Telenovela News

Fulja vazhdon me kërkimet e saj për Osmanin, pa qenë aspak në dijeni se Emreja e ka zbuluar, se i ka kryer të gjitha invèstigimet për të dhe pavàrësisht të gjithave, qëndron në heshtje. Emre pret mëngjesin e të nesërmes për t’iu vënë nga pas Fuljës, në takimin e saj me Osmanin, në një restorant. Në mesin e të gjithëve, Emreja i vendos pràngat Osmanit për màshtrimet e tij, ndërsa me Fuljën nuk pranon që të flasë derisa të shkojnë në shtëpi. Pasi dòrëzon Osmanin në kòmisariat, Emre i drejtohet Fuljës në shtëpi.

Ajo i tregon të vërtetën e situatës në të cilën ai e zùri por Emre e përqèsh, thotë me bindje se ajo ka krijuar vàrësi nga adrènalina dhe nuk heq dot dorë nga asgjë i sjell adrènalinë dhe së fundmi, largohet nga shtëpia. Ai troket në shtëpinë e Munevverit, ku tanimë ndodhet edhe Sinani. Teksa Munevveri shpreh kèqardhje për gjendjen e të rinjve dhe fatet e tyre në martesë, ajo për vete merr një mesazh ku dikush i panjohur i shkruan se bashkëshorti po e tràdhton dhe nëse do t’a shikojë, ka edhe adresën në cilin restorant ndodhet ai me femrën tjetër.

Bashkë me Emrenë dhe Sinanin, Munevveri mbërrin me nxitim tek ai restorant, por nuk bën asnjë lloj skàndali dhe as që ballafaqohet me Kadirin. Munevveri thjesht i fotografon dhe mendon se çfarë do shpenzojë me paratë që do marrë nga divòrci me të. Kur kthehen në shtëpi, ato gjejnë Fuljën në oborr por ndonëse ajo ndodhet aty vetëm për Emrenë, ky i fundit sërish refuzon që të flasin. Ai futet brenda, ndërsa Sinani qëndron me Fuljën, duke tentuar t’a kuptojë atë por edhe të shpjegojë anën e Emresë.

Paralèlisht, Ahmeti po dëgjon versionin e Zejnebit për krìsjen me Sinanin. Nga eksperienca që vetë ka pasur me Zejnebin, Ahmeti thotë se Zejnebi e ka të pamundur të durojë pak kohë kur partneri saj nuk ia shfaq dashurinë aq shumë sa ajo do. Ai përpiqet të shpjegojë edhe anën e Sinanit, por më kòt. Sakaq, të nesërmen në mëngjes, Fulja do ndajë me Denizin pròblemin e saj me Emrenë por pròblemi tyre duket sikur nuk ka zgjidhje. Denizi ndërron temë dhe rrëfen se mesazhin anònim në celularin e Munevverit, e ka dërguar ajo, me shpresën për t’i pajtuar.

Omeri kthehet me Ryjanë pranë Xhemresë, duke e lumturuar pamasë atë, derisa një telefonatë nga kòmisari pòlìcisë, do ia shùajë buzëqeshjen. Ai i tregon se Çelebiu ka mundësuar lìrimin e Adnanit, ndaj duhet të bëjnë shumë kujdes, pasi me shumë mundësi, ai lìrim është bërë vetëm për të çuar në vend ndonjë urdhër të Çelebiut. Ashtu siç kòmisari pàndehi, Adnani merr urdhër t’i japë fùnd jetës së Ozanit, duke e vràrè me àrmè. Adnani shkon në lagjen e tyre dhe qèllon drejt Ozanit, po atë ditë.

Plùmbin e asaj àrmè, nuk do e marrë Ozani por Omeri që i del përpara, duke pasur të veshur një antìplùmb. Pòlìcia e arrèston menjëherë Adnanin por gjatë rrugës për në pòlìci, kòmisari ndalon, për t’i bërë atij një propozim bashkëpunimi. Ai i tregon fillimisht se nëna tij është sëmùrur gjatë kohës që ai ishte i bùrgosur dhe përveç tij, nuk ka kush tjetër të kujdeset për të, ndërsa për Çelebiun, i thotë me siguri se ai e ka lìruar nga bùrgu, vetëm për t’a pasur nèn urdhërat e tij.

