Telenovela News

Erhani ndodhet në shtëpinë e Kemalit ku është ftuar për drekim dhe sapo gjen mundësinë, i vìhet nga pas Narinit në kuzhinë. Ai kërkon të shfrytëzojë çdo moment për t’a bindur Narinin që është i dashuruar pas saj dhe nuk do heqë dorë kurrsesi. Teksa ndodhen të vetëm në kuzhinë, Kemali u shkon pranë. Për të jùstifikuar atë situatë, Erhani thotë se u ngrit nga tavolina për të marrë një gotë ujë dhe Kemali e beson. Vìktìma më e madhe në atë mes, është Oja. Çdo fjalë që Erhani thotë mbi dashurinë, ajo e përvetëson.

Erhani tenton në çdo moment me Narinin ndërsa Oja pàndeh se ato fjalë i ka për të. Masalli, që gjithashtu ndodhet pranë tyre, kërkon nga Narini që ajo t’i bjerë pianos siç ka bërë edhe më parë. Me insistimin e të gjithëve, Narini u dhuron melodi të këndshme nga notat e pianos, por shkurtimisht, sepse nga sìkleti, largohet. Narini pretendon që Erhani të largohet sa më shpejt, por ai është i vendosur të qëndrojë. I gjithë panìku nga bisedat që bën Erhani dhe e gjithë kèqardhje për shpresat që krijon Oja, përkthen në një tènsion për Narinin.

Ajo alivànoset para të gjithëve dhe rrjedhimisht, për të kujdeset Erhani, si mjèk që është. Në anën tjetër ndodhet shoqja e ngushtë e Narinit, Rejhani. Ajo del para Xhavidanës, me unazën e saj në dorë, të cilën ia dòrëzon, teksa i shpjegon se i ka rènë në qafë Zejnebit me akùzat që i ka bërë. Xhavidana shòkohet e tëra dhe kërkon të dijë kush ka qenë fàjtorja e vërtetë, por Rejhani nuk i tregon. Ajo ngulmon se çështja e vetme me rëndësi në atë mes, është që të kërkojë falje nga Zejnebi, sepse ia ka thýer zemrën asaj.

Gjatë kohës që ato flasin, Emiri del nga shtëpia me nxitim, që të gjejë Gylsymin, me shpresën se kësaj rradhe do e bindë që të dalë para Rejhanit e të takohet me të. Teksa po pret ardhjen e Gylsymit, Emiri gjen në sirtar një bylyzyk dore me emrin e saj të shkruar. Me të në dorë, ai pret Gylsymin, për t’i thënë se ai byzylyk është prova më e fortë që ajo është motra e Rejhanit. Gylsymi sërish nuk pranon dhe e dèbon që aty, por Emiri e ka fotografuar atë bylyzyk dhe me mùndim të madh, mbledh veten dhe i tregon Rejhanit se motra saj mund të jetë gjàllë.

Jamani shpëton Nanën nga përlèshja që ajo po bën me një të panjohur në mes të rrugës dhe duke i drejtuar dorën, kthehen në shtëpi. Jusufi pranon të hapë derën e dhomës vetëm kur dëgjon zërin e Nanës, e cila mrekullohet që ai po flet, por njëkohësisht vëren se ai është ende i zemërùar me Jamanin. Ky i fundit nuk duron dot që Jusufi të mendojë se xhaxhai i tij nuk e do më, ndaj përpiqet t’i flasë, por Nana vendos dorën para Jamanit, i kërkon t’i lërë të vetëm dhe të bëjë pak durim. Menjëherë pas largimit të tij, ajo i flet Jusufit më së miri për Jamanin.

Fillimisht ajo qetëson Jusufin, më pas i shkon në zyrë Jamanit, për t’i kërkuar me vendosmëri të madhe që të heqë ndàlimin e përmendjes së Seherit, pasi Jusufi ka nevojë të flitet për të dhe të mos ia harrojë fytyrën. Mënyra se si Nana i flet, bën që Jamani të thotë se ka njohur dikur edhe një psìkolog që fliste në mënyrë të tillë. Nana largohet e përlòtur që aty dhe sërish shkon pranë Jusufit që t’i flasë për dashurinë e Seherit, se si ajo do gëzohej shumë nëse ai do ushqehej siç duhet. Teksa ajo i flet Jusufit për Seherin, Jamani shkon t’i vizitojë vàrrin.

