Telenovela News

Xhemreja nuk i tregon asgjë Ryjasë për atë që gjen në dhomën e saj, që është shenjë e qartë që Çelebiu ka futur njerëz deri në dhomën e saj. Në vend që t’i tregojë Ryjasë, ajo telefonon pólícinë dhe i tregon se çfarë ka gjetur. Paralèlisht, Atlasi po telefonon Iskenderin. Mes lótësh, ai i tregon se gjyshja tij e ka përzènë Çiçekun nga shtëpia. Në ato momente, Çiçeku gjen guximin të trokasë në shtëpinë e Ryjasë, për të kërkuar strehim tek ajo dhe Xhemreja. Kjo e fundit, e fton brenda pa hezitim dhe Ryja gjithashtu kujdeset për të.

Ajo vazhdon të kujdeset deri në momentin që Çiçekun e telefonon Iskenderi. Çiçeku ia mbyll telefonatën por ai insiston disa herë, derisa Ryja e pyet se çfarë ka mes tyre. Pyetja e Ryjasë sjell një dèbat të madh mes tyre, derisa Çiçeku vendos të largohet edhe që aty, pasi Ryja thotë se nuk kanë vend pranë saj njerëzit që e besojnë Iskenderin. Me t’u larguar Çiçeku, Iskenderi mbërrin para shtëpisë së tyre dhe Xhemreja i tregon se nga u largua ajo. Iskenderi i shkon pranë Çiçekut në momentin më të duhur, kur disa rrùgaçë po e ngàcmojnë.

Ato tentojnë t’ia vjèdhin çantën por Iskenderi ndërhyn mjaftueshëm për t’i larguar ato. Iskenderi e bind Çiçekun që të shkojë në shtëpinë e tij të mysafirëve dhe i betohet se nga ai moment, ajo nuk do jetë më kurrë vetëm, së paku derisa ai të vdèsë. Një tjetër dashuri, do zèrë vend atë natë. Për herë të parë, Ozani i rrëfen nënës së tij ajo që i fríkësohet aq shumë, dashurinë e tij për Xhemrenë. Pavàrësisht kúndërshtimeve të saj, Ozani betohet se asgjë nuk do e bëjë që të heqë dorë nga ajo dashuri që i jep jetë.

Ditën e nesërme, dashuria mes Ryjasë dhe Omerit do marrë një kthesë mëse të pákëndshme, pasi Omeri e shikon Ryjanë duke u larguar për në Izmir dhe nuk reagon. Xhemreja e shikon dhe i sugjeron t’i shkojë nga pas nëse ende ka diçka për t’i thënë dhe Omeri e merr atë këshillë, i víhet nga pas me një taksi dhe e ndalon, për t’i kërkuar të mos largohet. Sakaq, po atë mëngjes do mbahet gjÿqì për Çelebiun dhe Adnanin. Përpjekjet e Çelebiut shkojnë bosh, pasi gjÿqtari jep për të dënìmin me 20 vite bùrgosje.

Rejhani i shkon pranë Gylsymit pasi ajo del nga dushi dhe teksa e ndihmon t’i krehë flokët, edhe i këndon ninullën që nëna u këndonte kur ishin ende shumë të vogla. Pas asaj ninulle që i qetëson shumë të dyja, Gylsymi nis të tregojë se çfarë kujton nga fëmijëria saj dhe çdo kujtim përputhet me të vërtetat që Rejhani si më e rritur, i di të sakta. Në anën tjetër, shoqja e saj Narini nuk po kalon një natë aspak të qetë. Mendja i rri tek Kemali, i cili tanimë nuk pranon as të flejë në të njëjtën dhomë me të.

Kemalin e zë gjumi pranë së bijës në dhomën e saj por Narini nuk qëndron dot dhe i shkon nga pas, duke iu përgjèruar që të flasin. Asnjë nga fjalët që Narini thotë, nuk ndikon aq sa Kemali të bindet e të pranojë të flasë. Por, mëngjesi i të nesërmes do vijë me një këmbëngulje më të madhe të Narinit që shfrytëzon ardhjen e tij në dhomë për të ndërruar rrobat. Ajo i betohet me lòt në sy, se nuk e mendonte të nevojshme t’i tregonte gjë atij për të shkuarën e saj pasi fillimisht, pakti ishte që do ishin të martuar vetëm për një javë.

