Month: March 2023

Ferideja vendos t’i japë fúnd jetës së saj atë natë por fillimisht shkon pranë Nalanit në dhomën e saj teksa ajo po fle krah Sedatit. Ajo i jep puthjen e fundit në ballë, kthehet në dhomën e saj dhe me një kuti ilaçesh, i jep fùnd jetës. Feridenë që shtrihet në shtrat e vdèkur, do e gjejë e para Hafizeja. Ajo trónditet dhe trishtohet së tepërmi por sapo shikon kutinë e ilaçeve pranë dorës së të ndjerës, sigurohet që t’a fshehë, që Nalani të mos trónditet ende më shumë duke e ditur se ajo ka vràrè veten.

Hafizeja ngre zërin për të thirrur mes lòtësh Nalanin, e cila zgjohet menjëherë dhe nxiton për tek ajo. Lótët i rrjedhin rrëke edhe Nalanit, e cila úlëret me të madhe, aq sa e gjithë familja mblidhet menjëherë në dhomë. Shokími i përfshin të gjithë, ndërsa Nalani nuk duron dot aspak zhurmën që i krijohet mbi kokë, ndaj Muzo u kërkon të gjithëve që të dalin jashtë dhe qëndron vetëm ai me Nalanin, duke qenë personi më i afërt i saj. Gjatë asaj kohe, lajmi mbërrin edhe tek Hajriu.

I shokùar dhe pa fjalë, ai nuk di çfarë të bëjë sepse nuk i shkon dot pranë Nalanit por e telefonon atë. Muzaferi e shikon telefonatën e tij por nuk reagon, ashtu siç Nalani nuk reagon dhe as nuk i përgjigjet fare, pasi kujton fjalët e fundit të nënës së saj për Hajriun. Ky i fundit, telefonon Bilurën, i jep lajmin e rèndë dhe i kërkon t’i shkojë pranë Nalanit e t’i bëhet mbështetje. Sakaq, njëri prej familjarëve, Rafeti, nis të dyshojë për vdèkjen e papritur të Feridesë. Ai e mendon opsionin, që ajo mund të ketë vràrè veten.

Rafeti e pyet Hafizenë disa herë nëse Ferideja ka vuajtur ndonjë sëmundje apo ka pasur ndonjë ankesë por Hafizeja i mohon të gjitha sepse Ferideja ka qenë e shëndetshme. Veçmas, Rafeti e pyet në mënyrë të drejtëpërdrejtë nëse ekziston mundësia që ajo të ketë vràrè veten por Hafizeja e mohon në mënyrë të prerë, duke zhdukur çdo dyshim nga mendja e Rafetit. Brenda pak çastesh, autoritet e duhura vijnë të marrin trupin e pàjetë të Feridesë, që do shtojë ende më shumë ulërimat tek Nalani.

Ferideja shkon në dhomën e Nalanit teksa ajo po fle, e puth fare lehtë dhe kthehet në dhomën e saj, ku vetëm mëngjesin e të nesërmes do zbulohet nga Hafizeja se ajo i ka dhënë fùnd jetës me ilaçe. Hafizeja trishtohet pafund por nuk çuditet, ndaj me nxitim merr kutinë e ilaçeve që Ferideja mban ende pranë vetes dhe e fsheh. Me lòtët që i rrjedhin rrëke, asaj i dalin edhe piskama të tríshtimit, që do zgjojnë të parën Nalanin nga gjumi. Nalani vrapon për tek nëna e saj dhe përpiqet shumë t’ia hapë sytë.

Pasi kupton se ajo nuk do zgjohet më, Nalani ùlëret me të madhe dhe e gjithë familja vrapon për tek ajo. Nalani kalon në gjendje shòku dhe nuk e pranon dot që nëna e saj ka vdèkur, ndaj dhe nis të flasë përçart, si dhe nuk pranon njeri në dhomë. Muzo i bind të gjithë që të dalin ndërsa për vete qëndron, duke qenë mëse i bindur se Nalani ndihet pranë tij më komode dhe e lirshme se me çdo njeri tjetër. Gjatë kohës që ato rrijnë brenda me trupin e pajetë, Rafeti shikon me dyshim Hafizenë.

