebi frìkësohet t’a hajë atë ushqim. Për t’a nxjerrë që aty një moment e më parë Zejnebin, Sinani me Arzunë vazhdojnë kërkimet për Zaferin, si personi i vetëm që mund t’a shpëtojë atë. Arzuja kontrollon në të gjitha vendet që supozohet të frekuentojë Zaferi. Ato jo vetëm që nuk e gjejnë gjëkundi por edhe u thonë se nuk e kanë parë prej ditësh të tëra.

Për atë natë, Sinani vendos t’i lërë me aq kërkimet dhe bashkë me Arzunë kthehen në shtëpinë ku po qëndrojnë të fshèhur si të arràtisur që janë. Arzuja shprehet se nuk ndihet fare mirë me shëndetin e saj, ndaj Sinani tregon dhèmbshuri dhe nuk ia vendos pràngat të lìdhura me shtratin. Arzuja merr zemër nga ajo situatë dhe tenton t’ia mbàthë sapo Sinani mbyll sytë, por nuk ia del dot sepse ai tregohet mjaftueshëm vigjilent.

Mëngjesin e ditës tjetër, pas pak kërkimeve të tjera, Sinani merr një telefonatë nga Zejnebi që i tregon rrezìkun që ka në spìtal. Me àrmèn e tij që ia drejton në kokë Arzusë, Sinani bën që ajo të japë urdhër që të gjithë ùshtàret e saj të sillen me Zejnebin në formën më të mirë. Arzuja e bën dhe përveçse i heq rrezìkun, edhe ia siguron jetën. Sakaq, atë mëngjes Kadiri do përfundojë në spìtal, i shoqëruar nga Munevveri, pasi njëherazi ato mësojnë se djali i Kadirit ka një bòrxh marramendës në bixhòz, nga i cili i rrezìkohet jeta.

Gonyli e shikon vajzën e saj Derinin fare të qetë, por ajo vetë nuk është e qetë, pasi ka dýshime se Asja me Vollkanin po tàllen me të. Për këtë, Gonyli i tregon me gjysëm zëri se çfarë ka dëgjuar atë mëngjes në shtëpinë e Asjës. Derini menjëherë humbet torùan, e krìtikon ashpèr nënën e saj që është vonuar kaq shumë për t’i thënë diçka kaq me rëndësi dhe vendos të shkojë vetë aty ku ndodhet Vollkani. Gjatë gjithë rrugës, Derini e përdor makinën si e çmèndur, duke e frìkësuar pa masë nënën e saj, që i kërkon të jetë më e kujdesshme.

Ndërkohë, Asja e ka përgatitur terrenin e saj, duke u afruar aq shumë me Vollkanin, saqë ai tani bindet se e ka për vete Asjën. Sapo mbërrijnë në hotel, Aliu del me shoqen e tij për shëtitje ndërsa Asja vetë e fton Vollkanin për të darkuar sëbashku. Ajo vishet më së miri, kurohet dhe zbret në lobin e hotelit. Në çastet e para të darkimit, në sfond do vihet muzika e Asjës dhe Vollkanit, që ajo e ka kërkuar posaçërisht nga vajza stafit por Vollkanit i hìqet sikur është rastësi, gjë që Vollkanin e mbush pafund me shpresa.

Për më tepër, Asja e fton për t’a kërcyer atë këngë dhe Vollkani as që heziton, por lumturia tij do shùhet kur shikon në derë Derinin dhe Gonylin. Derini i vërsùlet vetëm Asjës dhe i betohet asaj se do ia vërtetojë edhe Vollkanit se gjithçka ka qenë kùrth nga ajo. Vollkani pret ndonjë sqarim nga Asja por ajo nuk e bën, prandaj ai largohet. Para se Derini të largohet, Asja e irrìton më tepër, duke i thënë se me Vollkanin ka kaluar shumë gjëra, ndaj edhe këtë do e kalojë lirisht pa asnjë pròblem.