Narini thekson se kur situata nga gjýqì u zgjat, ajo filloi të dýshonte nëse është e nevojshme t’ia tregojë apo jo të shkuarën. Kemali ia ndërpret fjalën dhe me ulèrimë thotë se asnjë justifikim nuk pranohet dot, pasi me qëndrimin e saj në shtëpinë e tyre, Masalli vogël rrezìkohej çdo ditë nga màfìa. Masalli në ato momente, futet në dhomën e tyre, për shkak të ulèrimave që dëgjon dhe nis të qàjë nga frìka. Kemali nuk e qetëson dot por Narini ia del dhe më pas i lë të vetëm me njëri tjetrin.

Paralèlisht, atë mëngjes, Xhavidana tenton t’a marrë para Emirit zarfin me përgjigjen e anàlizave por Emiri nuk e lejon dhe para të gjithëve lexon që Gylsymi është motra biològjike e Rejhanit. Teksa të gjithë gëzohen, Gylsymi trìshtohet dhe largohet nga shtëpia duke lënë një letër ku i falenderon por shkruan se ato nuk do mund të jenë kurrë një familje, përderisa njëherë u frìkësuar nga ajo se mos është zhvàtëse parash. Mes lòtësh, Rejhani lexon letrën dhe vrapon pas saj, duke e bindur që të kthehet, vetëm kur i tregon fotografinë e nënës së tyre të ndjerë.

Kemali vijon të jetë aq i zhgènjyer nga Narini, saqë nuk pranon të qëndrojë as në të njëjtën dhomë me të. Atë e zë gjumi pranë Masallit por Narini nuk fle dot pa u sqaruar me të, ndaj e zgjon dhe i kërkon t’a dëgjojë, por më kòt, Kemali nuk pranon. Vetëm të nesërmen në mëngjes, ai nuk ka nga ia mban, pasi Narini e zë në dhomën e tyre kur ai futet për të ndërruar kostumin. E përlòtur nga e gjithë situata, Narini i betohet se nuk e ka menduar të nevojshme t’ia tregonte, duke menduar se martesa tyre do zgjaste vetëm një javë.

Ajo tregon se situata i doli nga duart kur gjýqì për Masallin u zgjat dhe ajo nuk dinte më se si të vepronte. Kemali ia ndëpret fjalën, duke i thënë se ajo që ka fshèhur, nuk ka as jùstifikim dhe as të falur, pasi nga ajo màfìe mund t’u kishte rrezìkuar jetën të gjithëve, veçanërisht vajzës së tij të vogël, Masallit. Kjo e fundit, zgjohet nga ulèrimat e të atit dhe nxiton për në dhomën e tij, duke qàrë, e frìkësuar. Kemali kërkon menjëherë falje nga ajo dhe përpiqet t’a qetësojë, por vetëm Narini ia del.

Në anën tjetër, ndodhet familja e vëllasë së Kemalit, ajo e Hikmetit. Mes tyre, Xhavidana tenton të marrë nga Seferi zarfin me përgjigjen e anàlizave për Gylsymin por ai thekson se Emiri ka dhënë urdhër të prèrë që zarfi të mbërrijë vetëm në dorën e tij, dhe ashtu ndodh. Emiri i pari e më pas gjithë të tjerët, mësojnë se Gylsymi është motra biològjike e Rejhanit por ato anàliza, do e lèndojnë së tepërmi Gylsymin. Në një letër, Gylsymi i falenderon të gjithë për çfarë bënë për të por shpjegon edhe përse po largohet.

Ajo shkruan se nuk do mundet dot t’i konsiderojë familje disa njerëz që menduan se ajo është zhvàtëse parash dhe u desh një anàlizë për t’a konsideruar atë me të vërtetë familje, ndaj po largohet. Emiri dhe Rejhani nxitojnë pas saj dhe e zènë atë ende në lagjen e tyre. Rejhani, me lòt në sy, i betohet se nuk ka dashur gjë më shumë në jetë sesa t’a gjejë atë dhe tani që e ka gjetur, nuk e lë dot të shkojë, pasi është amanet i nënës së tyre të ndjerë. Gylsymi sërish tenton të largohet por Rejhani e ndalon duke nxjerrë nga çanta fotografinë e nënës së tyre.

