Telenovela News

Tomrisi e ka zhgènjyer së tepërmi Xhemrenë duke mos i dhënë rapòrtin e Esinit dhe duke e vonuar takimin mes tyre rrjedhimisht, por, e lumturon pafund kur i tregon se i ka mundësuar që të aplikojë sërish në një tjetër spìtal, për të vërtetuar se shëndeti saj mendor është në rregull. Mëse e lumtur, Xhemreja kryen aplikimin që atë ditë dhe ashtu siç është e vërteta, ai rapòrt do shkruajë se ajo është mjaftueshëm e aftë mendërisht që të jetë e zonja e vetes. Pùshteti i Çelebiut mbì të, bie menjëherë.

Tani ai nuk ka as të drejtë të veprojë në emër të saj apo të mbajë vajzën vetëm për vete, pa e marrë atë në konsideratë. Xhemreja telefonon Çelebiun për t’i dhënë këtë làjm kaq të madh por çuditet pafund nga ai, kur Çelebiu e fton që vajzën t’a marrë ajo nga shkolla e t’a mbajë sa të dëshirojë. Në anën tjetër, skuadra po vepron sërish si një skuadër. Omeri, Ozani dhe Ryjaja shkojnë pranë profesor Altinit, i cili zotëronte një kompani modeste gàzetarie, e prirur nga idealizmat e tij por u shùa pas làjmit që bënë për Çelebiun.

Pavàrësisht se sa kèq e pèsoi, ai nuk heq dorë nga idealet e tij dhe është i gatshëm të publikojnë làjmin që ato kanë sjellë, se Iskender Kajabejliu ka shtýrë drejt zjàrrit një vajzë të pàmbrojtur të quajtur Çiçek. Por Çiçeku, që ende jeton nèn petkun e Shimalit, pàndeh se Ryjaja e ka harruar shoqen e saj. Kur e telefonon për t’i kërkuar ndihmë për Aliun dhe Ryjaja nuk gjen dot mënyrë se si, ajo i thotë se nuk mund të presë diçka më shumë nga një person si Ryjaja që ka harruar edhe shoqen e saj të vetme.

Si të mos mjaftonte, në momentin që telefonon Iskenderin, Çiçeku dëgjon tortùrat që po i ushtrohen Aliut dhe Iskenderin që betohet se do e shtýpë tòtalisht atë. Mëngjesi i ditës tjetër, do jetë ai që do sjellë tortùrën për Iskenderin, sepse Ozani, Omeri dhe Ryjaja punojnë gjatë gjithë natës që në mëngjes të shpërndahet gàzeta ku shkruhet për bëmën e Iskenderit. Atë mëngjes, vëllai i tij Çelebiu do vizitojë Bylentin për t’i treguar se do e nxjerrë nga bùrgu por do e ketë gjithmonë nèn kòntroll, për t’a rikthyer aty në momentin e parë që ai nuk do i bindet.

Narini ndodhet ende e vetme në dhomë kur nga kutia saj sèkrete, nxjerr dy unazat e saj dhe të personit që ka humbur dikur. Dhìmbja është ende shumë e madhe dhe për shkak se humbja tij ka qenë në një formë tepër të paprìtur, ajo ka frìkë të dashurojë sërish, me frìkën se mund të ndjejë sërish të njëjtën dhìmbje, që e pàndeh të papërbàllueshme tanimë. Për atë arsye, ajo fillon të sillet sa më kèq me Kemalin, që të mos e lërë atë të dashurohet me të dhe anasjellas. Që atë natë, ajo merr një vendim tjetër.

Narini zhvendoset në dhomën e Shehrijes, për sa kohë që ajo nuk do e kalojë natën në atë shtëpi, siç po bën atë natë, ashtu siç nuk kanë as Ojën apo Masallin në shtëpi, ndaj nuk kanë për kë të shtìren se janë të martuar. Megjithatë, si Narini, ashtu dhe Kemali, e kalojnë gjithë natën duke menduar për njëri tjetrin, derisa i zë gjumi. Në anën tjetër ndodhet Rejhani, e cila e ka kaluar gjithë ditën me Emirin, në krahët e tij dhe gjithë surprizat e njëpasnjëshme që ai kishte përgatitur për të.