Nëse Adnani do bashkëpunojë me pòlìcinë, atëherë do përfitojë shumë vite të zbritura në dënìmin e tij. Adnani pranon dhe për hir të atij bashkëpunimi, ai i thotë Çelebiut se e ka vràrè Ozanin. Çelebiu e falenderon dhe largohet i qetë prej aty, për të shkuar në qelìnë e tij, ku është përherë i vetëm. Ai e heq rripin e pantollonave të tij, formon një lìtar me të dhe vàr veten. Pòlìci që do i dërgojë ushqimin e atij vakti, e gjen të vàrur dhe i tmèrruar, lajmëron organet kompetente.

Paralèlisht, Xhemreja mëson se çfarë ka ndodhur atë ditë me Ozanin dhe Omerin dhe nèvrikoset së tepërmi me Ozanin që nuk e shikon rrezìkun siç është por vijon t’i shkojë asaj nga pas. Ozani ngulmon se nuk do tërhiqet nga dashuria tij për shkak të një personi tjetër ndërsa Xhemreja ngulmon se ai duhet t’i rrijë larg. Ozani jo vetëm që nuk pranon por tregon edhe unazën që mban në xhep, me të cilën do i propozonte. Në momentin që ato flasin, një telefonatë bòmbè vjen në shtëpinë e Çelebiut, ndërmjet të cilës lajmërojnë se e kanë gjetur të vàrur në qèli.

Çelebiu gjen mënyrën për të lìruar Adnanin nga bùrgu dhe e thërret atë pranë vetes, për t’i treguar lëvizjen e rradhës që do bëjnë, për të cilën pretendon të jetë përfundimtare dhe mjaftueshëm e rèndë, sa për t’a kujtuar të gjithë njerëzit, gjatë gjithë jetës së tyre. Urdhëri është të vràsè Ozanin por ai urdhër është marrë parasysh nga kòmisari që Xhemresë dhe të tjerëve u qëndron aq pranë. Ai e telefonon për t’i kërkuar të bëjë kujdes por Xhemreja frìkësohet së tepërmi, më shumë për Ozanin sesa për veten e tij.

Tanimë grupit të tyre u është bashkuar edhe Ryja, e cila qëndroi për hir të Omerit por edhe ajo është po aq e frìkësuar. Në lagjen e tyre, Adnani shkon me një àrmè në dorë për të vràrè Ozanin por Omeri i hìdhet përpara dhe e merr ai plùmbin në drejtim të zemrës, por që antìplùmbi i veshur nuk e lejon t’ia prekë trupin. Kòmisari arrèston menjëherë Adnanin dhe veçmas, i tregon atij me bindje se Çelebiu e ka nxjerrë nga bùrgu, vetëm për interesin e tij dhe tani ai vetë, Adnani, sapo humbi lìrinë nga e para.

E vetmja mënyrë që ai të marrë shumë lehtësim në dënìmin e tij, është nëse do bashkëpunojë me pòlìcinë që të bëjë çdo gjë siç i thonë ato por Adnani kùndërshton, derisa mëson se nëna e tij është sëmùrë rèndë gjatë bùrgosjes që ai mori dhe nuk ka njeri tjetër që mund të kujdeset për të. Për hir të nënës, Adnani shèt Çelebiun dhe atij i shkon pranë duke i thënë se arriti t’a vrìstè Ozanin në vend. Gjatë kohës që Çelebiu feston làjmin e rrèmë që mori, Ozani ndodhet pranë Xhemresë, që është mëse e tmèrruar nga ajo që ndodhi.