Ai i bën pyetje të njëpasnjëshme për të zbuluar se përse vdíq Ferideja aq papritur, por Hafizeja ngulmon se ajo as nuk ka qenë e sëmurë dhe asgjë tjetër. Së fundmi, Rafeti gjen guximin që t’a pyesë veçmas Hafizenë, në mënyrë të drejtëpërdrejtë. Rafeti pyet nëse ekziston mundësia që ajo t’a ketë vràrè veten por Hafizeja e mohon në mënyrë të prerë diçka të tillë, ndonëse është e vërteta. Pasi Hafizeja përgjigjet, Rafeti vendos të mos e pyesë më tepër por t’i besojë asaj. Sakaq, lajmi i humbjes së Feridesë, shkon deri në veshët e Hajriut.

Pavarësisht shokímit që përjeton, ai kujtohet të telefonojë Bilurën, duke e ditur se Nalani nuk do jetë fare në gjendje për t’a telefonuar por edhe do ketë nevojë për shoqen e saj të vetme. Bilura trònditet ende më shumë se Hajriu dhe nxiton për tek Nalani, në një kohë që këtë të fundit po e telefonon Hajriu vazhdimisht sepse nuk futet dot brenda në shtëpi por Nalani nuk i përgjigjet. Thirrjen telefonike të Hajriut ndaj Nalanit, do e shikojë vetëm Muzafferi por ai nuk do reagojë aspak.

Omeri i gëzohet shumë punës së tij të re si mësues në lëndën e matematikës por ai gëzim do shuhet nga një telefonatë e vetme. Atë e telefonon nëna e djemve kursantë, e cila u shpreh mëse e kënaqur nga Omeri por Suzana e ka telefonuar, i ka treguar për ngjarjen me Harikën dhe ka shkaktuar anullimin e kursit. Omeri i betohet se Harika génjen dhe ajo ngjarje nuk është aspak ashtu, por më kot, ajo nuk bindet. Lajmi për Omerin i mërzit të gjithë, dhe ende më shumë mërziten të nesërmen në shkollë.

Harika vjen me fjalë të mëdha në klasë, se do jetë dita e fundit e Omerit në atë shkollë dhe për këtë e ka bindur nënën e saj që t’a përjàshtojnë, pasi ai mund të jetë rrezìk për nxënësit e tjerë. Për këtë, Suzana mban një mbledhje me bordin drejtues të shkollës, me Akifin si ortak dhe me drejtorin e shkollës. Kundër Omerit, do jetë vetëm Suzana, sepse stafi dhe Akifi kanë mendimin më pozitiv të mundshëm për të. Akifi i del në mbrojtje dhe Omeri gjithashtu shpjegon veten, por edhe situatën me Harikën, se si ka ndodhur me detaje.

Gjatë kohës që bëhet mbledhja, Harika feston sepse është e bindur në pushtetin e nënës së saj në shkollë, ndërsa fëmijët e tjerë presin me ánkth. Sapo Omeri del nga zyra ku u zhvillua mbledhja, Harika e përqèsh, por Akifi ia heq buzëqeshjen duke u treguar të gjithëve se është vendosur që Omeri të qëndrojë në shkollë. Doruku shprehet mëse krenar me babanë e tij ndërsa Harika i flet shumë réndë nënës së saj, se si ajo është e paaftë të përfundojë së paku një punë. Por Suzana nuk do largohet me aq.

Lèndimi saj i vërtetë do vijë nga Omeri, i cili i thotë se nuk do ketë më nevojë që ajo t’a refuzojë në jetën e saj sepse nga ai moment, ai refuzon të jetë në jetët e tyre. Suzana kthen shpinën dhe largohet në heshtje, për të ngritur zërin vetëm pak çaste më vonë, në kompani, përpara Akifit. Ajo mëson se i janë bllokuar kartat e kreditit, gjë që Akifi ia shpjegon duke i kujtuar se ditën e vàrrosjes së Kenanit, ajo ka firmosur disa letra kredie, të cilat réndojnë totalisht vetëm në ekonominë e familjes së saj, ndonëse kredia është marrë për kompaninë.

Omeri ndodhet në shtëpi, pranë Ajbykesë dhe Asijes, kur merr një telefonatë aq të papritur, sa edhe tríshtuese. Nëna e dy fëmijëve që u rregjistruar si dy kursantët e parë tek Omeri, ka vendosur të heqë dorë nga mësimet private për djemtë e saj, për shkak të ngjarjes mes Omerit dhe Harikës, të cilën ia ka transmetuar Suzana. Omeri përpiqet t’ia shpjegojë se diçka e tillë është thjesht gènjeshtra e Harikës por zonja në fjalë i beson më shumë Suzanës, si një e njohur prej vitesh.