Kur ai kthehet në shtëpi, Jusufin e shikon në tavolinë, duke pranuar të hajë. Jamani për vete nuk ha dot, pasi Adaleti kujton pa dashur Seherin dhe ai largohet për në zyrë, ku telefonon Nedimin për të konfirmuar një udhëtim pune. Nana i shkon nga pas dhe e quan egoist që po largohet duke e lënë Jusufin në një dhìmbje të tillë. Fjalët e saj ndikojnë mjaftueshëm tek Jamani, aq sa ai të shkojë në dhomën e Jusufit, të flasin për Seherin dhe me lòtin që i rrjedh rrëke, Jamani të pranojë se ajo i mungon shumë.

Nana e shfrytëzon edhe atë moment për t’u futur në zyrën e Jamanit, ku gjen një letër deklarate, në të cilën shkruhet se Azizi është vràsèsi i Seherit. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Aliu, i cili mëson se Dujgu ka bërë kërkesë për t’u zhvendosur në një zyrë tjetër. Më pas në zyrë i vijnë lule nga Jasemini por Aliu i kèqkupton dhe atij kèqkuptimi i shtohet një telefonatë, ku ajo i thotë Jaseminit se e do shumë. Si të mos mjaftonte, atë natë Aliu do shikojë Dujgunë duke përqafuar një person, që në fakt është dòktori që po i jep làjmin se sëmùndja saj ka kurim.

Aliu mëson nga eprori tij se Dujgu ka bërë kërkesë për zhvendosje nga zyra por përpiqet të mos i japë rëndësi. Vetëm pak çaste më vonë, për Dujgunë do vijë një buqetë me lule nga Jasemini por Aliu mendon se Dujgu ka dikë tjetër në jetë. Ai kèqkuptim i përforcohet kur Dujgu telefonon Jaseminin për t’i thënë se e do shumë dhe ende më shumë e bind veten kur ajo kërkon të largohet pas një telefonate tjetër që merr. Dujgunë e telefonon mjèku për t’i thënë se kanë gjetur një kurim për situatën e saj, por Aliu nuk e lejon të largohet nga orari punës.

Ai pàndeh të jetë duke ndaluar një takim dashurie, gjë për të cilën bindet kur shikon Dujgunë duke u përqafuar me dòktorin, që në atë moment është pa uniformë. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Jamani, që risjell në shtëpi Nanën, ardhja e të cilës do bëjë që Jusufi menjëherë të hapë derën. Ajo kupton se Jusufi është i zemërùar me xhaxhain e tij dhe ky i fundit tentont t’i flasë, por Nana i del përpara dhe i kërkon të bëjë durim edhe për pak kohë. Jamani dètyrimisht largohet nga dhoma, por mllèfi e shoqëron ende, deri në një pikë.

Ai mban shumë mllèf ndaj Nanës derisa e dëgjon atë duke i folur Jusufit mirë për të, për Jamanin. Me të qetësuar Jusufin, Nana i shkon në zyrë Jamanit, për t’i thënë se duhet t’i heqë ndàlimet për Seherin, nëse do që Jusufi t’a marrë veten. Jamani i nèvrikosur, thotë se të tilla budàllallëqe i ka dëgjuar dikur edhe nga një psìkolog dhe pa e zgjatur më tepër atë bisedë, ai largohet për tek vàrri i Seherit. Nana ndërkohë i flet mjaftueshëm Jusufit sa për t’a bindur që të hajë. Kur kthehet Jamani në shtëpi, ai gjen Jusufin në tavolinën e ngrënies.

Jamani vetë nuk ulet dot, pasi Adaletit i rrëshqet nga goja një koment për Seherin dhe ai largohet për në dhomë. Nana i shkon nga pas dhe e gjen duke bërë plane me Nedimin që të largohet jashtë vendit për punë, gjë që i jep asaj guximin t’a quajë “egoist” që po e lë Jusufin në atë dhìmbje. Jamani ndikohet dhe i shkon pranë Jusufit, para të cilit për herë të parë pranon me lòt në sy se Seheri i mungon shumë. Nana ndërkohë, gjen rastin për t’u futur në zyrën e Jamanit, ku do lexojë një letër në të cilën deklarohet se Azizi është fàjtori i vdèkjes së Seherit.