Natën vonë, ajo kthehet në shtëpinë e Hatixhesë, ku futet në dhomën e saj dhe përqafon mes lòtësh fotografinë e nënës së saj të ndjerë. Hatixheja ndjen kèqardhje që Rejhani nuk i ka prindërit në jetë dhe bashkë me Emirin, atë natë i organizojnë një surprizë që ajo nuk e priste aspak. Hatixheja i përgatit mbrëmjen e kënàsë, atë të shenjës së natës së fundit të beqarisë, në mënyrë që t’ia plotësojë të gjitha traditat. Lòtët e Rejhanit i fshin Emiri, i cili i bashkohet nënës së tij të qumështit për të mos e lënë të vetme në atë natë aq të veçantë.

Ajo natë mbyllet me lòt, gëzimi për martesën që më në fund po realizon me Emirin dhe lòt mèrzie që nuk ka pranë vetes as nënën dhe as babanë. Mëngjesi i ditës tjetër, do vazhdojë shumë shpejt në shtëpinë e Emirit, ku bashkë me Ojën po zgjedh makjàzhin dhe detajet e fundit të dasmës. Por, diçka brenda Rejhanit nuk shkon. E pànikosur, ajo del e vetme në oborr dhe telefonon shoqen e saj të ngushtë, Narinin. Rejhani i tregon se ka një parandjenjë sikur diçka e kèqe do ndodhë, por Narini i premton se ky është vetëm pàniku dasmës, asgjë tjetër.

Shehrija mendon se Kemali dhe Narini po kalojnë një nga periudhat e tyre më të bukura të dashurisë, ndaj vendos të largohet për fare nga shtëpia atë natë, duke marrë shkas që nuk është as Oja dhe as Masalli. Por, ndryshe nga çfarë pretendon të bëjë me largimin e saj, ai largim, e ndan ende më shumë Narinin nga Kemali. Ajo kýçet në dhomë, me kutinë e sendeve sèkrete dhe mban në duar unazat e martesës që ka pasur me personin që ka humbur në mënyrë të paprìtur, teksa arràtiseshin. Ai kujtim, ende e përlòt atë.

Për shkak se vdèkja e tij i kishte ardhur tepër e paprìtur, tani ajo ka frìkë të dashurojë sërish, me idenë se i njëjti fat mund t’i përsëritet dhe dhìmbja është mëse e papërbàllueshme  tanimë. Për të qenë sa më larg Kemalit dhe mundësisë që ato të dashurohen me njëri tjetrin, Narini i flet atij si mos më kèq. Madje atë natë, ato flejnë në dhoma tërësisht të ndara, meqë janë vetëm. E megjithatë, të dy i zë gjumi duke menduar për njëri tjetrin, ngjarjet që kanë kaluar së bashku si dhe çfarë mund të ndodhë mes tyre.

Në anën tjetër është shoqja saj e vetme por shumë e ngushtë, Rejhani, e cila ka kaluar një ditë të tërë me Emirin dhe surprizat e tij, derisa në mbrëmje, ai e kthen pranë nënës së qumështit, nënë Hatixhesë. Rejhani pàndeh se ajo është në gjumë, ndaj mbyllet në dhomën e saj, duke përqafuar mes lòtësh fotografinë e nënës së ndjerë. Rejhani derdh lòt gëzimi për drejtësinë që u vu në vend duke e ribashkuar atë me Emirin por edhe lòt trìshtimi që nuk e ka asnjërin prej prindërve për të festuar atë ditë të gëzueshme për të.

Por surprizat për Rejhanin nuk mbarojnë me aq. Ajo çuditet dhe lumturohet pafund kur nënë Hatixheja e fton në sallon, ku ka bërë përgatitjet e duhura për ritualin e mbrëmjes së kënàsë, që shënon edhe fundin e beqarisë për të. Lòtët që i rrjedhin Rejhanit, nuk ia shkakton vetëm ajo por edhe prezenca e Emirit, që nuk e lë në asnjë hap të vetëm. Pas asaj nate aq të veçantë, vjen menjëherë dita e madhe e dasmës dhe për t’u përgatitur, Rejhani shkon që herët në mëngjes në shtëpinë e Emirit, por një parandjenjë e kèqe nuk do e lërë atë të qetë.