Jamuri kèqkupton një bisedë mes Vollkanit dhe Dujgusë, duke u frìkësuar se mos Dujgu po përdor Vollkanin për t’i dhënë Aliut një letër dashurie. Brenda pak çastesh, Jamuri gjen mundësinë të flasë me Dujgunë dhe t’i tregojë një histori të gjatë, që në konkluzion e bën të thotë se ajo nuk e mendon më jetën nëse Aliu ndonjëherë e bràktis. E ndjerë në fàj nga e gjithë situata, Dujgu gjen guximin që t’i kërkojë Aliut që të mos e bràktisë Jamurin, edhe pse ai nuk e do, pasi ajo e do shumë. Guximi i Dujgusë, do ndèzë një uràgan tek Aliu që do i përgjigjet ashpèr.

Paralèlisht, Jamuri merr në duar letrën që mendon se është letër dashurie dhe zbulon se është ràport mjèkësor i Dujgusë, ku shkruhet qartazi se ajo nuk bën dot fëmijë. Në anën tjetër, Nana dhe Jamani vazhdojë kërkimet për Jusufin, por në anë të ndryshme. Jamani fillimisht gjen dèpon ku Jusufi po mbahej pèng dhe ku Idrisi qëndron ende i lìdhur me Kazimin dhe një tjetër bashkëpunëtor, por ato e lìrojnë veten dhe fshìhen para se Jamani të vijë.  Sakaq, gruaja që ka gjetur Jusufin në pyll, është një tràfìkuese fëmijësh.

Ajo punon për një grup të organizuar për tràfìkimin e fëmijëve dhe shumë shpejt, në shtëpi u shkon një djalosh, që është bashkëpunëtor i saj. Ai e përgëzon për “gjetjen”, që është Jusufi dhe menjëherë bën një telefonatë për atë punë. Jusufi e dëgjon telefonatën dhe ia mbàth pa e parë asnjëri prej tyre por shumë shpejt, e gjen veten sërish të kàpur, nga djaloshi në fjalë. Ai e ridërgon në shtëpi dhe kësaj here, ia lìdhin gojën, këmbët e duart. Nana që vazhdon kërkimet po aq sa Jamani, bie në gjurmët e tij.

Ajo troket në shtëpinë ku po mbahet Jusufi dhe i pyet nëse kanë parë një fëmijë të tillë por gruaja e mohon. Jusufi bën një zhurmë nga brenda dhe Nana futet me fòrcë, duke u përlèshur me rrèmbyèsen.  Ajo e merr Jusufin që aty dhe largohen por i duhet të përballet edhe me djaloshin që gruaja bashkëpunon. Nga ai, Nana merr një plàgosje, ashtu siç ia shkakton dhe atij. Me plàgën që i rrjedh, ajo vrapon bashkë me Jusufin derisa dalin në rrugë kryesore, jashtë pyllit, ku Nanës i bie të fìkët por për fat, përballë kanë Jamanin.

Idrisi arrin të lírojë veten nga kárrigia ku e ka lídhur Nana, edhe atë, edhe Kazimin dhe bashkëpunëtorin tjetër të tyre. Për të shpëtuar nga Jamani, ato fshíhen brenda asaj dhome, sepse nuk kanë kohë t’ia mbàthin. Djali që ato rrèmbyèn, Jusufi, vijon të jetë në duart e gruas që e gjeti por në të vërtetë ajo është një person shumë i kèq, që rrèmbèn fëmijë për t’i tràfìkuar, në këmbim të parave. Ajo telefonon një tjetër person, për t’a lajmëruar se ka gjetur Jusufin por ky i fundit arrin të kuptojë se çfarë po ndodh.