Xhemreja i kërkon t’i qëndrojë shumë larg për sa kohë që Çelebiu jeton, pasi po aq kohë, rrezìku vazhdon. Ozani betohet se nuk e frìkëson aspak ai dhe nxjerr nga xhepi unazën me të cilën do i propozonte para se Adnani t’i priste rrugën me àrmè, por Xhemreja nuk e lejon t’i propozojë. Personi që bën Xhemrenë të heqë dorë nga dashuria për Ozanin, në ato momente, i drejtohet qelìsë së tij të izòluar ku është mëse i vetëm, heq rripin e pantollonave dhe duke e përdorur si lìtar, ai i jep fùnd jetës së tij.

Tèmperatura e Masallit do e sjellë sërish Narinin pranë saj, pasi përtej mllèfit me Narinin, Kemali ia beson të bijën, veçanërisht tanimë që ka mësuar se ajo është dòktoreshë vetë. Narini nuk e mjèkon pasi nuk ka gjërat e duhura pranë, por i tregon asaj një përrallë, teksa presin ardhjen e Erhanit, të cilin Kemali e telefonoi, duke e konsideruar si mjèkun e familjes tashmë. Përralla që Narini tregon, është e sàjuar në çast, vetëm e vetëm që të përçojë tek Kemali mesazhin e duhur, se përse ajo ia ka fshèhur të shkuarën.

Ashtu siç Narini donte, përralla jep efekt dhe Kemali pranon që të flasin. Në një shpjegim të gjatë, Narini zgjedh që t’a mbyllë duke ia lënë në dorë Kemalit qëndrimin apo largimin e saj, por Kemali thotë vetëm se mezi po e pret ditën e gjýqìt të Masallit. Biseda tyre do ndërpritet nga ardhja e Erhanit, i cili do kontrollojë vogëlushen dhe do i qetësojë të gjithë. Mirëpo, ajo vogëlushe, do shikojë rastësisht diçka që nuk e shikojnë të tjerët. I shkùjdesshëm nga xhelòzia, Erhani thýen një fotografi të Narinit pranë Kemalit dhe Masallit.

Masalli e shikon por nuk flet fare, me asnjë njeri. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Emiri me Rejhanin që sjellin në shtëpi Gylsymin dhe e prezantojnë atë edhe me pjesën e stafit, që Emiri të japë urdhërin e qartë se Gylsymi do jetë pjesë e asaj shtëpie, njësoj si të tjerët. Xhavidana e irrìtuar, e merr djalin e saj veçmas, që t’a bëjë të heqë dorë nga vendimi tij, që sipas saj, është një màrrëzi e madhe. Sado që Xhavidana përpiqet për këtë, ajo nuk ia del dot pasi Emiri është i vendosur t’a mbajë në familje, të vetmen familjare të Rejhanit.

Ato të dyja po bisedojnë gjithashtu veçmas, në oborr, ku Rejhani i tregon Gylsymit për shumë e shumë perìpecitë që dashuria saj me Emirin ka kaluar. Emiri e dëgjon me shumë krenari dhe për t’a gëzuar ende më shumë Rejhanin, i fton të dyja për në një surprizë. Surpriza do jetë vajtja në fshatin ku ato janë lindur, ku Rejhani do përlotet ende më shumë teksa kujton fëmijërinë dhe prindërit që nuk i kanë më. Në përfundim të asaj vizite, të tre do vizitojnë vàrrin e nënës së tyre të ndjerë ku dhe do luten për të.

Emiri e merr Gylsymin para të gjithë punonjësve të shtëpisë, për t’i lajmëruar se Gylsymi tanimë është pjesë e asaj shtëpie, njësoj si gjithë të tjerët dhe duhet t’a trajtojnë më së miri. Të gjithë i urojnë mirëseardhjen, ndërsa Xhavidana  e merr veçmas Emirin në dhomë, për t’i kërkuar t’i japë fund asaj situate, që e quan një màrrëzi të madhe pasi ende nuk e njohin dhe ai po e fton në shtëpi për të jetuar me to. Sado që Xhavidana përpiqet në të sajën, Emiri është i bindur në mendimin që ka dhe nuk e kthen dot ajo.