Jamani vazhdon të kërkojë Seherin, e cila tanimë është dërguar pranë një humnere. Xhemili e ka humbur tërësisht logjikën dhe pàndeh të hídhen që aty, për t’u shndërruar në ëngjëj të vërtetë. Seheri i përgjèrohet për méshirë teksa dhe i tregon se ka një nip të vetëm që nuk e ka as nënën as babain, por Xhemili nuk e kupton. Në çastin e fundit buzë humnerës, Seheri ia heq dorën me forcë dhe vrapon larg tij. Vrapimi do e përplàsë me Jamanin që ndodhet aty për t’a shpëtuar dhe menjëherë i drejtohet Xhemilit me grùshtime.

Ato përqafohen, të lumtur që shpëtuan por atë përqafim do e shikojë edhe Azizi, që shikon në kohë edhe rrézikun tjetër që po u kánoset, sepse Xhemili është ngritur në këmbë, ka marrë një gur të madh dhe po e mban me dy duar, në drejtim të Jamanit. Azizi nxjerr àrmèn për të qèlluar Xhemilin që t’i shpëtojë ato të dy, por kupton se nuk e bën dot, ndaj shtíe në ajër dhe thërret Jamanin për të pasur kujdes. Jamani shpëton në kohë dhe tanimë e grùshton Xhemilin aq sa ai të mos ngrihet dot më nga vendi, derisa t’a marrë ambùlanca.

Përqafimi i dytë i Seherit me Jamanin, do bëjë Azizin të kuptojë se sa e pastër është dashuria tyre dhe se për të, nuk ka vend. Seheri me Jamanin largohen për në shtëpinë e saj, ku sapo futen, ajo i kërkon Jamanit të qëndrojë, duke dhënë jùstifikim edhe plàgën e tij që ka nevojë të mjèkohet. Jamani pa hezituar pranon me kënaqësi dhe thotë se do qëndrojë pranë saj për aq kohë sa ajo t’a kërkojë. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Dujguja, që nuk i thotë gjë Kàrasë për unazë dhe e lë të gëzohet që gjòja ia ka marrë Ibrahimi.

Por gjithçka do príshet shumë shpejt, kur rastësisht, të gjithë do dëgjojnë një bisedë mes Aliut dhe Dujgusë, për planet e tyre të martesës. Mes personave që dëgjojnë, janë edhe Semraja me Jaseminin. E lénduar, Semraja largohet pa pranuar të flasë me Dujgunë ndërsa Káraja i kthen unazën, duke kërkuar ndjesë. Méria e Semrasë, zgjat derisa Dujguja shkon në shtëpi. Aty, Semraja merr përsipër fàjin, duke thënë se është ajo fàjtore që ato të dyja nuk kanë pasur raport më të ngrohtë, prandaj e mirëkupton dhe pranon lidhjen me Aliun.

Dujguja nuk gjen dot guximin t’i thotë Kárasë se ajo është unaza saj, por shumë shpejt do zbulohet gjithçka. Në kómisariat do shkojë Jasemini me Semranë, për të vizituar Dujgunë dhe në atë moment, Ibrahimi aksídentalisht hap një kamera me zè në dhomën e arkivës, ku fati do që në atë moment, aty të jetë Dujguja me Aliun. Duke pándehur se askush nuk i dëgjon, ato flasin hapurazi për martesën që kanë në plan së shpejti dhe Dujguja rithekson se nuk do që njeri t’a marrë vesh pa i treguar ajo vetë nënës së saj.