Por Suzana nuk mjaftohet me aq. Për hir të Harikës, ajo vendos të kërkojë përjashtimin e Omerit nga shkolla. Për këtë, nuk vendos dot e vetme por bëhet një mbledhje me Akifin dhe bordin drejtues të shkollës. Ato e thërrasin edhe Omerin në zyrë, ku Omeri dëshmon të vërtetën e ngàcmimeve të vazhdueshme të Harikës por veçanërisht të ngjarjes së léndimit të saj në kokë. Në atë mbledhje, Akifi qëndron krah Omerit, ndërkohë që jashtë derës së asaj zyre po qëndrojnë të gjithë fëmijët.

Harika, Tollga dhe Berku presin përjàshtimin e Omerit ndërsa gjithë të tjerët urojnë për të kundërtën. Pas shumë minutash pritje në ánkth, Omeri del nga zyra. Ai nuk flet asnjë fjalë ndërsa Harika vetëm e póshtëron, derisa del edhe Akifi nga zyra dhe ai tregon se i ka bindur që t’a mbajnë Omerin në shkollë. Hapurazi, ai i thotë Harikës se mendon që ajo gènjen mbi ngjarjen me Omerin. Doruku krenohet shumë me babain e tij ndërsa Harika i flet si mos më keq nënës së saj.

Suzanës do i flasë réndë edhe Omeri. Ai i bën të qartë se nuk do t’a ketë kurrë në jetën e tij, ndaj ajo nuk e refuzon dot, sepse po e bën ai i pari. Suzana largohet pa thënë asnjë fjalë por gòditjet për të do jenë të njëpasnjëshme. Sapo kupton se nuk mund t’i përdorë dot kàrtat e kreditit, ajo shkon të kërkojë llogari nga Akifi dhe ai i sqaron se i ndjeri Kenan ka marrë një kredi para se të vdíste dhe tanimë ajo kredi do i réndojë Suzanës. Për më tepër, ajo ka firmosur një letër nga Erhani, pa e ditur se po merrte përsipër gjithë kredinë që Kenani do e ndante me Akifin.

Nana kujton mes lòtësh momentet me Idrisin në pyll. Ajo nuk e ka vràrè dot, sepse i ka brejtur ndërgjegjia nga besimi madh që Azizi ka pasur gjithmonë tek ajo, por Idrisi e ka shfrytëzuar atë mirësi, duke tentuar që t’a vrísté. Në përpjekje për të shpëtuar veten, Nana e ka plàgosur në krah Idrisin dhe gjàku në duart ka mbetur nga léndimi që ajo po i bënte plàgës qëllimisht, që ai të vùajë më shumë. Së fundmi, ajo i ka bërë të qartë se do e dorëzojë para drejtësisë, me të gjitha provat që ka kundër tij për vràsjèt që ka bërë.

Për shkak të kèrcènimit me bazë që Nana bën dhe për shkak të mungesës së parave tani që Nana ka mësuar se trashëgon gjithë pasurinë e Jahjaolluve, Idrisi detyrohet të fshihet në një shtëpi të braktisur, pasi nuk përballon dot një vend komod. Ndërkohë Nanës i kërkon llogari Jamani, se çfarë po kurdis ajo që i ka duart me gjàk. Për t’a bindur, Nana sajon një gènjeshtër më të besueshme dhe biseda mbyllet me aq. Vetëm pak çaste më vonë, e gjithë familja zbret në sallon për të drekuar.

Jusufi i shtang të gjithë duke i thënë Nanës se tanimë xhaxhai i tij e do, por menjëherë e shpjegon fjalën e tij dhe tregon se ai i ka thënë vetë që Nana është pjesë e familjes së tyre. Fjalët e Jusufit do e síkletosin pafund Jamanin dhe Nanën, ashtu siç do mërzisin pafund vetëm Ajnurin. Nana tenton të largohet nga tryeza e sikletshme dhe të shkojë në kómisariat për të bërë denòncimin kundër Idrisit por Jamani nuk e lejon të dalë nga shtëpia, duke i thënë se është e detyruar të qëndrojë e të kujdeset për Jusufin.

Gruaja që la amanet djalin e vogël tek Feriti, po e ndjek atë nga pas për të parë se si po e trajton ai fëmijën. Ajo është e sëmurë dhe me vete ndihet shumë keq që po i ngarkon një përgjegjësi të tillë Feritit por po e bën sepse nuk i beson askujt tjetër për t’ia lënë fëmijën amanet pasi të vdèsë. Brenda në shtëpinë e Feritit, Aisheja gjithashtu po kujdeset për fëmijën, pa e ditur fare se i kujt është ai fëmijë. Ajo shikon që Feriti po kujdeset maksimalisht për atë fëmijë si dhe mëson se Feriti po kërkon gruan që i dërgoi dhurata anonime.