Ai del jashtë në oborr ku Rejhani po qëndron me Gylsymin dhe e dëgjon me shumë krenari bashkëshorten e tij, tek i tregon së motrës se sa shumë gjëra ka kaluar dashuria e saj me Emirin dhe në fund, ia ka dalë të triumfojë. Mëse i lumtur nga ai rrëfim që sapo dëgjoi, Emiri u shkon pranë, i jep një përqafim të madh Rejhanit dhe i fton të shkojnë me të për në një vend surprizë. Ai vend surprizë, do jetë vendlindja e vajzave, ku Rejhani kujton me mall shumë momente nga fëmijëria tyre.

Të tre sëbashku, vizitojnë edhe vàrrin e nënës së ndjerë të vajzave, ku dhe luten për shpirtin e saj. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Narini. Ajo dhe Kemali vërejnë se Masalli është me tèmperaturë dhe Kemali nuk ngurron për të lajmëruar Erhanin, që tanimë e konsideron si mjèkun e familjes. Gjatë kohës që presin Erhanin të vijë, Narini i tregon një përrallë Masallit. Me atë përrallë, Narini tenton të përçojë mesazh tek Kemali, që ai të zbutet në qëndrimin e tij dhe së paku të pranojë që të flasin.

Ashtu siç Narini pretendonte, Kemali pranon që të flasin. Ato ulen të bisedojnë pranë njëri tjetrit dhe Narini, në përfundim, ia lë atij në dorë nëse do që ajo të qëndrojë apo të largohet, por Kemali përgjigjet vetëm duke thënë se pret me padurim ditën e gjýqìt të Masallit. Bisedën e tyre e ndërpret ardhja e Erhanit që kontrollon Masallin dhe qetëson situatën, por edhe do i rrèshqasë situata e tij nga duart, për një moment të vetëm. Kur mendon se nuk e shikon njeri, ai hedh në tokë një fotografi të Narinit me Kemalin dhe Masallin por kjo e fundit e shikon.

Jamuri nuk ndjen aspak dhèmbshuri për Dujgunë që nuk bën dot fëmijë por shqètësohet se mos Aliu e mëson, pasi është e bindur që Aliu do ribashkohej me të po të mësonte se ajo është arsyeja që e ka bràktisur. Prandaj, Jamuri i vë qëllim vetes që t’a afrojë Aliun shumë më tepër nga vetja, vetëm që t’a largojë nga Dujguja. Për këtë, sapo shkon në zyrë, ajo i propozon që të largohen pak nga lodhja e punës dhe të bëjnë piknik sëbashku, por Aliu refuzon, derisa në zyrë futet Dujgu.

Ardhja e Dujgusë i kujton Aliut fjalët e saj, se si duhet t’i qëndrojë larg Jamurit nëse nuk ndjen dashuri për të, prandaj, me atë mllèf për Dujgunë, i thotë ‘po’ Jamurit. Por, pikniku tyre do marrë fund shumë shpejt dhe pikërisht për shkak të Dujgusë, pasi në radiot e punës, shefi i pòlìcisë lajmëron se është arràtisur nga bùrgu màfìozi që pràngosi Dujgu dhe kanë mësuar nga shokët e qelìsë së tij, se ai po del vetëm për t’u hàkmarrë. I frìkësuar për Dujgunë, Aliu e lë Jamurin dhe nxiton t’a gjejë atë se ku ndodhet.

Aliu mbërrin pranë Dujgusë, në momentin më të duhur, kur ajo po sùlmohej nga àrmìqtë e saj dhe e shpëton prej tyre. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Jamani. Me nxitim, ai merr Nanën dhe Jusufin në makinën e tij, për t’i dërguar në spìtal. Teksa e dòrëzon Nanën në duart e mjèkëve, Jamani e dëgjon atë tek flet përçàrt, duke thërritur vëllanë e saj dhe ato fjalë i mbesin në mendje. Nga vetë Jusufi, Jamani mëson gjithë ecurinë e ngjarjeve që nga momenti që të voglin e rrèmbyèn dhe tmèrrohet i tëri por është falenderues që Jusufi shpëtoi.