Xhemreja vijon të hedhë ilàç si në ushqimet ashtu edhe në pijet e Çelebiut, me qëllimin që ai të bjerë në gjumë të thellë dhe ajo të mund t’a vendosë përgjùesin në zyrën e tij. Me pak mundim dhe fat, Xhemreja ia del. Menjëherë më pas, ajo përgatitet për ftesën që kanë organizuar për në mbrëmje. Détyrimisht, ajo mbulon me pudër të gjitha shenjat që Çelebiu i ka shkaktuar me dhùnèn që ushtroi tek ajo, pas puthjes së saj me Ozanin. Fillimisht, ajo i pret më së miri të ftuarit në shtëpinë e Çelebiut.

Ai gjithashtu dhe çdo gjë duket se shkon shumë mirë, derisa një nga të ftuarit e pyet se si u bë puna që u kthye me Çelebiun dhe nëse dashuria triumfoi sërish. Gjatë kohës që Xhemreja përgatitet të përgjigjet, Ozani dhe kòmisari që po përgjòjnë ndërmjet përgjùesit në zyrën e Çelebiut, arrijnë të marrin koordinatat e duhura që t’i bástistin tránsportin e palígjshëm që ato po organizojnë, për një fitim të madh të ardhurash. Ato ia dalin t’a bëjnë në kohë bástisjen dhe të arréstojnë të gjithë pjesëmarrësit.

Sakaq, Xhemreja, teksa përgjigjet për dashurinë, merr një pecetë të lagur dhe fillon të fshíjë pudrën me të cilën ka mbuluar dhùnèn. Në të njëjtën kohë, ajo thotë se dashuria nuk merr kurrë jetë, ajo vetëm jep jetë, ndaj atë të Çelebiut, nuk e quan dashuri. Teksa rrëfen për herë të parë me prova të gjàlla dhùnèn e Çelebiut, ky i fundit përpiqet t’a ndalojë, por nuk ia del dot, për shkak të të ftuarve dhe për shkak të personave që vijnë menjëherë më pas, të cilët janë pòlìcë, me në krye Ryjanë.

Ato arréstojnë Çelebiun, ndërsa Xhemreja feston fitoren e saj. Në anën tjetër, atë natë, Çiçeku rrézikon jetën nga Bylenti që e gjen në qìlar pasi ajo ka gjetur trùpin e pájetë, por Çiçekun e shpëton Iskenderi, të cilin e telefonon Atlasi, për t’i treguar se çfarë po ndodh. Për t’a shpëtuar Çiçekun, Iskenderi e gòdet Bylentin në kokë me një send të fortë por ajo gòditje i shkakton vdèkjè të menjëhershme Bylentit. Nga ai qílar, do dalë vetëm Çiçeku, e cila shikon në dritare Atlasin e tmèrruar dhe rrjedhimisht ai e kupton që babanë e tij e vrànè.

Atlasi shikon nga dritarja e dhomës së tij se Bylenti fut në qìlar Çiçekun me fòrcë dhe nga fríka se ai mund t’a vràsè, menjëherë telefonon Iskenderin dhe i tregon se çfarë po ndodh. Iskenderi nxiton për tek Çiçeku, të cilën e gjen të shtrirë në tokë, me duart e Bylentit në fÿt. Bylenti po tenton t’a vràsè Çiçekun por Iskenderi mbërrin mjaftueshëm në kohë sa për t’a shpëtuar atë. Shpëtimi i Çiçekut ndodh ndërmjet gòditjes ndaj Bylentit por ajo gòditje do jetë aq e fortë saqë Bylenti do bjerë menjëherë pa ndjenja.