Semraja lëndòhet shumë që e merr vesh në atë formë dhe kthehet në shtëpi e mérzitur e duke i mbajtur qëndrim Dujgusë. Kjo e fundit mérzitet shumë por e lë fillimisht të qetësohet. Kàraja kokëùlur kthen unazën pasi e dëgjon me veshët e saj se e kujt është, por gjithçka do ndryshojë kur Dujguja të shkojë në shtëpi. Semraja e pret e buzëqeshur, duke i thënë se ka qenë gàbimi i saj që e ka mbajtur atë larg, aq sa nuk i ka lënë hapësirë të shprehte ndjenjat që kishte krijuar për Aliun. Semraja kërkon falje dhe thekson se fájtore është vetë.

Në anën tjetër ndodhet Jamani. Ai vazhdon të kërkojë Seherin, të cilën Xhemil rrèmbyèsi po e dërgon buzë një humnere. Seheri e tmèrruar, i përgjèrohet për méshirë, duke i përmendur se ka një nip që nuk ka askënd në jetë përveç saj, por Xhemili nuk dëgjon asgjë. Seheri merr guximin dhe ia heq dorën, duke ia mbàthur. Në moment, Jamani mbërrin pranë tyre dhe e gòdet me grùshte Xhemilin. Ai përqafohet fort me Seherin, gjë që e shikon edhe Azizi, që mbërrin gjithashtu në ato momente.

Edhe pse lëndòhet që ato po përqafohen, sërish shfaq drejtësi. Xhemili merr një gur të madh për t’i gòditur ato të dy, ndërsa Azizi nxjerr àrmèn për t’a gjùajtur Xhemilin, por nuk e bën dot. Ai qèllon lart sa për t’a trémbur Xhemilin dhe i tregon Jamanit se nga ku po i vjen rrèziku. Pasi të gjithë shpëtojnë, Seheri kthehet në shtëpi me Jamanin dhe i kërkon atij që të qëndrojë në shtëpinë e saj, duke dhënë jùstifikim se edhe do i mjèkojë atij plàgën. Mëse i lumtur që shpëtuan dhe që ajo po i bën atë kërkesë, Jamani premton se do qëndrojë sa ajo të kërkojë.

Ahmeti ndodhet me gjithë familjen e tij kur mëson se Meltemi dhe Alpi i kanë vendosur vajzës së tij një emër. Ai nuk shpreh aspak xhelòzi për Meltemin, por për vajzën, dhe thekson se kurrsesi nuk do ia vendosë Alpi emrin fëmijës së tij. Ahmeti kërkon që vajza të quhet Zahra dhe kjo shkakton një dèbat mes tij dhe Meltemit, derisa Elifi ulèret e thotë se mund t’a thërrasin atë Zahra apo si të duan, mjafton të mos dèbatojnë më tepër. Po atë natë, në anën tjetër do përjetohet një tjetër shòkim.

Personi që shòkohet, është Munevveri, e cila mëson nga vëllai saj Sinani se ai nuk do që të martohet me Kadirin pasi Kadiri ka një listë të gjatë me gratë me të cilat është marrë që pas vdèkjes së gruas së tij. Ajo nuk e dinte për asnjërën ndërsa Kadiri mbrohet duke thënë se të gjitha kanë qenë raste të ndodhur para se ai të afrohej me Munevverin, por asnjë fjalë e tij nuk do e bindë më atë apo t’ia ngjisë zemrën tanimë të thýer. Kadiri largohet duke shprehur se ndihet i tràdhtuar nga Sinani ndërsa Sinani ngulmon në opinionin e tij.

Mëngjesin e ditës tjetër, Munevveri do takojë rastësisht në treg Denizin, vajzën e Kadirit. Ajo thotë me bindje se ka kuptuar që diçka po luhet mes saj dhe Kadirit por i thekson Munevverit se ndonëse babai saj për momentin ka para të mjaftueshme, ai shumë shpejt do jetë tròkë për shkak të pròblemeve që i biri ka, ndaj bën mirë t’i qëndrojë larg. Ato fjalë i vijnë shumë të rènda Munevverit, ndaj ia trànsmeton Kadirit kur ai i troket në shtëpi për t’a bindur se Sinani po gàbon lidhur me të.