Jamani telefonon Xhengerin, i tregon ku ndodhen dhe i kërkon t’a marrë Jusufin nga spìtali, pasi vetë do i qëndrojë mbi kokë Nanës. Xhengeri u tregon edhe të tjerëve fjalët e Jamanit dhe i vetmi person që nevrìkoset, është motra e tij Ajnuri, e cila bëhet shumë xhelòze për kujdesin e Jamanit ndaj Nanës. Edhe pse pa prova, ajo e mban Nanën si fàjtoren e rrèmbìmit të Jusufit por vëllai i saj i kërkon të mos i thotë të tilla fjalë para Jamanit. Ky i fundit, ndërkohë pret zgjimin e Nanës për t’a marrë në pyetje por ajo thotë vetëm se nuk do e lèndonte kurrë Jusufin.

Jamani merr Jusufin dhe Nanën në makinën e tij dhe me nxitim i drejtohet spìtalit. Pasi e dòrëzon tek mjèkët e posaçëm, ai bisedon me Jusufin, i cili tregon një nga një se çfarë ka ndodhur që nga momenti që atë e rrèmbyèn. Jamani e dëgjon me vëmendje por mendjen e tij më së shumti e zë momenti kur Nana përçàrt thërret vëllanë e saj. Pasi përfundon bisedën me Jusufin, Jamani telefonon Xhengerin për t’i kërkuar që t’a marrë Jusufin prej aty. E gjithë familja gëzohet shumë për Jusufin por Ajnuri shtrèmbëron fytyrën.

Ajo nuk e pranon dot që Jamani të qëndrojë në spìtal për t’u kujdesur për Nanën, të cilën Ajnuri e akùzon si fàjtoren e atij rrèmbìmi. Xhengeri dhe të tjerët i kërkojnë të heshtë, por më kòt. Sakaq, gjatë asaj kohe, Nedimi shkon pranë Jamanit dhe teksa bisedojnë mbi situatën që kaluan, të dy bien dakord se pa Nanën, ai shpëtim nuk do ishte i mundur. Vetëm pak çaste më vonë, Nana zgjohet. Ajo gjen në dhomën e saj Jamanin, gjë që e çudit së tepërmi, ndërsa ai e pret me shumë pyetje.

E lodhur, Nana nuk i përgjigjet pyetjeve të tij por i thotë me gojën plot se ajo nuk bën asgjë që i bën dèm Jusufit. Në anën tjetër ndodhet Jamuri, e dashura e re e Aliut, që tanimë ka mësuar arsyen e vërtetë të bràktisjes së Dujgusë. Në një bisede të sinqertë me shoqen e saj, Jamuri thekson se Aliu do ribashkohej menjëherë me Dujgunë po të ishte në dijeni të së vërtetës, ndaj i duhet të bëjë çdo lloj gjëje, për t’a afruar Aliun ende më shumë pas vetes. Që atë ditë, ajo vendos t’a ftojë në një piknik.

Aliu fillimisht refuzon por kur futet në zyrë Dujgu, Aliu e pranon vetëm për inàt të saj. Gjatë piknikut, kòmisariati lajmëron të gjitha pàtrullat se ia ka mbàthur nga bùrgu një màfìoz që është arrèstuar së fundmi dhe nga shokët e qèlisë, kanë mësuar se ai ka dalë vetëm për t’u hàkmarrë ndaj personave që e futen brenda. Aliu kujton që personi që mundësoi arrèstimin e tij është Dujgu, prandaj nxiton për tek ajo, duke e lënë Jamurin të vetme dhe duke mbërritur pranë Dujgusë në momentin që atë po e sùlmonin.

Zejnebi përpiqet të bisedojë me Sinanin, së paku për t’i kërkuar falje që dyshòi tek ai dhe nuk e besoi se po merrej me Nilajin për punën por Sinani i jep të drejtë Zejnebit dhe paralàjmërimeve të saj, duke thënë se nuk duhej të ishte marrë kurrë me një vajzë për hir të punës. Sinani futet në shtratin e tij të deprèsionit, duke refuzuar të ngrihet për çfarëdo lloj situate. Çaste më vonë, Zejnebi zbret në sallon ku do gjejë djalin e saj, i cili do ndajë me të unazën që ka gjetur në shtëpinë e të atit dhe shpreh fríkën se mos ai do martohet me Arzunë.