Jusufi e dëgjon në telefon dhe ia mbàth nga shtëpia, duke përfunduar sërish në pyll por pa kaluar shumë kohë, djaloshi që gruaja telefonoi, do e zèrë atë. Ndërkohë Nana, vazhdon me kërkimet për Jusufin. Pranë shtëpisë ku ai po mbahet, ajo gjen një varkë të bërë me letër dhe mendja i shkon tek Jusufi, ndaj vazhdon të kërkojë derisa shikon një shtëpi. Ajo është pikërisht shtëpia në të cilën Jusufi po mbahet dhe Nana troket aty, por gruaja në fjalë gènjen duke i thënë se nuk ka parë gjëkundi ndonjë fëmijë.

Jusufi e dëgjon, rrèzon një send që ka pranë vetes dhe Nana futet brenda. Ajo përlèshet fizikisht me gruan dhe e merr Jusufin që aty por përpara u del djaloshi tjetër. Nana nuk zbrapset dhe përlèshet edhe me të, madje e gòdet me sópatë për t’a hèqur qafe, por tanimë ajo e ka marrë një plàgosje nga ai. Përtej plàgëve, ajo vrapon duke tërhequr Jusufin për dore, derisa dalin në rrugë, ku ajo bíe pa ndjenja, por për fat, kanë përballë Jamanin. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Jamuri, e cila dëgjon përciptazi një bisedë mes Jamurit dhe Vollkanit.

Ajo e kèqkupton dhe pàndeh se Dujgu do i dërgojë Aliut letër dashurie, ndërmjet Vollkanit. E revòltuar, Jamuri merr masa dhe gjen formën për t’i folur Dujgusë për Aliun, se si ajo do shkàtërrohej nëse ai do e linte ndonjëherë. E ndjerë në fàj, Dujgu gjen guximin t’i thotë Aliut se Jamuri është shumë e dashuruar pas tij ndërsa ai nuk është pas saj, por gjithsesi nuk duhet t’a lërë. Aliu nèvrikoset pafund nga guximi i saj dhe i flet si mos më kèq. Në ato momente, Jamuri mëson arsyen e vërtetë përse Dujgu e ka bràktisur Aliun por nuk ndjen aspak kéqardhje.

Çiçeku vendos t’a marrë Atlasin fshèhurazi nga Tomrisi, vetëm për të dëshmuar në gjýq gjithçka që ai ka parë natën e vràsjès së babait të tij, pasi u duhet të vërtetojnë se Bylenti ka dashur t’a vrìstè Çiçekun dhe për këtë arsye e ka gòditur Iskenderi. Në momentin më të pàshpresë për Iskenderin, Çiçeku hap derën dorë për dore me Atlasin, i cili jep dëshminë e tij dhe falë asaj dëshmie, Iskenderi lihet menjëherë i lìrë. Nëna e tij Hylja pretendon të largohen që aty sëbashku por Iskenderi zgjedh Çiçekun dhe Atlasin.

Ai i përqafon të dy, shumë gjatë, e më pas ato të dy largohen, ndërsa Iskenderi rikthehet, për t’u futur në zyrën e kòmisarit, ku do bëjë një denòncim për Çelebiun, për vràsjèn që ai ka kryer ndaj Kenanit. Denòncimi që Iskenderi bën, bie menjëherë në vesh të vëllait të tij, Çelebiut, i cili vendos t’ia kthejë me të njëjtën monedhë dhe planifikon denòncimin ndaj tij, për rënien e zjàrrit muaj më parë, që shkaktoi vdèkjen e plot 21 personave. Planet për denòncimin e Iskenderit, Çelebiu nuk i bën me nënën e tij, por me avòkatin.

Në ato momente, një tjetër lìgësi e Çelebiut po del në skenë. Ajo është pikërisht tentativa tij për të vràrè Ozanin, ndërmjet xhaxhait të tij, Hikmetit. Ky i fundit, e thotë para Seherit, duke pàndehur se ajo ka qenë në dijeni. Seheri bëhet shumë kèq kur e dëgjon dhe menjëherë pas largimit të tij, në shtëpi do vijë Ozani me Xhemrenë. Kjo e fundit dëshiron t’a falenderojë për mbështetjen por Seheri tregon çfarë i tha Hikmeti dhe e dèbon Xhemrenë, nga frìka se ajo do bëhet shkak që Ozani të gjejë vdèkjen nga Çelebiu.