Pasi kthehen në shtëpi, Gonyli sërish me gjysëm zëri i thotë Derinit se duhet të shikojë edhe faktin që Vollkani është shumë i gatshëm të shkojë pranë Asjës por Derini nuk e pranon diçka të tillë dhe ngulmon se është fàji Asjës. Ajo vazhdon të telefonojë Vollkanin që nuk i përgjigjet. Ai në ato momente ndodhet në shtëpinë e Derjës për t’a pyetur nëse gjithçka ka qenë kùrth i Asjës, por Derja nuk e zbulon shoqen e saj, edhe pse Vollkani qàn dhe e kèrcènon me vendin e saj të punës. Që aty, Vollkani shkon të grùshtojë Onurin, për t’a paralàjmëruar që të qëndrojë jo vetëm larg Derinit por edhe Asjës.

Gonyli shikon vajzën e saj, tòtalisht të pafàjshme për planet që bën Vollkani pas kurrizit të saj. Edhe pse e dýzuar, ajo vendos t’i tregojë se çfarë ka dëgjuar atë mëngjes në shtëpinë e Asjës, ku pàndeh të ketë kuptuar se ajo dhe Vollkani po shkojnë në pushime sëbashku. Derini humbet torùan e tëra dhe pa humbur asnjë moment të vetëm, ato nisen për rrugë, për të shkuar në të njëjtin vend ku pretendojnë të zènë Asjën me Vollkanin. Gjatë gjithë asaj kohe, Asja ka luajtur pafund me Vollkanin, duke e bërë atë për vete.

Fillimisht kanë drekuar vetëm për vetëm, duke e lënë të lirë Aliun me shoqen e tij, më pas kanë darkuar vetëm për vetëm. Në atë darkim, Asja i rregullon punët që në sfond të vendoset kënga që dikur ka pasur me Vollkanin. Ky i fundit emocionohet shumë dhe duke besuar se Asja ka filluar t’a dashurojë sërish, e pranon menjëherë edhe ftesën e saj për të kërcyer. Në çastet e para të kërcimit të tyre romantik, në lobin e hotelit do futet Gonyli me Derinin, ku kjo e fundit do përjetojë zhgènjim e dhìmbje të madhe nga ajo këngë.

Vollkani ngrihet i tëri dhe nuk di si të reagojë, por largohet fare që aty, i zènë më ngushtë se asnjëherë më parë. Derini i betohet Asjës se tani edhe Vollkani e ka kuptuar që ajo i ka ngritur kùrth, ndërsa Asja irònikisht i thotë se ato të dy kanë kaluar shumë gjëra, ndaj do e kalojnë edhe këtë.  E irrìtuar pafund, Derini kthehet në shtëpi bashkë me nënën e saj, ndërsa për Vollkanin nuk dinë asgjë se ku ndodhet ai. Me kèqardhje dhe pa pasur qëllim të mbrojë Asjën, Gonyli i kërkon të bijës të shikojë se edhe Vollkani po shkon vetë pas Asjës.

Derini nuk i pranon të tilla fjalë, akùzon sërish nënën e saj se për fàj të saj është Asja ende në Tekirdag dhe vazhdon të telefonojë Vollkanin, por pa përgjigje. Vollkani në ato çaste ndodhet pranë shoqes së tij Derjës, për t’a pyetur nëse gjithçka e Asjës ka qenë kùrth ndaj tij, por Derja nuk e shèt Asjën, edhe pse ndjen kèqardhje të madhe për shokun e saj të zemrës. Vollkani humbet torùan dhe e kèrcènon me vendin e punës nëse zbulon që ajo po e gènjen, por Derja sërish nuk tùndohet aspak, ndërsa ai largohet duke kërkuar falje.

Tomrisi përballet me Xhemrenë dhe akùzat e saj se ajo i shìti tek Çelebiu nga frìka por Tomrisi i përgjigjet me një dhuratë, një mundësi të re për t’u gjýkuar nga stafi i një tjetër spìtali, që të marrë rapòrtin se shëndeti saj mendor është mëse në rregull. Ajo dhuratë është tepër e madhe për Xhemrenë, ndaj e falenderon dhe mëse e gëzuar, nuk vonon aspak të mbërrijë në spìtal. Brenda fare pak orësh, ajo merr rezultatin në duar, rapòrtin që i vërteton se ajo nuk ka asnjë pròblem mendor.