Zejnebi nuk e beson diçka të tillë, duke thënë se Ahmeti nuk do rrezìkonte duke u martuar me një të arràtisur, por Ahmeti, në kohën që ato flasin, po i propozon për martesë Arzusë, në formë surprize. Ajo emocionohet shumë dhe me lòt në sy, pranon të martohet me të, deri mëngjesin e të nesërmes, kur zgjohet me mendime të tjera. Ajo e heq unazën nga gishti dhe thotë se nuk i beson dot Ahmetit, se ka fríkë se mos ai e denòncon sërish në pòlìci por Ahmeti e bind për të kúndërtën, se diçka e tillë nuk do ndodhë kurrë.

Megjithatë, Arzuja sërish shpreh fríkë. Një parandjenjë e kèqe e bën atë të mendojë se lindja nuk do i shkojë mbarë, për të, ndaj me lòt në sy, i kërkon Ahmetit që unazën që mban në gisht, t’ia përcjellë fëmijës së tyre, si trashëgimi. Atë mëngjes, e mérzitur do jetë edhe Denizi, vajza e Kadirit, që zhgènjehet shumë nga babai i saj kur ai e pranon se ka ftuar një tjetër grua në pastiçeri, duke ngrënë vetëm për vetëm me të. Ajo insiston se ai duhet të kërkojë falje nga Munevveri dhe t’a rikthejë në shtëpi, por Kadiri refuzon.

Për t’i ribashkuar ato të dy, Denizi përgjèrohet edhe para Munevverit por ajo i kërkon të qëndrojë larg asaj teme, si dhe i premton se mes atyre të dyjave, nuk do ndryshojë asgjë, sido shkoftë rrjedha e asaj martese. Denizi nuk e di se atë mëngjes, Emreja ka parë fotografinë e Fuljës me Osmanin në një studio fotografie dhe ka invèstiguar menjëherë Osmanin, për të cilin ka zbuluar se ai është një máshtrues, i cili màshtron vajzat sa për t’i çuar deri në ceremoninë e dasmës dhe aty, merr të gjitha bizhuteritë e floririt dhe ia mbàth.

Zejnebi kërkon falje nga Sinani që nuk i besoi se takimet e tij me Nilajin ishin për shkak të punës, ndërsa Sinani kërkon falje që nuk e dëgjoi ashtu siç duhej t’a kishte dëgjuar e të mos e màshtronte vajzën e gjòrë për hir të punës. Gjatë kohës që ato bisedojnë me njëri tjetrin, ish bashkëshorti Zejnebit, Ahmeti, shkon pranë Arzusë, me një tavolinë që e përgatit në formë surprize, për të dalë në surprizën e vërtetë, në propozimin për martesë. E përlòtur nga ajo surprizë, Arzu zgjat dorën për të pranuar unazën në gisht.

Paralélisht, Xhani po i tregon Zejnebit për atë unazë, që e ka parë në shtëpinë e babait të tij, një ditë më parë. Zejnebi nuk e beson se Ahmeti mund t’i propozojë për martesë një personi që është në kërkim nga pólícia, ndërsa Xhani shpreh fríkën e tij se mos babai tij do përfshihet sërish në çështje krímínale aq sa të rrezìkojë búrgosjen. Por, të nesërmen në mëngjes, Arzu do ia kthejë unazën Ahmetit. Ajo ka fríkë se mos ai po e planifikon gjithçka vetëm për t’a dòrëzuar në pòlìci, ndaj heq dorë nga martesa.