Ozani i shkon nga pas por Xhemreja i betohet se nëse ai do i shkojë sërish nga pas, ajo do zhvendoset nga ajo lagje. Si të mos mjaftonte, frìka e saj bëhet më e vërtetë se kurrë, pasi në dhomën e saj në shtëpinë e re, do gjejë mbi shtrat një send që vërteton se Çelebiu ka futur dikë deri brenda shtëpisë së saj. Paralèlisht, Tomrisi do e dèbojë Çiçekun nga shtëpia saj. Ajo mëson nga Atlasi se ai ka qenë në gjýq për të folur që Iskenderi të lìrohet dhe duke e parë këtë si tràdhti të Çiçekut, Tomrisi e përzè atë.

Xhaxhai i Ozanit, shkon në shtëpinë e Ozanit, ku do gjejë vetëm Seherin, nënën e tij. Në një bisedë të sinqertë si rrallë herë, Hikmeti përmend faktin që Çelebiu e urdhëroi t’a vrísté Ozanin. Hikmeti e thotë duke menduar se Seheri e di, por Seheri nuk e dinte dhe ai rrëfim i bie si bòmbè. Për më tepër, menjëherë pas largmit të Hikmetit, Ozani do vijë në shtëpi sëbashku me Xhemrenë, por kjo e fundit do pritet me akùza shumë të rénda nga Seheri, e cila gjithashtu i kërkon të shpòrret larg tyre, veçanërisht larg Ozanit.

Nga Seheri mëson edhe Xhemreja se çfarë ka dashur të bëjë Çelebiu dhe fríkësohet aq shumë, saqë i vendos kusht Ozanit që ai t’i qëndrojë asaj shumë larg, përndryshe ajo do marrë Gyneshin dhe do largohet nga ajo lagje. Fríka e Xhemresë do bëhet shumë më konkrete në momentin që futet në shtëpi dhe gjen në dhomën e saj një shenjë dalluese se Çelebiu ka dërguar njerëzit e tij deri aty. Çelebiu në ato momente po pret për làjmin se Iskenderi është dënùar për vràsjèn e Bylentit, por nuk e merr atë làjm.

Kjo, sepse në momentin e fundit të gjÿqìt të Iskenderit, Çiçeku është futur e shoqëruar nga Atlasi, i cili ka dëshmuar se çfarë ka parë atë natë. Dëshmia e tij vërteton se Iskenderi thjesht ka dashur t’a shpëtonte Çiçekun nga duart e Bylentit dhe gjÿqtari e lë të lírë. Iskenderi i përqafon shumë fort të dy, gjë që e shikon me zhgènjim edhe nëna e tij, Hylja, e cila vendos të largohet, duke mos dènjuar t’u afrohet atyre, as për falenderim. Çiçeku merr Atlasin dhe shumë shpejt largohet që aty, me pretendimin se ajo çfarë ndodhi, do mbahet e fshèhtë nga Tomrisi.

Por, Tomrisi do mësojë gjithçka, pikërisht nga vetë Atlasi, të cilit i shpëton nga goja një detaj i asaj dite dhe Tomrisi e bën që të rrëfejë çdo gjë. Pas atij rrëfimi, Tomrisi zbret pranë Çiçekut dhe e dèbon atë nga shtëpia, duke i dhënë një zarf me para që ajo të mos mbetet rrugëve. Ndërsa Iskenderi, atë ditë denòncon vëllanë e tij për vràsjèn e Kenanit. Ai denòncim bie menjëherë në veshin e Çelebiut, i cili nuk qëndron duarkryq. Ndërmjet avòkatit të tij, ai vendos të denòncojë Iskenderin për 21 vdèkjet që rënia e zjárrit ka shkaktuar.