Aisheja pandeh të ketë diçka me të dhe bindet se ai ka diçka me të, kur e dëgjon fëmijën e vogël duke e i thënë Feritit ” të lutem mos më braktis, baba”. Feriti shikon Aishen që e dëgjoi atë fjalë dhe nxiton pas saj për t’i shpjeguar se ai nuk është fëmija tij.  I vogli e dëgjon dhe i lénduar nga biseda e të rriturve, ia mbath nga shtëpia. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Nana, që futet në dhomën e saj dhe teksa shikon dorën me gjàk, kujton momentin para Idrisit, kur nuk ka mundur dot t’a vràsè atë sepse ka zgjedhur të jetë motra e mirë e Azizit, jo vràsèse.

Mirësinë e Nanës Idrisi ka tentuar t’a përdorë kúndër saj dhe me àrmèn që Nana kishte në dorë, ka tentuar t’a vràsè atë por ajo nuk e ka lejuar. Në përfundim, Idrisi thjesht është plàgosur në krah por për shkak se Nana i është betuar se do e denòncojë në polìci për vràsjèt që ka kryer, Idrisi tani po fshihet. Për më tepër, Nana është informuar mbi pasurinë që i ka trashëguar Azizi dhe Idrisi nuk ka as para për t’u fshehur në ndonjë vend me kushte të mira. Nana fshin lòtët nga ngjarja që kujton, dhe i hap derën Jamanit që po troket.

Ai kërkon të dijë se çfarë po fsheh ajo dhe si qëndron e vërteta e dorës së plàgosur por sërish nuk merr dot përgjigjen e vërtetë. Çaste më vonë, të gjithë zbresin për të ngrënë drekën, sëbashku me Jusufin. Para stafit dhe familjen, Jusufi i thotë në mënyrë të pafajshme Nanës se xhaxhai i tij Jamani tanimë e do shumë fort. Fjalët e Jusufit i shokojnë të gjithë, vënë në siklet Jamanin dhe mërzisin pafund Ajnurin. Megjithatë, Jusufi e shpjegon, se si xhaxhai i tij ka thënë se Nana është pjesë e familjes së tyre.

Nalani vjen në darkimin që ka organizuar Sedati por nuk pranon të ulet në tavolinë, sepse është shumë e ngarkuar emocionalisht. Ajo ulet vetëm pasi i kërkon Ferideja dhe kështu, sëbashku me gjithë të tjerët, e dëgjon atë duke thënë se dëshiron të japë këshillën e fundit e të mos i shqetësojë më asnjëherë. Sipas Feridesë, sekreti i jetës është që të mos ngrejnë krye ndaj jetës por t’a jetojnë çdo etapë e moment të saj, si të vijë. Fjalët e saj i lënë të gjithë gojëhapur, më pas ajo me Nalanin ngrihen të parat nga tavolina.

Sëbashku shkojnë në dhomën e Feridesë, ku Nalani i thotë mes lótësh se sapo ka mësuar që babai i saj ka vdékur. Ferideja çuditet shumë që Metini nuk i ka treguar të vërtetën por nuk e jep veten. Ajo e dëgjon Nalanin çfarë ka për t’i thënë, më pas i tregon gjithë të vërtetën e historisë se si Nalani ka ardhur në jetë. Nalani shtánget e tëra dhe qàn si kurrë më parë kur mëson se ka ardhur në jetë si pasojë e një pèrdhùnimi. Ferideja tregon edhe që babai i Nalanit ka qenë pikërisht vëllai i saj dhe kjo e tróndit atë ende më shumë.

Tanimë, Nalani bindet se Ferideja nuk ka mundur t’a dojë, pikërisht për mënyrën se si i ka vdèkur vajza saj, Semaja. Ferideja ngulmon se e ka dashur dhe kërkon falje për çdo gjë që i ka shkaktuar, por thekson se e ka bërë vetëm sepse ka dashur t’a mbrojë. Ajo kërkon falje por Nalani nuk e pranon atë kërkim faljeje, duke theksuar se asgjë nuk do mund t’ia kthejë mbrapsht fëmijërinë që e ka pasur të mbushur me rregulla strikte dhe forma të pajetueshme. Në atë çast, ndërhyn Hafizeja.