Mëse e lumtur, Xhemreja telefonon Çelebiun, sepse tanimë kùjdestaria e vajzës nuk i mbetet vetëm atij dhe mbi Xhemrenë, ai nuk ka asnjë të drejtë veprimi. Për çudinë e madhe të Xhemresë, Çelebiu i thotë se është e lìrë të shkojë që atë ditë në shkollën e vajzës së tyre, t’a marrë atë e të kalojnë kohë sëbashku sa të dëshirojnë. Paralèlisht, kùndër Çelebiut vijon të punojë grupi i mbetur, edhe pa Xhemrenë. Ato janë Omeri me Ozanin dhe Ryjanë që i shoqëron përherë. Të gjithë sëbashku shkojnë pranë profesor Altinit, drejtuesit të një gàzete.

Profesor Altini ka qenë dhe vijon të jetë idealist, edhe pse për shkak të një làjmi që botuan për lìgësitë e Kajabejlinjve, Çelebiu ia mbylli gàzetën, i hoqì çdo punonjës të mundshëm. Ozani shpreh shumë kèqardhje ndërsa Altini nuk jep kohë për t’u mërzìtur, duke thënë se duhet të punojnë për làjmin e rradhës, që drejtësia të vihet në vend. Làjmi është ai i Çiçekut, i faktit që Iskenderi e ka shtýrë atë drejt flàkëve. Iskenderi në atë moment, vazhdon të bëjë lìgësi, duke ushtruar dhùnë ndaj Aliut të pàmbrojtur.

Çiçeku e telefonon për t’i kërkuar të dëgjojë zërin e Aliut por ajo dëgjon vetëm brìtmat e tij nga dhùna që i ushtron Iskenderi. E tmèrruar, Çiçeku telefonon Ryjanë për ndihmë por ajo është e bindur që nuk e kthen dot Iskenderin nga vendimi tij. Nga ai refuzim që merr, Çiçeku nèn emrin e Shimalit, i thotë Ryjasë se diçka e tillë pritej nga ajo, sepse ajo e ka harruar edhe shoqen e saj të vetme, Çiçekun. Por Ryjaja nuk e ka harruar aspak dhe bashkë me Omerin e Ozanin punojnë gjithë natën që në mëngjes të publikohet làjmi për Iskenderin.

Tomrisi e ka zhgènjyer së tepërmi Xhemrenë duke mos i dhënë rapòrtin e Esinit dhe duke e vonuar takimin mes tyre rrjedhimisht, por, e lumturon pafund kur i tregon se i ka mundësuar që të aplikojë sërish në një tjetër spìtal, për të vërtetuar se shëndeti saj mendor është në rregull. Mëse e lumtur, Xhemreja kryen aplikimin që atë ditë dhe ashtu siç është e vërteta, ai rapòrt do shkruajë se ajo është mjaftueshëm e aftë mendërisht që të jetë e zonja e vetes. Pùshteti i Çelebiut mbì të, bie menjëherë.

Tani ai nuk ka as të drejtë të veprojë në emër të saj apo të mbajë vajzën vetëm për vete, pa e marrë atë në konsideratë. Xhemreja telefonon Çelebiun për t’i dhënë këtë làjm kaq të madh por çuditet pafund nga ai, kur Çelebiu e fton që vajzën t’a marrë ajo nga shkolla e t’a mbajë sa të dëshirojë. Në anën tjetër, skuadra po vepron sërish si një skuadër. Omeri, Ozani dhe Ryjaja shkojnë pranë profesor Altinit, i cili zotëronte një kompani modeste gàzetarie, e prirur nga idealizmat e tij por u shùa pas làjmit që bënë për Çelebiun.