Denizi dhe Fulja janë të vendosura në planin e tyre për të nxjerrë màshtrimin e Osmanit, djaloshit që ka kërkuar dorën e dy vajzave njëkohësisht, duke qenë madje i shoqëruar nga nëna e tij. Një fqìnje e shikon Osmanin duke u futur me lule dhe çokollata në shtëpinë e Kadirit ku vajzat do vazhdojnë lojën dhe menjëherë do ia përcjellin Kadirit se çfarë kanë parë. Kadiri vjen në shtëpi menjëherë pas largimit të Osmanit dhe nënës së tij dhe kërkon llogari nga e bija, Denizi. Kjo e fundit, ngelet pa fjalë.

Denizi nuk di si të reagojë por Fulja i vjen në ndihmë dhe jep një jùstifikim të kotë, sikur djali në fjalë ka ngàtërruar shtëpinë, por Kadirit nuk i tingëllon aspak besuese. Sakaq, në anën tjetër, Alpi i shkon pranë Zejnebit për t’a informuar mbi gjendjen në të cilën ka degràduar sëmùndja e Aishes, si dhe kërkon nga ajo që të shpërngulet në çiflig, ku është shtëpia e vërtetë e Sudes. Ai e argumenton sugjerimin e tij, duke thënë se Aisheja ka shumë nevojë për të, në ato kushte aq të vèshtira në të cilat po jeton, për shkak të shëndetit.

E bindur nga Alpi, Zejnebi bashkë me Sinanin shkojnë në shtëpinë e Aishes, por ai vendim do e zemëròjë së tepërmi Munevverin. Edhe pse ishte ajo që i dëbòi nga shtëpia saj, tani kërkon që të mos largohen por të shkojnë në shtëpinë e saj, duke dashur t’a ketë vëllanë përpara syve derisa të shërohet plotësisht. Përtej Munevverit, Zejnebi shkon në çiflig me Sinanin. Atje, Aisheja e trajton Zejnebin si në fillim, ku vetëm Zejnebi ishte e zonja shtëpisë dhe Aisheja punonjëse por Zejnebi dëshiron që Aisheja të marrë vendin e saj të merituar.

Për këtë, i kujton se është ajo prònarja e vërtetë, sepse është gjyshja e Sudes por sëmùndja nuk e lë Aishen të kujtojë se atë rrëfim e ka pranuar, ndaj i shkon pranë Sinanit, duke e pàndehur si Sabriun dhe kërkon nga ai që të vërë dorë në situatën me Zejnebit, gjë që Sinani ia premton. Buzëqeshja e lehtë në fytyrën e Sinanit, do shùhet mëngjesin e të nesërmes, kur në mëngjes do lexojë në internet làjmin e letrës që kanë gjetur pranë Nilajit, vajzës që u vetëvrà duke lënë letër dashurie për Sinanin.

Alpi shkon pranë Zejnebit për t’i treguar ecurinë e sëmùndjes që e ka zènë Aishenë dhe arrin t’a bindë Zejnebin se më e duhura për të gjithë, është që ajo të zhvendoset në çiflig, ku do gjejë rehati edhe për fëmijët, edhe për kujdesin ndaj Aishes që ka shumë nevojë për to, në këto ditë të vèshtira. Sëbashku me Sinanin që del nga spìtali, Zejnebi kthehet në çiflig. Nga sëmùndja, Aisheja nuk do e pranojë se është gjyshja e Sudes, në momentin që Zejnebi i kërkon t’a trajtojë veten ashtu siç është, si prònarja e asaj shtëpie.

Për t’a diskutuar atë situatë, Aisheja shkon pranë Sinanit, të cilin e pàndeh të jetë Sabriu i ndjerë dhe Sinani i jep përgjigjet që ajo dëshiron të dëgjojë. Ajo natë e fùrishme do mbyllet me aq por mëngjesi i të nesërmes do jetë ende më i fùrishëm pasi Sinani do lexojë në internet làjmin që tregon për letrën që i është gjetur Nilajit në shtrat, në momentin e vetvràsjès. Ajo është letra që Nilaji ia dedikoi emocioneve të dashurisë, gjë që bën që Sinani të ndihet aq kèq, saqë nuk qëndron dot në shtëpi.