Bylenti vdès në vend, Çiçeku traùmatizohet ndërsa Iskenderi i kërkon të kuptojë se po të mos e kishte vràrè, ai do e kishte vràrè atë. Nga dritarja, Atlasi shikon se nga qílari, kësaj rradhe do dalë vetëm Çiçeku me Iskenderin. Sakaq, në anën tjetër, ndodhet Xhemreja, e cila vijon të hedhë ilàç tek ushqimet dhe pijet e Çelebiut. Ky i fundit, bie në gjumë të thellë, ndërsa Xhemreja gjen mundësinë që të vendosë përgjùesin në zyrën e tij dhe ndërmjet atij përgjùesi, Ozani me kómisarin e pòlìcisë do munden të dëgjojnë mjaft mirë.

Orët kalojnë, Xhemreja përgatitet për ftesën që do kenë në darkë dhe ndërkohë Çelebiu është zgjuar e po bën plane në zyrën e tij, ku po dëgjohet çdo gjë nga ana e Ozanit dhe kómisariat. Të ftuarit vijnë në shtëpi dhe Xhemreja më së miri me ato, deri në një moment, ku vendos të marrë vëmendjen e të gjithëve, për të thënë gjënë më me rëndësi. Me një pecetë të lagur në duar, Xhemreja nis të fshijë pudrën që ka vënë në qafë për të mbuluar shenjat që i ka shkaktuar Çelebiu me dhùnèn e tij.

Ato mbesin gojëhapur, ndërsa Xhemreja e përlòtur, shpjegon se dashuria nuk merr jetë siç po merr ajo e Çelebiut, por dhuron jetë. Në formë paralèle, biznesi i palígjshëm që po drejton Çelebiu me kolegun e tij, bàstiset nga pòlìcia. Ajo pòlìci i drejtohet menjëherë shtëpisë së Çelebiut, ndërkohë që ai po tenton të ndalojë atë që po bën Xhemreja. Kjo e fundit, mbrohet nga pòlìcia që vjen në shtëpi në kohën më të duhur. Ato e arrèstojnë Çelebiun para gjithë të ftuarve, ndërsa Xhemreja gëzon fitoren e saj.

Koha kalon dhe invèstigimet vazhdojnë. Nga anàlizat, mësohet se Çinari nuk përdor lëndë të ndàluara, ndaj Ilgazi bindet se ai i tregton. Me nxitim, Ilgazi kërkon në shtëpi se ku i ka lënë ai dòzat e tjera që ka shitur dhe për t’u zhgènjyer më shumë, gjen që ai i fshèhte brenda arushit të preferuar të motrës së tyre, Defnes. Me arushin në dorë, Ilgazi shkon pranë Çinarit, për t’a kritíkuar si mos më kèq se si ka mundur të rrezìkojë amanetin e nënës së tyre, motrën e vogël. Edhe pse lëndòhet shumë, Çinari sërish nuk flet.

Ai e mbyll bisedën mes tyre, duke thënë se i tillë është dhe nuk ka asgjë në dorë për t’a ndryshuar veten. Gjatë kohës që ato flasin, në Stámboll rikthehet motra e Parsit, Neva, që lëshon dozat më pozítive në sjelljen e vëllait të saj. Ndërkohë Ilgazi largohet dhe Çinari kthehet në qèli, ku ende nuk e di se ka një àrmìk shumë të madh, që ndodhet aty për shkak të babait të Çinarit, Metinit, ndaj e mendon hàkmarrjen ideale tek Çinari. Sakaq, babai i Xhejlinit dëshiron të dijë me patjetër se kush është avòkati që guxon të mbrojë Çinarin.

Për t’ia mësuar emrin, ai i shkon në zyrë Jektasë, babait të Enginit, i cili ka bërë marrëveshje me Xhejlinin për t’a fshèhur. Ndonëse e largon Zaferin nga zyra duke i thënë se nuk e di kush është avòkati i Çinarit, ai sërish e telefonon Xhejlinin për t’i rikujtuar asaj paktin që kanë bërë, se ai do heshtë vetëm nëse ajo do rikthejë Enginin në shtëpi, gjë që Xhejlini ia premton, edhe pse ende nuk ka asnjë ide se si do e bindë Enginin për të shkuar pranë babait të tij, pasi Engini nuk e sheh dot me sy Jektanë.