Ahmeti shpreh shumë vendosmëri dhe e bind se po gàbohet në paragjykìmin ndaj tij. Ai i jep fjalën se do jenë shumë të lumtur, ndërsa Arzuja është e fríkësuar edhe për jetën e saj gjatë lindjes së fëmijës, pasi ndjen se diçka do shkojë kèq, ndaj i lë amanet që atë unazë t’a përcjellë si trashëgimi tek fëmija tyre. I përlòtur, Ahmeti i jep fjalën. Sakaq, atë mëngjes do përlòtet edhe Denizi e cila shikon qetësinë me të cilën babai i saj e pranon që ka ftuar një tjetër grua për të dalë në pastiçerinë e lagjes dhe për atë situatë, Kadiri ia lë fàjin Munevverit.

Denizi që shprehet se Munevveri është bërë si një nënë e dytë për të, i shkon pranë edhe Munevverit për t’iu përgjèruar që të mos ndahet nga babai i saj por Munevveri i premton se sido që të shkojnë punët, ato të dyja do kenë të njëjtën marrëdhënie. Denizi nuk e di se atë mëngjes, Emreja ka zbuluar se çfarë po bën Fulja me Osmanin dhe e ka invéstiguar këtë të fundit, duke mësuar se ai fejohet në qytete të ndryshme, e çon máshtrimin deri në dasëm, sa për të vjèdhur bizhuteritë e argjendta që të gjithë u bëjnë dhuratë, sipas traditave.

Xhemreja e tmèrruar, shikon shenjën në dhomën e saj, treguesin e qartë se Çelebiu ka arritur të futet deri aty brenda. Ajo nuk i tregon asgjë Ryjasë, për të mos e tmérruar edhe atë, por telefonon kómísarin e pòlìcisë, i cili është i njohur me çështjen e tyre, dhe ai i premton se do marrë masa mbrojtëse për jetën e saj. Brenda fare pak çastesh, në derën e tyre do trokasë Çiçeku. Ajo tregon mes lòtësh se Tomrisi e ka débuar nga shtëpia dhe po mes lòtësh, telefonon edhe Atlasi Iskenderin për t’i treguar për atë dèbim.

Iskenderi i drejtohet menjëherë shtëpisë së Ryjasë dhe gjatë rrugës e telefonon Çiçekun, por ajo nuk i përgjigjet dot, për shkak të Ryjasë. Emri i tij në ekranin e telefonit të Çiçekut, do sjellë dèbat mes tyre, derisa Ryja arrin të thotë se në shtëpinë e saj nuk kanë vend njerëzit që i besojnë Iskenderit. Pas atyre fjalëve, Çiçeku largohet, edhe pse Xhemreja i sugjeron të mos i marrë seriozisht ato fjalë që burojnë nga dhímbja e humbjes së Kenanit. Megjithatë, Çiçeku largohet, vetëm pak çaste para se Iskenderi të mbërrijë aty.

Xhemreja i tregon nga është drejtuar Çiçeku dhe Iskenderi i shkon nga pas, duke mbërritur në momentin më të duhur kur duhet t’a shpëtojë atë nga disa rrùgaçë të panjohur që tentojnë t’ia màrrin asaj çantën. Iskenderi e merr në makinën e tij për t’a qetësuar dhe e fton edhe në shtëpinë e tij, duke iu betuar se sa të ketë jetë, ai nuk do e lërë kurrë më atë të vetme. E emocionuar, Çiçeku pranon të strehohet tek Iskenderi. Paralèlisht, po ndodh një tjetër premtim. Kësaj rradhe është Ozani, që premton para nënës së tij se nuk do heqë kurrë dorë nga Xhemreja.

Sado që ajo ulèret nga fríka kur ai e pranon për herë të parë se ka rënë në dashuri me Xhemrenë, sërish, ai nuk heq dorë nga ndjenja tij. Ajo natë mbyllet me aq ndërsa mëngjesin e të nesërmes, duket se Omeri ka hequr dorë nga Ryjaja por Xhemreja e nxít t’i shkojë nga pas nëse ndjen t’i thotë diçka dhe për herë të parë, Omeri i kërkon të mos largohet. Ármíku i përbashkët i të gjithëve, Çelebiu, atë mëngjes do marrë gòditje shumë të rèndë. Planet e tij nuk shkojnë siç kishte menduar dhe gjýqtari i jep dënìmin prej 20 vitesh bùrg.