Ai telefonon Emrenë, i cili e merr dhe me nxitim e dërgon pranë vàrrit të Nilajit, ku Sinani ka nevojë të thotë “më fal”. Emreja përpiqet t’a bindë Sinanin se përfundimi Nilajit nuk është fàji i tij dhe eprori i tyre gjithashtu do i thotë të njëjtën, si dhe shumë detaje të tjera që do ia lehtësojnë atij bàrrën e vdèkjes së Nilajit. Së fundmi, eprori tij e këshillon t’ia dijë vlerën familjes, e më pas largohet. Gjatë gjithë asaj kohe, bashkëshortja e Emresë, sëbashku me vajzën e Kadirit, Denizin, do vazhdojnë lojën e tyre.

Ato janë të vendosura që t’a zbulojnë màshtrimin e Osmanit, djaloshit që ka kërkuar njëherazi dorën e dy vajzave, duke qenë madje i shoqëruar nga nëna e tij. Fqìnjët e lagjes lajmërojnë Kadirin se në shtëpinë e tij po futen për të kërkuar dorën për fejesë por kur mbërrin Kadiri, ato janë larguar, ndërsa vajzat jùstifikohen duke thënë se kishin ngàtërruar shtëpi. Përtej tyre, bashkëshortja Kadirit Munevveri, si dhe Meltemi, do ngàcmojnë Zejnebin për rikthimin në çiflig, gjòja se po synon pasurinë e Sudes.

Narini vijon t’a telefonojë Kemalin, por ai vijon të mos i përgjigjet. E shqètësuar për të, Narini e kalon gjithë natën në sallon duke e pritur, ku dhe do e zërë gjumi. Ndërsa Kemali e kalon gjithë natën në makinën e tij, pa vënë dot gjumë në sy. Në mëngjes, kur kthehet në shtëpi, Narini i del përpara për të biseduar, por më kòt, ai nuk pranon, edhe pse ajo e pyet drejtëpërdrejtë se çfarë pròblemi ka ai. Sado që Kemali e shmang, ajo i drejton dhuratën që ka marrë për të, një ditë më parë, një stilolaps të veçantë.

Kemali ia kthen mbrapsht, duke i thënë se ai nuk ka një të shkuar aq voluminoze dhe të fshèhtë, sa për të shkruar për të. Me aq fjalë, Kemali largohet, ndërsa Narinin e lë në frìkësim të madh. E panìkosur, ajo telefonon Erhanin për t’a pyetur se çfarë ka drèqosur tek Kemali por Erhani lìrisht betohet se nuk ka gisht në atë punë. Për më tepër, ai hèdh dýshimet tek Ajnuri. Edhe pse Narini bindet se duhet të ketë folur Ajnuri, ajo nuk e telefonon atë por i shkon nga pas Kemalit në zyrë, për t’u sqaruar.

Në zyrën e tij prej xhami në kompani, ai vetë dhe Narini shikon qartazi duke debàtuar dhe një ndër personat që i shikon dhe gëzohet shumë, është Erhani. Paralèlisht, vëllai i Kemalit, Hikmeti, takon për herë të parë Gylsymin. Rejhani i tregon asaj se Hikmeti është ura lìdhëse e tyre pasi ai ka qenë i pari që ka besuar se ajo nuk ka vdekur dhe ka mundësuar ribashkimin e tyre. Gjithë lumturinë që Hikmeti i jep Gylsymit, do ia marrë Xhavidana, sapo të ulen në sofrën e ngrënies së mëngjesit.

Xhavidana ka dëgjuar nga Nigari se për t’u vërtetuar nëse është motra, mjafton të bëhet një anàlizë ÅDN-je dhe këtë e kërkon me ngulm nga Emiri dhe Rejhani, duke e vënë si kusht nëse ato duan që Gylsymi të vazhdojë qëndrimin në atë shtëpi. Gylsymi largohet e ofènduar por Emiri i shkon nga pas dhe ajo e falenderon së tepërmi për gjithçka që po bën. Ndërsa Rejhani, edhe pse nuk e dýshon se ajo është motra e saj, sërish kërkon që ajo anàlizë të bëhet, vetëm për t’ia mbýllur gojën Xhavidanës.