Sakaq, atë mëngjes Alpi shkon sërish të vizitojë Meltemin me vajzën e saj dhe pasi mëson se si po trajtohet nga Ahmeti, ai i sugjeron të mos durojë më por të pranojë ndihmën e tij për të mbuluar çdo shpenzim të saj dhe të vajzës, gjë që Meltemi nuk e pranon. Ahmeti në ato momente, mëson se në çfarë rrèziku ndodhet Zejnebi, ndërsa Sinani futet në dhomën e Arzusë fshèhurazi dhe pranon t’a rrèmbèjë atë nga spìtali, pasi Arzuja rrëfen se atë e ka qëllùar Zaferi dhe nëse do e nxjerrë që aty, ajo do ia gjejë Zaferin, që të shpëtojnë Zejnebin.

Sinani dëgjon me vëmendje Kadirin që kërkon dorën e motrës së tij por nuk reagon aspak mirë, sepse jo vetëm që refuzon t’ia japë motrën, por edhe prìsh marrëdhënien mes tyre, duke treguar listën e gjatë të grave me të cilat ai ka pasur punë, pas vdèkjes së bashkëshortes. Munevveri shòkohet e tëra ndërsa Kadiri, ndihet i tràdhtuar nga Sinani dhe shpjegohet se ato të gjitha kanë qenë para se të krijonte afrimitet me Munevverin. Sërish Sinani ngulmon, thotë se nuk do e harxhojë motrën për një njeri si ai dhe Kadiri largohet.

Mëngjesin e ditës tjetër, Munevveri do rastisë në pazar vajzën e Kadirit, Denizin. Ajo ka kuptuar se diçka po sillet rreth babait të saj dhe Munevverit, ndaj e paralàjmëron atë t’i qëndrojë sa më larg sepse shumë shpejt, babai saj do mbetet tròkë nga bòrxhet e vëllait të saj. Munevveri e merr si paralàjmërim të qartë dhe kur Kadiri i troket sërish në derë, ajo i tregon se vajza saj nuk do t’i shohë sëbashku. Në anën tjetër ndodhet shtëpia e Zejnebit, ku në krye ka kaluar Ahmeti, që të kujdeset për fëmijët.

Ai mëson se Meltemi dhe Alpi i kanë vendosur vajzës së tij emrin Damlla, ndaj e kùndërshton menjëherë dhe thotë se përherë ka dashur emrin Zahra. Një dèbat i vogël lind mes tyre, derisa Elifi zotohet se mund t’a thërrasin atë si të duan, mjafton që të mos dëgjojnë më dèbat në atë shtëpi. Ahmeti largohet për në spìtal, që të kujdeset për Arzunë, ndërsa në shtëpi vjen sërish Alpi. Ai mëson bëmat me Ahmetin dhe i kërkon Meltemit të mos e tortùrojë më shumë veten por le të pranojë që ai të marrë përsipër çdo shpenzim të saj dhe të fòshnjës.

Meltemi e falenderon por e refuzon një ndihmë të tillë bujare, duke theksuar se vajza e ka babain në jetë dhe ajo vetë është e martuar, ndaj e ka ai për detyrë të kujdeset. Ai, Ahmeti, në ato momente ndodhet i shòkuar përballë Sinanit që i tregon çfarë ka ngjarë me Zejnebin. Brenda në dhomën e spìtalit, Arzuja betohet se e ka qëllùar Zaferi dhe se ajo mund t’a gjejë vendin e tij, prandaj Sinani shfrytëzon profesionin dhe largohet nga spìtali me Arzunë, që ajo t’ia mbàthë ndërsa ai të gjejë Zaferin ndërmjet të cilit shpreson lìrimin e Zejnebit.

Çiçeku nuk qëndron dot më gjatë duarkryq duke pritur ndonjë làjm për Aliun por vendos t’i shkojë pranë Iskenderit, duke qenë e bindur se ai ka gisht në zhdùkjen e tij. Para Çiçekut, Iskenderi e pranon se ai e ka marrë péng Aliun dhe thekson se nuk ka ndërmend t’a lírojë pa i dhënë atë çfarë meriton për plàgosjen që i bëri. E tmèrruar, Çiçeku thyèn një shishe dhe kércénon t’a vràsè me të por shikon se Iskenderi e pret krahëhapur, pa pasur aspak fríkë. Duke mos ditur si të veprojë, Çiçeku provon t’a kércénojë me zjàrrin që ka shkaktuar ai.