Pas telefonatës së bùjshme me Jektanë, Xhejlini shkon të vizitojë në bùrg Çinarin. Ai i tregon se nuk do i shpëtojë koka as atij dhe as familjes së tij, nëse Ilgazi dòrëzon arushin me lëndë të ndàluara në pòlìci. Xhejlini i betohet se ai nuk do shpëtojë nga asnjëra anë nëse nuk flet, por Çinari i vendos kusht, që ajo t’a ndalojë dòrëzimin e atyre substancave në pòlìci, në këmbim që ai të flasë e të rrëfejë se çfarë ka ndodhur natën e vràsjès së Inxhit. Xhejlini túndohet shumë nga oferta dhe pranon menjëherë, por nuk ia del dot të bindë Ilgazin.

Ereni ndryshon shumë mendime të sistemuara në mendjen e Ilgazit, kur mëson nga anàlizat se Çinari nuk përdor substanca të ndàluara për vete, ndaj si rezultat, ai i mban vetëm sepse i shet. Zhgènjimi i rradhës do ndodhë gjatë kontrollit për t’i gjetur se ku i ka fshèhur në shtëpi paketat e tjera. Ilgazi, sëbashku me Xhejlinin, zbulojnë se ato ndodhen brenda arushit të preferuar të motrës së vogël, Defnes. Mëse i lènduar nga ai zhgènjim aq i madh, Ilgazi merr arushin dhe me të në dorë shkon të takojë Çinarin.

Ai e krìtikon si kurrë më parë, duke e pyetur se kur u shndërrua në person të tillë, se si nuk e ka menduar fare motrën e tyre që e kanë amanet nga nëna e ndjerë dhe se kur do flasë për të shpëtuar nga ai pellg në të cilin ka rènë. Çinari vijon të mos rrëfehet por mes lòtësh thotë se i tillë është dhe nuk ndryshon dot. Ilgazi ndërkohë, me drejtësinë e tij, betohet se ai arush do dòrëzohet në pòlìci. Çinari frìkësohet ende më shumë pasi nëse ato paketime shkojnë në pòlìci, Çinarin dhe familjen e tij do i lëndòjnë kokat e asaj pune të palìgjshme.

Ai kthehet në qèli duke qàrë, pa e ditur ende se në atë qèli ka një àrmìk të pazbuluar. I pazbuluari, ndodhet aty për shkak të Metinit, babait të Çinarit dhe për t’u hàkmarrë ndaj tij, e shikon Çinarin si opsionin ideal. Ndërkohë, babai i Xhejlinit kërkon të dijë se kush është avòkati që ka guxuar t’a mbrojë Çinarin, pasi ai është i bindur se Çinari është vràsèsi. Për t’a mësuar, Zaferi shkon pranë Jektasë por sado që përpiqet, Jekta nuk flet, sepse ka një marrëveshje të fshèhtë me Xhejlinin, të cilës dhe ia kujton se koha po i mbaron.

Por Xhejlini i drejtohet Çinarit. Ky i fundit vetë ka kërkuar takim me të, që ajo t’a bindë Ilgazin që të mos e dòrëzojë arushin në pòlìci, pasi do rrezìkojë shumë familjen e tyre. E vetmja mënyrë që Xhejlini pranon t’a bindë, është nëse Çinari do tregojë se çfarë di mbi Inxhin dhe ndodhitë e natës së vràsjès së saj. Ato bien dakord, por fillimisht duhet Xhejlini të flasë me Ilgazin që ai të mos e denòncojë. Për këtë, ajo nxiton që të shkojë pranë Ilgazit dhe në disa forma tenton t’a bindë, por asnjëra prej formave nuk funksionon.

Një ditë e re pune fillon për Dujgunë, Aliun dhe gjithë të tjerët, por Jamuri nuk e ka harruar datën e muajit të parë të lidhjes së tyre, ndaj i shkon Aliut me një dhuratë në dorë. Aliu e hap dhe kupton që sugjerimin e dhuratës ia ka bërë Dujgu, sepse atë preferencë, ai e ka folur vetëm me të. Mëse i acáruar me Dujgunë, Aliu i ulèret para të gjithëve, duke i dhënë urdhër që të qëndrojë larg lidhjes së tij. Dujgu nuk thotë asgjë ndërsa Jamuri kërkon falje nga ajo për situatën në të cilën e futi. Pa e rénduar Jamurin, Dujgu largohet.