Ajo tregon se si Ferideja ka qenë një person totalisht tjetër, para se t’i ndodhte fatkèqësia me Semanë. Ajo ka qenë e buzëqeshur dhe e hareshme, por vdèkja që u trokiti në derë u vràu Semanë, buzëqeshjen dhe lumturinë. Përtej të gjithave, Nalani thotë mes lòtësh se ajo e do shumë Feridenë dhe e përqafon shumë fort. Me aq, ajo largohet për në dhomën e saj, ndërsa Ferideja qëndron në dhomën e saj, ku lutet për një kohë të gjatë e më pas shkruan dy letra për t’i lënë amanet, një për Nalanin dhe një për Hafizenë.

Nebahati është lodhur nga prezenca e Shengylit në shtëpinë e saj por ende më shumë është lodhur dhe mërzitur Shengyli që nuk po e telefonon Orhani për t’i kërkuar të rikthehet në shtëpi. Prandaj, të dyja bien dakord që të sajojnë një plan, që Orhani të besojë se ajo është lènduar dhe rrjedhimisht të ndjejë dhèmbshuri e t’a marrë në shtëpi. Nebahati e bën Orhanin të besojë se Shengyli ka ndrydhur këmbën duke punuar dhe gjoja as që pranon t’ia thotë njeriu, sepse nuk do që të ndjejnë keqardhje për të. I rënë totalisht në atë kùrth, Orhani e merr Shengylin.

Ato rikthehen sëbashku në shtëpi dhe ai nis të kujdeset për të. Sakaq, djali i tyre, në shkollë, merr përpara vetes Harikën dhe i shpjegon se gjëja që ajo i ka bërë Omerit, ka qenë kapaku për t’i dhënë fund durimit të tij, ndaj dhe do heqë dorë nga ajo. Harika e përqèsh dhe i kundërpërgjigjet duke thënë se ai as që ka qenë ndonjëherë në jetën e saj por sapo mbetet e vetme, ajo përplàs bankën dhe qàn. Në po të njëjtën kohë, Tollga po përpiqet të bëjë Asijen të qàjë, duke e përtàllur për çështjen me hamburgerin që dëgjoi.

Para se Asija të flasë, vëllezërit e saj dhe Doruku i dalin në mbrojte duke iu kundërvënë Tollgës por Asija u përgjërohet të mos merren me të pasi një shèrr fizik mund t’i shkaktojë Kadirit heqjen nga puna dhe Omerit heqjen e bursës. Me të dëgjuar argumentet e Asijes, Doruku e merr mbi supe vetë hàkmarrjen ndaj Tollgës, duke theksuar se shkolla është e babait të tij dhe nuk e heq njeri nga puna. Ai përvesh mëngët dhe rrìhet fizikisht me Tollgën, derisa zhurma tyre shkon tek drejtori i shkollës, që i ndan.

Për t’a zgjidhur çështjen vetëm me njëri tjetrin, të dy mohojnë të ishin duke u kònfliktuar por thonë se po bënin shaka e lojëra me duar. Mirëpo, për Tollgën nuk mbaron me aq. Pòshtërimin që iu bë në shkollë, ai do që t’a paguajnë dhe rasti i vjen tek këmbët. Një prej shokëve të tij pasanikë, kërkon disa vajza për t’u argëtuar në festën e ditëlindjes së tij dhe Tollga ia premton. Ndërmjet një vajze që Asija dhe Ajbykeja nuk e njohin, ai gjen mundësinë dhe i bind ato të pranojnë të shkojnë në një festë private ku mendojnë se do jenë kamariere, me një pagë tepër të majme.

Ogulxhani merr veçmas Harikën për të biseduar me të, larg veshëve e syve të të tjerëve. Shkurtimisht, ai i thotë se është lodhur nga sjelljet e saj dhe ka vendosur t’i largohet totalisht, duke hequr dorë nga ajo. Harika e përqèsh dhe i thekson se ai nuk ka qenë fare në jetën e tij por në të vërtetë trishtohet shumë që ai e ka mësuar se çfarë i ka bërë ajo Omerit dhe sapo mbetet e vetme, qàn. Ndërkohë në kantinë, Tollga vendos të përtàllë Asijen për atë që dëgjoi vetëm pak minuta më parë me Berkun.