Iskenderi ia kthen me të njëjtën formë, duke i kujtuar se Aliu do bùrgoset për një kohë të gjatë nëse ai e denòncon në pólíci që ka tentuar t’a vràsè. E zénë ngushtë, Çiçeku largohet dhe frústrimin e saj arrin t’a qetësojë vetëm Tomrisi, edhe pse ndërmjet telefonit. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Çelebiu, i pafuqíshëm për herë të parë para Xhemresë që iu betua se nëse nuk e lë të lírë, ajo do i tregojë gjithë botës historinë e fóshnjës së bràktisur në kòsh të mbèturinave. Çelebiu jo vetëm që e lë të lìrë por edhe e lëshon veten në lòt.

Ai del nga shtëpia me fùri të madhe dhe ndalon në parkun ku ka një çezme, në vend të të cilës dikur kanë qenë kosha mbèturinash. Teksa qëndron aty, një pròstìtutë i afrohet për t’a marrë atë si klient por gjen të papríturën nga Çelebiu, që e gòdet atë pa méshirë, duke e gjàkosur në fytyrë. Çelebiu largohet ndërsa gruaja në fjalë mbledh forcat, pastrohet dhe shkon në pòlìci për të denòncuar se çfarë i ndodhi nga një i panjohur në mes të rrugës. Pas dràmës që shkaktoi, Çelebiu shkon pranë Esinit.

Ai sigurohet që ajo nuk i ka treguar Xhemresë historinë e fóshnjës në mbèturina por vetëm i ka thënë se duke e kércénuar Çelebiun me ato fjalë, mund të arrijë çfarë do. Pas asaj gjëje që Esini ka bërë, Çelebiu vendos t’a dërgojë atë në Zvicër, që të jetë larg çdo personi që mund të guxojë t’a kontaktojë atë. Ajo natë kalon me aq ndërsa mëngjesin e ditës tjetër, ai do marrë një vendim ende më dràstik po aq sa të paprítur për të gjithë. Çelebiu futet në lokalin ku punon Xhemreja dhe i tregon asaj se e ka pranuar hapjen e gjyqìt për divòrcin mes tyre.

Çelebiu, jo vetëm që e lë të largohet Xhemrenë pasi ajo i thotë se e di historinë e bebesë së lënë koshin e mbèturinave, por edhe largohet duke qàrë me dénesë si një fëmijë. Shumë shpejt, ai e gjen veten në parkun ku dikur ndodhej koshi mbéturinave për të cilin i foli Xhemreja, edhe pse ajo nuk e di gjithë historinë. Teksa ndodhet aty, ai shikon një pròstìtutë që i afrohet për t’a zènë atë si klient por Çelebiu i përgjigjet menjëherë me një dhùnë të pandàlshme. Edhe pse shumë e lëndùar fizikisht, gruaja në fjalë gjen forcën për t’u ngritur.

Ajo nuk humbet asnjë minutë për të denòncuar rastin në pólíci, edhe pse nuk e di emrin e Çelebiut. Paralèlisht, vëllai tjetër, Iskenderi, fillon të pijë nga mérzia e gjithë rrjedhës së ngjarjeve të fundit. Çiçeku tanimë është fríkësuar mjaftueshëm për Aliun që nuk i përgjigjet ndaj i shkon Iskenderit pranë. Ai e pranon se e ka rrèmbyèr dhe për t’a lënë të lírë, Çiçeku e kércénon se do e denòncojë që e ka shkaktuar ai zjàrrin, por Iskenderi i përgjigjet me kércénim, se do tregojë që Aliu e ka plàgosur atë, me tentativë vràsjèn.