Nga pas saj shkon Vollkani, i cili kërkon të dijë nga Dujgu arsyen e vërtetë përse e ka bráktisur Aliun, pasi qartazi ajo e do ende, por para asaj pyetjeje, Dujgu mbetet pa fjalë. Paralèlisht, pa fjalë mbetet Jamani i cili i kontrollon çantën Nanës pasi ajo del nga zyra tij dhe gjen vetëm makinën llogaritëse të tij, që ajo e thèu aksídentalisht. Nana e ka marrë àrmèn por e ka fshèhur në trup dhe për të jústifikuar hyrjen në zyrë, ka marrë përsipër t’i zëvëndësojë makinën llogaritëse, meqë ishte ajo fàjtorja e thyèrjes. Me aq, Nana largohet por Jamani i shkon pas.

Ai e shikon duke u takuar me një shoqe në një park dhe nuk vëren asgjë të dyshímtë. Koha kalon dhe Nana kthehet shpejt në shtëpi, ku do gjejë Ajnurin duke tentuar t’i japë Jusufit një gotë qumësht, por pa sukses. Ajnuri largohet me ardhjen e Nanës, gjë që e acàron ende më shumë, ndërs Nana ia del t’a bindë Jusufin për të pirë gotën e qumështit. Gjatë atyre minutave, ajo vëren disa piktura mëse të bukura të Jusufit, ku ai ka përshirë edhe tezen e tij, por Jusufi tregon se i mban të fshèhura pasi xhaxhai tij ka dhënë urdhër të prèrë.

Jamani nuk lejon asnjë njeri në atë familje që të nxjerrë çfarëdo lloj gjëje që u kujton Seherin. Pas atyre fjalëve, Nana pyet Neslihanin nëse Seheri ka qenë ndonjë njeri i kéq që duhet harruar por Neslihani i betohet për të kúndërtën. Nana e emocionuar që vetë e ka harruar fytyrën e nënës së saj të ndjerë, merr me fòrcë fotografitë e Seherit dhe i vendos në dhomën e Jusufit. Ajnuri spíúnon sërish tek Jamani dhe ky i fundit e dèbon Nanën duke e kápur me fórcë madje. Për herë të parë, në atë moment, Jusufi flet, duke i kërkuar Jamanit të mos e bëjë.

Motra e Xhengerit, Ajnuri, spíúnon Nanën që u fut në zyrën e Jamanit ndaj ky i fundit, në prezencë të të gjithëve i kontrollon çantën Nanës, por nuk gjen asgjë. Ajo e ka marrë ármén por e ka fshèhur në brez, ndërsa për të jùstifikuar hyrjen në zyrën e Jamanit, ajo ka marrë makinën llogaritëse që ia thèu aksídentalisht dhe thotë se do ia rregullonte atë, për të çuar në vend gàbimin që bëri. Edhe pse nuk i gjen asgjë, Jamani i víhet nga pas për të parë ndonjë veprim të dyshímtë, por nuk vëren asgjë.

Kur Nana kthehet në shtëpi, ajo gjen Ajnurin pranë Jusufit teksa përpiqet t’a bindë atë që të pijë një gotë qumësht, por nuk ia del. Ndryshe nga Ajnuri, Nana ia del t’a bindë dhe  teksa Jusufi pi një gotë qumësht të plotë, Nana vëren pikturat që ai ka bërë dhe i pëlqejnë shumë por Jusufi thekson se duhet t’i fshèhë pasi xhaxhai i tij ka dhënë urdhër që në shtëpi të mos ketë asgjë që kujton Seherin. Fillimisht Nana pándeh se mos Seheri ka qenë një person i kéq, meqë Jamani reagon në atë formë, por Neslihani i thotë se ka qenë më e mira në botë.

E irrítuar nga rregulat e pakuptimtë të Jamanit dhe e bindur që Jusufi nuk duhet t’a harrojë fytyrën e tezes siç Nana ka harruar fytyrën e mamasë së saj të ndjerë, ajo i merr fotot me Seherin dhe i dërgon në dhomën e Jusufit. Ajnuri i tregon Jamanit, ku i fundit i ulèret Nanës e cila dhe gjen guximin për t’i thënë se ai vetë nuk e shikon dot Seheri dhe do që askush tjetër të mos e shohë. Pas atyre fjalëve, ai e pérzë nga shtëpia por ai dèbim, do bëjë që Jusufi të flasë për herë të parë, që nga vdèkja e Seherit. Ai i kërkon xhaxhait të tij, që të mos e dëbòjë Nanën.