Berku nuk përfshihet sepse i frìkësohet Kadirit por ulet të shijojë me kënaqësi shfaqjen. Asija nuk përlòtet por lèndohet nga fjalët që i thuhen në mesin e të gjithëve. Megjithatë, ka shumë persona që i dalin në mbrojtje. Për të mos rrèzikuar Kadiri vendin e punës dhe as Omeri bursën e shkollës, Doruku u kërkon atyre të qëndrojnë anash pasi do merret vetë me Tollgën, meqë shkolla është e babait të Dorukut dhe nuk e heq njeri që aty. Shèrri mes tyre, përfundon pa ndonjë lèndim fizik.

Ai shèrr përfundon shpejt sepse për fat, zhurma shkon deri në veshët e drejtorit dhe ai i ndan. Të gjithë shpërndahen në anë të ndryshme por i vetmi që do surprizohet për mirë, është Omeri. Atij i shkojnë pranë dy nxënës më të vegjël që janë të interesuar për kursin e matematikës që Omeri ofron. Që atë ditë, menjëherë pas mësimit, Omeri shkon sëbashku me to në shtëpinë e tyre pasi ato janë vëllezër dhe pa humbur fare kohë, nisin të bëjnë mësime matematikore për shkak të provimeve që kanë së shpejti.

Gjatë asaj kohe, motra e tij Asija dhe Ajbykeja po bien në kùrthin që ka organizuar Tollga. Ato pranojnë të punojnë në një festë ditëlindjeje si kamariere, pasi paga që ofrohet është marramendëse. Në të vërtetë, djemtë që kërkuan vajza nga Tollga, nuk i duan për kamariere. Paralelisht, i shtrenjti i tyre, Orhani, gjithashtu bie në një kùrth por me qëllim të mirë. Nebahati dhe Shengyli sajojnë një situatë që të duket sikur Shengyli është rrëzuar dhe ka përdredhur këmbën, Orhani e beson dhe shkon t’a marrë vetë, për t’u rikthyer sëbashku në shtëpi.

E gjithë familja e Emirit kujdeset maksimalisht për Rejhanin, që është shtatzënë. Në atë përkujdesje merr pjesë edhe Xhavidana, ndonëse plani i saj i vërtetë është t’a hèqë qafe fëmijën para se të vijë në jetë. Për të mos rënë në sy dhe që askush të mos dyshojë tek ajo kur të realizohet plani, Xhavidana hiqet si shumë e merakosur për Rejhanin, gjatë tërë kohës. Pasi përfundojnë mëngjesin dhe shpërndahen në dhoma e punë të ndryshme, Rejhani shkon në kuzhinë të marrë diçka në njërin prej dollapeve.

Duke mos e mbërritur dot për shkak të gjatësisë, ajo merr një karrige. Xhavidana e shikon nga pas, të hipur mbi karrige dhe mendon se është rasti perfekt për të shpëtuar, duke e hedhur që aty. Sapo zgjat duart për t’a realizuar planin mìzor, nga pas vjen Nigari, e cila nuk e shikon aspak se çfarë po bën Xhavidana por tmèrrohet nga guximi i Rejhanit për të rrezìkuar aq shumë shtatzëninë. Ajo e ndihmon të zbresë dhe i thekson sa e rëndësishme është të ketë kujdes edhe në detaje të vogla.

Rejhani e falenderon dhe shkon të ulet në sallon pranë Gylsymit dhe Zejnebit, por Xhavidana nuk heq dorë nga përpjekjet. Ajo përgatit lemonata për të gjithë, duke hedhur pak dozë hèlmi në gotën e Rejhanit dhe duke e nxitur që të pijë me të gjithë njëherazi, Xhavidana e bën që t’a pijë, por shumë pak, sepse Rejhani është shumë e ndjeshme ndaj aromave dhe menjëherë e heq nga duart. Sakaq, në anën tjetër ndodhen dy persona që gjithashtu janë gëzuar shumë për atë shtatzëni.

Ato janë Shehrija dhe Taxhi, të cilët gjithashtu do marrin pjesë në surprizën që do i bëjnë Rejhanit me videot e mbledhura me urime. Ndërkohë, Kemali kupton se Narini ndihet në siklet të kthehet në shtëpi dhe për të mos i lënë asaj asnjë justifikim për të përdorur, ai qëndron në spital derisa Narini mbyll turnin dhe sëbashku largohen që aty. Sapo mbërrijnë në oborrin e shtëpisë, ato shikojnë të moshuarin e dashuruar pas Shehrijes që ka ardhur për të kërkuar një tjetër shans, ndaj Kemali e mirëpret në shtëpi për propozimin që ai do i bëjë Shehrijes.