Pavàrësisht se sa kèq e pèsoi, ai nuk heq dorë nga idealet e tij dhe është i gatshëm të publikojnë làjmin që ato kanë sjellë, se Iskender Kajabejliu ka shtýrë drejt zjàrrit një vajzë të pàmbrojtur të quajtur Çiçek. Por Çiçeku, që ende jeton nèn petkun e Shimalit, pàndeh se Ryjaja e ka harruar shoqen e saj. Kur e telefonon për t’i kërkuar ndihmë për Aliun dhe Ryjaja nuk gjen dot mënyrë se si, ajo i thotë se nuk mund të presë diçka më shumë nga një person si Ryjaja që ka harruar edhe shoqen e saj të vetme.

Si të mos mjaftonte, në momentin që telefonon Iskenderin, Çiçeku dëgjon tortùrat që po i ushtrohen Aliut dhe Iskenderin që betohet se do e shtýpë tòtalisht atë. Mëngjesi i ditës tjetër, do jetë ai që do sjellë tortùrën për Iskenderin, sepse Ozani, Omeri dhe Ryjaja punojnë gjatë gjithë natës që në mëngjes të shpërndahet gàzeta ku shkruhet për bëmën e Iskenderit. Atë mëngjes, vëllai i tij Çelebiu do vizitojë Bylentin për t’i treguar se do e nxjerrë nga bùrgu por do e ketë gjithmonë nèn kòntroll, për t’a rikthyer aty në momentin e parë që ai nuk do i bindet.

Narini ndodhet ende e vetme në dhomë kur nga kutia saj sèkrete, nxjerr dy unazat e saj dhe të personit që ka humbur dikur. Dhìmbja është ende shumë e madhe dhe për shkak se humbja tij ka qenë në një formë tepër të paprìtur, ajo ka frìkë të dashurojë sërish, me frìkën se mund të ndjejë sërish të njëjtën dhìmbje, që e pàndeh të papërbàllueshme tanimë. Për atë arsye, ajo fillon të sillet sa më kèq me Kemalin, që të mos e lërë atë të dashurohet me të dhe anasjellas. Që atë natë, ajo merr një vendim tjetër.

Narini zhvendoset në dhomën e Shehrijes, për sa kohë që ajo nuk do e kalojë natën në atë shtëpi, siç po bën atë natë, ashtu siç nuk kanë as Ojën apo Masallin në shtëpi, ndaj nuk kanë për kë të shtìren se janë të martuar. Megjithatë, si Narini, ashtu dhe Kemali, e kalojnë gjithë natën duke menduar për njëri tjetrin, derisa i zë gjumi. Në anën tjetër ndodhet Rejhani, e cila e ka kaluar gjithë ditën me Emirin, në krahët e tij dhe gjithë surprizat e njëpasnjëshme që ai kishte përgatitur për të.

Natën vonë, ajo kthehet në shtëpinë e Hatixhesë, ku futet në dhomën e saj dhe përqafon mes lòtësh fotografinë e nënës së saj të ndjerë. Hatixheja ndjen kèqardhje që Rejhani nuk i ka prindërit në jetë dhe bashkë me Emirin, atë natë i organizojnë një surprizë që ajo nuk e priste aspak. Hatixheja i përgatit mbrëmjen e kënàsë, atë të shenjës së natës së fundit të beqarisë, në mënyrë që t’ia plotësojë të gjitha traditat. Lòtët e Rejhanit i fshin Emiri, i cili i bashkohet nënës së tij të qumështit për të mos e lënë të vetme në atë natë aq të veçantë.

Ajo natë mbyllet me lòt, gëzimi për martesën që më në fund po realizon me Emirin dhe lòt mèrzie që nuk ka pranë vetes as nënën dhe as babanë. Mëngjesi i ditës tjetër, do vazhdojë shumë shpejt në shtëpinë e Emirit, ku bashkë me Ojën po zgjedh makjàzhin dhe detajet e fundit të dasmës. Por, diçka brenda Rejhanit nuk shkon. E pànikosur, ajo del e vetme në oborr dhe telefonon shoqen e saj të ngushtë, Narinin. Rejhani i tregon se ka një parandjenjë sikur diçka e kèqe do ndodhë, por Narini i premton se ky është vetëm pàniku dasmës, asgjë tjetër.