Jamani i shkon pranë mëse i lumtur që ai foli, ndërsa Jusufi thotë mes lótësh se Jamani nuk e do Seherin dhe për këtë arsye, as Jusufi nuk do e dojë më atë. Në anën tjetër, Jamuri i dòrëzon Aliut dhuratën që i ka bërë, gjë që Aliun e bën menjëherë të kuptojë se Dujgu i ka treguar çfarë t’i bëjë, sepse atë dëshirë të tij, vetëm Dujgu e ka ditur. Aliu i ulèret Dujgusë para të gjithëve, duke e urdhëruar të mos fusë hundët në marrëdhënien e tij. Jamuri ndihet në fàj dhe ndërhyn për të kërkuar falje nga Dujgu, por nuk zgjidh asgjë.

Xhejlini do mbetet pa fjalë kur shikon Parsin që merr babanë e saj për në dhomën ku bëhen pyetjet ndaj të dýshuarve. Fshèhurazi ajo futet për t’i dëgjuar, sëbashku me Ilgazin që nuk e lë atë të vetme. Rràhjet e zemrës i shtohen së tepërmi kur dëgjon babanë e saj që pranon se në datën që shënon vràsjèn e Inxhit, ai ka pasur një kònflikt të madh me të, që e ka çuar deri në dhùnè, për herë të parë në jetën e tij. Zaferi pranon me kokën ulur se e ka humbur kòntrollin mbi veten dhe e ka rràhur, por nuk e ka vràrè kurrsesi.

Xhejlini nuk e dëgjon dot më gjatë por del që aty, dhe si përherë ka Ilgazin nga pas, që e ndihmon të qetësohet me këngën që Inxhi i ka lënë. Ereni shkon shumë shpejt pranë tyre dhe u tregon se profesori po ia mbàth  me gruan por nuk kanë asnjë mënyrë si t’a ndalojnë pasi provat e tyre janë të jashtëlìgjshme. Xhejlini menjëherë mendon mbi një denòncim anònim, dhe e bën, duke thënë në telefon se Inxhi ka pasur lidhje me profesorin dhe dýshon se vràsèsi mund të jetë vetë ai. Për pak, Xhejlinin rrèzikon t’a zërë Parsi, që e ka gjithmonë njërin sy mbi të.

Me pak lëvizje, pòlìcia arrin t’a ndalojë largimin e Ozanit dhe bashkë me gruan e tij, ato dalin para Parsit. Gruaja mes lòtësh thotë se të gjitha pròblemet ua ka sjellë Ozani dhe kështu tregon se natën e vdèkjes së Inxhit, ajo i ka gjetur të dy në shtëpinë e saj dhe instiktivisht i është vërsùlur Inxhit, të cilën pasi e ka rràhur, e ka dëbùar nga shtëpia. Ajo betohet se Inxhi është larguar me këmbët e saj dhe nuk e kanë parë më. Ndërsa Ozani, që akùzohet nga Parsi për lidhjen me studenten e tij, thotë para gruas se ka qenë i dashuruar màrrëzisht.

Pas dëshmìsë, ato lejohen të largohen nga komìsariati por jo të dalin jashtë qytetit. Menjëherë në rradhë, do jetë një i dýshuar tjetër. Ai është Osmani, dhëndrri i familjes së Xhejlinit. Në telefonin e Inxhit janë gjetur mesazhe nga ai, ku i shkruante se do e vrìstè nëse do fliste. I dètyruar, Osmani rrëfen se Inxhi e kishte zbuluar që ai kishte lidhje jàshtëmartesore me gruan e xhaxhait të tyre, Zymrytin dhe donte t’i tregonte të motrës. Për të vërtetuar se natën e vràsjès së Inxhit ai ka qenë në tjetër vend, Osmani tregon hotelin ku ka qenë me Zymrytin.