Edhe pse Çiçeku thyèn një shishe për t’a kércénuar Iskenderin se do e vràsè me të, Iskenderi nuk zbrapset dhe qëndron aty, i gatshëm për të përballuar çdo gjë. Çiçeku largohet dhe mllèfin e eufórinë e saj e largon Tomrisi, edhe pse vetëm ndërmjet telefonit, sepse ndodhet ende në Ankàra. Sakaq, atë natë, Çelebiu do shkojë vetë pranë Esinit. Ai mëson nga ajo se Xhemresë nuk ia ka treguar historinë e fóshnjës në mbéturina por i ka thënë vetëm se mund t’a përmendë atë fjalë për t’a zènë ngushtë atë. I lehtësuar, Çelebiu merr një vendim.

Ai urdhëron që Esini të dërgohet në Zvicër, që të humbasë çdo lloj kontakti me personat që po përpiqet t’a kontaktojnë në Stámboll. Mëngjesin e ditës tjetër, Çelebiu do marrë një vendim ende më të paprítur. Ai shkon pranë Xhemresë teksa ajo ndodhet ende në punë, bashkë me prònaren e saj, dhe i tregon se është dakord që të hapet gjÿqì për divòrcin e tyre. Po aq sa shókohet Xhemreja, edhe Ryjaja do shkohet atë mëngjes nga Çiçeku që pándeh të jetë Shimali, kur ajo e thúmbon se e ka harruar vdèkjen e shoqes së saj.

Rejhani ndodhet në një butik me fustana nusërie, e shoqëruar nga të gjithë personat që jetojnë në familjen e Emirit. Mes tyre, vetëm Xhavidana nuk është e lumtur dhe këtë e shpreh hapurazi, aq sa hìqet edhe sikur po alìvanoset. Ajo nuk e duron dot që edhe stafi i butikut e cilëson Rejhanin si një ndër nuset më të bukura që ato kanë parë ndonjëherë në atë vend. Ndërsa Oja, ato fjalë ia thotë edhe sepse i mendon edhe sepse dëshiron të ngàcmojë Xhavidanën, duke qenë e bindur se ajo ka gisht në ndarjen e të rinjve.

Xhavidana nuk duron dot më dhe shkon në tùalet, ku i premton vetes në pasqyrë se nuk do i lejojë ato të kenë një dasëm të bukur e të qetë, meqë i hoqën edhe autorìtetin në shtëpi. Teksa bën ato plane, Emiri vjen në butik fshèhurazi dhe e merr Rejhanin që aty, ndërsa nëna tij Xhavidana, mbetet e kyçur në tùalet, pasi brava i prìshet. Ndërkohë, fëmija tjetër i Xhavidanës, Suna, vijon të ngulmojë në planin e saj për t’u arràtisur nga klìnika dhe për këtë flet me Taxhin, i cili ngulmon se ajo nuk duhet të rrezìkojë aq shumë.

Pasi Suna betohet se do arràtiset me apo pa ndihmën e tij, Taxhi pranon t’a ndihmojë por me kushtin e vetëm që ajo fillimisht të shkojë në dasmën e vëllasë së saj. Nata bie me të shpejtë dhe vëllai saj vijon të jetë me Rejhanin, që e ka marrë me fustan nusërie nga butiku dhe po shëtisin në të gjithë qytetin. Ndërsa xhaxhai i tij Kemali dhe Narini, vijojnë të diskutojnë mbi çështjen e xhelòzisë. Kemali bindet ende më shumë se ajo ndjen diçka për të dhe Narini frìkësohet nga rràhjet e zemrës që po i ndryshojnë kur ka Kemalin pranë.

Shehrija i shikon shumë të afruar dhe lumturohet pafund, aq sa largohet për t’i lënë ato të dy të vetëm. Kemali me Narinin vendosin kufjet për të dëgjuar diçka në tabletin që kanë në dorë por kënga që shfaqet, i shton rràhjet e zemrës për Narinin, ndaj ajo largohet. E ndodhur e vetme në dhomën e tyre, ajo nxjerr kutinë e sendeve personale, që e përlòt teksa kujtimet e dërgojnë në të shkuarën, kur ajo dhe një person shumë i dashur për të po arràtiseshin nga vendi por ai kishte hùmbur jetën.